“WHAT do you mean Hero?”Umangat ang tingin ni Zekiel sa kaniyang kausap na si Hero. Napalunok ang lalaki dahil sa paraan ng pag tingin nito na tila kakainin siya ng buhay. “W-Wala na sa bansa si Venice, Kiel.” Hindi kumurap si Hero ng dumaan sa magkabilang gilid niya ang dalawang mabigat na bagay na nasa lamesa ni Zekiel dahil ibinato nito sa kaniya iyon. “Anong wala sa bansa Hero?! Niloloko mo ba ako?!” galit na sigaw nito kaya tumitig si Hero sa mga mata nitong nagbabaga. “Nag sasabi ako nang totoo Kiel, wala na dito si Venice,” “Impossible! She can't get away with me!” Frustrated na sabi nito at napaupo sa inuupuan nito habang napasabunot sa kaniyang buhok. “They leave last day—”“Bakit hindi mo pinigilan?!” Pinutol ni Zekiel ang sasabihin sana ni Hero. “I don't know Kiel! Hindi ko alam! Sa tingin mo ba hawak ko ang isip ni Venice?! Sa tingin mo ba alam ko agad-agad kung nasaan siya?!” Natahimik si Zekiel dahil sa sinabing iyon ni Hero, hindi na kasi napigilan ng lalaki a
CLAIRE"HELLO Louise?" "Claire? Napatawag ka may nangyari ba?"Napabuntong hininga ako matapos matanong iyon ni Louise saakin. Hindi ko alam kung tama ba itong gagawin ko pero wala akong choice kundi gawin ang bagay na ito."Louise pwede ba akong humingi ng pabor sayo?" napapikit ako dahil doon at inantay ang sagot niya."Pabor? Syempre naman basta ikaw! Ano ba iyon?" tanong niya saakin."Ganito kasi yan Louise I really need your help, si Zekiel pupunta dito sa Paris at hindi niya pwedeng malaman ang totoong katauhan ko kaya humihingi ako sayo ng tulong upang magpanggap ako bilang secretary mo, kunwari ay isinama mo ako dito sa trabaho. Iyan ang dahilan kung bakit ako andito sa Paris," Pagkasabi ko niyon ay wala akong nakuhang sagot mula sa kabilang linya kaya napatingin pa ako sa screen ng aking telepono kung naputol ba ang tawag."Louise? Hello anjan kapa ba?" "Ah yes of course! Bakit hindi Claire? Masaya akong makatulong sayo ano ka ba! Pupunta ako jan ngayon mismo,"Biglang ibin
"Quinn akala ko kaya ko, akala ko kayang kong bantayan si Zayne mula sa malayo pero hindi pala. Sa bawat araw na lumilipas ay nilalamon na ako ng kunsensya. Pinaasa ko ang bata na mag-kikita pa kami pero ang totoo ay hindi. Si Bea, si Bea hanggang ngayon hindi pa 'rin siya nangpaparamdam saakin," bigla akong niyakap ni Quinn kaya natigilan ako dahil doon. "I'm sorry, sorry Claire hindi ko naisip ang nararamdaman mo. Masyado akong nagpakalunod sa nararamdaman ko para kay Timothy. Patawarin mo ako at naiwanan kitang mag-isa," napayakap ako pabalik sa kaniya at umiyak. "S-Sa bawat araw na lumilipas unti-unti na akong nawawalan ng pag-asa Quinn at itong pagkakataon na ito nalamang ang nakikita kong tanging paraan para maisaayos ang lahat," Napahiwalay siya sa pagkakayakap namin at nagtatakang tumingin saakin. "What do you mean?" huminga ako ng malalim bago sumagot sa kaniyang katanungan. "Handa na ako Quinn, handa na akong sabihin kay Zekiel ang katotohanan. Wala akong pakialam kung
HINDI ako makakilos sa aking kinatatayuan dahil sa presensya ni Zekiel saaking harapan, oo hinahanda ko na ang sarili ko na makita siya pero hindi ang ganito kaaga at sa ganitong sitwasyon. Bakit andito sila agad?! Napatingin ako kay Hero na at maging ito ay nanlalaki ang mata ng makita ako. Napapikit ako dahil doon. Sobrang kaba na ang nararamdaman ko, hindi ko alam kung ano ang sasabihin at gagawin ko para akong nilagyan ng glue maging ang aking dila ay hindi na 'rin gumagana. "Mr.Gray long time no see, akalain mo yun dito pa tayo magkikita sa Paris what a small world?" Narinig ko ang boses ni Louise sa aking tabi, gusto ko siyang pigilan sa pagsasalita dahil mahihimigan mo ang pangiinis doon baka kung ano ang magawa sa kaniya ni Zekiel pero wala akong magawa! "I'm not happy to see you Hunt, you stole someone precoius to me," Napadilat ako dahil sa sinabing iyon ni Zekiel at nakita ko na pareho na silang nakatitig sa isa't-isa at tila ba mayroong kuryente sa pagitan nila dahil
NAGULAT ang dalawa dahil sa biglaang pagkahimatay ni Calire mabuti nalamang at mabilis ang naging kilos ni Zekiel at sinalo ang dalaga. "Call some help Hero! Bring them to our room!" Agad na sabi ni Zekiel na mabilis ang naging kilos at dinala ang dalaga sa pinanggalingan nilang kwarto. Kadarating lamang ni Zekiel at Hero mula sa Pilipinas, ng malaman ni Zekiel ang kinalalagyan ni Claire sa Paris at ang katotohanan na naging secretary siya ni Louise ay galit na galit ang binata. Halos magwala na ito sa loob ng office niya kaya tila binagyo iyon. Hindi siya pinakealaman ni Hero dahil expected na niya na ganoon ang magiging rection nito. Di na rin siya nagulat ng sabihin ni Zekiel na mag book siya ng flight papunta sa Paris. Hindi na niya nagawa pang tawagan si Claire upang balaan dahil masyado siyang naging busy sa pag-asikaso ng mg papel nila at kailangan pa niyang siguraduhin ang kaligtasan nila kaya hindi na niya ito nasabihan. Nasa loob na ng kwarto ni Zekiel si Claire at na
Parang tumigil ang mundo ni Zekiel ng marinig ang sinabing iyon ng doctor na kahit si Hero ay nanlaki ang mata at hindi makapaniwala sa sinabi nito. "Pregnant?!" gulat na tanong nito na ikinatango ng doctor. "Yes, and gaining her memory may cause stress to her that may lead to loss her baby so please do help her to stay in a mood everyday," Nanlamig ang kamay ni Zekiel dahil sa sinasabi ng doctor, sobrang bilis na 'rin nang tibok nang puso niya. "H-How many months or weeks is she pregnant?" Napatingin si Hero kay Zekiel ng magtanong ito lalo na at kitang-kita niya ang gulat sa muka nito. "Five weeks, it means one month and one week," Hindi na napigilan ni Zekiel ang pagtulo nang luha niya dahil doon. Tama siya, tama ang hinala niya na siya ang ama ng dinadala nito. Nag-alala naman si Hero dahil sa pag-iyak ni Zekiel lalo na at alam niya na mahal na mahal nito si Claire. Ano pa kaya ang nararamdaman nito gayong ngayon na buntis ito. "I'll take my leave now," tumango si Hero
"AKO na ang kakausap kay Zayne sir please?" Napatingin si Zekiel kay Claire ng magsalita ito, papaalis na sana ang binata upang sundan si Zayne. "But Venice ayokong mapahamak kayo—" "Sir, I can handle myself at isa pa hahayaan ko bang mapahamak ang anak ko?" natahimik si Zekeil dahil sa sinabi ng dalaga at maya-maya ay unti-unti na 'rin itong napatango kaya napangiti si Claire kahit papaano. Alam niya na nagagalit si Zayne dahil sa ginawa niyang panloloko dito isang buwan na ang nakakaraan kaya gusto niya ay siya rin mismo ang aayos ng gulong ginawa niya. Tumayo na siya at nakaalalay doon si Zekiel, naiilang na siya sa ginagawa ng binata. Hindi siya sanay sa mga ginagawa nito pero hinayaan nalang muna niya. Lumabas siya ng kwarto at itinuro ni Zekiel ang kwarto doon ni Zayne at agad niya iyong pinuntahan. Pagbukas niya ay nakita niyang sarado ang bintana niyon at medyo madilim ngunit kita pa 'rin niya si Zayne na nakatalukbong ng kumot. Napabuntong hininga siya doon at kumatok sa
"SORRY," Sabi ni Claire habang nasa kusina sila at naghihiwa siya ng mga patatas. Matapos ng pag-uusap nila ni Zayne ay inihatid siya ni Zekiel sa kwarto at doon ay kinalma siya. Nang maging okay na siya ay nakaramdam na siya ng gutom kaya nagsabi siya dito na mag-luluto siya. Ngunit wala pang manok doon kaya pinalabas ni Zekiel si Hero para bilhin ang gustong lutuin ni Claire ayaw niya kasing iwan ang dalaga na nag-iisa. "Sorry kasi dahil saakin nagkagulo kayo ni Zayne," dugtong na sabi ni Claire sa kaniya. Island type ang kitchen doon kaya malaya silang nagkakaharap ni Zekiel at nag-uusap. Mayroon iyong lamesa sa pinakang gitna na siyang kinalalagyan din ng lababo at nasa may pader naman ang lutuan. "Why did you leave? Alam mo bang iyak ng iyak ang anak ko ng hindi ka na niya makontak? Ang sabi niya impossible na umalis ka dahil nakita ka pa niya sa mall pero wala ka na pala," Napatingin si Claire kay Zekiel ng mag-salita ito. Seryoso na ito ngayon at para siyang matutunaw sa p