JACOB POV:
“FVCK, NASAN KA BA, MARIELLE?!” Halos sumabog na ang boses ko habang muling sinubukan tawagan ang numero niya. Walang sumasagot. Ang bawat segundo na hindi ko siya nakikita ay parang patalim na tumatarak sa dibdib ko. Galit akong huminto sa gilid ng kalsada, pinindot ko ang speed dial at inutusan ang bawat tauhan ko. “Harry!” Sigaw ko sa telepono, halos mabasag na ito sa diin ng kamay ko. “Hanapin niyo si Marielle. Ngayon din. Ikutin niyo ang buong lugar, hindi niyo titigilan hangga’t hindi niyo siya nakikita. Kapag kailangan niyong baliin ang lahat ng pinto sa siyudad, gawin niyo. Huwag kayong babalik sa akin nang hindi siya kasama! Sabihan mo na din si Harvey at lahat ng mga tauhan. " sinabi ko kay Harry kung anong ngyari kanina at kung bakit umalis si Marielle sa bahay nila Mommy. Tahimik ang nasa kabilang linya, pero ramdam ko ang kaba ng mga tauhan ko. Alam nila kuPilit kong pinapakalma ang sarili, pero wala akong magawa kundi ang magngitngit sa galit. Hindi ako titigil hanggang hindi ko siya nakikita, hindi ako susuko kahit pa mapagod ako, kahit pa mawala ang hininga ko. Tumatagal na ang mga sandali at wala pa ring tumatawag sakin para magbalita. Kaya naman ako na ang tumawag sa aking mga tauhan , bawat isa’y mahigpit kong kinukulit. “Harry, saang area na kayo?!” tanong ko nang may matinding galit sa telepono. “Nasa harap na kami ng isa pang eskinita, boss. Hindi kami titigil. Binabaybay namin bawat sulok ng kanto sa lugar na to, wag kang mag-alala boss” nanginginig na sagot ni Harry "pasensya na boss medyo magulo dito sa lugar na to kaya nahihirapan kami dahil madaming tao" sagot ko sa kaniya “Hindi ko kailangan ng paumanhin niyo, Harry,” sagot ko sa malamig na boses. “Kapag hindi siya nakita sa loob ng oras na i
“Marielle, hayaan mo akong ipakita sa’yo na walang sinuman, kahit si Jullian, ang kayang sirain ang meron tayo.” Tumango siya, bagamat bakas pa rin ang kaba sa mga mata niya. Alam kong mahaba pa ang lalakbayin namin para mabuo muli ang tiwala niya sa relasyon namin. Pero handa akong ibigay ang lahat, kahit pa sobrang bigat na ng galit ko kay Jullian. “Siya ang sumira sa’yo, Marielle,” bulong ko, puno ng determinasyon. “At ako ang tatapos sa kanya.” Habang inaalalayan ko si Marielle papasok ng kotse, naramdaman ko ang mga tauhan kong nakapalibot sa amin. Tahimik silang nakamasid, parang hinihintay kung may ipag-uutos pa ako. Nakita ko ang pagod sa mga mukha nila, ang bigat ng responsibilidad ng paghahanap nila buong gabi. Nang makaupo na siya sa loob ng kotse, muling bumaling ako ng tingin sa mga tauhan ko. Tinignan ko silang lahat, ramdam kong hinihintay nila ang utos ko o ang galit na maaaring bumuho
MARIELLE AREVALLO POV Lumapit sa akin si Jacob , habang nakaupo kami sa sofa at ng biglang nagtama ang aming mga mata tila nagkaroon ng hindi mapigilang koneksyon na nag-uumapaw sa aming paligid. Ang mga salitang hindi nasabi ay nag-iba ang anyo. Tila naintindihan na namin ni Jacob ang mga gusto naming gawin. Habang unti-unting naglalapit ang aming mga mukha, naramdaman ko ang pag-init ng aming mga katawan isang kakaibang sensasyon na hindi na namin kayang labanan. Sa isang iglap, ang lahat ng kaba at pag-aalinlangan ay nawala, at ang tanging natira ay ang tindi ng aming pagnanasa. Nakatitig sa aking mga mata si Jacob "I LOVE YOU MARIELLE, I really do! Lahat ng sinasabi ko sayo at pinapakita at totoo kaya wala kang dapat na ipag-alala" Nawala na ang aking pagkahiya at sumagot na din ako kay Jacob. "I Love You More Jacob, ayoko na ding hanapin ang dahilan pero mahal na kita " sagot ko sa kaniya Isang mainit na halik ang kaniyang pinakawalan sa akin. Puno ng pagnanasa at init.
Tumingin siya sa akin at tila humihingi ng permiso sa kaniyang gagawin, tinanguhan ko naman siya bilang pagpayag . Kinapitan niya ang aking sus* at isinubo ito. Tila siya sanggol na pinagpalitan ang pagkain sa aking sus*. Noong una ay banayad hanggang sa nagiging mapusok ang bawat pagkapit niya sa akong pang bundok."AHHH… SIGE PA JACOB!" napasabunot ako sa kaniyang ulo habang patuloy lang ito sa kaniyang ginagawa sa aking dibdib. Itinaas niya ang isa kong paa dahilan para bumulaga sa kaniya ang aking pagkababae na mamasa masa. Naramadaman ko ang mga labi ni Jacob an dumikit sa aking pagkababae, pinagsawa ko ang siyang kainin ang aking mga katas. Bahagya niyang ibinuka ng maigi ang aking binti at buong pagnanasa niyang pinaikot ikot ang kaniyang dila sa loob ng aking pagkababae. Napaungol ako sa sarap, hindi ko na alam kung saan ko pa ibabaling ang aking ulo sa sarap. Ang bawat paghinga niya sa aking pagkababae ay nagbibigay ng kakaibang kiliti. Nawala ang lahat ng sama ng loob
Malandi ko siyang tinignan, sinensyasan ko siya ng paghiga sa aming kama dahil sa mas maliit ako kaysa kay Jacob, para akong batang nakapatong sa kaniyang ibabaw. Hinawi ko ang aking mahabang buhok. Itinutok ko ang aking perlas padausdos papasok sa kaniyang tayong tayong sandata. "AHHHH " napakapit sa kaniyang ulo si Jacob “SH*T baby! Ang galing mo…. Sige ganyan nga…. Ang sarap….” malandi ko siyang ginilingan sa kaniyang ibabaw nakaalalay naman ang kaniyang dalawanang kamay sa aking balakang na siyang nagsilbing guide ko kung gaano kabilis at kadiin ang aking gagawing paglubog sa kaniyang galit na sandata . “Baby … ahhhh… you’re doing it very well” kinapitan ko ang matigas na dibdib ng aking asawa at saka ko siya mabilis na inundayan ng pagkiskis ng aking pagkababae na baon ng baon sa kaniyang pagkalalake. Nararamdaman ko ang pagpintig ng ugat sa kaniyang pagkalalake, napatigil ako ng bahagya niya akong pabagalin sa kaniyang ibabaw. “Dito ka!. “ sandali kaming nagpahinga sa ma
JACOB SOBEL POV Matapos ang isang matamis na sandaling pinagsaluhan namin ni Marielle, malumanay kong inalis ang kaniyang ulo sa pagkakahiga nito sa aking bisig. Tumayo ako at naglakad sa direksyon kung saan ko nilagay ang mga damit kong pinaghubadan. “Saan ka pupunta?” Nagtatakang tanong sakin ni Marielle. Tumingin ako at ngumiti lamang sa kaniya. Mula sa gilid ng kama kung saan nakaupo at nakasandal si Marielle habang tabing tabing ng comforter ang hubad niyang katawan. Lumuhod ako sa harapan niya, ang mga mata ko ay nakatuon lamang sa kanya. Hawak ko ang kamay niya habang mabagal kong binibigkas ang mga salitang matagal ko nang iniisip, ngunit ngayon lang nagkaroon ng pagkakataon na masabi. “Marielle,” malumanay kong sabi habang pinipisil ang kamay niya, tinititigan ang mga mata niyang malalim at nagtataglay ng kaligayahan na tila abot-langit. “Please… be my wife. Pero hindi lang basta asawa. Gusto ko, sa bawat aspeto ng buhay natin, sa bawat galaw, sa bawat segundo magin
MARIELLE POV Nakayakap ako kay Jacob habang nakahiga kami sa kama at magkatabi, pareho kaming naka-sandal sa headboard. Tahimik lang kami, nakikinig sa tibok ng puso ng isa’t isa habang sinisikap kong kalmahin ang sarili ko. Dahil nitong mga nakaraang linggo ay puno ng takot, kaba, at mga pag-aalala dahil sa kalagayan ni Mama. Nagulat ako nang marahang hawakan ni Jacob ang aking kamay at tumingin sa akin nang may ngiti. “Marielle,” sabi niya nang buong lambing, “may magandang balita ako.” Nakita ko sa mga mata niya ang ningning, at naramdaman kong goodnews ang sasabihin niya dahil sa mga salita niyang iyon pero hindi ko pa din mapigilan ang kumabog nang malakas ang dibdib ko. “Ano iyon, Jacob?” tanong ko, pilit na tinatago ang halong kaba at tuwa. “Successful ang transplant na sinagawa para Mama mo, upon check up ulit ng doctor ay maayos na ang kundisyon niya” sabi niya, at naghintay siya ng reaksyon ko. “Maayos ang naging operasyon, Marielle, at ang chemotherapy niya sabi n
Niyakap ako ni Jacob at hinayaang ilabas ko ang lahat ng sakit at pighati na nararamdaman ko. “Huwag kang mag-alala, Marielle,” mahina niyang sabi sa akin. “Sisiguraduhin kong mananagot ang may kasalanan nito. Hindi ako papayag na hindi mapaparusahan ang may kagagawan ng krimen na ito.” Nakita ko ang determinasyon sa mga mata niya. Alam kong gagawin niya ang lahat para sa hustisya, pero ang totoo, wala nang makakapuno sa kawalan ng isang ina sa buhay ko. Pagkatapos ng libing ni Mama, pakiramdam ko’y nagbago ang lahat. Ang dating makulay kong mundo ay nagmistulang madilim at tahimik. Parang wala akong makitang pag-asa. Kasama ko si Jacob, pero alam kong hindi niya kayang mapunan ang bigat ng sakit na dinadala ko. Isang gabi, habang nakaupo kami sa sala, tahimik akong nakatanaw sa labas ng bintana. Minsan pa’y pinipilit kong magpakalakas para sa sarili ko, pero hindi ko maitanggi ang bigat sa dibdib ko. “Marielle,” tawag ni Jacob sa akin, marahang hinawakan ang kamay ko. Buma
MARIELLE POV Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko habang nakaupo sa harap ng salamin. Ang make-up artist ay maingat na nilalapat ang foundation sa mukha ko, pero ramdam ko ang pagkatuliro sa dibdib ko. Ang araw na ito ang pinakamatagal kong hinintay, pero parang mas mabilis ang tibok ng puso ko kaysa sa mga oras sa relo. “Relax, Marielle,” sabi ng Mommy ni Jacob sa akin mula sa likod ko, hawak niya ang isang baso ng tubig na iniabot niya sa akin. “Ayokong makita kang umiiyak habang inaayusan ka. Makakasira iyan” Pero hindi ko magawang pigilan ang luha ko. Napatingin ako sa kanya, at doon na tumulo ang unang patak nito. luha ng matinding kaligayahan. “ahmmm Tita, hindi ko ma-explain. Parang… parang panaginip lang ang lahat,” halos bulong kong sabi sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko. “Ito na po talaga ’yun. Magiging asawa na ako ni Jacob ng totohanan at hindi dahil sa kahit na anong kontrata.” Ngumiti siya, pero ang mga mata niya ay namumula na rin. “Tama na yan Mariel
MARIELLE POV Magmula ng proposal ni Jacob ay pinagkatiwala na niya sa akin ang buong pag-pa-plano para sa kasal namin, at sa totoo lang, sobrang saya ko na hinayaan niya akong magdesisyon. Pero kahit ganoon, ramdam ko ang suporta niya sa bawat hakbang na ginagawa ko. Laging malambing ang approach niya at laging sinisiguro na okay ako. Sa lahat ng desisyon na ginagawa ko din ay palagi siyang kasama. Pag-uwi niya isang gabi mula sa kaniyang trabahi ay sinalubong ko siya sa pinto. Agad niyang tinanggal ang coat niya at nilapag ito sa gilid, saka ako hinila papunta sa sofa. “So , Kamusta na ang fiance ko? Ano na ang balita sa kasal natin love?!” Sabit niya sa akin habang haplos haplos niya ang braso ko. “Okay naman love. Medyo Hectic, pero nakakatuwa. Ang dami kong nakikilalang mga tao salamat na lang din sa mga koneksyon mo at nagiging madali ang lahat,” sagot ko habang iniikot ang mga mata ko. “Kanina lang, kinontak ko na yung florist. Sigurado akong magugustuhan mo yung setup.”
Ito ang huling gabi namin sa Paris. Malamig ang ngayong gabi kaysa sa inaasahan ko, pero hindi iyon sapat para patigilin ang mga pawis na dumadaloy sa kamay ko. Hawak-hawak ko ang kamay ni Marielle habang naglalakad kami sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw sa paligid ng Eiffel Tower. Tumigil kami sa tapat ng tower, at napatingala siya, para bang ngayon lang niya nakita ang isang bagay na kasingn ganda nito. “Jacob, sobrang ganda talaga dito! Never kong na imagine na isang araw ay makakapunta ako dito” bulalas niya, makikita ang pagkislap sa kaniyang mata senyales na sobrang saya niya. Napangiti ako habang tinitingnan siya. “Hindi pa ito ang pinakamaganda sa gabing ito,” bulong ko sa sarili ko, pero siyempre, hindi niya narinig iyon. “Gusto mo bang lumapit tayo??” tanong ko sa kaniya habang tinuturo ko ang direksyon ng tower kung saan nakatayo na ang grupo ng mga musikero na hinire ko para sa gabing ito. “Sure, pero ang daming tao ah baka mahirapan din tayong makakuha ng maga
JACOB POV Matapos ang lahat ng nangyari nitong mga nakaraang mga araw dahil sa pag iintindi namin sa kaso ng mama ni Marielle, mula sa matindinding stress ng kaso, at ang gulo sa pagitan ng mga pamilya niya ay alam kong kailangan naming magpahinga. Lalong-lalo na siya. Matagal ko nang iniisip ang ideya ng pagpunta sa Paris kasama siya, pero alam kong hindi siya basta-basta pumapayag sa mga ganitong plano. Kaya ginawa ko ang dapat gawin, inalis ko ang lahat ng excuses niya. Ginawa ko itong surpresa para sa kanya. “Jacob, ano na naman ’to?” tanong niya habang nakatingin sa nakabukas na maleta sa kama niya. Halatang naguguluhan siya, pero may bahagyang ngiti sa kanyang labi. “Alam kong napagod ka sa lahat ng nangyari, Marielle,” sagot ko, inilalapag ang pasaporte niya sa tabi ng maleta. “Kailangan mo ’tong trip na ’to. Tayong dalawa lang atleast ngayon tapos na ang lahat ng isipin, wala nang abala sa atin. Promise, mag-e-enjoy ka dito.” “Hindi ba pwedeng dito na lang tayo magp
Nagkagulo ang lahat ng tao sa korte. Umugong ang mga bulong bulungan at ang mga tingin ng mga hukom ay tila ba nagkaruon ng pagdududa sa parte namin. Hindi naman nagpatinag ang abugado namin. Lumapit siya sa witness stand ."Sergeant, kung wala kang kinalaman, paano mo maipapaliwanag ang text messages na ito?" Iniangat niya ang mga kopya ng ebidensya. "Paano mo maipapaliwanag ang bank transfers na natanggap mo mula kay Jullian? huwag mong sabihing regalo lang ang ganuon kalaking halaga? " tanong ng abugado namin. Napatingin siya sa pwesto nila Don Antonio. "bakit ka ngayon napapatingin sa pwesto nila Don Antonio, dahil hindi ka ba nasabihan ng isasagot mo sakaling matanong ka namin tungkol dito?" tanong ng abogado namin. "kaibigan ko lang si Jullian, donation niya yun para pasasalamat sa lahat ng ginagawa ng mga kapulisan para sa bayan" sagot niya Natawa ang abogado namin "talaga? kung gayun Miss Jullian pwede ka din ba naming maging kaibigan? napakabait mo naman palang kaibigan
Huminga ako nang malalim bago nagsalita. “Ako si ‘Devil’s Dragon Lord.’ Ako ang head ng mafia. Ako ang kinatatakutan ng lahat ng nasa ilalim ng mundo ng sindikato.” Nanatili siyang tahimik, pero kita ko ang pagkagulat sa mukha niya. Kaya nagpatuloy ako. “Pero noong una kitang nakita, wala akong alam tungkol sa totoo mong pagkatao. Minahal kita bilang ikaw, ang Marielle na isang mapagmahal na anak sa kaniyang ina. I swear to God, hindi ko alam ang kaugnayan mo kay Don Antonio. Hindi ko inisip kung sino ka, hindi ko hinanap ang koneksyon mo sa kahit sinong maimpluwensyang tao.” Tumingin siya sa akin, pero hindi ko mabasa ang iniisip niya. “Simula noong dumating ka sa buhay ko, unti-unti kong tinalikuran ang mga dating gawain ko. Pero ginamit ng mga kalaban ko ang kahinaan ko—ikaw. Sila ang dahilan kung bakit ito nangyari. Patawarin mo ako, Marielle. Pakiramdam ko, may kasalanan ako sa nangyari sa mama mo.” “Jacob…” mahina niyang bulong, nanginginig ang boses. “Kung hindi dahil sa ak
JACOB SOBEL POV Kasama ko sina Hanz sa sala. Tahimik lang kaming nag-uusap, pero nararamdaman kong may tensyon sa paligid. Habang si Marielle ay abalang naghahanda ng hapunan namin sa kusina. Tila wala siyang pakialam sa mundo, tahimik na ginagawa ang nakasanayan niya. Sa kabila ng lahat ng gulo, parang normal ang araw na ito para sa lahat. Pero hindi. Kung sabagay ako lang ang nakakaalam ng tensyon na ngyayari sa pagitan namin at ni Don Antonio. Walang ka ide-ideya si Marielle sa totoong ugat ng kaniyang angkan. Biglang tumunog ang telepono ko, at nang makita kong ospital ang tumatawag, kumabog ang dibdib ko. Sinagot ko ito kaagad dahil alam kong tungkol na ito sa DNA na pinasagawa ko. “Hello?” “Sir Jacob, may update na po kami sa DNA test,” sabi ng boses sa kabilang linya. May bigat sa tono niya, na parang alam na niya ang magiging reaksyon ko. Tahimik akong nakinig at binatuhan ko ng isang tingin si Marielle, matamis siyang ngumiti sa akin kaya naman nginitian ko din siya
“Bakit niyo ‘yun ginawa?!” sigaw ni General, habang ako ay nanunuod na lang sa salamin na tanaw at rinig ang lahat ng sinasabi at ngyayari sa loob ng interrogation room. “Bakit niyo pinatay ang mama ni Marielle?!” Malamig siyang ngumiti. “Dahil sagabal siya sa akin. Hindi siya pwedeng bumalik sa amin. Bibisitahin ko lang naman talaga dapat siya at binigyan ng 10 milyon para lumayo na ng tuluyan sa pamilya namin. At ng makita ko ang anak niyang si Marielle, wohhh" napapasipol niyang sabi, matandang maniyak ang walanghiya " sinabihan ko lang naman siyang kukuhain ko ang anak niya para gawin kong babae, tutal ay wala itong alam sa koneksyon niya sa akin pero mailap din ang anak niya kaya patatahimikin ko na lang din. Mga inutil, sagabal lang sa lahat ng plano ko!" mayabang na sabi nito. Hindi niya alintana an glahat ng kaniyang kakaharaping kaso sa lahat ng sinabi niya. Nag file na kami ng iba't ibang kaso laban kay Don Antonio. Pagdating sa pag interrogate kay Jullian ay agad niyan
“Jacob…” bungad ni Don Antonio, hindi maikubli ang takot sa mukha niya. “Akala mo ba, matatapos ito nang hindi kita kakaharapin?” sagot ko, ang boses ko’y malamig at puno ng galit. Isang matalim na tingin ang binigay ko kay Jullian na minsan kong minahal pero nag traydor lang din sa akin. “Hindi mo alam kung sino ang kinalaban mo, bata,” sagot niya, pilit na nagpapakitang matatag. “Alam ko kung sino ka, Don Antonio. Isang matandang hayop na walang ginawa kundi kayan-kayanin lang ang mga taong walang laban at inosente, pero ngayon sinisigurado ko sayong tapos na ang paghahari-harian mo!." Biglang sumingit si Jullian, pilit na nagpapaliwanag. “Jacob, hindi ko ginusto ito! Napilitan lang ako! maniwala ka sakin. Pinilit lang ako ni Don Antonio!” natatawa naman si Don Antonio sa inakto ng kaniyang anak-anakan “Huwag mo akong gawing tanga, Jullian,” sigaw ko. “Ginamit mo ako! Ginamit mo ang tiwala ko para ipahamak si Marielle!” “Jacob, hayaan mo akong ipaliwanag!” sigaw niya ulit, ha