This story will come to an end.
EPILOGUE Nakahiga ako sa kwarto nang biglang bumukas ang pinto at bumungad sa'kin ang nakangiti kong kambal. ''Mom!'' sabay nilang anas, dali-dali akong umayos at mahigpit silang niyakap. ''How was school?'' I asked, mabilis nilang pinakita sa'kin ang napakaraming stars na nakalagay sa kamay nila, agad ko silang pinuri at hinalikan. Pareho talaga silang masipag at katulad ng Daddy nila. Matagal na kaming mag-asawa pero hindi pa rin siya nagbabago, kung ano siya no'ng mga panahong 'yun ay ayon pa rin siya hanggang ngayon, sweet, caring at mahal ako. Hindi madali lahat lalo na no'ng nagsisimula pa lang kami sa buhay mag-asawa, nag-aaway kami, nawawalan din ng oras dahil pareho kaming doctor, at parehong maraming dapat asikasuhin. Tumigil na ko sa pagta-trabaho simula nang mabuntis ako sa kambal naming anak. It doesn't hurt me because I enjoy being with them, taking care and seeing them grow as time passes by. Akala no'ng una hindi namin maabutan 'tong taon na ito dahil hindi nama
This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, businesses, places, characters, events, and incidents in this book are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. Thank you. PLAGIARISM IS A SERIOUS CRIME.Shy Del Mundo marries the man of her dreams, but things turn upside down when her husband feels that it was just an infatuation.***I only know three things:First, that he hurt me,Second, he changed me,And third, that I will not let him enter my peaceful life again, NEVER.WARNING: Matured content read at your own risk. My characters are
PROLOGUE Shy's POV Present year ''Doc. Shy, may nag-deliver po sa inyo ng cake kanina.'' Bungad ng nurse sa'kin na nasa entrada ng office ko, kakatapos ko lang sa fourteen-hour straight surgery ng isang batang may brain tumor at naisipang magpahinga muna, ngumiti ako at tumango pagkatapos ay binuksan ko na ang office ko at naghubad ng white coat pagkatapos ay sinabit ko ito sa white coat stand na nasa gilid ng couch. Nakita ko nga ang isang box ng cake na nasa table ko, lumapit ako dito at napapagod na umupo sa aking swivel chair. Tiningnan ko ito, may cake, bouquet of roses and chocolate bar. Napangiti ako at nagkagat-labi, this man didn't fail to make my heart flutter. Tiningnan ko ang isang letter na nakasiksik sa flower. -To crybaby, Take care, :3 -From Mr. Right  
CHAPTER 1 Year 2003 I walked slowly while staring at the back of a guy sitting in the modern gazebo while reading a newspaper, a gazebo surrounded with fresh and beautiful flowers, I grinned. 'Ano na kaya itsura nito ni Kumag,' bulong ko sa sirili, dahan-dahan kong tinahak ang wooden bridge at bigla siyang ginulat. Napatalon siya ng marahan, ''Babe―'' nakangiting aniya ngunit bigla itong napalitan ng gulat ng makita ako, nanlaki ang mata niya at mabilis na tumayo at mahigpit akong inakap. Sinong babe? Biglang bumilis ang tibok ng puso ko kaya marahan ko siyang tinulak. ''Hey! hey. Let me go.'' Hindi makahingang sambit ko dahil sa sobrang higpit ng yakap niya. ''You're ruining my cloth.'' At kunwaring nagpagpag, bumitiw siya sa pagkakayakap at ngumisi. ''You know I can buy you a new one.'' Pagmamayabang
CHAPTER 2 Kararating ko lang sa bahay dahil gabi na rin ako nakauwi mula sa bahay nila Isaiah, doon na rin kasi ako naghapunan kasama sila Tita Gail, at ngayon pa lang ako makakapagpahinga, inilapag ko lang kasi sa harap ng bahay ko ang mga maleta ko kanina pagkatapos ay dumerecho na kila Tita. ''Jet lag is real,'' bulong ko nang makapasok, inilagay ko lang sa sala ang mga maleta at pumanhik na sa kwarto upang matulog. Kinabukasan maaga akong nagising nang marinig na may kumakatok sa pinto ko. ''Yaya Meli?'' Naaantok ko pang tugon, tamad akong tumayo upang buksan ito at laking gulat ko ng makita si Pierce sa labas ng kwarto ko. Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa, nakasuot siya ng black polo shirt na naka-unbotton ang itaas na bahagi at fitted na gray trousers pagkatapos ay white shoes. Gwapo. ''Anong ginagawa mo dito?'' takan
CHAPTER 3 Pauwi na kami't lahat-lahat ngunit naiwan pa din sa utak ko ang ginawa niya kanina. Bakit parang may tinatago siya sa bestfriend niya? Hmp! Ipinarada na ni Pierce ang sasakyan sa harap ng bahay at inalalayan ako palabas. Nasa harap na kaming pareho ng gate at hindi alam kung anong sasabihin sa isa't-isa. Siya ang unang nagsalita, ''Uhm, I'll see you tomorrow?'' aniya at hinalikan ako sa pisngi. Biglang nag-init ang mukha ko sa ginawa niya. Tumango ako at nangiti. ''Bilhan mo ako ice cream.'' He nodded but I heard his whisper. ''Ang daming pera 'di makabili?'' Sumingkit bigla ang mata ako, tumawa siya at nagpaalam na, binuksan ko na ang gate pagkatapos ay dumerecho papasok, nang makarating sa loob ay hinubad ko agad ang stillettos na maghapon kong suot, nilagay ko ito sa maliit na shoe rack at d
CHAPTER 4 I lay down on the bed after taking a bath and checked my phone, hoping someone's message or missed call, but it's empty. It's been a week since we last met or talk. The supposed to be a one-week get-away from everything instantly disappeared. I sigh. Tinititigan ko na lang ang pangalan niya na nasa contact ko, I tried to call him after that day but he didn't pick up, and his reason is they began the internship. Kung sino pa may kasalanan siya pa galit. Awit. Pabagsak kong hinagis sa gilid ang phone ko habang parehong nakakunot ang noo, nagtuyo na lang ako ng buhok. Is it my fault? No. He shouted at me, what does he expect me to react? Smile? Tsk. Tinawagan ko na lang si Mommy at ilang ring lang ay sinagot na niya ito. ''Hello, Shy?'' marahang sambit niya. Napangiti ako ng marinig ang boses niya. ''What are you doing?'' ''We just finished our meeting about the va
CHAPTER 5 ''Nakilala mo ba 'yong babae kanina?'' Tanong ko kay Lorenzo nang nasa parking lot na kami't naglalakad. Umakto siyang nag-iisip. ''Queen daw po.'' Bigla akong napahinto sa paglakad at tumingin sa kaniya. ''Ano?'' ''Queen daw po pangalan niya,'' ani Lorenzo. Ipinagsalawang-bahala ko na lang ito at inakay na si Lorenzo sa sasakyan. Kahit gaano kadaldal si Lorenzo ay hindi ko makuhang makisabay sa kaniya, ni hindi ko kayang makipagkwentuhan at hindi ko alam kung bakit nagkakaganito ako. May bumabagabag sa isip ko pero kahit anong waglit ko dito ay hindi ito mawalawala, sinusubukan kong ibaling ang atensyon kay Lorenzo ngunit hindi ko magawa, tatawa ako ng pilit at kunwari naiintindihan ang sinasabi niya ngunit kahit isa'y walang pumapasok sa isip ko. I immediately parked the car as soon as we arrived. Pumasok kami sa loob dala ang napakadaming mga bags na naglalaman n
EPILOGUE Nakahiga ako sa kwarto nang biglang bumukas ang pinto at bumungad sa'kin ang nakangiti kong kambal. ''Mom!'' sabay nilang anas, dali-dali akong umayos at mahigpit silang niyakap. ''How was school?'' I asked, mabilis nilang pinakita sa'kin ang napakaraming stars na nakalagay sa kamay nila, agad ko silang pinuri at hinalikan. Pareho talaga silang masipag at katulad ng Daddy nila. Matagal na kaming mag-asawa pero hindi pa rin siya nagbabago, kung ano siya no'ng mga panahong 'yun ay ayon pa rin siya hanggang ngayon, sweet, caring at mahal ako. Hindi madali lahat lalo na no'ng nagsisimula pa lang kami sa buhay mag-asawa, nag-aaway kami, nawawalan din ng oras dahil pareho kaming doctor, at parehong maraming dapat asikasuhin. Tumigil na ko sa pagta-trabaho simula nang mabuntis ako sa kambal naming anak. It doesn't hurt me because I enjoy being with them, taking care and seeing them grow as time passes by. Akala no'ng una hindi namin maabutan 'tong taon na ito dahil hindi nama
CHAPTER 34 Present year. Kauuwi ko lang at hindi ako magkandatuwa rito dahil lagi na lang niya pinaparamdam sa'king espesyal ako kahit ilang taon na kami ay araw-araw pa rin niya kong pinakikilig at nililigawan. Hindi na siya nagbago. Pumunta muna ako sa kwarto ko para maligo. Napapangiti pa ko habang nasa cr dahil sa kaniya, hindi pa rin nawawala 'yung spark at 'yung thought na araw araw ko pa rin siyang gusto, araw araw ko pa rin siyang mahal at hindi 'yun nagbabago. Alam kong hindi madali para sa'ming pareho pero lagi talaga kong nagpapasalamat kay Kino dahil hanggang ngayon ay kasama ko siya at mahal niya ko, mahal namin ang isa't-isa. Pagtapos ko ay bumaba ako para kumain dala 'yung letter na binigay sa'kin Pat kanina. Ganito naman lagi ang ginagawa ko, kakain habang tinititigan 'yung mga regalo niya para sa'kin. Umupo na ko at binuksan 'yung papel. Can you still remember when were happy? Panimula nito, wala pa man ay natutuwa na agad ako. Can you still remember how we foug
CHAPTER 33Nasa airport na ako nang makita ko si Liam na papalapit sa'kin. Hinintay ko siyang magsalita.''I'm sorry.''Tumingin ako sa kaniya, hinahanap 'yung sincerity sa buong pagkatao niya. Hanggang ngayon masakit pa rin lahat lalo na ang ginawa niya kay Tina at hindi ko alam kung kaya ko pa siyang makita bilang isang kaibigan na matagal kong nakasama.''Hanggang ngayon naaawa ako kay Tina, kasi nawalan na nga siya ng anak niloko pa siya ng mapapangasawa niya sana."Napayuko si Liam pero wala akong maramdaman ni katiting na awa. Wala pang isang taong patay si Tina kaya hindi ko alam kong kaya ko siyang patawarin ngayon.Magsasalita na sana ako nang biglang tumawag si Dad. ''Get lost, please,'' sambit ko kay Liam bago sinagot ang tawag.Nag-usap lang kami about sa papasukan kong hospital para sa residency ko at mga kailangang gawin. Ayoko kasi sa hospital ni Dad mag-trabaho dahil alam kong may favoritism na masasabi 'yung makakasama kong mga doctor kung papaburan ako lagi.Sa toto
CHAPTER 32 Nagising ako sa ingay na nagmumula sa tv. I opened my eyes halfway and immeadiately smile after I saw his broad shoulder. ''I can see lust already.'' He said, hindi ko namalayang nakalingon na pala siya sa'kin kanina pa. Sino ba namang hindi mai-inlove sa kaniya, like, dzuh. Ngunit umirap ako at nagkunwaring walang epekto ang pagngiti niya sa'kin. Maangas dapat tayo. Tumayo ako at nagbihis ng damit bago bumaba sa kusina. ''Want do you want for lunch except me?'' I flirt. Parehas kaming napatawa dahil sa sariling kapilyuhan. But every moment we laugh and smile hindi pa rin nawawala ang anxiety bawat oras, I mean sino bang walang anxiety? And after what happened hindi ka pa ba magkakaroon ng gano'n? Bumaba rin ako agad pagkatapos niyang sumagot, kahit naman at hindi niya sabihin ay alam ko ng adobo ang ulam niya. Naglilihi ata ang putek, no'ng isang araw pa kami nagu-ulam ng adobo at nauumay na ko. Naabutan ko si Ate Nora na naghuhugas ng pinggan habang si Yaya Meli nama
CHAPTER 31Ilang oras na kong nasa kwarto at walang kain kanina pa. Hapon na rin ngunit wala pa kong gana simula kahapon nang ilibing si Tina. Hindi ko na naman namalayan ang luhang pumatak sa mukha ko nang maalala ang mukha niya ngunit pinunasan ko ito. Alam kong masaya ka na Tina... Even if you're hurting me while your happy.Sinagot ko agad ang tawag ni Dad. ''How are you?'' bungad niya agad sa'kin.''I'm ok.'' I casually said as if I really am. Narinig kong bumuntong-hininga siya sa kabilang linya, that's when my tears started to fall again. Ang sakit na ng mata ko at pagod na pagod na ko but this liquid thing couldn't stop. We just talked for at least two minutes then he hung up. Sunod-sunod naman na missed call ang nakita ko mula kay Sily, Zara... and Pierce. Natulog na lang ulit ako kagaya ng ginawa ko for the past 2 hours.Losing your bestfriend in the most painful way is heartbreaking. I could imagine her as mom already, playing,
CHAPTER 30 ''I don't love her, Shy. It's just that ayoko siyang iwan dahil may sakit siya.'' Maya-maya'y ani Pierce habang nakaupo sa tabi ng kama. Ako naman ay nag-iimpake na ng mga damit na dadalhin ko para sa hospital dahil nakatulog ako kahapon at umaga na nagising. Tinanggal ko ang yosing nakalagay sa bibig ko at binuhusan ito ng maliit na butil ng tubig bago itinapon sa basurahan. ''You know what, I don't fucking care anymore.'' Sambit ko tyaka aalis na sana ng kwarto ng hilahin niya ang braso ko. ''Plea―,'' aniya ngunit biglang nag-ring ang phone ko. I answered it at nanginginig na boses ni Sily ang bumungad sa'kin. ''Shy...'' aniya, hindi alam ang sasabihin. Bigla akong kinabahan ngunit mas naiinis ako ngayon. ''What?!'' I shouted. Ilang segundo munang tumahimik ang linya bago ulit ito magsalita. ''Shy, she's dead!'' sigaw ni Sily sa kabilang linya na nagpahina sa buong kataw
CHAPTER 29 Warning: Matured content read at your own risk. ''Ahhhh...'' anas ko kasabay ng mabibigat na paghinga, ''deeper!'' I said as he thrust in and out.Ramdam na ramdam ko ang p*********i niya sa loob ko. Matigas ito, mataba at galit na galit. Binilisan niya lalo ang pagbayo dahilan upang maramdaman ko lalo ang naguumigting nitong p*********i. Napapaliyad ako sa t'wing inidiniin niya 'yon. Humina ang paggalaw niya ngunit nando'n pa rin ang diin, ngayon ay sumiksik siya sa leeg ko kaya pareho kaming magkadikit ang dibdib. ''Mmmm, you're so tight.'' Bulong niya pagkatapos ay dinilaan ang tainga ko. Mas lalo ko pa siyang niyakap at idiniin sa sa'kin. Maya-maya pa, dahan-dahan itong kumilos pababa dahilan upang mapabaling ako kaliwa't kanan dahil sa init na nararamdaman. Napasinghap ako ng hininga ng maramdaman ang dila nito sa hiyas ko. ''Ahhhh.'' Hindi ko mapigilang hindi umungol. It fel
Hi everyone! Sorry if matatagalan pa ang pagu-update natin. HUHUH! Tambak ako ng tasks. Abangan niyo na lang ang istroya nila HAHAHAHAHA! Malapit na... If you have questions about sa ating story pwedeng dito niyo sabihin, gusto kong sagutin lahat ng questions dahil baka hindi na nakakatuwa 'yong flow para sa inyo dahil unclear. Kung may hinanakit lang naman kayo sa kung sino sa kanila dito na ilabas, HAAHAHAH! Mababait naman sila Shy so no prob. Kwentuhan lang muna tayo rito habang hindi ako makaka-ud. Kindly give every chapter ur thoughts naman para alam ko mga gusto at trip niyo. Hano ba hayo! Hang hayong hahiya ha'kin! HAAHAHAHAH!
CHAPTER 28 ''Shit! I thought it's only been 2 days,'' hindi makapaniwalang tugon ko sa kanila. ''Tanga! Anong two days? Ilang buwan ka kayang nakahimlay jan,'' singhal ni Tina sa'kin na sinundan naman ng masaamng tingin nila Zara at Sily na umakto pang sasapakin ako. Napangiti ako sa isipin na sobrang nag-alala sila sa'kin. Hindi ko naman din sila masisi, masyado akong maganda para mamamatay ng maaga. Ang akala ko talaga ay ilang araw lang ako rito sa hospital kaya nga't akala ko ay naiistorbo ang tulog ko maya-maya. Ngayong araw ako madi-discharge dahil ayon kila Mom and Dad ok na ang condisyon ko matapos akong magising no'ng nakaraang araw. Awit nga, binuka ba naman ng doctor mata ko tas tinutukan pa ko ng flashlight, it's good din naman dahil ngayon alam ko na ang pakiramdam ng magiging future patients ko. Sumenyas na si Mom na aalis na kami kaya dali-dali akong inalalayan ni Sily. Habang hawak naman nila Mommy ang mga gami