CHAPTER 3

CHAPTER 3

   

   Pauwi na kami't lahat-lahat ngunit naiwan pa din sa utak ko ang ginawa niya kanina.

   Bakit parang may tinatago siya sa bestfriend niya? Hmp!

   Ipinarada na ni Pierce ang sasakyan sa harap ng bahay at inalalayan ako palabas. Nasa harap na kaming pareho ng gate at hindi alam kung anong sasabihin sa isa't-isa.

   Siya ang unang nagsalita, ''Uhm, I'll see you tomorrow?'' aniya at hinalikan ako sa pisngi. Biglang nag-init ang mukha ko sa ginawa niya.

   Tumango ako at nangiti. ''Bilhan mo ako ice cream.''

   He nodded but I heard his whisper. ''Ang daming pera 'di makabili?'' Sumingkit bigla ang mata ako, tumawa siya at nagpaalam na, binuksan ko na ang gate pagkatapos ay dumerecho papasok, nang makarating sa loob ay hinubad ko agad ang stillettos na maghapon kong suot, nilagay ko ito sa maliit na shoe rack at dumerecho sa kusina.

   ''Yaya Meli, pahingi po unting kanin tyaka 'yung kaldereta kanina, please,'' sigaw ko mula sa dining area.

   ''Sige, Chiklit. Maupo ka na lang jan,'' sigaw niya mula sa kusina, pagod akong umupo at naghintay.

   Kahit kasi hindi kami umalis sa building buong hapon ay nakakapagod pa rin, ang laki kasi, ang ganda at ang lawak pa. Hindi na mana bago sa'kin ang ganoon dahil my mom own a more huge buildings in the world, kaya kung ihahambing sa building ng mom ko at building ni Pierce, mas malaki ang sa'min.

   Ilang segundo lang ay lumabas siya ng kusina na may dalang kanin at kaldereta kasama si Ate Nora.

   Ngumiti ako sa kanila at nagsimulang kumain, maya-maya ay lumapit sa'kin si Ate Nora na anak ni Yaya Meli.

   ''Shy...'' she paused, worried, ''Sorry kanina, huh? Hindi ko kasi alam na magkaibigan lang kayo e.''

   Tumawa ako. ''Ano ka ba te! Wala 'yun.''

   ''Pero magkaibigan lang ba talaga kayo? Sayang kasi e, bagay pa naman ka―'' hinila siya agad ni Yaya Meli papasok sa kusina.

   Natuwa ako sa sinabi niya. Sayang nga.

   Pagkatapos ko kumain ay nagpaalam na ako sa kanilang matutulog na, naligo lang ako at pabagsak na humiga sa kama.

   Hay...

   Binuksan ko ang phone ko upang tawagan sila Mom, saglit lang kaming nagka-usap dahil mayroon silang dapat asikasuhin.

   Matutulog na sana ako nang manumbalik sa'kin ang nangyari kanina sa Office niya at ang sinabi ni Ate Nora kanina, hinila ko ng bahagya ang buhok ko.

   'Bakit pa ko nagpapa-apekto sa kanila?'

   Lampas na alas once ng makatulog ako.

   Kinabukasan. ''Chiklit?'' nagising ako sa boses ni Yaya Meli na kumakatok sa pinto, dahan-dahan akong umalis sa kama para pagbuksan siya. ''Nandito si Pierce.''

   Biglang lumaki ang mata ko, Si Pierce?!

   Umurong ako papalayo sa pintuan at dumerecho sa cr para maligo pagkatapos ay bumaba ako para salubungin siya.

    ''Ano naman ginagawa mo dito?!'' pabirong singhal ko ngunit hindi niya iyon pinansin bagkos ay dali-dali akong dinala sa kotse niya at walang imik na nag-drive.

   ''Hoy! Saan na naman tayo pupunta?!'' sigaw ko sa mismong tainga niya dahilan para mapa-urong siya, natawa lang siya at sumenyas na tumahimik lang.

   Tumahimik nga ako at nagmuni-muni na lang habang nakatingin sa bintana, huminto kami sa gas station.

   ''We're going to Tagaytay,'' aniya pagkahinto ng sasakyan.

   Nagugulat ko siyang tiningnan, ''A-ano?!''

   ''We're going to Tagaytay.'' INULIT PA!

   Napasinghap ako ng hangin sa pagkagulat. ''Niloloko mo ba ko?!''

   Tumingin siya sa'kin ng seryoso. AWIT SERYOSO NGA SIYA.

   Humawak ako sa grab handle ng sasakyan at pinagsisipa ko siya ng makabawi sa pagkagulat. ''Siraulo ka! Wala man lang akong damit na dala! Pati phone ko naiwan sa bahay! You're unbelievable!'' At napapagod akong tumigil.

   Tatawa-tawa niyang ininda ang mga sipa at suntok ko. ''Ayun nga 'yung purpose nito," huminto siya, "to relax for a week."

   Napatigil ako. ''What?! A week?!''

   Sumeryoso siya at malumanay na nagsalita, ''One year ka lang dito Shy, at pagbalik mo sa States,'' tumigil muna siya, at bumuntong-hininga, ''baka hindi na kita ulit makita, dahil magta-trabaho ka na r'on.'' He drawled.

   I froze and couldn't speak. Biglang uminit ang pisngi ko at bumilis ang tibok ng puso ko.

   Natapos na ang pagpapakrudo at nagtuloy na kami sa byahe ngunit hindi na ako nakapagsalita dahil hindi na matigil ang pagwawala ng dibdib ko sa sinabi niya.

   After a long hours of sitting, nakarating din kami sa isang five-star hotel sa Tagaytay at hindi na ko nagulat nang pati roon ay malugod kaming sinalubong ng lahat ng empleyado, magkahiwalay na kwarto ang kinuha namin dahil ano ba naman kaming dalawa para magtabi 'di ba?

   ''I'll call you pagkakain na tayo, may ice cream na rin sa fridge mga sampu,'' aniya pagkapasok habang nakangiti at dala ang isang maleta, ''I bought dresses yesterday, suotin mo ah.'' Pagkatapos ay umalis.

   As if naman may choice ako e wala akong nadalang damit, psh!

   Nakatulala lang ako sa pinto kung saan siya lumabas habang nakaupo sa kama. What did he just said? Gosh.

   Nakanguso na lang akong naglakad patungo sa fridge at napasinghap ng hangin nang bumungan sa'kin ang sandamakmak na ice cream sa freezer.

   ''1...2...3...4...'' mahinang bilang ko, ''5... 9, nine lang 'to e. Ang hina talaga no'n sa math,'' bulaslas ko at isasara na sana ang fridge ng makitang may ice cream bar na nakalagay sa gilid ng pinto. ''So ito 'yong pang-ten.'' 

   Pinilit kong iwaglit ang namumuong konklusyon sa isip ko dahil sa sinabi niya kanina sa sasakyan at naligo na lang pagkatapos ay pumili sa mga damit na dala niya.

   In fairness, the dresses are beautiful... Nangingiti akong inakap-akap ang mga damit na binili niya sa'kin. So sweet, ack.

   Pinili ko na lang ang floral halter summer dress at pinaresan ito ng tsinelas na black, kinulot ko na rin ang buhok ko at hinayaan ko itong nakaladlad.

   Maya-maya pa ay tumawag na siya at sinabing bumaba na ako dahil naghihintay na siya sa lobby.

   Pagkababa ay tumayo siya agad ng makita ako, ngumiti ako sa kaniya.

   ''You loo―''

   Agad kong tinakpan ang bibig niya ng makababa. ''Shut up, baka masapak na kita.''

   Tumawa siya. Pumanhik na kami sa kotse niya at nag-drive patungo sa isang restaurant. Nang makarating inihawak ko ang kamay ko sa braso niya. Nagtaka ako ng salubungin kami ng mga empleyado na nakahilera na sa bungad.

   Sa pag-aakalang ibang tao ang sasalubungin nila tumabi kami ngunit hinila ako ni Pierce at sumenyas na chill lang.

   ''Welcome to our restaurant, Ms. Shy Elizabeth and Mr. Pierce Isaiah,'' anang isang lalaki na malapad ang ngiti, ''I'm Carlo, the restaurant manager and we hope you'll enjoy our delicacies,'' aniya pagkatapos ay tumango sa'min, tumango din kami.

   Nang makalagpas ay bumulong ako sa kaniya, "Ba't nila ako kilala?"

   "Who doesn't know the heir of the Del Mundo clan?'' biro niya, hinampas ko na lang siya.

   Inaya ako ni Pierce sa table sa may balcony kung saan makikita ang payapang dagat at papalubog nang araw. So romantic...

   Nag-usap kami habang hinihintay ang order namin. ''Why did you choose to go here?'' I asked.

   Sumandal siya. ''Malamig kasi,'' he simply said, ''Don't you like it?'' umiling ako, I liked it, it's beautiful. Masarap sa balat ang simoy ng hangin at maganda rin ang tanawin.

   Nagu-usap kami nang may biglang nagsalita mula sa malayo, waitress siya, ngunit wala siya sa mga sumalubong sa'min kanina. ''Sir Isaiah!'' anang babae habang may hawak na food tray, napalingon kami ni Pierce. ''Kumusta na po? Ang tagal niyo din hong hindi bumisita ni Mam Queen.'' Pagkatapos ay lumingon sa'kin ngunit natigilan ito ng mapansing hindi ako ang tinutukoy niya.

   Biglang kumirot ang puso ko. Natahimik ako.

   Humingi ito ng pasensiya at mabilis na umalis pagkatapos ihatid ang pagkain, kita ko naman ang pagkabalisa ni Pierce sa nangyari.

   Ilang segundo ang lumipas bago ako nagsalita, ''So dinala mo rin dito si Queen?'' saad ko habang hinihiwa ang karne sa aking plato, hindi ako nakatingin sa kaniya ngunit naramdaman ko ang pagtitig niya.

   He clear his throat before speaking. ''Wala 'yun, wag mo na intindihin 'yun.''

   Pabagsak kong ibinaba ang tinidor at kutsilyo at magsasalita na sana nang maalala kong wala akong karapatang magalit dahil bestfriend niya lang ako. Ikinalma ko ang hindi ko maipaliwanag na pakiramdam at tumingin ng nakangiti sa kaniya na nagulat sa iniakto ko.

   ''Sino ba si Queen?'' pilit ang ngiting anas ko, ''Girlfriend mo no? Bakit hindi mo sinabi sa'kin na BESTFRIEND mo? Tsk, ang kuripot mo naman magbayad ng call.''

   Hindi niya na lang ako pinansin at nagtuloy sa pagkain, ngunit kinulit ko siya ng kinulit at laking gulat ko ng nagtitimpi siyang tumingin sa'kin at mataas ang tonong nagsalita.

   ''Can we just eat please?!'' sigaw niya, napatulala ako at natigilan sa sinabi niya.

   This is his first time shouting at me, and it's insanely anguish!

   Natahimik ako at nagtuloy na lang sa pagkain, narinig ko siyang bumuntong-hininga at tinangkang abutin ang kamay ko na nasa lamesa ngunit agad ko itong iniurong. Pinipigilan kong umiyak sa harap niya, kahit naramdaman ko na ang kirot ng puso ko.