"AYON, ma'am!" Ani Lisa, tinuturo ang sasakyang nasa unahan. Nag-blink ito bilang pagpapakilala at nagngitian kami ni Lisa nang magtagpo ang mga mata. "Makakauwi na rin kayo, ma'am!" Malaki ang ngiti niyang sinabi. "Olivia!" Nanlaki ang aking mata nang marinig ang pamilyar na boses na iyon sa kung saan! At halos takbuhin ko ang distansya namin nang makumpirma kung sino ito! "Silas!" Nagtubig ang aking mata sa tuwa at agad siyang sinalubong ng yakap! "Ayos ka lang?" Tanong ko at hinaplos ang kanyang mukha. "Of course my love, I am." Aniya at kumindat pa sa akin. "Mas magiging maayos ako kapag may halik na kasama," pumikit pa siya sabay nguso. Natawa akong nailing sa kapilyuhan niya at hindi pinatagal ay hinalikan ko siya sa mga labi. Smack lang sana iyon ngunit kinabig niya ang aking ulo upang mas mahalikan ako ng maigi. Tuloy ay naglalaban ang aming mga dila. "Now that everything is okay, let's get married!" Sambit niya nang bumitaw sa halik namin. "Are you still going to marry m
||SIX YEARS LATER|| "MY pretty tita-ninang!!!" A bouncy cutie little girl jumped in my arms the moment I opened the door of my house. "Savsav misses you so, so, so, so muuuuchhh like trillion dollars!" She moved away from my embrace and gestured her hands how much she misses me. Aww... My sweet little darling. "Tita-ninang missed you so much, too!" I said and opened my arms widely, welcoming her another warm hug. "I love you, little princess! Tita-ninang is so happy you're here!" Pinupog ko ng halik ang bata dahilan upang parang uod siyang inasinan habang matinis na humahagikhik. Natigil lamang kami nang may tumikhim, nang mag-angat ako ng tingin ay sila ate iyon at Mommy. "Pwede bang ma-estorbo ang mag-tita-ninang? Gusto na naming pumasok, baka naman." Natatawang sambit ni Mommy, natatawa akong tumayo karga ang bata. Mommy come near me and gave the warmest embrace that I could ever had in this world. She kissed my forehead and ask how I am doing before letting go of me and proc
"A WONDERFUL morning, my pretty tita-ninang!" Nagmulat ang aking mga mata dahil sa isang matinis na tinig. At nang lingunin ko ay ang maaliwalas na mukha ng aking pamangkin ang aking nasilayan. "Good morning, sunshine!" Humalik ako sa pisngi niya ngunit nang humiwalay ako ay agad niya iyong pinunasan habang hindi maipinta ang hitsura. "You have a bad breath, tita-ninang! Eww!" She shriek and stared at me like I am the most dirty human in the world! Napaka-judgmental! Akala mo naman talaga hindi magkaka-bad breath! Kaya naman para mas inisin pa siya ay mas pinupog ko siya ng halik sa kanyang buong mukha, ang maarteng bata ay nagsisisigaw na para bang na-enkanto na rito sa aking kwarto. Kapagkuwan ay kiniliti ko na dahilan upang mapalitan ng hagikhik ang kanyang hiyaw. Ilang sandali pa kaming nagharutan bago ako pumasok sa banyo, at dahil bilang isang dakilang maarteng bata, sumama siya sa akin at maliligo raw ulit dahil marumi na siya. "Did you know tita-ninang, I played with Ate
"GOOD morning, pretty ladies!" In the middle of us having dinner, an intruder barged in. "Tito Ali!" Savannah's eyes lit up and immediately stood up from her seat so that she could hug him. "I missed you!" "Oh, I missed you too, peanut." Anito sabay karga sa bata at may inabot na kung ano. "It's for the sweetest and prettiest baby in here!" He handed a bouquet of flowers to her that made the latter giggled. "Thank you, Tito! It's pretty and smells good!" Komento niya sabay baba at balik sa kanyang pagkain. "Sit down hijo," si Mommy na malawak ang ngiti. "We didn't know you're coming! Sana man lang ay nag-text ka kay Olivia para ma-ipagluto kita ng paborito mong sinigang!" "Oh, Tita... I want to surprise you! As soon as I received a text that you're here, I immediately booked a flight that I forgot to inform her that I'm coming today." Ali laughed and went to Mommy to give a bouquet of flowers, as well as Ate napangiwi na lang siya nang matalim siyang tapunan ng tingin ni Kuya. "A
NAUNANG umuwi sila Mommy kahit pa man gusto nilang sabay-sabay na kami. Hindi ko naman maaaring gawin iyon dahil I have still have to talk with the company that I'm working for. Oo nga at stay at home ang trabaho ko pero may ibang araw ding kailangan ako sa mismong office. Kaya naman kinabukasan nang matapos ko silang ihatid sa airport ay nagpunta na ako sa office para magpaalam kung maaaring mag-leave for a month. Although I can work while I am there but I want to take this opportunity to make it up to them after all these years that I am away. Gusto kong bumawi sa pamilya ko. Gusto kong ako naman ang mag-stay roon hindi iyong sila palagi ang lumilipad papunta sa akin. Thank God, after three days I sent my leave and it is immediately approved by the supervisor. After all, ito ang unang beses na magli-leave ako. Tuwang-tuwa ako. Hindi ko nga lang sinabi kila Mommy dahil gusto kong isurpresa sila! Kaya naman, naglaba na ako, naglinis ng bahay at nag-hoard ng mga tsokolate para maiu
"TOTOO ba talaga 'to? Nakauwi na ba talaga ako? Hindi ba ako nananaginip?" Ayaw maniwalang sambit ko. He chuckled. "Yes, you are finally back home, Olivia. Kung ayaw mong maniwala, tara bumaba tayo at kumain ng kwekkwek, kikiam at isaw sa labas! Maggagabi na rin naman sigurado akong may balut na!" Punong-puno ng excitement niyang sambit. Pinaningkitan ko siya ng mata. "Magsabi ka ng totoo, Alistair Heinrich, sumama ka lang ba talaga sa akin para makakakain ka ng street foods?" Pumaneywang ako. Nakangiwi siyang tumingin sa akin, maya-maya pa ay kumamot siya sa kanyang ulo. "Uhm... Yes?" Inosente siyang kumurap-kurap. Parang batang nagdadalawang isip kung sasabihin ba ang totoo para hindi mapagalitan ng mama. Pabiro akong nagbuntong-hininga saka ngumiti. Na-miss ko rin ang mga iyon kaya naman ako pa ang kumaladkad sa kanya patungong elevator para bumaba. Bago kami tuluyang makaalis ay binalikan muna niya ng tingin ang piloto ng private jet. "Thank you, man! Just deliver our bag
KUNG panaginip lang ang lahat ng ito, hihilingin ko ng paulit-ulit na hindi na ako gisingin pa kailanman. Kung sa panaginip lamang kaming mabubuo, mas gugustuhin kong matulog nang matulog makasama lang sila. Ngunit alam ko rin sa sarili kong hindi magiging totoo iyon. No matter how much I longed for them, I still have a life to face. Kailangan kong bumisita sa kanila, maybe these are their words saying to me that I should visit them now that I am finally back after the long years of being away from them. Gumalaw ang talukap ng aking mata nang maramdaman ko ang mainit na haplos sa aking pisngi. Nang magmulat ako ay mukha ni Mommy ang aking nakita. Nanghihina ko siyang nginitian."Mommy... I dreamed about them... I dreamed that they hugged me tight, they kissed me. They called me Momma again..." Uminit ang sulok ng aking mata sa nagbabadyang luha. Hindi ko na iyon pinigilan pa at ngumiti na lang sa aking ina. "I missed them so much Mommy, ngayon lang ako nanaginip sa kanila. Ngayon la
"H-HELLO!" Untag ko nang may humawak sa kamay ko. Nang tingnan ko ay si Prescilla iyon, she was smiling widely at me. "Nice to meet you, Ericka..." Parang may bikig sa lalamunan kong sambit habang sinusuyod siya ng tingin. Sobrang ganda niya... Mukha siyang mamahalin at mabait. She's also a motherly like. Kaya siguro mahal na mahal siya ng mga anak ko. "It's finally nice meeting you, Olivia? Am I correct?" She offered a hand. I took her hand and smile as we shake our hands. "Sorry, ha. Hindi ka kasi nakikwento ni Wrecker. But gladly, the twins always wants to talk about you." Humaba ang kanyang nguso, naaawa akong tiningnan. Nagpalipat-lipat ang tingin ko kay Silas, sa kanya at sa mga batang walang kaalam-alam at nakangiti lang ng matamis. "Oh, it's alright, though. I understand." Mapakla akong tumawa. "Yey! We have two Mommies! A Mommy and a Mama! I am so happy, Den! Are you?" Lumundag-lundag si Prescilla, dinamay pa ang kapatid na sumunod din naman agad sa ginawa ng kambal. It