JACOB SOBEL POV Masaya akong makita si Marielle na muling nakangiti. Ang bigat ng mga nakaraang linggo ay unti-unting gumagaan habang pinagmamasdan ko siyang masaya at kumportable. Sa gitna ng park, sinenyasan ko ang mga tauhan ko na manatiling nasa di kalayuan. Ayokong maramdaman ni Marielle na may nagbabantay sa amin; gusto ko siyang bigyan ng normal na araw. Minessage ko rin si Hanz na huwag kaming lalapitan kahit anong mangyari, maliban na lang kung may seryosong problema. Pagdating namin sa puwesto, inilabas ni Marielle ang mga pagkaing inihanda niya. Habang inaayos niya ito, panay ang tukso niya sa akin, tipikal niyang paraan para pagaanin ang mood. “Jacob minsan naiisip ko bakit ba ko nahulog sayo?! At hanggang ngayon nag iisip pa din ako kung sino ka ba talaga. “ pang aasar niya sa akin pero alam kong gusto niya din malaman talaga ang totoong pagkatao ko. “Marielle, diba napagkasunduan na natin to. Mas mag focus na lang muna tayo sa kaso ng mama mo.” Sabi ko sa kaniy
“Pasensya na, founder,” sabi ng isa, nanginginig. “Sino ba siya?” “Istupido!” Sigaw ng founder nila, sabay suntok sa isa sa mga tauhan niya. Lumapit siya sa akin, yumuko, at halatang takot na takot. “Mr. Jacob, patawarin mo na ang mga tangang ’to. Ako na ang bahalang kumastigo sa kanila,” sabi niya, halos hindi makatingin sa akin. Sinipa pa niya ang mga tauhan niyang nambastos kay Marielle, dahilan para mapaluhod ang mga ito sa harapan ko. “Humingi kayo ng dispensa mga bobo!” Sigaw pa niya Parang mga bata naman itong nghingi ng pasensya sa akin at kay Mairielle. Tumayo ako nang diretso at tinitigan sila nang mariin. “Ayoko nang makita kahit sino sa inyo. Umalis na kayo ngayon din.” Hindi na sila naghintay ng pangalawang utos. Mabilis silang nagsialis, parang mga dagang hinabol ng pusa. Ngayon, naiwan na lang kami ni Marielle. Binaling ko ang tingin ko sa kanya. Wala akong takot sa kahit na sino, pero kapag siya ang kaharap ko, bigla akong kinakabahan. Alam kong marami siya
Sa halik na iyon, naramdaman ko ang lahat ng emosyon niya ang pagmamahal, ang pangako niyang hindi ako pababayaan, at ang lahat ng mga bagay na hindi niya kayang sabihin nang salita. Niyakap ko siya nang mas mahigpit, na parang gusto kong iparamdam sa kanya na ako rin, hindi ako bibitaw ng basta basta sa kung ano mang meron kami ngayon ni Jacob. Para sakin hindi mahalaga ang mga tanong sa isipan ko, oo. Aaminin ko nagtataka ako sa taong napang asawa ko. Alam kong madami siyang nililihim sakin pero hindi na yun mahalaga. Sapat na sakin na ginagalang niya ako at nirerespeto kaya hindi na big deal kung hindi niya sabihin sakin ang kaniyang totoong estado. "ammm, isang tanong lang?!" nahihiya kong sabi sa kaniya habang nakalingkis ang aking mga kamay sa kaniyang leeg. "ano yun?!" malambing niyang tanong sakin. "Jacob Sobel ba talaga ang pangalan mo?!" tanong ko sa kaniya na may pag-aalinlangan. Humalik siya sa akin at ngumiti. "Yes, that's my real name. Bakit mo natanong?" ta
Tila nananadya niyang tinitigilan ang kaniyang ginagawa. “Wag kang tumigil…” mahina kong sabi sa pagkakabitin ko sa kaniyang ginagawa. Napangisi siya na tila nasisiyahan sa ginagawa niya. “Libog na libog ka din ba Marielle?!” Bulong niya sa aking tainga. Ramdam ko ang pang aakit ng kaniyang hininga sa bawat pagdampi nito sa aking balat. Bago pa ako makasagot ay siniil na niya ako ng maalab na halik. Ibinaba niya ang kaniyang halik sa aking leeg . Matagal niyang sinipsip iyon na siguradong nag iwan ng marka sa aking leeg. Pumadausdos siyang muli sa aking ibaba at ibinuka niya ng maigi ang aking mga binti, buong pagnanasa niyang pinaikot ikot ang kaniyang dila sa loob ng aking hiyas. Ang kaniyang mga kamay ay gumapang sa aking sus* noong una ay banayad ang paglamas na kaniyang ginawa hanggang sa nagiging mapusok ang bawat pagkilos niya sa aking ibabaw. "AHHH MARIELLE, FVCK NAKAKALIB*G KA!" Hindi ko mapigilan ang mapasabunot sa kaniyang buhok habang binabarutsa niya ang aking perl
JACOB SOBEL POV Mabilis kong sinagot ang tawag ni Sergeant, halata sa boses niya ang pag-aalala habang binabalita ang bagong plano na gagawin ng mga kapulisan. “Sir, ililipat na si Joseph Rodrigo bukas ng tanghali sa pinakamalaking piitan. Ito na ang pagkakataon natin para mapadali ang imbestigasyon,” sabi niya nang direkta. "kapit din natin ang mga matataas na lider sa loob kaya naman dito siguradong aamin na siya. Masyadong malaki ang tao sa likod nito dahil hindi talaga siya mapaamin sa maliit na piitan. Handa siyang isakripisyo ang buhay niya kapalit nito" sagot ni Sergeant sa akin Napangiti ako ng bahagya, pero ramdam ko ang tensyon sa likod ng balita. “Magandang balita ’yan, Sergeant. Kailangang siguruhin nating maayos ang paglilipat. Ayoko ng kahit anong sablay.” “Yes, sir. Walang magiging problema,” sagot niya nang may kumpiyansa. Pagkababa ng tawag, agad kong pinuntahan si Marielle. “Marielle, love may mahalagang balita ako.” Napalingon siya sa akin, bakas sa mukha niy
Pagbukas ko ng pintuan ng bahay, agad kong napansin si Marielle na nakaupo sa sofa, hawak ang isang basang panyo. Puno ng luha ang kaniyang mga mata, at kahit pinilit niyang punasan ang mga ito, huli na, alam kong umiiyak siya. Lumapit ako sa kaniya nang marahan. Hindi ko inasahang malalaman niya agad ang tungkol sa ambush, pero sa isang iglap, naunahan na ako ng balita sa telebisyon. Sa screen ay paulit-ulit na ipinapakita ang footage ng nasunog na convoy, ang mga pulis na abala sa crime scene, at ang balitang wala nang natirang buhay. “Marielle…” tawag ko, pero hindi siya sumagot. Hinaplos ko ang balikat niya. Kung anong tapang ko sa harap ng ibang tao, tila nawawala iyon kapag siya na ang kaharap ko. Lumalambot ang puso ko sa bawat hikbi niya. “Pasensya ka na,” bulong ko habang naupo sa tabi niya. Umiling siya, pilit na pinipigilan ang luha. “Hindi mo kasalanan, Jacob. Alam kong ginawa mo ang lahat para protektahan ang kaso.” “Pero hindi ko napigilan ’to. Kung mas naging main
JULLIAN POV Isang napakagandang umaga para sa akin. Ang ganda ng gising ko lalo na sa mga balitang pumasok sa akin. Nakaupo ako sa pinakadulong mesa sa isang sikat na restaurant , masayang pinapanood sa cellphone ang video ng pag-ambush kay Joseph Rodrigo. Paulit-ulit kong tinititigan ang pagsabog ng convoy na maghahatid sana sa kaniya sa malaking piitan, ang walang direksyong sigawan ng mga taong nakakuha ng pagsabog, at ang duguang mga katawan sa lupa. Hindi ko mapigilan ang ngiti ko habang hinihigop ang malamig kong red wine. “Perfect,” sabi ko sa sarili ko, ramdam ang sarap ng tagumpay. Sa wakas, wala nang sagabal. Napasandal ako at napangiti sa sarili ko. Ilang minuto lang ang lumipas pagkadating ko sa restaurant ay dumating na din si Don Antonio. Nakita ko pa lang siya mula sa entrance, alam kong hindi na maganda ang mood niya. Diretso siyang naglakad papunta sa mesa ko, mabigat ang bawat pag hakbang niya, at sa simpleng tingin pa lang niya, parang pinipiga na ang sikmura ko
HANZ POV 2 Hours Earlier Kagaya ng pinag utos sa akin ni Boss Jacob, sinimulan kong sundan si Jullian mula sa bahay niya. Mula pa lang sa labas, kitang-kita ko na ang ngiti niya pagktapos pumutok ng balita tungkol sa pagkakasabog ng convoy ni Joseph Rodrigo. Parang abot hanggang langit ang saya niya habang naglalakad papunta sa sasakyan niya. Bago pa siya sumakay, napansin kong tumigil siya saglit. May kausap siya sa telepono. Malakas siyang tumawa, rinig ko iyon dahil naka park ang sasakyan ko sa tapat lang ng bahay niya sa di kalayuan. Sinadya kong buksan ang kabilang side ng bintana para mas marinig ko ang paligid. “Oo, Don Antonio. Walang sablay ang ginawa ko. Siguradong walang makakakuha ng ebidensya,” sabi niya bago pumasok sa sasakyan. Ramdam ko agad ang tensyon. Ang pangalan ni Don Antonio, ang kumpiyansang iyon lahat ng sinasabi niya, alam kong may kinalaman sila. Ang nakakapagtaka panong hindi ito nalalaman ng mga kapulisan gayung sobrang obvious na siya ang isa sa mg
Bago ko pa man tapusin ang ilusyon ko kay Harley, nagulat na ako at napapikit nang bigla kong maramdaman ang mainit na palad na kumapit sa bewang ko. Hindi ko na kailangan pang lumingon at tignan kung sino ang pumasok sa loob ng shower area nang hindi humihingi ng pahintulot mula sa akin. “Oh God!” napasingap ako ng hangin ng maramdaman ko ang basa at sexy niyang katawan. Ang kaniyang tit* na tumutusok sa aking likuran. Napapaiktad ang aking katawan, gusto kong tumanggi pero ang buong pagkatao ko ay gustong magpatuloy ang lalaking ito sa kaniyang ginagawa. Ang kaniyang kamay ay naglakbay sa aking tiyan at huli sa aking balikat, nagsimula siyang masahihin ako. Hinayaan ko siyang haplusin ang aking katawan. At worst kusang humilig ang aking katawan sa kaniyang dibdib. “Ow sweetie…” bulong niya sa aking tainga, bahagyang dumikit ang kaniyang ilong sa aking tainga. Isang pamilyar na panginginig ang dumaloy sa aking katawan, na dumadaloy sa pagitan ng aking mga hita. Tanga, traydor
LILLY POV Tang ina talaga! Ano ba namang buhay mayroon ako dito? Bakit ba parang sunod-sunuran ako sa mga taong ‘to? Hindi ko naman obligasyon ang kahit na sino dito! Umiikot ang aking mata sa pag-iisip ng mapaet kong buhay sa piling ng mga hudlong ito. Kaya lang kahit anong tigas ng ulo ko ay siya namang lambot ng tuhod ko. Ayaw makisama sa pagrerebelde ng utak ko. Hindi ko maintindihan kung bakit nanginginig ang paa ko habang naglalakad sa pasilyo ng bahay ni Harley, para akong batang nakasunod sa paglalakad ni Jake na akala mo ay nakagawa ako ng isang napakalaking kasalanan na anumang oras ay maari akong hatulan. Mas gugustuhin kong maligo at tumalon sa kama para magpahinga pero pakiramdam ko ay hindi ko magagawa iyon anumang dahil sa mga kinikilos ng ungguy na to sigurado akong may hindi magandang nangyayari. Ano yun? Hindi ko din alam. Hindi man lang magsalita ‘tong hayop na to kung bakit na naman ba ako pinapatawag ni Harley. “Lilly, binababalaan kita, mag behave ka s
“Ano ang gusto kong mangyari? “ sumimangot ako, tumalon sa aking mga paa. Ibinaba ko ang baso na halos mabasag sa lakas ng pagkakabagsak ko sa lamesa. Lumakad ako papunta sa aking fiance. Ipinatong ko ang aking kamay sa lamesa at hinaranangan siya para hindi makatayo, tinignan ko siya diretso sa kaniyang mga mata. “Marneth, alam mo bang nasobrahan ka sa pagkalasing at nagkalat sa event ng aming pamilya? Nakita ng lahat ang mga kalokohang pinag-gagagawa mo!”“Oh come on Harley, masyado kang nagiging exagerated. Nakatayo pa naman ako sa mga sarili kong paa, hindi naman ako ganoon kalasing!” Malutong akong tumawa. “Sa tingin mo ba pinaghihigpitan kita?” my God! Binibiro mo ba ako?” suminghap ako ng mapang asar. Nilagay ko ang kamay ko sa likod ng leeg niya at medyo na tense siya . ALam na niya ang kasunod noon. “Na-dis-appoint ako sa ugali mo kahapon. Ikaw ang fiance ko at kung sa tingin mo hahayaan ko lang ang ginawa mong kahihiyan kahapon? Then nagkakamali ka! Ito ang tandaan mo, hin
“Hello Sir, good morning po. Nakita ko po sa wall ko ang job hiring niyo, available pa po ba?” tanong ko sa lalaki sa kabilang linya. Umaasa akong matatanggap ako sa trabahong ito. “Yes, avaialble pa. Mag co-conduct lang muna ako ng small interview. “ sumang-ayon ako. Ilang minuto din kaming nag-usap ng interviewer. “So ganito, kung avaialble ka sa monday para sa final interview, para kasi ito sa expansion ng aming restaurant. “ sabi niya sa akin“Okay Sir, if ever po ano po ba ang magiging work ko?” Tanong ko sa lalaking nasa kabilang linya.“Hindi naman mahirap ang task mo, usually mag bus out. Then delivering food sa table ng mga customer. May kaniya-kaniya kayong designated area ng pagtatrabahahuhan. “ natuwa ako, dahil mukhang kaya ko naman ang trabaho. “Okay Sir, what time po?”“Be at 8 in the morning, i expect you to come!” “Okay Sir, thank you so much . It really made my day.”“Okay, so see you then!” pagkasabi ko ay nagpaalam na din ako sa kausap ko. Natuwa ako dahil sa il
”Ayan tignan mo nga ang ginagawa mo samin ngayon. Anak ka namin! Pero nakakaya mo kaming tiiisin. Bakit hindi ka umuwi? "Kasi lumipat po ako," ungol ko bilang tugon, hindi ako makatinging sa kanila bagkus ay nakatingin lang ako sa aking mga kamay. ”ewan ko ba sayong bata ka! Bakit ka pa nagpapakahirap sa buhay mo! Pwede ka namang bumalik sa bahay natin . Hindi ko maintindihan kung bakit ka nagpapahirap sa trabahong halos wala ka nang sahurin! Tapos yung apartment na nilipatan mo?!sobrang panget. Daig pa yung tambakan natin ng gamit. Mabuti pa yung bahay ng aso natin mabango! Ano bang gusto mong palabasing bata ka!” “Gusto ko ng katahimikan!” Malakas kong sagot kila Papa. Nilingon ko ang paligid ng restaurant at tinignan ko kung may nakarinig sa pinag uusapana namin. Mabuti na lang at hindi rush hour kaya halos walang nakarinig sa amin. “Anong pinagsasabi mo?” Galit na sabi ni Papa pero halata ang pagpipigil sa kaniyang boses. “Alam niyo Mama, Papa. Magmula bata ako. Wala na akon
Napalunok ako at iminulat ang aking bibig upang magsalita, ngunit umiling siya bago ako makapagsalita. Pagkatapos ay tumalikod siya at lumabas ng silid, na iniwan akong nag-iisa. Napabuntong-hininga ako sa kanyang mga sinabi. Ang sitwasyong ito ay lubusang baliw. Walang patutunguhan. Ikakasal na si Harley sa loob ng ilang buwan. Kahit paano niya ako tingnan, hindi na iyon mahalaga. Hindi ako pinansin ni Harley sa loob ng kalahating araw. Kaya't nagpasya akong gawin ang pareho. Lumabas ako upang bisitahin ang aking mga magulang sa lungsod. Pagdating ko sa café, eksaktong alas-tres na ng hapon, masayang kumaway sa akin si Mama at binigyan ako ng malapad na ngiti. Napakaganda niya sa kanyang bistida, ang kanyang buhok ay nakaayos sa isang maluwag na bun. Pero si Papa… ibang usapan. Tahimik siyang nakatitig sa akin, tinatapik-tapik ang gilid ng kanyang tasa gamit ang kutsara, tila sinusuri ako ng kanyang matalas na mga mata. Alam kong madali kong maloloko si Mama, ngunit hindi si P
JAKE ROBERTS POV Tumango ako sa amo/kaibigan kong si Harley dahil sa balitang sinabi niya sa akin. Kahit na babae ko na si Marneth , dahil sa malalim na pinagsamahan naming dalawa. Ayoko din namang mapahamak siya. Kaya ganoon na lamang ang galit ko nang malaman ko ang ginawang pananamban ng mga tauhan ni Arthur sa kaniya. Pagkauwi ko sa bahay ay masaya pa akong sumisipol mula sa ibaba ng aming building, hanggang sa pagpasok ko sa aking unit. Naramdaman ko ang biglang nag-aapoy kong pisngi. Kinapa ko ang aking pisngi na tila namanhid, ang ugong sa aking tainga ay nakakairita. Madilim kong tinapunan ng tingin ang babaeng nasa harapan ko ngayon. “Damn it Marneth! Ano na naman ba ito?” “Fvck You Jake! I hate you!” galit na galit niyang sigaw sa akin. Mabait si Marneth, may delikadesa, mahinhin, malambing at kadalasang panlalandi ang sinasalubong sa akin sa tuwing sikreto siyang pumupunta sa aking unit pero taliwas ang pag uugali nito ngayong araw. Sigurado akong may nagpataas
Ang mas nakakapagpabagabag sa akin ay si Lilly, natatakot ako na dahil sa mga nasaksihan niya ngayon ay maaring mawala na siya ng tuluyan sa akin. Natutuwa ako sa kaniya, dahil sa sitwasyon kanina ay sinunod niya lahat ng mga pinag utos ko kanina. Nakayanan niyang makipag switch sa akin at magmaneho ng dire-diretso sa kabila ng hirap na makatakas sa kamay ng mga hudlong na iyon!.Nakatitig ako kay Lilly na kapit ko ngayon at inaalalayang magtungo sa kaniyang kwarto. Holy Shit Lilly! Anong klaseng babae ka! Ikaw lang ang nakapagpabilib at nakapagpabaliw sa akin ng ganito! Kung ako lang ang masusunod, hindi ko hahayaang mawala siya sa tabi ko ng kahit isang segundo . Ang hininga ko, ang katawan ko, ang tit* ko siya lang ang hinahanap-hanap.Inihiga ko siya sa kama, ngayon ko lang napansin na kanina pa pala nakayapak si Lilly. “Magpahinga ka na muna sweetie,” nahiga siya at tinaklob ko ang comforter sa katawan niya hanggang leeg. Kahit na hindi siya tulog ay iniiwasan niyang tigna
“Dumiretso ka lang hanggang umabot sa crossing ng daan. Kung mabilis na nakarating si Jake ay inaasahan kong sa mga oras na makarating tayo doon ay nandoon na din sila kasama ang mga tauhan niya” “Shit ayun ang plano mo? Paano pala kung wala pa sila?” tanong ko sa kaniya ng napapakunot ang noo. “Nandoon na ang mga yun, sigurado ako!” sagot niya at saka niya binuksan ang bintana. Paminsan minsan akong sumisilip sa rearview mirror para tignan ang nakasunod samin. “Bwisit na mga aswang ‘to hindi pa rin tayo tinitigilan, nakasunod pa rin satin.” Nakakatakot ang ginagawa nilang pagpatay sindi ng kanilang ilaw para distrakin ang pagmamaneho ko. Kaya naman iniiwas ko ang tingin ko sa kanila at itinutok ko ang tingin ko sa daan. Ganyan din ang ginagawa ng iba at mabilis silang sumunod sa amin. Tumawag muli si Harley nang hindi inaalis ang tingin sa salamin. “Nasan na ba kayo Jake? Napapalibutan na kami? Bilisan niyo!” sigaw niya, hindi ko na alam ang sinabi pa ni Jake. Pagkapatay niya