Chasing the Runaway
Hindi man totoo ang relasyon ni Dorothea kay Clarence, hindi niya matanggap ang nangyari sa pagitan niya at ng lalaking hindi niya kilala matapos magising sa tabi nito sa isang estrangherong motel na hindi niya maalala kung paano niya napuntahan. Pinaghalong sakit at pagkadismaya sa sarili ang naramdaman niya at hindi niya maatim na harapin ang lalaking nagbigay ng kalayaan niya kaya mas pinili niyang lumayo rito.
In her pursuit of distance between herself and the man who she genuinely loved despite their unusual connection, she found herself bearing the fruit of that one blurry night with a complete stranger. Iniisip na isang malaking pagtataksil iyon sa lahat ng kabaitan ni Clarence sa kanya, mas pinili ni Dorothea sa itago ang katotohanan tungkol sa kanyang anak.
Pero paano kung lingid sa kanyang kaalaman, na ang lalaking pilit niyang tinatakbuhan ay patuloy ring humahabol sa kanya? Paano kung ang kanyang bawat paglayo, ang katumbas ay ang lalong paglalapit ng kanilang mga landas? Ano ang gagawin ni Dorothea kung isang araw, makita niya ang lalaking pilit niyang iniiwasan sa kanyang harapan, at itanong ang mga bagay na pilit niyang itinatago?
Magagawa ba niyang magsinungaling? O ipagpatuloy ang nasimulang pagtakbo sa totoo?
Basahin
Chapter: Chapter 36: DreamTHE dim-lighted room was so silent that the only thing Dorothea could hear was her and Rence's breathing in sync. Hindi niya alam kung anong oras na pero sigurado siyang madaling araw na. The long and dark curtains of Rence's room were hiding the lightening sky and the awakening of their own little community in that little urban part of the city. And Dorothea wished time would stop so she could feel Rence's warmth a little bit longer. So she could think that everything was alright. So she wouldn't be bothered by their reality which became even harder to swallow because of what happened between them just an hour ago. "You awake?" Rence's voice was gentle and husky. He kissed Dorothea's forehead as she was making the man's arm her pillow. Naramdaman niya rin ang mainit nitong kamay na humahaplos sa kanyang hubad na balikat. The only peace of fabric that was covering their bodies was the soft white comforter on Rence's bed. Dorothea could feel her nakedness under it. At ramdam niya, ga
Huling Na-update: 2024-06-19
Chapter: Chapter 35: Thanks (R18+)ALL her inhibitions already flew out the window when Dorothea started accepting Rence's kisses as they hardly navigated the direction towards Rence's room in the penthouse. "A-Ah..." Dorothea moaned when the man started sucking her tongue hard like it was the most delicious thing he had ever tasted. She gripped onto Rence's black shirt, holding on for support dahil nanghihina na siya wala pa mang nangyayari. "Are you sure about this?" Rence was panting as he asked under his breath, making Dorothea's burn in desire. Rence's husky voice was a huge turn on and she couldn't help but get excited even more. "Sigurado ako, Eissen," she said firmly. "Tulungan mo 'kong makalimot." "No regrets tomorrow?" He kissed her neck and nibbled on her skin. His palms were already running under her blouse, distracting the heck out of Dorothea. "N-No regrets..." "Alright. I'll make you forget then." Pagkasabi no'n ay walang kahirap-hirap na pinangko siya nito, making her wrap her arms around
Huling Na-update: 2024-06-13
Chapter: Chapter 34: ForgetTUMANGO si Dorothea sa offer ni Rence. She didn’t know if she was only seeing things pero parang nakita niyang nagulat ang lalaki sa pagpayag niya. Hindi na lang niya pinansin iyon dahil pagod na siya sa gabing iyon at gusto na lang niyang matapos ang lahat. “Huwag po kayong mag-alala, Sir. Nadakip na po ng mga kasamahan namin ang salarin at kasalukuyan na silang pabalik dito. Kami na po ang bahalang umasikaso sa kasong isinampa ni Miss Bustamante. Maari na po kayong umuwi.”Pare-pareho silang nagpasalamat sa chief of police matapos ‘yon. Saka pa lamang nag-sink in kay Dorothea ang lahat nang makaharap si Adriano na nag-aalala ang tingin sa kanya pagkatapos ay hinila siya sa isang mahigpit na yakap. “You okay?” bulong na tanong nito. Tinapik ni Dorothea ang likod ng lalaki. “Ayos lang, sir.” There was a hint of smile in her answer. Adriano hissed. “Don’t take this too lightly. Nag-alala ako sa ‘yo. Halos ako na ang magpalipad ng helicopter makabalik lang dito.”Natawa siya roon ng
Huling Na-update: 2024-06-10
Chapter: Chapter 33: Choose“ADRIANO!” Sabay na tumayo si Dorothea at Rita sa inuupuang mono block chair nang pumasok sa police station si Adriano. He was still in his suit and obviously hurried back dahil sa tawag ni Rita. It silently amused Dorothea how her friend could make her boss come home after only a call. She would’ve wondered further kung hindi lang sa nakita niyang pumasok kasunod ni Adriano. Clarence Eissen’s face was dark and his eyes were bloodshot when they landed on Dorothea. Napasinghap siya nang malalaki ang hakbang nitong lumapit sa kanya at hinigit siya sa isang mahigpit na yakap. “R-Rence…” tawag niya rito habang hinahagod ang likod nito. She could feel the man’s tensing body. His embrace was too tight but Dorothea felt so comfortable with his arms around her. Napapikit siya sa kapayapaang nararamdaman sa presensya nito. Nagbabadya na naman ang mga luha niya pero pinigil niya iyon lalo nang marinig ang mahihinang mura ni Rence bago ito kumalas at pinagitan ang kanyang mukha sa mga palad
Huling Na-update: 2024-06-07
Chapter: Chapter 32: CallA COMMOTION broke out when Dorothea went home and Rita was there in the sala who was so shocked nang makita ang itsura niya habang inaalalayan ng matandang driver. "Anong nangyari?! Fuck!" Natatarantang dumako ito sa kanila at tinulungan ang driver sa pag-uupo sa kanya sa mahabang sofa. Dorothea was still so disheveled. Nanginginig pa rin ang katawan niya. Tumutulo pa rin ang mga luha at kahit gustuhin man niyang sabihing huwag mag-alala si Rita, hindi niya magawa. "Manong Roy! Ano pong nangyari?! Teka, kuha lang akong tubig!" Halos patakbong umalis si Rita para gawin ang sinabi. Nakaupo na ang matandang driver sa single sofa habang si Dorothea, yakap-yakap pa rin ang sarili at pilit na itinatago ang punit niyang damit sa jacket ng matanda. "'Wag ka nang mag-alala, ma'am. Ligtas ka na."No matter how much Dorothea wanted to feel better at the old man's gentle voice, hindi niya magawa. "Ito oh, tubig. Manong, inom na rin po kayo." Nilapag ni Rita ang dalawang baso at pitsel sa cen
Huling Na-update: 2024-06-05
Chapter: Chapter 31: Diego Trigger Warning: Sexual Harassment"DIEGO? Akala ko umuwi ka na? May nakalimutan ka ba?" pilit niyang pinagtutunog normal ang boses kahit humihigpit na ang kapit niya sa strap ng kanyang bag. The man advanced and Dorothea couldn't help but step back. Halatang napansin ni Diego ang pag-atras niya. Ngumiti ito, sa mga mata ay halata ang pagkalasing. "May nakalimutan nga ako," dahan-dahan ang pagkakasabi nito. Lalong lumakas ang tibok ng puso ni Dorothea nang nagpatuloy ito sa paglapit. "A-Ano ba 'yung nakalimutan mo? Tara, tulungan na kitang hanapin." Dorothea tried to redirect the conversation. Naglakad na rin siya para sana lumabas dahil hindi niya gustong dalawa lang sila sa loob ng maliit na locker room pero naramdaman niya ang paghawak ni Diego sa braso niya. Mahigpit iyon kaya agaran ang paglingon siya sa lalaki."D-Diego, ano ba?""Dito na muna tayo, Thea. Wala naman sa labas 'yung naiwan ko. Nandito sa loob," halos pabulong na sabi nito dahilan para kilabutan si Dorothea."S-
Huling Na-update: 2024-06-04
Mag-log in
