CHAPTER 5: WHITE LIES

WHEN I GOT HOME, I felt exhausted. Both Cindy and I rode Zebby all our way home. But she immediately bid farewell to me, because she saw Juts on the alley which made me annoyed, especially that I could perceive that he was cheating on her from behind. My best friend was so foolish to him, and got blinded with his true colors.

I parked Zebby, and got rid of my helmet from my head. My fingers combed my jet-black pixie cut hair that had red highlights while looking at the house where I lived ever since I’m young. All of my parents’ memories since they started in a relationship, until they got married, and my mother died.

Saksi ang bahay namin na ito ang lahat ng mga pinagdaanan ng aking mga magulang. Sobrang iniingatan ng aking ama ito kahit na hindi sobrang malaki kagaya ng mga sa iba. Si Nanay ang nagdisenyo ng aming bahay no’ng siya ay nabubuhay pa at si Tatay naman ang nagsumikap na buuhin at mapatayo ito. Kahit anuman ang nangyari ay alagang-alaga ng aking ama itong aming bahay. Taon-taon ay pinapalitan ang mga pintura ngunit gano’n pa rin ang kulay at sinisigurado rin na walang butas ang mga bubong o kahit na anong sira sa loob at labas ng bahay. Ang mga halaman at mga bulaklak ay kailangang nadidiligan at laging binabantayan dahil paboritong tambayan ng aking ina ito no’ng nabubuhay pa.

Those were nostalgic memories that I wanted to be with, especially that I yearn for a mother’s love and affection. I really get curious on how to be loved by a mother. My classmates before were always being taken care of and even scolded by their mother. I wanted to feel that too, but the reality was, it wouldn’t happen.

“Oh, bakit hindi ka pa pumapasok sa loob, Ishang?” tanong sa akin ni Manang Estrella, ang tagapagbantay at itinuturing akong anak. Siya ang nag-alaga sa akin mula noon at hanggang ngayon na sobra kong ipinagpapasalamat. May hawak pa siyang basket na alam ko’y mga tirang pagkain ang nando’n para ipakain sa mga alagang pusa na pakalat-kalat lang sa likod ng aming bahay pati na rin ang mga alagang manok ni Tatay. 

Umalis na ako kay Zebby at naglakad palapit kay Manang Estrella para magmano. 

“Opo, nasabi na po ni Cindy sa akin. Nagpahangin lang po habang tinitignan ang bahay pero papasok na rin po ako sa loob,” sagot ko.

Hinimas niya ang aking maiksing buhok habang nakangiti. “Kanina ka pa hinahanap ng ama mo pero nabalitaan ko mula kay Cindy na isinugod sa hospital ang iyong nobyo dahil naaksidente habang papunta rito sa atin. Kumusta na pala siya? Sana naman ay bumuti ang lagay niya sa lalo’t madaling panahon.”

I stop myself from scowling, especially that Cindy really told them lies about the stranger that I saved a while ago, and instead labeled him as my new boyfriend. She really made me in distress.

“Alam mo bang tuwang-tuwa ang ama mo na sa wakas ay may bago kang nobyo? Akala niya kasi ay mahal mo pa rin hanggang ngayon si Carl kahit may nobya na siyang iba. Mas mainam din na hayaan mo na lang ang nakaraan mo at patuloy na lumaban sa kasalukuyan. Karapat-dapat na mapunta ka sa isang lalaking hindi ka ipagpapalit sa iba kahit anuman ang mangyari. Masaya kaming lahat para sa iyo at sana’y maiharap mo siya sa amin oras na gumaling na siya,” dagdag niya habang nakangiti.

Hindi ako makapagsalita dahil natatakot ako na oras na bumuka ang aking bibig at kontrahin ko ang lahat. Alam kong malulungkot sila para sa akin at ayaw ko naman mangyari iyon. Kahit hindi ko pa nakikita si Tatay ay alam kong ganito rin ang magiging reaksyon niya o mas malala pa.

“Anak!” pagtawag ni Tatay habang may malawak na ngiti.

‘Kaya ko bang burahin ang napakagandang ngiti ng aking ama? Ayaw ko kasi sa lahat ay ang masaktan siya lalo na’t ang dami niyang sakripisyo para sa akin. Simple lang naman ang kaligayahan niya at iyon ay ang maging masaya ako kasama ang lalaking magiging kasama ko hanggang sa aking pagtanda.’

Dahan-dahan akong lumapit sa kaniya at kitang-kita ko ang pagbuka ng kaniyang mga braso para anyayahan akong yakapin siya. Agad kong ginawa iyon at napasarap talaga ng yakap niya kahit na magbago man ang panahon. 

“Malalampasan mo rin iyan, Anak. Sana’y gumaling na ang iyong nobyo para naman makilala ko siya. Sana’y huwag ka nang maglihim pa sa susunod sa akin dahil baka hindi ko na kayanin at atakihin pa ako sa puso,” dagdag niya habang hinihimas ang aking likuran.

My eyes widened with that, and fear crept all over me. He was the only family that I had, and I wouldn’t take a risk to be the reason for his pain. It was like a hint to me that I should go with the flow to what Cindy planned.

‘P*nyeta, ang hirap magsinungaling pero ayaw ko namang masaktan si Tatay lalo na’t kitang-kita ko ang kasiyahan sa kaniyang mukha nang malaman na may bago na akong nobyo. Papakiusapan ko na lang din ang estrangherong lalaki na aking iniligtas na magpanggap na may maging nobyo ko at sana’y pumayag siya lalo na’t siya ang alas ko rito.’

“Ahm. . . Opo, gagaling din siya, Tatay. Magkikita pa po kayong dalawa. Masyado lang kasi siyang nagmamadaling puntahan ako rito kaya’t naaksidente siya sa daan,” pagpapalusot ko.

Lumayo bahagya sa akin si Tatay at kitang-kita ko ang pag-aalala sa kaniyang mukha. “Naku, may awa ang Maykapal, Anak. Ipagdarasal ko ang kaniyang mabilis na paggaling lalo na’t ayaw kong nag-aalala ka. Ikakasal pa naman kayo at bibigyan ako ng maraming mga apo.”

Napalunok naman ako ng aking laway sa kaniyang ipinagsasabi. 

‘Nakikita ko ba ang aking sarili na ikakasal at bubukaka sa estrangherong lalaki na iniligtas ko para makipag-sex hanggang sa mabuntis ako?’

I suddenly remembered the oozing sex appeal of the stranger that I saved. He really looked like a heaven sent for me to help me with my dilemma. 

‘Sa tingin ko’y hindi na rin ako talo lalo na’t ang gwapo at macho ng lalaking iyon. Kahit anakan na lang niya siguro ay ayos na ako tapos makikipaghiwalay lang din ako sa kaniya at kunwari ay hindi ko na siya mahal. Tama, gano’n na lang ang plano dahil ang mas mahalaga ay magkakaanak ako at mukhang maganda naman ang lahi ng lalaking iyon. Parehas naman siguro kaming masasarapan sa isa’t-isa bago kami magkahiwalay. Quits na iyon at siguro wala na siyang angal. Choosy pa siya. Aba! Pasalamat siyang pinatulan ko siya at sa kaniya ako bubukaka.’

Marahan akong tinapik-tapik ni Tatay sa aking braso kaya’t napabalik ako sa reyalidad. 

“Anak, ayos ka lang ba?” tanong niya sa akin.

Marahan akong ngumiti kahit sa totoo lang ay gulong-gulo na ang aking isipan at gusto ko nang kumain at matulog. 

“Ahm. . . Opo, Tatay.” sagot ko.

Tumango naman siya at hinimas ang aking maiksing buhok. “Pumasok na tayo sa loob ng bahay. Nagluto ako ng paborito mong pagkain para naman kahit papaano ay maibsan ang stress na nararamdaman mo.”

Automatically, my stomach rumbled knowing that he cooked my favorite dish which was Totsong Bangus, and being paired with Fresh Pineapple Juice. I’m sure that it would at least take my stress away for a moment. 

Niyakap ko siya. “Salamat po, Tatay. Mahal na mahal po kita.”

Napahalakhak naman siya. “Walang anuman, Anak. Basta’t nandito lang ako para damayan ka. Mahal na mahal din kita kahit na may bago kang lalaki sa buhay mo.”

Napanguso naman ako at saka humiwalay ng konti sa kaniya. “Kayo pa rin po ang unang lalaki sa buhay ko na hinding-hindi ako iiwan kahit anuman ang mangyari.”

Hinimas naman niya ang aking maiksing buhok habang nakangiti. “Darating na ang panahon na mawawala rin ako sa mundong ito. Gusto kong may katuwang ka sa buhay. Ayaw kong maiiwan kang mag-isa sa mundo at hindi mapapanatag ang loob ko. Ikaw lang ang natitirang mayro’n ako at ayaw kong dumating sa punto na ikaw na lang mag-isa rito. Alam kong matapang ka pero kailangan mo pa rin ng lalaking ipagtatanggol ka at magpapasaya sa iyo hanggang sa kayo ay tumanda.”

My heart clenched in pain. I also feared the point that he would die, and leave me in this world. Definitely, it would make my world shattered into pieces. He was the only one that left in me, and called me selfish, but I didn’t want him to die.

“Tatay naman, huwag niyo po akong iiwan, ha? Ayaw ko pa po,” pakiusap ko at hindi ko na napigilang mapahikbi.

Niyakap naman niya ako nang mahigpit. “Shh. . . Iiwan kita kapag alam kong hindi ka na nag-iisa at panatag na akong hindi ka niya iiwan sa huli. Huwag ka nang umiyak dahil mamumula ang ilong mo at mangangamatis. Sige ka, aasarin iyan ni Cindy na nakapikit ang mga mata na may ilong na may matabang kamatis.”

“Tatay naman, eh!” ungot ko na ikinatawa niya habang yakap-yakap ako.

“Ang prinsesa kong pinakamamahal na kamukhang-kamukha ng aking asawa na sobrang ganda. Sobrang masaya ako na may bago na ring prinsipeng magmamahal at mag-aalaga sa prinsesa ko. Mahal na mahal ko kayong pareho hanggang sa huling hininga ko,” pakanta niyang sambit.

Pumatak ang luha mula sa aking mga mata at tahimik na umiyak habang nasa bisig ng aking ama habang yakap siya nang mahigpit. Isinayaw-sayaw niya ako na para akong hinehele. Napakasarap sa pakiramdam at ayaw ko nang matapos. 

I already decided, and I would make the stranger that I saved to pretend to be my boyfriend. I would bury this white lie until my last breath.