Share
CHAPTER 62
Related chapters
Carrying The Professor's Twins CHAPTER 63
"GOOD morning, pretty ladies!" In the middle of us having dinner, an intruder barged in. "Tito Ali!" Savannah's eyes lit up and immediately stood up from her seat so that she could hug him. "I missed you!" "Oh, I missed you too, peanut." Anito sabay karga sa bata at may inabot na kung ano. "It's for the sweetest and prettiest baby in here!" He handed a bouquet of flowers to her that made the latter giggled. "Thank you, Tito! It's pretty and smells good!" Komento niya sabay baba at balik sa kanyang pagkain. "Sit down hijo," si Mommy na malawak ang ngiti. "We didn't know you're coming! Sana man lang ay nag-text ka kay Olivia para ma-ipagluto kita ng paborito mong sinigang!" "Oh, Tita... I want to surprise you! As soon as I received a text that you're here, I immediately booked a flight that I forgot to inform her that I'm coming today." Ali laughed and went to Mommy to give a bouquet of flowers, as well as Ate napangiwi na lang siya nang matalim siyang tapunan ng tingin ni Kuya. "A
Carrying The Professor's Twins CHAPTER 64
NAUNANG umuwi sila Mommy kahit pa man gusto nilang sabay-sabay na kami. Hindi ko naman maaaring gawin iyon dahil I have still have to talk with the company that I'm working for. Oo nga at stay at home ang trabaho ko pero may ibang araw ding kailangan ako sa mismong office. Kaya naman kinabukasan nang matapos ko silang ihatid sa airport ay nagpunta na ako sa office para magpaalam kung maaaring mag-leave for a month. Although I can work while I am there but I want to take this opportunity to make it up to them after all these years that I am away. Gusto kong bumawi sa pamilya ko. Gusto kong ako naman ang mag-stay roon hindi iyong sila palagi ang lumilipad papunta sa akin. Thank God, after three days I sent my leave and it is immediately approved by the supervisor. After all, ito ang unang beses na magli-leave ako. Tuwang-tuwa ako. Hindi ko nga lang sinabi kila Mommy dahil gusto kong isurpresa sila! Kaya naman, naglaba na ako, naglinis ng bahay at nag-hoard ng mga tsokolate para maiu
Carrying The Professor's Twins CHAPTER 65
"TOTOO ba talaga 'to? Nakauwi na ba talaga ako? Hindi ba ako nananaginip?" Ayaw maniwalang sambit ko. He chuckled. "Yes, you are finally back home, Olivia. Kung ayaw mong maniwala, tara bumaba tayo at kumain ng kwekkwek, kikiam at isaw sa labas! Maggagabi na rin naman sigurado akong may balut na!" Punong-puno ng excitement niyang sambit. Pinaningkitan ko siya ng mata. "Magsabi ka ng totoo, Alistair Heinrich, sumama ka lang ba talaga sa akin para makakakain ka ng street foods?" Pumaneywang ako. Nakangiwi siyang tumingin sa akin, maya-maya pa ay kumamot siya sa kanyang ulo. "Uhm... Yes?" Inosente siyang kumurap-kurap. Parang batang nagdadalawang isip kung sasabihin ba ang totoo para hindi mapagalitan ng mama. Pabiro akong nagbuntong-hininga saka ngumiti. Na-miss ko rin ang mga iyon kaya naman ako pa ang kumaladkad sa kanya patungong elevator para bumaba. Bago kami tuluyang makaalis ay binalikan muna niya ng tingin ang piloto ng private jet. "Thank you, man! Just deliver our bag
Carrying The Professor's Twins CHAPTER 66
KUNG panaginip lang ang lahat ng ito, hihilingin ko ng paulit-ulit na hindi na ako gisingin pa kailanman. Kung sa panaginip lamang kaming mabubuo, mas gugustuhin kong matulog nang matulog makasama lang sila. Ngunit alam ko rin sa sarili kong hindi magiging totoo iyon. No matter how much I longed for them, I still have a life to face. Kailangan kong bumisita sa kanila, maybe these are their words saying to me that I should visit them now that I am finally back after the long years of being away from them. Gumalaw ang talukap ng aking mata nang maramdaman ko ang mainit na haplos sa aking pisngi. Nang magmulat ako ay mukha ni Mommy ang aking nakita. Nanghihina ko siyang nginitian."Mommy... I dreamed about them... I dreamed that they hugged me tight, they kissed me. They called me Momma again..." Uminit ang sulok ng aking mata sa nagbabadyang luha. Hindi ko na iyon pinigilan pa at ngumiti na lang sa aking ina. "I missed them so much Mommy, ngayon lang ako nanaginip sa kanila. Ngayon la
Carrying The Professor's Twins CHAPTER 67
"H-HELLO!" Untag ko nang may humawak sa kamay ko. Nang tingnan ko ay si Prescilla iyon, she was smiling widely at me. "Nice to meet you, Ericka..." Parang may bikig sa lalamunan kong sambit habang sinusuyod siya ng tingin. Sobrang ganda niya... Mukha siyang mamahalin at mabait. She's also a motherly like. Kaya siguro mahal na mahal siya ng mga anak ko. "It's finally nice meeting you, Olivia? Am I correct?" She offered a hand. I took her hand and smile as we shake our hands. "Sorry, ha. Hindi ka kasi nakikwento ni Wrecker. But gladly, the twins always wants to talk about you." Humaba ang kanyang nguso, naaawa akong tiningnan. Nagpalipat-lipat ang tingin ko kay Silas, sa kanya at sa mga batang walang kaalam-alam at nakangiti lang ng matamis. "Oh, it's alright, though. I understand." Mapakla akong tumawa. "Yey! We have two Mommies! A Mommy and a Mama! I am so happy, Den! Are you?" Lumundag-lundag si Prescilla, dinamay pa ang kapatid na sumunod din naman agad sa ginawa ng kambal. It
Carrying The Professor's Twins CHAPTER 68
MOMMY was crying while saying how sorry she is that she didn't tell me the truth immediately. "Patawarin mo ako anak, God knows how much I wanted to announced to you that your family's alive pero ayaw ko ring pangunahan si Silas, anak. He firmly asked me that he will be the one to tell you that they're alive. That your children are alive." Atungal niya. Nagbuntong hininga ako. Wala na rin naman akong magagawa, it happened already. Magalit man ako o magtampo, masasayang lang ang oras na dapat kong igugol sa pangungulila ko sa kanila. We were here in the kitchen now, we volunteered to prepare the dinner para na rin makapag-usap. Ang mga bata ay walang kapaguran sa paglalaro. Kaaahon lang nila sa pool ay gusto namang magpaluto ng macaroons and cupcakes. Face palmed kong pinapanood ang aming ina na ngayon ay magkahawak ang mga kamay at nakayukong umiiyak. Parang teenager na nahuli ng magulang na may boyfriend. Oo, nagtatampo ako. Hindi dahil mas nauna niyang nalaman na buhay ang mag-
Carrying The Professor's Twins CHAPTER 69
ANG BILIS ng oras. Noong nakaraan lang ay wala pa akong balak na umuwi ng bansa kung hindi lang sinabi ni Mommy na ikakasal na siya. Ngayon, nasa simbahan na kami, nag-iiyakan habang pinakikinggan ang vows ng mga magulang namin. Oo, tanggap ko na na magiging tatay ko rin ang tatay ni Silas. It a bit awkward but yeah, life is full of unexpected happenings and awkwardness. As I watched my saying her vows to the man of her life, I can't stop my tears from falling. Unconsciously, naglibot ang aking mata sa dagat ng mga tao at tila may sariling buhay ang aking mga mata at doon iyon mismo tumuon sa lalaking hindi ko inaasahang nakatingin din pala sa akin. Agad na nagtakbuhan ang mga paru-paro sa aking tiyan. Parang sila ang tuwang-tuwa sa nangyayari. Worries immediately written on his blue pair of eyes. His lips parted like he was about to say something but he closed it again and just stared at me blankly. What were you thinking, my love? Iniisip mo na tayo ang nasa altar at kaharap an
Carrying The Professor's Twins CHAPTER 70
I STARED at him blankly. At this very moment I want to lash out in his face but I stopped myself. Gladly, someone knocked from the outside and I stood to look who it is. Agad na bumati sa akin ang magbabantay sa kambal, it is one of the maids kaya kampante kami. We have cctv's around every area and there are bodyguards all over the place kaya naman nakampante ako na bumalik sa kasiyahan. I kissed my children's forehead before walking out of the room to go to Vivorie's room. Sabi niya kanina ay sabay kaming magbibihis ng pang-party kaya pupunta ako roon. "Olivia, please let's talk." Natigil ako sa paglalakad nang may humawak sa aking siko. Mabilis kong binawi ang siko ko at hinarap siya. "Wala na tayong pag-uusapan pa, Silas. You better go to your girlfriend and magpakasaya kayo roon hanggang kailan ninyo gusto." May pait at rin kong sinabi saka siya tinalikuran. He then spoke. "Let's talk," mariin niyang sinabi, parang walang narinig sa una kong sinabi. "I want us two to talk s
Latest chapter
Carrying The Professor's Twins SPECIAL CHAPTER 5
Carrying The Professor's Twins SPECIAL CHAPTER 4
Carrying The Professor's Twins SPECIAL CHAPTER 3
Carrying The Professor's Twins SPECIAL CHAPTER 2
Carrying The Professor's Twins SPECIAL CHAPTER 1
Carrying The Professor's Twins Pasasalamat
Carrying The Professor's Twins EPILOGUE
Carrying The Professor's Twins CHAPTER 72
Carrying The Professor's Twins CHAPTER 71
