Chapter 4 – CEO’s Collateral servant

Dumiretso si Bella sa kanyang firm at doon muna nagpahinga dahil hindi na kasya ang dala niyang cash para magrenta ng kwarto sa hotel and had also designed her company to create a room for her if she wanted to stay in New York permanently. Hindi na siya nagtungo sa kanyang lola dahil alam niyang doon siya unang hahanapin ng ina.

Ang La Bella Fashion Thread Corporation ay 825 feet ang taas na may 50 storeys, may napakagandang disenyo sa loob at labas ng gusali. Kahit na bata pa ang kompanya ay napapaswueldo pa rin naman niya ng tama.

Inimbitahan niya ang labing dalawang mahuhusay na designer para ireppresenta ang kumpanya sa gaganaping designer competition ng taon. Sa kabila ng kanyang pagnanais sa fashion design ay hindi niya maitatangging nais rin niyang sumali yun nga lang ay may pumipigil sa kanyang gawin iyon at yun ay ang kanyang ama.

“This way, Ms. Chen,” si Amanda ang kanyang secretarya, sinamahan siya nito patungo sa ika-sampung palapag dala ang bagahe niya. Sumakay sila sa elevator patungo sa 10^th floor, naunang lumabas si Amanda at itinuro ang kwarto niya at binuksan ang pinto nito.

“Makakaalis ka na, I will call you kapag kailangan ko na ang tulong mo,” usal ni Bella sa kanyang secretary na tumango sa kanya.  

She changes into a slipper and places it on the rack shoest iginala ang kanyang paningin sa kabuuan ng kwarto at namangha sa buong paligid. The polished porcelain floor gleams, a single beige sofa is positioned to one side, mayroong table at chair sa gitna ng silid at isang malaking painting na nakasabit sa dingding at may chandelier na nakasangat sa itaas na nagbibigya ng liwanag sa kanyang silid, and a chandelier hangs from the ceiling. Even though her room appears to be modest, she was pleased to see it.

 Pinili ng kanyang sekretarya ang madilim na kulay ng kurtina para sa mga bintana dahil alam niya ang kinatatakutan ni Bella.

 Nagbihis na siya ng damit at nagtungo sa kanyang kwarto; ang kanyang kwarto ay higit na malaki sa kanyang sala at kulay puti ang pader nito, just like the rest of her room's walls; her bed is a large size, and on the other side of it is a little table with a lampshade on top of it.

 Nakahiga na ang pagod niyang katawan sa kama at namamahinga nang biglang makatanggap siya ng tawag mula sa hindi kilalang numero na rumehistro sa kanyang telepono. Agad siyang tumayo mula sa pagkakahiga at sinagot ang tawag, “Hey, beginning tomorrow, I want you to come to my office and clean it every 6 a.m., I don't want any stains on my desk. I'll send you the address.” Narinig niya ang mayabang na tono ng lalaki at remihistro sa kanyang isipan ang mukha ng lalaking si Ezekiel. 

“Napakaa—-” hindi na niya nagawang tapusin pa ang sasabihin dahil pinatay na nito ang tawag, “aga naman yata," bulong niya sa sarili. “What an arrogant man!” inis niyang sabi habang nakatitig sa numero ng binata. “Wo hen ni (I despise you.)”

Hindi na makatulog si Bella ng gabing iyon at nag-iisip kung paano niya magagawang bayaran ang lalaking iyon. Nakaisip siya ng paraan at mabilis tinawagan si Amanda para magpahanda ng halagang nais niya. 

“I'm sorry, Ms. Chen ngunit hindi ko po magagawa na iyon. Naipamahagi na namin sa mga representative ito para sa nalalapit na competition and the shareholders have failed to deposit the money into your bank because there are some issues with our proposals that we need to revise right away,” paliwanag ni Amanda. Unti-unting naglaho ang pag-asa sa mukha niya nang marinig iyon.

Nang gabing iyon, nagpaplano na si Ezekiel kung paano niya gagawing mesirable ang buhay ni Bella para ito mismo ang tumanggi sa kasal nila

“3rd Avenue, 13th Street Central Park, NYC,” he texted Bella. Please arrive on time; my assistant will greet you at the door and hand over the key.”

Tinext ni Ezekiel ang asisstant at inatasan na gumawa ng malaking kalat at gulo sa kanyang opisina para magsisi si Bella na nakilala niya ang binata. Inatasan rin niya ang mga tauhan na i-address siyang bilang ‘sir o sir Kiel’ para mapagtakpan ang kanyang totoong pagkatao. 

Ikinalat ni Luke ang dose-dosenang files, box ng mga kompyuter at pinadulas rin ang sahig.

Luke stacked a dozen files, a box of computer equipment, and even made his Nakatanggap ng mensahe si si Zeke mula sa assistant na nagsasabing, “nakahanda na ang lahat.”

Napangisi siya matapos matanggap ang mensahe mula sa kanya, inihiga niya ang kanyang katawan sa kama at sinubok isara ang mga mata. Inabot niya ang drawer at kinuha ang remote na magkakapagkontrol ng kanyang bahay at pinindot ito. Naging glass ang bubong ng kaniyang bahay kung saan kita ang kalangitan na puno ng mga kumikinang na mga bituin.

---

Kinabukasan, tamad na gumising si Bella. Nagulat siya ng makitang 5:49 na ng umaga, mabilis niyang kinuha ang mga damit sa closet at nagtungo sa banyo para linisin ang katawan saka nagpalit ng damit.

Inutusan ni Bella ang business partner niyang si Julia Collins na i-manage ang firm habang wala pa siya. Inofferan siya ni Julia na tutulungan niya ito na bayaran ang utang ngunit tinanggihan niya ito.

Nakaabang na si Luke kay Bella sa labas ng gusali,natutulog na siya dahil maaga pa lamang ay naroon na siya. 6:05 ng umaga nakarating si Bella sa W Design Studio.

“Miss, you're running late. Pinakaayaw ni Mr. Kiel ang mga tamad na employee,” he informed her.

Pinaikot na lamang niya ang kanyang mga mata at bumulong, “sinong gugustuhing magtrabaho sa ilalim ng pamamahala ng isang arogante at bastos na tulad niya?”

“May sinasabi  ka ba?” tanong ni Luke. Napakamot ng ulo si Bella saka sumagot, “wala naman.”

Napangisi si Luke habang iniaabot ang susi ng opisina ni Ezekiel sa kanya, “salamat.” Tugon niya.

Tumalikod na siya ngunit muli niyang nilingon ang dalaga upang sabihin ang floor ng opisina ni Ezekiel, “Mr. Kiel's office is located on the 23rd level sa kaliwang bahagi. Gusto ka rin niyang ma-meet sa opisina kapag tapos ka na.”

Naiwang nakatanga si Bella sa harap ng gusali, tumingala siya para makita kung gaano ito katas bago pa man magawi ang kanyang paningin sa pinto. Napansin niyang nakalock pa ang entrance, “seriously?! Kailan pa ako naging miyembro ng security niya para magbukas nito?” Naiinis niyang bulong.

Nagca-count down si Ezekiel na para bang may hinihintay hanggang sa tumumnog ang kanyang telepono, ngumiti siya ng makita ang numerong rumehistro sa screen. Naghintay siya ng ilang saglit bago sagutin ang tawag, he cleared his throat at naghanda ng magsalita. “Kiel!” nailayo niya ang telepono sa kanyang tainga ng mga sandaling iyon dahil sa nakakabinging sigaw ng dalaga sa kanya, “do you think I am one of your security personnel who will open your company every morning? I know I owe you money, but I'm a lady, and you can't treat me as you do to others.” Galit niyang reklamo ngunit pinagtawanan lamang nito ang reklamo niya, “ikaw ang may sabi niyan, hindi ako,” sarkastikong tugon ng binata.

“How could you?!!” galit na tili ni Bella.

He broke out laughing at her and calmed her down, saying, "Relax! Pwede ka namang dumaan sa likod kaya lang kakailanganin mong maghagdan patungo sa opisina ko.

Bella finished the conversation at ginawa ang binanggit sa kanya, sa likod siya ng gusali dumaan at binaybay ang napakahabang hagdan patungo sa 23 floor, gilid lamang ang dinadaanan niya upang hindi makita kung gaano ito katas. Napansin niya na may surveillance camera ang bawat daanan niya hagdan ngunit hindi niya naisip na masaya pala itong pinanunuod ang paghihirap niya. Nanginginig ang mga tuhod at pagod na pagod siya ng marating ang 23^rd floor.

Nagulantang si Bella ng marating ang opisina ni Kiel, “anong klaseng opisina ito? Is this some sort of attic or what?!” gimbal na nasabi niya.

Ezekiel was smiling evilly habang pinanunuod siyang maglinis ng pagod na pagod at nililipat ang mga boxes at items. Nagmessage siya kay Bella at inutusan itong ideliver ang mga box ng computer equipment sa engineering department at ang mga files sa accounting department naman. Nilinis niya muna ang opisina saka inihiwalay ang mga mabibigat na gamit sa tabi. Kamuntik ng maduals si Bella dahil sa madulas na sahig buti na lamang ay nakahawak siya sa desk ni Kiel habang patayo na siya ngunit umuntog naman ang kanyang ulo sa gilid nito na naging sanhi ng pagkagalos ng kanyang noo.

Naramdaman niya ang kirot nito kasabay ng pagtulo ng mainit na likido mula sa hiwa sa noo niya at nang pinunasan niya ito ay doon niya lang nalaman na dumudugo na pala ito.

Hindi siya umiyak at humingi ng tulong sa halip ay nagpatuloy siya sa kanyang gawain. Makalipas ang dalawang oras niyang paglilinis ay binuhat na niya ang kahon ng computer equipment palabas ng opisina ng CEO at sumakay ng elevator para dalhin ang mga ito sa engineering department.

Lahat ng mga tao sa departamento ay manghang pinanunuod siyang makapasok sa loob at binate pa siya ng magalang; tinulungan siyang buhatin ang kahon na dala niya, “hayaan mong tulungan kita,” sambit ng lalaki sa kanya na kanya namang tinugunan ng pasasalamat.

Tumalikod na siya ang naglakad palabas pero ang isang lalaki ay sinamahan siya, “sandali,” usal nito na nagpahinto sa kanya.

“It's my first time seeing you here; bago k aba rito?” tanong nito na mabilis niyang sinagot, “kind of.”

“I'm Andy Blaise, you?” nakangiti ng matamis ang binata.

“I'm Bella,” she said as he extended his hand to her. “Bella Chen,” sagot niya at nakipagkamay dito.

Nasipat ni Andy ang sugat sa kanyang noo, “anong nangyari sa’yong—”

"I accidentally bumped against the corner of the table.” Tugon niya habang nahihiyang hinihimas ang sugat niya.

“Masakit ba?” tanong ni Andy.

Bella said, "No, maliit na galos lang ito."

Nagsilapitan naman ang mga katrabaho ni Andy at nagpakilala kay Bella, “I see you're carrying a large package; would you mind kung tulungan ka namin?” tanong nito.

Napangiti ng malaki si Bella dahil saw akas makakabawas ng pagod niya ang gagawing tulong ng mga ito, "talaga? Meron pang mga boxes sa opisinia ni Mr. Kiel.”

“Mr. Kiel?” nagtatakang sabay na tanong ng mga ito saka nagtinginan sa isa’t-isa na puno ng katanungan sa kanilang isipan hanggang sa maalala nila ang pinag-utos ng boss nila sa kanila at nagtanguan na lang sa kanya.

 Habang patungo sila sa opisina, hindi naiwasan ni Jeremy ang magtanong, “ikaw ba ang bagong sekretarya ni Mr. Kiel?”

“No,” diretso niyang tugon, “kung hindi ikaw ang sekretarya niya edi ikaw ang… FIANCEE niya?” gulat na hula nito na nagpahinto sa mga ito sa paglalakad. 

“Let me tell you if I were his fiancée, tingin niyo ba magbubuhat ako ng mga kahon na yun,” sambit ni Bella sa tanong ni Jeremy. Hinayaan niya silang mag-isip.

“That makes sense,” usal ni Jeremy, nagtungo na sila sa opisina at sinabihan ang mga ito kung saan dadalhin ang mga kahon. Matapos nilang makuha ang mga kahon ay nag-alisan  na ang mga ito.

Naupo si Bella sa couch na isang metro ang layo sa desk ni Ezekiel at minasahe ang kanyang masakit na paa dahil sa suot niyang heels. Ang hindi niya namamalayan ay pinapanuod pala siya ni Ezekiel na nuon ay nakatayo sa labas ng opisina at masayang pinapanuod ang pagdurusa niya.

Mabilis isinuot ni Bella ang kanyang sapin sa paa nang matanaw niya na paparating si Ezekiel at mabilis na tumayo kaya lamang ay hindi niya nabalanse ang kanyang pagtayo at natapilok ang kanyang sugatang paa na naging sanhi ng pagbagsak niya sa sahig.