LOGINShare
Chapter 30: Kampo Part 2
Last Updated:
2024-06-04 15:01:00Related chapters
Chasing the Runaway Chapter 31: Diego
Trigger Warning: Sexual Harassment"DIEGO? Akala ko umuwi ka na? May nakalimutan ka ba?" pilit niyang pinagtutunog normal ang boses kahit humihigpit na ang kapit niya sa strap ng kanyang bag. The man advanced and Dorothea couldn't help but step back. Halatang napansin ni Diego ang pag-atras niya. Ngumiti ito, sa mga mata ay halata ang pagkalasing. "May nakalimutan nga ako," dahan-dahan ang pagkakasabi nito. Lalong lumakas ang tibok ng puso ni Dorothea nang nagpatuloy ito sa paglapit. "A-Ano ba 'yung nakalimutan mo? Tara, tulungan na kitang hanapin." Dorothea tried to redirect the conversation. Naglakad na rin siya para sana lumabas dahil hindi niya gustong dalawa lang sila sa loob ng maliit na locker room pero naramdaman niya ang paghawak ni Diego sa braso niya. Mahigpit iyon kaya agaran ang paglingon siya sa lalaki."D-Diego, ano ba?""Dito na muna tayo, Thea. Wala naman sa labas 'yung naiwan ko. Nandito sa loob," halos pabulong na sabi nito dahilan para kilabutan si Dorothea."S-
Last Updated : 2024-06-04Chasing the Runaway Chapter 32: Call
A COMMOTION broke out when Dorothea went home and Rita was there in the sala who was so shocked nang makita ang itsura niya habang inaalalayan ng matandang driver. "Anong nangyari?! Fuck!" Natatarantang dumako ito sa kanila at tinulungan ang driver sa pag-uupo sa kanya sa mahabang sofa. Dorothea was still so disheveled. Nanginginig pa rin ang katawan niya. Tumutulo pa rin ang mga luha at kahit gustuhin man niyang sabihing huwag mag-alala si Rita, hindi niya magawa. "Manong Roy! Ano pong nangyari?! Teka, kuha lang akong tubig!" Halos patakbong umalis si Rita para gawin ang sinabi. Nakaupo na ang matandang driver sa single sofa habang si Dorothea, yakap-yakap pa rin ang sarili at pilit na itinatago ang punit niyang damit sa jacket ng matanda. "'Wag ka nang mag-alala, ma'am. Ligtas ka na."No matter how much Dorothea wanted to feel better at the old man's gentle voice, hindi niya magawa. "Ito oh, tubig. Manong, inom na rin po kayo." Nilapag ni Rita ang dalawang baso at pitsel sa cen
Last Updated : 2024-06-05Chasing the Runaway Chapter 33: Choose
“ADRIANO!” Sabay na tumayo si Dorothea at Rita sa inuupuang mono block chair nang pumasok sa police station si Adriano. He was still in his suit and obviously hurried back dahil sa tawag ni Rita. It silently amused Dorothea how her friend could make her boss come home after only a call. She would’ve wondered further kung hindi lang sa nakita niyang pumasok kasunod ni Adriano. Clarence Eissen’s face was dark and his eyes were bloodshot when they landed on Dorothea. Napasinghap siya nang malalaki ang hakbang nitong lumapit sa kanya at hinigit siya sa isang mahigpit na yakap. “R-Rence…” tawag niya rito habang hinahagod ang likod nito. She could feel the man’s tensing body. His embrace was too tight but Dorothea felt so comfortable with his arms around her. Napapikit siya sa kapayapaang nararamdaman sa presensya nito. Nagbabadya na naman ang mga luha niya pero pinigil niya iyon lalo nang marinig ang mahihinang mura ni Rence bago ito kumalas at pinagitan ang kanyang mukha sa mga palad
Last Updated : 2024-06-07Chasing the Runaway Chapter 34: Forget
TUMANGO si Dorothea sa offer ni Rence. She didn’t know if she was only seeing things pero parang nakita niyang nagulat ang lalaki sa pagpayag niya. Hindi na lang niya pinansin iyon dahil pagod na siya sa gabing iyon at gusto na lang niyang matapos ang lahat. “Huwag po kayong mag-alala, Sir. Nadakip na po ng mga kasamahan namin ang salarin at kasalukuyan na silang pabalik dito. Kami na po ang bahalang umasikaso sa kasong isinampa ni Miss Bustamante. Maari na po kayong umuwi.”Pare-pareho silang nagpasalamat sa chief of police matapos ‘yon. Saka pa lamang nag-sink in kay Dorothea ang lahat nang makaharap si Adriano na nag-aalala ang tingin sa kanya pagkatapos ay hinila siya sa isang mahigpit na yakap. “You okay?” bulong na tanong nito. Tinapik ni Dorothea ang likod ng lalaki. “Ayos lang, sir.” There was a hint of smile in her answer. Adriano hissed. “Don’t take this too lightly. Nag-alala ako sa ‘yo. Halos ako na ang magpalipad ng helicopter makabalik lang dito.”Natawa siya roon ng
Last Updated : 2024-06-10Chasing the Runaway Chapter 35: Thanks (R18+)
ALL her inhibitions already flew out the window when Dorothea started accepting Rence's kisses as they hardly navigated the direction towards Rence's room in the penthouse. "A-Ah..." Dorothea moaned when the man started sucking her tongue hard like it was the most delicious thing he had ever tasted. She gripped onto Rence's black shirt, holding on for support dahil nanghihina na siya wala pa mang nangyayari. "Are you sure about this?" Rence was panting as he asked under his breath, making Dorothea's burn in desire. Rence's husky voice was a huge turn on and she couldn't help but get excited even more. "Sigurado ako, Eissen," she said firmly. "Tulungan mo 'kong makalimot." "No regrets tomorrow?" He kissed her neck and nibbled on her skin. His palms were already running under her blouse, distracting the heck out of Dorothea. "N-No regrets..." "Alright. I'll make you forget then." Pagkasabi no'n ay walang kahirap-hirap na pinangko siya nito, making her wrap her arms around
Last Updated : 2024-06-13Chasing the Runaway Chapter 36: Dream
THE dim-lighted room was so silent that the only thing Dorothea could hear was her and Rence's breathing in sync. Hindi niya alam kung anong oras na pero sigurado siyang madaling araw na. The long and dark curtains of Rence's room were hiding the lightening sky and the awakening of their own little community in that little urban part of the city. And Dorothea wished time would stop so she could feel Rence's warmth a little bit longer. So she could think that everything was alright. So she wouldn't be bothered by their reality which became even harder to swallow because of what happened between them just an hour ago. "You awake?" Rence's voice was gentle and husky. He kissed Dorothea's forehead as she was making the man's arm her pillow. Naramdaman niya rin ang mainit nitong kamay na humahaplos sa kanyang hubad na balikat. The only peace of fabric that was covering their bodies was the soft white comforter on Rence's bed. Dorothea could feel her nakedness under it. At ramdam niya, ga
Last Updated : 2024-06-19Chasing the Runaway Prologue
MADILIM pa sa labas pero maingay na ang paligid. Nagising si Dorothea sa tunog ng humaharurot na mga sasakyan. Masakit pa ang ulo niya at hindi maimulat ang mga mata dahil doon. Mariin niyang naipikit lalo ang saradong mga mata nang subukang umupo. Wala sa sariling minasahe niya ang kanyang sintido. “Sakit!” she moaned while massaging her temple.Ano bang ginawa niya para sumakit ang ulo niya? Wala siyang matandaan. At isa pa, bakit ang lamig-lamig sa kwarto niya? It was usually not that cold in there kasi masyado nga siyang madaling lamigin. Sinubukan niyang imulat ang kanyang mga mata para hanapin ang kumot nang magulat siya sa kung ano. “Hmm…”Nanigas si Dorothea sa kinauupuan. Who…Mabilis pa sa alas kwatro ang naging pagbaling ng dalaga sa kanyang tabi. Nanlaki ang kanyang mga mata nang matagpuan doon ang isang lalaking walang pang-itaas, nakatalikod sa kanya ngunit alam niyang hindi niya kilala. Malakas na kabog ang naghari sa dibdib ni Dorothea at hindi niya alam kung bakit, d
Last Updated : 2024-02-17Chasing the Runaway Chapter 1 (Father Part 1)
Chapter 1Father“UY. Kakauwi mo lang?” Napalingon si Dorothea sa babaeng nakaupo sa kusina. Umiinom ito ng kape habang nakatingin sa kanya na kakapasok lang.“Oo. Late nagsara si Adriano. Dami kasing tao,” sagot niya saka ibinaba sa maliit na dining table ang maliit niyang bag. “Kumain ka na ba?”“Kanina pa. Pinakain ko na rin ‘yung alaga mo. Napadaan ako kanina sa Kampo. Nakita kong marami ngang tao kaya sabi ko baka late ka na uuwi kaya sumabay na siya sa ‘kin.”Tumango si Dorothea na kumukuha ng pagkain. Hindi pa siya kumakain dahil nga kauuwi lang. Inalok siya ni Adriano sa Kampo kanina pero tinanggihan niya dahil masyadong maraming tao at wala ng oras para kumain.“Salamat, Rita. Sa susunod na sahod ko bibigyan na lang kita—”“’Yan ka na naman. Sinabi ko nang hindi, ‘di ba?”Naupo ang dalaga sa harap ng kaibigan. “Pero nakakahiya na. Tuwing pumapasok ako, ikaw ang nag-aalaga sa kanya. Tama lang naman na abutan kita para kahit papaano hindi nasasayang ang oras mo.”“Hindi naman
Last Updated : 2024-02-17
Latest chapter
Chasing the Runaway Chapter 36: Dream
THE dim-lighted room was so silent that the only thing Dorothea could hear was her and Rence's breathing in sync. Hindi niya alam kung anong oras na pero sigurado siyang madaling araw na. The long and dark curtains of Rence's room were hiding the lightening sky and the awakening of their own little community in that little urban part of the city. And Dorothea wished time would stop so she could feel Rence's warmth a little bit longer. So she could think that everything was alright. So she wouldn't be bothered by their reality which became even harder to swallow because of what happened between them just an hour ago. "You awake?" Rence's voice was gentle and husky. He kissed Dorothea's forehead as she was making the man's arm her pillow. Naramdaman niya rin ang mainit nitong kamay na humahaplos sa kanyang hubad na balikat. The only peace of fabric that was covering their bodies was the soft white comforter on Rence's bed. Dorothea could feel her nakedness under it. At ramdam niya, ga
Chasing the Runaway Chapter 35: Thanks (R18+)
ALL her inhibitions already flew out the window when Dorothea started accepting Rence's kisses as they hardly navigated the direction towards Rence's room in the penthouse. "A-Ah..." Dorothea moaned when the man started sucking her tongue hard like it was the most delicious thing he had ever tasted. She gripped onto Rence's black shirt, holding on for support dahil nanghihina na siya wala pa mang nangyayari. "Are you sure about this?" Rence was panting as he asked under his breath, making Dorothea's burn in desire. Rence's husky voice was a huge turn on and she couldn't help but get excited even more. "Sigurado ako, Eissen," she said firmly. "Tulungan mo 'kong makalimot." "No regrets tomorrow?" He kissed her neck and nibbled on her skin. His palms were already running under her blouse, distracting the heck out of Dorothea. "N-No regrets..." "Alright. I'll make you forget then." Pagkasabi no'n ay walang kahirap-hirap na pinangko siya nito, making her wrap her arms around
Chasing the Runaway Chapter 34: Forget
TUMANGO si Dorothea sa offer ni Rence. She didn’t know if she was only seeing things pero parang nakita niyang nagulat ang lalaki sa pagpayag niya. Hindi na lang niya pinansin iyon dahil pagod na siya sa gabing iyon at gusto na lang niyang matapos ang lahat. “Huwag po kayong mag-alala, Sir. Nadakip na po ng mga kasamahan namin ang salarin at kasalukuyan na silang pabalik dito. Kami na po ang bahalang umasikaso sa kasong isinampa ni Miss Bustamante. Maari na po kayong umuwi.”Pare-pareho silang nagpasalamat sa chief of police matapos ‘yon. Saka pa lamang nag-sink in kay Dorothea ang lahat nang makaharap si Adriano na nag-aalala ang tingin sa kanya pagkatapos ay hinila siya sa isang mahigpit na yakap. “You okay?” bulong na tanong nito. Tinapik ni Dorothea ang likod ng lalaki. “Ayos lang, sir.” There was a hint of smile in her answer. Adriano hissed. “Don’t take this too lightly. Nag-alala ako sa ‘yo. Halos ako na ang magpalipad ng helicopter makabalik lang dito.”Natawa siya roon ng
Chasing the Runaway Chapter 33: Choose
“ADRIANO!” Sabay na tumayo si Dorothea at Rita sa inuupuang mono block chair nang pumasok sa police station si Adriano. He was still in his suit and obviously hurried back dahil sa tawag ni Rita. It silently amused Dorothea how her friend could make her boss come home after only a call. She would’ve wondered further kung hindi lang sa nakita niyang pumasok kasunod ni Adriano. Clarence Eissen’s face was dark and his eyes were bloodshot when they landed on Dorothea. Napasinghap siya nang malalaki ang hakbang nitong lumapit sa kanya at hinigit siya sa isang mahigpit na yakap. “R-Rence…” tawag niya rito habang hinahagod ang likod nito. She could feel the man’s tensing body. His embrace was too tight but Dorothea felt so comfortable with his arms around her. Napapikit siya sa kapayapaang nararamdaman sa presensya nito. Nagbabadya na naman ang mga luha niya pero pinigil niya iyon lalo nang marinig ang mahihinang mura ni Rence bago ito kumalas at pinagitan ang kanyang mukha sa mga palad
Chasing the Runaway Chapter 32: Call
A COMMOTION broke out when Dorothea went home and Rita was there in the sala who was so shocked nang makita ang itsura niya habang inaalalayan ng matandang driver. "Anong nangyari?! Fuck!" Natatarantang dumako ito sa kanila at tinulungan ang driver sa pag-uupo sa kanya sa mahabang sofa. Dorothea was still so disheveled. Nanginginig pa rin ang katawan niya. Tumutulo pa rin ang mga luha at kahit gustuhin man niyang sabihing huwag mag-alala si Rita, hindi niya magawa. "Manong Roy! Ano pong nangyari?! Teka, kuha lang akong tubig!" Halos patakbong umalis si Rita para gawin ang sinabi. Nakaupo na ang matandang driver sa single sofa habang si Dorothea, yakap-yakap pa rin ang sarili at pilit na itinatago ang punit niyang damit sa jacket ng matanda. "'Wag ka nang mag-alala, ma'am. Ligtas ka na."No matter how much Dorothea wanted to feel better at the old man's gentle voice, hindi niya magawa. "Ito oh, tubig. Manong, inom na rin po kayo." Nilapag ni Rita ang dalawang baso at pitsel sa cen
Chasing the Runaway Chapter 31: Diego
Trigger Warning: Sexual Harassment"DIEGO? Akala ko umuwi ka na? May nakalimutan ka ba?" pilit niyang pinagtutunog normal ang boses kahit humihigpit na ang kapit niya sa strap ng kanyang bag. The man advanced and Dorothea couldn't help but step back. Halatang napansin ni Diego ang pag-atras niya. Ngumiti ito, sa mga mata ay halata ang pagkalasing. "May nakalimutan nga ako," dahan-dahan ang pagkakasabi nito. Lalong lumakas ang tibok ng puso ni Dorothea nang nagpatuloy ito sa paglapit. "A-Ano ba 'yung nakalimutan mo? Tara, tulungan na kitang hanapin." Dorothea tried to redirect the conversation. Naglakad na rin siya para sana lumabas dahil hindi niya gustong dalawa lang sila sa loob ng maliit na locker room pero naramdaman niya ang paghawak ni Diego sa braso niya. Mahigpit iyon kaya agaran ang paglingon siya sa lalaki."D-Diego, ano ba?""Dito na muna tayo, Thea. Wala naman sa labas 'yung naiwan ko. Nandito sa loob," halos pabulong na sabi nito dahilan para kilabutan si Dorothea."S-
Chasing the Runaway Chapter 30: Kampo Part 2
TAHIMIK ang Kampo nang pumasok si Dorothea. The home atmosphere of the place was already gone ever since the rumors about her started resonating in the four corners of the bistro but now’s a bit heavier than the last time she was here. Nagtataka siya dahil pagpasok niya palang ay mabigat na ang aura sa loob. At kahit sanay nang tinatapunan ng nanghuhusgang mga tingin mula sa piling mga katrabaho, mas ramdam niya yata ngayon ang mga mata sa kanya. “Tsk! Kapag bukas pumasok ka at usap-usapan ang pagpunta mo sa plantation, patay sa ‘kin ‘yang boss mo, Thea.”She remembered what Rita told her yesterday as she heard the vague whispers around her habang papasok siya. Dorothea only sighed. ‘Hayaan mo na lang,’ she told herself. ‘Lilipas din ‘yan. Tiisin mo lang muna.’Dorothea normally worked kahit medyo hirap ignorahin ang mga bulungan. Nag-serve sa mga customers, nakipagkwentuhan sa mga regular at sa mga katrabahong hindi siya hinuhusgahan sa kabila ng ginagawa ng iba pa nilang mga kasam
Chasing the Runaway Chapter 29: Kampo Part 1
Thea has learned the hard way that people could betray you no matter how much trust you put into them. That no matter how you treat them, no matter how much kindness you put into the relationship with them, no matter how much things you get through with them, they’ll be able to somehow, disregard all those things and dive in that one chance of betrayal.The rumors of her love affair with the rich businessman who bought the pineapple plantation in Hinubawon continued as one of the hottest topics inside Kampo. Mas lumala ang pag-uusap tungkol doon dahil siguro sa mayroon daw nakakita sa kanya sa plantation. Dorothea honestly didn’t know how to absorb that. Gaano ba dapat kakuryoso ang mga tao para pati pa iyon ay malaman nila? Hanggang saan ba ang kasukdulan ng pakikialam ng mga tao sa buhay ng iba?Yet despite all that, she decided to keep her mouth shut. All they know after all were just speculations and nothing near the truth. Sino ba sila para magpaliwanag siya? Wala silang kinalama
Chasing the Runaway Chapter 28: Hatid
“ARE you going home? Hatid na kita.” It was Rence when it was already afternoon in the plantation and they already rested after eating their lunch inside the man’s office. Hindi na alam ni Dorothea kung paano nangyari ang lahat dahil nakalutang na siya sa buong oras na magkasama sila. “Hindi na, Rence. Magsasakay na lang ako. Malapit lang naman ang amin dito,” tanggi niya habang nakaupo sa sofa sa opisina at inaayos ang maliit niyang shoulder bag sa kanyang tabi. Rence was in front of her, standing. Nakatingala siyang bahagya rito. “Is this because you’re thinking na abala na naman ito sa akin?”Umiling si Dorothea. “Hindi, kaya ko na lang talaga ang sarili ko. T’saka hindi na rin naman kailangan eh.”“I know it’s not necessary but I want to. Nanliligaw ako, Thea. Gusto kong ihatid ang nililigawan ko.”Dorothea blushed and almost bit on her lower lip while Rence remained serious. Muntik na siyang mag-iwas ng tingin pero pinanatili niya ang mga mata sa lalaki. Dorothea cleared her t
