Mag-log inShare
CHAPTER 37
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Mabigat ang pakiramdam ko pagkagising kinabukasan. Ayaw ng katawan ko na sumunod sa akin sa pagtayo dahil tila pakiramdam ko ay nagpapahila pa ito pabalik sa aking kama para matulog pa ng ilang oras. Ngunit ngayon ang midterm exam namin. Kahit mamayang 1pm pa naman ang start ay kailangan ko pa ring maghanda.
Napipilitang tumayo ako at dumiretso sa aking drawer para kunin ang termometer. Binasa ko ang instruction kung paano iyon gamitin saka ako naghintay ng ilang sandali. Nang tumunog ay kaagad kong tiningnan ang termometer.
"38," basa ko sa numerong nakasaad. Mukhang nagkalagnat pa ata ako. At napaka-wrong timing pa.
Mas lalo ko lang naramdam ang pamimigat ng pakiramdam ko dahil sa nakatayo na ako ngayon. Kaya hinayaan ko na lang ang aking sarili na mahiga pa ulit. Kahihiga ko pa lang pero ramdam ko na kaagad ang pamimigat ng talukap ng aking mga mata.
Sa tantiya ko ay higit isang oras akong nakatulog uli
Kaugnay na kabanata
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 38
Kaagad akong nag-isip ng maipapalusot ko. "Naghahanap pa ako ng ibang damit na pwedeng kakasaya sayo," alibi ko."Okay na ito. Don't bother."Dahan-dahan akong bumaling sa gawi niya. Nakahinga lang ako ng maluwag nang sa wakas ay suot na niya ang shirt na may imprenta ng doraemon. And I find him cute wearing that kind of shirt."Now that you have eaten and took your medicine, I think you need to rest for you to get better."Inalalayaan niya ako hanggang sa muli akong makahiga sa kama. Siya na rin mismo ang naglagay ng blanket sa buong katawan ko."I'm sorry for bothering you, Josh."Kinuha naman niya ang kamay ko saka mahigpit iyong hinawakan. "No. Not at all. Take a rest, Lex."Unti-unti kong ipinikit ang aking mga mata. Tuluyan akong nakatulog lalo na at ramdam ko ang mainit na pakiramdam na nanggagaling sa kanyang palad. Rinig ko pa ang mahina niyang pagkanta na nakapagpangiti sa akin."I'm happy to take care of you, Lex," t
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 39
Kulang na lang ay mabingi na ako dahil sa pagtatalo nila Ethan at Jam. Mabuti na lang at tapos na kaming kumaing tatlo kaya napagpasyahang na naming bumalik na sa kanya-kanya naming mga room.Kaagad na nangunot ang noo ko nang nasa labas lang ang mga kaklase ko habang nasa loob ng room si sir. Mukha itong galit na galit. Mas lalo pa atang nagliyab ang tingin niya nang makita ako."Miss Avery, come with me to my office. I want to talk to you!"Wala akong kaalam-alam sa mga nangyayari. Ngunit mas pinili ko pa rin na sumunod kay Mr. Cruz. Pagkaalis namin ay sila namang pagpasok ng mga kaklase ko.Kaagad dumiretso si sir sa kanyang desk at naupo sa swivel chair habang ako ay nakatayo lamang sa harapan niya nang makarating at makapasok na kami sa opisina niya."Do you have an idea why I called you here, Miss Avery?""I don't have any idea, sir. Can you explain it to me?" mababa
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 40
Pinunasan ko ang tumulong luha ko. Ilang minuto lang ang aking hinintay bago ko makitang humahangos na tumatakbo papunta sa gawi ko si Dwight. Huminto lang siya nang nasa tapat ko na siya."Lex, what happened?"Tumayo ako at hindi ko na napigilan pang yakapin si Dwight. Naramdaman ko naman ang pagyakap niya sa akin pabalik."Ssh. Ilabas mo lang ang lahat ng hinanakit mo, Lex. I'm here for you. I'm always here for you," aniya habang ramdam ko ang kamay niyang humahagod sa likuran ko.Nang maramdaman ko ang pagtapik niya sa balikat ko ay doon na ako lalong naiyak. I guess I'm still lucky to have a friend like him that will be always there for me. I can't tell him but I'm really thankful because he is here with me.Nang mahimasmasan na ako ay sabay kaming naupo ni Dwight sa bench. Nang sa tingin ko ay maayos na talaga ang pakiramdam ko ay nagsimula na akong magkuwento. Habang sinasabi ko sa k
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 41
Inilibot ko ang aking tingin sa kabuuan ng apartment na siyang inuokupahan naming dalawa ni Jam. Hindi ko akalaing magagawa naming matagalan ang pagtira sa isang maliit na apartment."Galunggong nanaman ang ulam natin?"Napairap ako sa tanong na iyon ni bebs saka na naupo sa kaharap niyang upuan."Pagtiyagaan mo na lang. Hayaan mo kapag nakaluwag tayo lechon na uulamin natin."Nagawa ko pang tumawa para pagaanin ang pagitan naming dalawa pero nakasimangot pa rin siya. Kaya napangiti ako nang makaisip ng ideyang makakapagpasaya sa kanya."Tingnan mo kapag hinati ko ito sa dalawa, hindi na ito galunggong."Nakapangalumbaba naman niya akong tinitigan saka nangunot ang noo niya. "Gaga ka. Galunggong pa rin 'yan.""Hindi kaya. Kapag hinati ko ito sa dalawa magigi na siyang two na. Means tu-na."Napailing-iling lang naman siya sa biro ko. "Gaga
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 42
We will gonna have a retreat today. 5 days and 4 nights. Dapat talaga two days lang ang retreat pero nakiusap ang mga ibang section tutal naman daw ay malapit na ang pagbubukas ng second semester. Kumbaga parang short vacation na rin namin ito para makapag-unwind na pinayagan ng president ng universiy namin.This is a good thing to me especially that this remaining days is my last moment to be with Josh."In the second day of our retreat, we will be having an activity and that is by group, class. It will be a secret for the meantime. I already assigned the groups. The group leaders that I choose please come to me," may kahabaang litanya ng dean namin.Hindi na ako nagtaka nang isa si Jam sa napiling leaders. Seryoso naman kasi ang babaeng iyan pagdating sa pag-aaral. Nawawala lang talaga sa katinuan kapag may kalokohan kaming naiisip na dalawa."Group leaders, take roll call and get your group on the bus,"
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 43
Nagising ako mula sa mahimbing na pagkakatulog nang maramdaman kong parang may kumukuha sa amin ng litrato. Idadagdag pa ang parang mabigat na bagay sa ulo ko, na ulo pala ni Josh. Kahit kinikilig ako ay ginising ko na siya nang mag-announce ang dean namin na puwede na kaming bumaba.Hindi ko na tuloy nagawa pang i-appreciate ang ganda ng lugar na ito dahil sa kilig na nararamdaman. Si Josh kasi iyon eh. Tapos nakasandal pa ang ulo niya sa ulo ko kanina.Maya-maya pa ay napahawak ako aking noo nang biglang pitikin iyon ni Josh. "Masakit ha. Bakit ba?""Pumikit ka na.""Ha?" naguguluhan kong tanong ngunit bigla na lang namula ang pisngi ko dahil sa naisip. Is he gonna kiss me?Napasinghap ako nang ilapit niya ang mukha niya sa tenga ko, "Ipikit mo na iyang mga mata mo kasi magdadasal na raw tayo. Kung ano-ano kasing pumapasok sa isip mo."Kaagad umakyat ang init ng
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 44
Unti-unti kong binuksan ang aking mga mata. Inilibot ko ang tingin at natagpuan ko ang sariling nandito pa rin sa loob ng storage room. Sapo ko ang aking noo nang bumangon ako.Kaagad ay naibaling ko ang tingin ko nang bumukas ang pinto at iniluwa no'n sila Dwight at Lumi. Kitang-kita ko ang pag-aalala na nakarehistro sa mukha ng huli. Ramdam ko ang sinseridad niya sa lahat ng kanyang sinabi kanina. Alam kong hindi siya magsisinungaling sa bagay na sinambit niya."Alam kong naguguluhan ka sa kung sino ang dapat paniwalaan. Kaya pakinggan mo na lang itong plano namin, Lex," panimula ni Dwight at naupo sa tabi ko.Nakita ko pa ang pag-aalinlangan ni Lumi na maupo rin sa sofa kaya tumayo lang ito sa tabi ni Dwight."I-I want to hear it, Dwight. What are your plans?"Nagkatitigan silang dalawa ni Lumi bago siya magsimulang ipaliwanag sa akin ang lahat ng plano niya.Sana lang
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 45
Suot ang jacket na ipinahiram sa akin ni Dwight kanina ay naglakad na ako papunta sa dalampasigan. Mukhang mas nauna ako sa usapan namin ni Eunnice. Inabala ko na muna ang aking sarili sa pagmasid ko sa kagandahan ng mga bituin sa kalangitan. Habang dinarama ko naman ang malamig na simoy na hangin dito sa dalampasigan. Pilit kong kinakalma ang aking isipan kasabay ng panunuod ko sa paghampas ng alon habang hihintay ko siya.Maya-maya lang ay naramdaman kong may tumabi sa akin. Nang ibaling ko ang tingin ko sa kanya ay matamis niya akong nginitian."May problema ba?""Wala naman. Gusto lang kitang makausap."Naglaho bigla ang kanyang ngiti at napalitan iyon ng pag-aalala. "Tungkol saan?"Napaiwas ako ng tingin saka pinagmasdan muli ang paghampas ng alon. "Nakausap ko na si Lumi, Eunnice."Kahit hind ko siya tingnan ay ramdam ko na bigla siyang hindi mapakali sa pwesto niya.
Pinakabagong kabanata
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 60 (FINALE)
JOSH SIDE STORYBakas ang inis sa mukha ko dahil sa ipinapagawa ni Kuya Lay."Sige na. Iaabot mo lang naman 'to kay Rosie."Si Rosie ang girlfriend ni Kuya Lay. Sa isang private school nag-aaral ang babae. Kumbaga, their relationship is between public and private school.Nag-away kasi ang dalawa kaya ako ang gustong maging tulay ng mokong na 'to. Kagaguhan ba naman kasi niya. Nalaman kasi ni Rosie na may iba siyang kasama kahapon. Kahapon pala dapat ang monthsary nila. Kaya tuloy ngayon ay ayaw makita ni Rosie maski ni anino niya.Sa huli ay wala rin naman na akong nagawa. Sakay ng sarili kong motor ay pinuntahan ko ang school ni Rosie. Maya-maya pa iyon lalabas kaya naghintay pa ako ng ilang oras. Para hindi mabagot ay inabala ko ang sarili sa paglalaro ng mobile games na kinaaadikan ng mga kaklase ko.Maya-maya lang ay tila may magnet na humihila sa mga mata ko
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 59
Natagpuan ko na lang ang aking sarili na nakatayo rito sa harapan ng Singapore Flyer. Matapos kasi nang naging usapan namin ni Dwight ay lumibot ako at napadpad sa Marina Bay. Dahil nga malapit lang ang Singapore Flyer mula ro'n ay dumiretso na rin ako papunta rito.Nahawakan ko na lang ang aking leeg dahil magkaka-stiff neck yata ako, matanaw lang ang tuktok neto. Nang magsawa sa pagtingin ay binaba ko na ang mata ko at nabaling iyon sa lalaking ilang layo lang ang pagitan mula sa akin. Kinailangan ko pang paliitan ang mga mata ko para makumpirma kung siya nga ba ang nakikita ko.Ramdam ko ang pagbilis ng pagtibok ng aking puso nang unti-unti siyang maglakad papalapit sa akin. Tumama sa mukha niya ang ilaw na nagmumula sa Singapore Flyer kaya natutop ko na lang ang aking bibig nang makumpira kong siya na nga ito. Hindi ako nanaginip lang, totoo ko na talaga siyang nakikita.Huminto siya ilang layo lang ang hakbang mula sa akin. May hawak-hawak siyang cardboard.
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 58
Hindi ko naman napigilang mapangiti. "Dwight," pagbanggit ko sa kanyang pangalan. Lumapit naman siya sa pwesto ko. Ngunit tumigil din ng ilang layo na lang ang pagitan namin para bigyang distansya ang isa't isa. Saka siya may kinuha sa bulsa ng kanyang trench coat. Nang ilabas niya iyon ay doon ko lang nakumpira na gloves pala iyon. Hindi siya nagdalawang-isip na kusa na iyong isuot sa mga kamay ko. "Thank you," aniko matapos niyang maisuot sa akin ang gloves. "Can I talk to you while we are sipping a coffee?" aniya at itinuro pa ang coffee shop na malapit lang mula sa pwesto namin. "Sure," pagtanggap ko sa imbitasyon niya. "Ladies first." Napailing-iling na lang ako nang paunahin niya ako sa paglalakad. Kaagad naman kaming pinagbuksan ng pinto ng staff doon saka kami binating dalawa ni Dwight. Nakaupo na kami ngayon sa loob netong coffee shop, malapit sa glass wall. Isa kasi ito sa mga spot na paborito ko dahil gustong
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 57
Matapos kong magbihis ay inabala ko naman ang aking sarili sa paglagay ng make-up sa mukha ko. Pinili ko ang kulay pulang lipstick ko na ibinigay pa sa akin ni Cecil, ang kasamahan ko sa trabaho.Nang makuntento sa aking hitsura ay ang buhok ko naman ang pinasadahan ko ng suklay. Pinag-iisipin ko pa kung anong magiging ayos ng aking buhok, pero sa huli ay hinayaan ko na lamang na nakalugay iyon.Matapos kong makapag-ayos ay sandali akong dumapa sa aking kama saka binuksan ang aking laptop. Hinanap ko sa mga files ang ginawa kong resignation letter kanina. Nang mahanap ay mabilis ko iyong sinend sa gmail ni Mrs. Samaniego. Napagbigay alam ko na kasi sa kanya ang pagbabalak kong mag-resign sa trabaho. Ramdam ko ang pag-aalinlangan niya na bitawan ako, but she respected my decision.I was about to shut down my laptop when suddenly my phone vibrated. Nang tingnan ko iyon ay naka-receive ako ng tawag mula kay Jam. Kahapon niya
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 56
Hindi ko maialis ang tingin ko sa kanya, dahil iniisip ko na kapag ginawa ko iyon ay baka bigla akong magising sa isang magandang panaginip na ito. Mas lalo lang pinag-igting ng titig niya ang kagustuhan kong manatili sa ganitong posisyon. Na iyong tipong hindi namin maalis ang mata sa isa't isa. Na ngayon ay nasa iisang lugar na ulit kami. Ramdam ko ang init na hatid ng bawat tinging ibinibigay niya. Ginigising no'n ang bawat himaymay ng aking katawan. Nang hindi ko na makayanan ang titig niya ay binawi ko ang tingin ko sa kanya saka ako naglakad papalapit. Ngunit siniguro kong may distansya pa rin sa pagitan naming dalawa. "For the last time, I want to see you." Naipikit ko na lamang ang aking mga mata nang sa wakas ay marinig ko na ang boses niya. I miss him so bad. Kahit na nandito na siya sa harapan ko ay pakiramdam ko ay nangungulila pa rin ako sa kanya.
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 55
I was busy putting make-up and fixing my hair when someone knocked at the door. Tiningnan ko muna ang sarili ko sa salamin bago ko ipihit ang katawan ko paharap sa pinto, saktong pagpasok ni Jam. Malapad akong ngumiti sa kanya saka tumayo at niyakap siya. Napapikit na lang ako nang maramdaman ang pagtapik niya sa likod ko. "Everything is going to be fine, bebs. Remember that I am always here for you." Kumalas na rin siya sa pagkakayakap sa akin saka sinilip ang mga mata ko. "Oh. Bawal umiyak. Baka masira ang make-up mo." Napailing-iling na lang naman ako sa sinabi niya. "You look good," komento niya saka pinasadahan ng tingin ang ayos ko. Suot ko ngayon ang biniling white dress ni Sean para sa akin.Maya-maya lang ay sabay na kaming lumabas ni bebs sa dressing room at bumaba sa ikalawang palapag ng hacienda. Kitang-kita ko ngayon ang pagiging abala ng mga maids dahil na rin sa dami ng bisita sa araw na ito. Abala sila sa dam
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 54
I'm busy looking on the couple outside. I can see their smiling faces. It feels like they are both excited for their wedding preparations. While I'm here, the last day of my pretending. I suddenly raised my hand and look at my engagement ring.Alam kong napagkasunduan na namin ito kahapon ni Sean na tanggalin. Ngunit sa huling pagkakataon ay pareho namin iyong isinuot para sa plano kong gagawin mamaya. "Miss Calderon." Kaagad akong napalingon sa babaeng nakatayo, hindi kalayuan sa akin. Sa tantiya ko ay siya ang babaeng wedding organizer na binabanggit sa akin ni Sean. "Do you want to consult about your wedding plans?" Kaagad akong napatayo saka nginitian siya at tumango. "I'm Cindy," pagpapakilala niya. I reached for her hand, then we both gave each other a handshake. "Let's talk about your wedding plans there. Come and I'll gu
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 53
Natulala naman siya sa mga sinabi ko. Ngunit bigla ay napaisip ako.. mahal pa nga kaya ako ni Josh gayong sinikreto ko mula sa kanya ang aking pagkatao? "By looking at you it seems that you are not really sure about his feelings for you. Hija, Sean is always there for you. He is your childhood friend, right? Even he does not tell us, I know that he is hurting. It pains him knowing that you love someone else, hija. Sean is a good guy. You two are suited for each other." Umiling-iling lang naman ako saka sumandal sa balikat niya. "Hindi ko kontrolado ang puso ko, dad. Hindi ko kayang diktahan ito sa kung sino ang dapat kong mahalin." Napangiti ako nang maalala ang childhood memories namin ni Sean. Ngunit nang maalala ko ang mga panahon na nakasama ko si Josh ay mas lalo akong napangiti at alam kong mas masaya ako sa mga panahon na nakasama ko siya. "At sa sitwasyon namin ni Sean, he is just my friend. Pl
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 52
Nagising ako sa aking mahimbing na pagkakatulog nang may kumatok sa pintuan ng kuwarto ko. Hindi ko nga alam kung mahimbing na nga ba iyon. Baka nga ilang oras lang akong nakatulog dahil ramdam ko ang bigat ng aking ulo.Ilang araw na nga ba akong ganito?"Young lady, pinapasabi po ng inyong Lolo na kung ayaw niyo raw pong lumabas ng inyong silid ay mas mainam na kumain kayo kahit kaunti lang."Kahit mabigat ang aking pakiramdam ay mas pinili kong maupo saka sumandal sa headboard ng kama."Then tell him that I don't want to. Pakisabi na rin sa kanya na mas mainam na rin kamong mamatay ako kaysa sundin kung anong gusto niya," naghihinagpis kong sagot."B-but ma'am–""Just go! Huwag mo akong pilitin kung ayaw mong ikaw mismo ang mapagbuntungan ko ng galit."Nayakap ko na lang aking tuhod nang marinig ang yabag niyang papaalis na. Napabuntong-h
![The Four Kings and The Ace [SERIES 1]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
