LOGINShare
CHAPTER 43
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Nagising ako mula sa mahimbing na pagkakatulog nang maramdaman kong parang may kumukuha sa amin ng litrato. Idadagdag pa ang parang mabigat na bagay sa ulo ko, na ulo pala ni Josh. Kahit kinikilig ako ay ginising ko na siya nang mag-announce ang dean namin na puwede na kaming bumaba.
Hindi ko na tuloy nagawa pang i-appreciate ang ganda ng lugar na ito dahil sa kilig na nararamdaman. Si Josh kasi iyon eh. Tapos nakasandal pa ang ulo niya sa ulo ko kanina.
Maya-maya pa ay napahawak ako aking noo nang biglang pitikin iyon ni Josh. "Masakit ha. Bakit ba?"
"Pumikit ka na."
"Ha?" naguguluhan kong tanong ngunit bigla na lang namula ang pisngi ko dahil sa naisip. Is he gonna kiss me?
Napasinghap ako nang ilapit niya ang mukha niya sa tenga ko, "Ipikit mo na iyang mga mata mo kasi magdadasal na raw tayo. Kung ano-ano kasing pumapasok sa isip mo."
Kaagad umakyat ang init ng
Related chapters
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 44
Unti-unti kong binuksan ang aking mga mata. Inilibot ko ang tingin at natagpuan ko ang sariling nandito pa rin sa loob ng storage room. Sapo ko ang aking noo nang bumangon ako.Kaagad ay naibaling ko ang tingin ko nang bumukas ang pinto at iniluwa no'n sila Dwight at Lumi. Kitang-kita ko ang pag-aalala na nakarehistro sa mukha ng huli. Ramdam ko ang sinseridad niya sa lahat ng kanyang sinabi kanina. Alam kong hindi siya magsisinungaling sa bagay na sinambit niya."Alam kong naguguluhan ka sa kung sino ang dapat paniwalaan. Kaya pakinggan mo na lang itong plano namin, Lex," panimula ni Dwight at naupo sa tabi ko.Nakita ko pa ang pag-aalinlangan ni Lumi na maupo rin sa sofa kaya tumayo lang ito sa tabi ni Dwight."I-I want to hear it, Dwight. What are your plans?"Nagkatitigan silang dalawa ni Lumi bago siya magsimulang ipaliwanag sa akin ang lahat ng plano niya.Sana lang
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 45
Suot ang jacket na ipinahiram sa akin ni Dwight kanina ay naglakad na ako papunta sa dalampasigan. Mukhang mas nauna ako sa usapan namin ni Eunnice. Inabala ko na muna ang aking sarili sa pagmasid ko sa kagandahan ng mga bituin sa kalangitan. Habang dinarama ko naman ang malamig na simoy na hangin dito sa dalampasigan. Pilit kong kinakalma ang aking isipan kasabay ng panunuod ko sa paghampas ng alon habang hihintay ko siya.Maya-maya lang ay naramdaman kong may tumabi sa akin. Nang ibaling ko ang tingin ko sa kanya ay matamis niya akong nginitian."May problema ba?""Wala naman. Gusto lang kitang makausap."Naglaho bigla ang kanyang ngiti at napalitan iyon ng pag-aalala. "Tungkol saan?"Napaiwas ako ng tingin saka pinagmasdan muli ang paghampas ng alon. "Nakausap ko na si Lumi, Eunnice."Kahit hind ko siya tingnan ay ramdam ko na bigla siyang hindi mapakali sa pwesto niya.
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 46
Masyadong maraming nangyari sa buhay ko na hindi ko akalaing mararanasan ko. Ngunit dahil sa mga bagay na ito, mas pinipili kong magpakatatag at ipagpatuloy ang aking buhay.Walang espasyo para sa mga negatibong bagay sa buhay ko. Dahil kahit ang masasamang bagay na nangyari ay may malaking gampanin sa parte ng pagkatao ko. Sadyang may mga bagay lamang talaga na mararanasan natin para maging malakas at matatag tayo bilang tao.Dahil sa nangyaring rebelasyon kahapon ay mas naramdaman ko ang pagbabantay at pagprotekta sa akin ng mga kaibigan ko. Lalo na sila Josh at Dwight. Kulang na lang ay bantayan nila ako 24/7 sa labas ng kuwarto namin. But our dean and professor assured me na safe ako. They also assured me na hindi na kailanman makakalapit muli sa akin si Eunnice.I really appreciate how Josh cared for me. How he wanted to protect me. Ngunit dahil sa alam na ni Angelie ang bagay na kinatatakutan kong malaman ng iba ang
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 47
Nagising ako na walang tao sa tabi ko. Kaagad kong hinanap si Josh sa nurse na nagbabantay sa loob ng clinic ngunit ang sabi neto ay umalis din si Josh pagkadala niya sa akin dito sa clinic.Napabuntong-hininga na lang naman ako saka na lumabas ng clinic. Balak ko na sanang hawakan ang suot-suot kong kwintas na ibinigay pa sa akin ni mommy ngunit hindi iyon natagpuan ng kamay ko sa aking leeg. Kaagad dumaan ang kaba sa aking dibdib dahil mahalaga ang bagay na iyon para sa akin. Iyon kasi ang regalo sa akin ni mommy nang tumuntong ako ng ika-walo kong kaarawan. Matagal na iyon sa akin dahil pinangangalagaan ko iyon tapos ngayon pa nawala.Kaya kaagad akong nagbalik sa dorm namin. Nagbabakasakaling mahanap ko ito roon. Ngunit bago pa ako tuluyang makapasok sa kuwarto namin ay may narinig na akong nag-uusap sa loob."Saan mo itinapon ang kwintas niya, Ange?"Napahigpit ang pagkakahawak ko sa seradura ng pinto
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 48
Pareho kaming nagulat ni Jam nang paglabas namin ng kuwarto ay nakaabang na sa amin sila Ethan at Josh. Nagkatinginan kami ni bebs saka parehong napailing na lang. Bahagya pa akong natawa nang biglang hilain ni bebs si Ethan paalis."J-josh, g-gusto ko lang magpasalamat tungkol sa kahapon. S-salamat din sa pagsauli netong kwintas ko," aligaga ko pang ipinakita sa kanya ang suot-suot kong kwintas.Hindi ko maintindihan pero ngayon pa ako nakaramdam ng pagkailang matapos ng ilang buwang paghahabol ko sa kanya.Napasinghap naman ako nang bigla niya akong akbayan saka sabay na kaming naglakad papunta sa bonfire na ginawa nila malapit sa dalampasigan. Hindi ako makapaniwala sa ginawa niya. Tila ibang Josh ang nakaakbay sa akin ngayon.Nang makita kaming sabay na naglalakad na dalawa ni Josh habang papalapit sa puwesto nila at nakaakbay pa siya sa akin ay nandyan na naman ang panunukso nila sa aming dalawa na naging dahilan ng pamumula ng aking pisngi.M
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 49
Maya-maya lang ay bumitaw na siya sa pagkakayakap. Parang tanga pa akong pinagmasdan lang siyang maupo sa buhanginan. Ngunit maya-maya rin ay inutusan niya akong maupo sa pagitan ng kanyang dalawang binti na siya ko namang ginawa.Naramdaman ko na lang ang paglapat ng dibdib niya sa likod ko at ang pag-ikot ng kanyang dalawang kamay sa beywang ko para yakapin ako."Sinagip mo ulit ako," bigla ay pahayag ko.Kahit hindi ko siya tingnan ay alam kong naguguluhan siya ngayon sa sinabi ko."Sinagip mo ako mula sa pagkakahulog ko sayo. Akala ko one sided na lang talaga itong nararamdaman ko. Akala ko ako lang ang tuluyang nahuhulog na, mabuti na lang at nagawa mo akong saluhin," dugtong ko.Naramdaman ko naman ang pagbaon niya ng kanyang mukha sa aking leeg."Ganito pala ang kiligin," bulong niya saka napamura pa.Napakagalpak naman ako ng tawa dahil sa sinabi n
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 50
"Lex."I immediately wipe away my tears, saka ko na tuluyang hinarap si Dwight."D-dwight.""Mukhang kayo na," aniyang mababakas ang pait sa boses.Sinubukan niya ulit ngumiti ngunit hindi iyon umabot hanggang sa kanyang tenga. Hindi iyon ang totoong ngiting ibinibigay niya sa akin noon.Napatango lang ako saka na napayuko. Naramdaman ko na lang na lumapit siya sa akin saka ginulo-gulo ang buhok ko."Masaya ako para sa inyong dalawa. Huwag mong hayaang masira ang kasiyahan mo ng ibang bagay. Kung iniisip mo si Tamara, sumuko na siya kay Josh. Nagpaubaya na sayo ang pinsan ko."Nanlaki ang mga mata ko at kaagad na napatingin sa kanya. Hindi dahil sa sinabi niyang sumuko na si Tamara."P-pinsan mo si Tamara?"Tipid lang naman siyang ngumiti saka tumango. Lalo lang akong nagu-guilty dahil hindi ko pa rin talaga lubos na kilal
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 51
Nagising ako dahil sa pagtapik ng kung sino sa pisngi ko."Nandito na tayo," ani Josh kaya kinusot-kusot ko ang aking mga mata.Tiningala ko siya mula sa pagkakasandal ng aking ulo sa kanyang balikat. Sinalubong naman niya ang mga mata ko. Sa tingin niyang iyon ay pakiramdam ko talagang may mangyayaring kakaiba.Umayos na ako ng upo saka inilibot ang aking paningin sa loob ng bus. Doon ko lang napagtantanto na kami na lang ang natitirang nasa loob. Pagkasilip ko sa bintana ay bumungad sa akin ang arko ng university.Magkahawak-kamay kaming lumabas ng bus. Ngunit binitawan niya rin iyon nang may matanaw akong isang pamilyar na lalaki habang kumakaway siya sa akin."S-sean?" nauutal ko na lang naibigkas ang pangalan ng taong matagal ko na ring hindi nakikita.Malapad ang ngiti ni Sean habang papalapit sa gawi ko ngunit nang mabaling ang tingin niya sa katabi ko ay bigla siyang naging seryoso."Bumalik ka na sa kanya."Sa sinabing
Latest chapter
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 60 (FINALE)
JOSH SIDE STORYBakas ang inis sa mukha ko dahil sa ipinapagawa ni Kuya Lay."Sige na. Iaabot mo lang naman 'to kay Rosie."Si Rosie ang girlfriend ni Kuya Lay. Sa isang private school nag-aaral ang babae. Kumbaga, their relationship is between public and private school.Nag-away kasi ang dalawa kaya ako ang gustong maging tulay ng mokong na 'to. Kagaguhan ba naman kasi niya. Nalaman kasi ni Rosie na may iba siyang kasama kahapon. Kahapon pala dapat ang monthsary nila. Kaya tuloy ngayon ay ayaw makita ni Rosie maski ni anino niya.Sa huli ay wala rin naman na akong nagawa. Sakay ng sarili kong motor ay pinuntahan ko ang school ni Rosie. Maya-maya pa iyon lalabas kaya naghintay pa ako ng ilang oras. Para hindi mabagot ay inabala ko ang sarili sa paglalaro ng mobile games na kinaaadikan ng mga kaklase ko.Maya-maya lang ay tila may magnet na humihila sa mga mata ko
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 59
Natagpuan ko na lang ang aking sarili na nakatayo rito sa harapan ng Singapore Flyer. Matapos kasi nang naging usapan namin ni Dwight ay lumibot ako at napadpad sa Marina Bay. Dahil nga malapit lang ang Singapore Flyer mula ro'n ay dumiretso na rin ako papunta rito.Nahawakan ko na lang ang aking leeg dahil magkaka-stiff neck yata ako, matanaw lang ang tuktok neto. Nang magsawa sa pagtingin ay binaba ko na ang mata ko at nabaling iyon sa lalaking ilang layo lang ang pagitan mula sa akin. Kinailangan ko pang paliitan ang mga mata ko para makumpirma kung siya nga ba ang nakikita ko.Ramdam ko ang pagbilis ng pagtibok ng aking puso nang unti-unti siyang maglakad papalapit sa akin. Tumama sa mukha niya ang ilaw na nagmumula sa Singapore Flyer kaya natutop ko na lang ang aking bibig nang makumpira kong siya na nga ito. Hindi ako nanaginip lang, totoo ko na talaga siyang nakikita.Huminto siya ilang layo lang ang hakbang mula sa akin. May hawak-hawak siyang cardboard.
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 58
Hindi ko naman napigilang mapangiti. "Dwight," pagbanggit ko sa kanyang pangalan. Lumapit naman siya sa pwesto ko. Ngunit tumigil din ng ilang layo na lang ang pagitan namin para bigyang distansya ang isa't isa. Saka siya may kinuha sa bulsa ng kanyang trench coat. Nang ilabas niya iyon ay doon ko lang nakumpira na gloves pala iyon. Hindi siya nagdalawang-isip na kusa na iyong isuot sa mga kamay ko. "Thank you," aniko matapos niyang maisuot sa akin ang gloves. "Can I talk to you while we are sipping a coffee?" aniya at itinuro pa ang coffee shop na malapit lang mula sa pwesto namin. "Sure," pagtanggap ko sa imbitasyon niya. "Ladies first." Napailing-iling na lang ako nang paunahin niya ako sa paglalakad. Kaagad naman kaming pinagbuksan ng pinto ng staff doon saka kami binating dalawa ni Dwight. Nakaupo na kami ngayon sa loob netong coffee shop, malapit sa glass wall. Isa kasi ito sa mga spot na paborito ko dahil gustong
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 57
Matapos kong magbihis ay inabala ko naman ang aking sarili sa paglagay ng make-up sa mukha ko. Pinili ko ang kulay pulang lipstick ko na ibinigay pa sa akin ni Cecil, ang kasamahan ko sa trabaho.Nang makuntento sa aking hitsura ay ang buhok ko naman ang pinasadahan ko ng suklay. Pinag-iisipin ko pa kung anong magiging ayos ng aking buhok, pero sa huli ay hinayaan ko na lamang na nakalugay iyon.Matapos kong makapag-ayos ay sandali akong dumapa sa aking kama saka binuksan ang aking laptop. Hinanap ko sa mga files ang ginawa kong resignation letter kanina. Nang mahanap ay mabilis ko iyong sinend sa gmail ni Mrs. Samaniego. Napagbigay alam ko na kasi sa kanya ang pagbabalak kong mag-resign sa trabaho. Ramdam ko ang pag-aalinlangan niya na bitawan ako, but she respected my decision.I was about to shut down my laptop when suddenly my phone vibrated. Nang tingnan ko iyon ay naka-receive ako ng tawag mula kay Jam. Kahapon niya
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 56
Hindi ko maialis ang tingin ko sa kanya, dahil iniisip ko na kapag ginawa ko iyon ay baka bigla akong magising sa isang magandang panaginip na ito. Mas lalo lang pinag-igting ng titig niya ang kagustuhan kong manatili sa ganitong posisyon. Na iyong tipong hindi namin maalis ang mata sa isa't isa. Na ngayon ay nasa iisang lugar na ulit kami. Ramdam ko ang init na hatid ng bawat tinging ibinibigay niya. Ginigising no'n ang bawat himaymay ng aking katawan. Nang hindi ko na makayanan ang titig niya ay binawi ko ang tingin ko sa kanya saka ako naglakad papalapit. Ngunit siniguro kong may distansya pa rin sa pagitan naming dalawa. "For the last time, I want to see you." Naipikit ko na lamang ang aking mga mata nang sa wakas ay marinig ko na ang boses niya. I miss him so bad. Kahit na nandito na siya sa harapan ko ay pakiramdam ko ay nangungulila pa rin ako sa kanya.
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 55
I was busy putting make-up and fixing my hair when someone knocked at the door. Tiningnan ko muna ang sarili ko sa salamin bago ko ipihit ang katawan ko paharap sa pinto, saktong pagpasok ni Jam. Malapad akong ngumiti sa kanya saka tumayo at niyakap siya. Napapikit na lang ako nang maramdaman ang pagtapik niya sa likod ko. "Everything is going to be fine, bebs. Remember that I am always here for you." Kumalas na rin siya sa pagkakayakap sa akin saka sinilip ang mga mata ko. "Oh. Bawal umiyak. Baka masira ang make-up mo." Napailing-iling na lang naman ako sa sinabi niya. "You look good," komento niya saka pinasadahan ng tingin ang ayos ko. Suot ko ngayon ang biniling white dress ni Sean para sa akin.Maya-maya lang ay sabay na kaming lumabas ni bebs sa dressing room at bumaba sa ikalawang palapag ng hacienda. Kitang-kita ko ngayon ang pagiging abala ng mga maids dahil na rin sa dami ng bisita sa araw na ito. Abala sila sa dam
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 54
I'm busy looking on the couple outside. I can see their smiling faces. It feels like they are both excited for their wedding preparations. While I'm here, the last day of my pretending. I suddenly raised my hand and look at my engagement ring.Alam kong napagkasunduan na namin ito kahapon ni Sean na tanggalin. Ngunit sa huling pagkakataon ay pareho namin iyong isinuot para sa plano kong gagawin mamaya. "Miss Calderon." Kaagad akong napalingon sa babaeng nakatayo, hindi kalayuan sa akin. Sa tantiya ko ay siya ang babaeng wedding organizer na binabanggit sa akin ni Sean. "Do you want to consult about your wedding plans?" Kaagad akong napatayo saka nginitian siya at tumango. "I'm Cindy," pagpapakilala niya. I reached for her hand, then we both gave each other a handshake. "Let's talk about your wedding plans there. Come and I'll gu
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 53
Natulala naman siya sa mga sinabi ko. Ngunit bigla ay napaisip ako.. mahal pa nga kaya ako ni Josh gayong sinikreto ko mula sa kanya ang aking pagkatao? "By looking at you it seems that you are not really sure about his feelings for you. Hija, Sean is always there for you. He is your childhood friend, right? Even he does not tell us, I know that he is hurting. It pains him knowing that you love someone else, hija. Sean is a good guy. You two are suited for each other." Umiling-iling lang naman ako saka sumandal sa balikat niya. "Hindi ko kontrolado ang puso ko, dad. Hindi ko kayang diktahan ito sa kung sino ang dapat kong mahalin." Napangiti ako nang maalala ang childhood memories namin ni Sean. Ngunit nang maalala ko ang mga panahon na nakasama ko si Josh ay mas lalo akong napangiti at alam kong mas masaya ako sa mga panahon na nakasama ko siya. "At sa sitwasyon namin ni Sean, he is just my friend. Pl
Chasing The Guy Who Saved Me CHAPTER 52
Nagising ako sa aking mahimbing na pagkakatulog nang may kumatok sa pintuan ng kuwarto ko. Hindi ko nga alam kung mahimbing na nga ba iyon. Baka nga ilang oras lang akong nakatulog dahil ramdam ko ang bigat ng aking ulo.Ilang araw na nga ba akong ganito?"Young lady, pinapasabi po ng inyong Lolo na kung ayaw niyo raw pong lumabas ng inyong silid ay mas mainam na kumain kayo kahit kaunti lang."Kahit mabigat ang aking pakiramdam ay mas pinili kong maupo saka sumandal sa headboard ng kama."Then tell him that I don't want to. Pakisabi na rin sa kanya na mas mainam na rin kamong mamatay ako kaysa sundin kung anong gusto niya," naghihinagpis kong sagot."B-but ma'am–""Just go! Huwag mo akong pilitin kung ayaw mong ikaw mismo ang mapagbuntungan ko ng galit."Nayakap ko na lang aking tuhod nang marinig ang yabag niyang papaalis na. Napabuntong-h
![The Four Kings and The Ace [SERIES 1]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
