Chapter 36.1

CLAIRE

"HEY Venice wake up,"

Naalimpungatan ako nang mayroong tumatawag sa aking pangalan. Maaga akong nakatulog kagabi dahil antok na antok na ako. Iminulat ko ang aking mata at nakita ko si Zekeil pero madilim pa sa paligid ibigsabihin gabi pa?

"S-Sir, kadarating mo lang?" pagkasabi ko nu'n ay naghikab pa ako.

"No, kagabi pa ako madaling araw na ngayon may pupuntahan tayo kaya ginigising kita ng maaga," dahil sa sinabi niya ay tumagilid nalang ako, ayokong sumama.

"Sige kayo nalang, tutulog lang ako dito,"

"What? Hindi pwede. Kasama kayo ni Zayne," napaisip ako sandali dahil doon. Kung kasama ang anak ko ibigsabihin hindi ko yun ma-eenjoy.

"Hindi na ayos lang ako dito marami namang bantay sige na ingat kayo," kinawayan ko pa siya habang nakaharap patalikod sa kaniya at muling niyakap ang unan ko.

"Kyah!" ngunit napatili ako nang bigla akong umangat sa pagkakahiga ko at buhat-buhat na nga ako ni Zekiel.

"Zekiel ano ba?! Matutulog pa ako!" inis kong sabi sa kaniya habang