KABANATA 58Pagka-alis ni Colton ay sinubukan ko ulit na pagalawin ang mga daliri ko upang malaman nila inay na gising na ako. “Kenzo, g-gumalaw ang kamay ng anak natin,” sigaw ni inay kaya narinig ko ang pagkalabog sa loob ng hospital room ko. “Totoo ba Mariel?” masayang tanong ni itay at naramdaman kong may humawak sa kabila kong kamay. Unti-unti ay idinilat ko ang mga mata ko, kumurap kurap pa ako para hindi ipahalata sa kanila na kanina pa ako gising. Pero muling nagtulog-tulugan dahil sa isang lalaki. “I-inay? N-nasaan po ako?” nanghihinang tanong ko. Pero hindi na ‘to kasali ng pagpapanggap kase totoong nanghihina pa ang boses at katawan ko. “A-anak, n-naaksidente ka k-kaya ka n-nasa hospital ngayon,” nauutal na sabi ni inay at hinaplos ang kamay ko. “M-masaya akong bumalik ka sa amin anak ko.”“M-mariel, painumin mo muna ang anak natin. Alam kong nauhaw siya sa isang buwan na pagpapahinga,” saad ni itay at pinainom ako ng tubig. Pumasok din ang iilang mga doktor at tinig
KABANATA 57Nanlulumo siyang umalis sa hospital room ko ng gabing iyon, alam niyang ayaw siya nila inay at itay. Alam kong bukod sa dating kasintahan ko siya ay nararamdaman kong may mas malalim pang dahilan kung bakit ayaw nilang palapitin si Colton sa ‘kin. “Hindi ba’t sinabi ko na sayong layuan mo na ang anak ko! Bakit ba ang tigas ng ulo mo? Manang mana ka talaga sa ama mo,” sigaw ni itay kaya napamulat ako. Pasado alas 7 pa lang pero ang aga-aga niya magbunganga, pagtingin ko sa kanya ay pinapagalitan pala nito si Colton. Mukhang hindi pa siya nakakapagbihis dahil itim na polo pa rin ang suot suot niya katulad ng suot niya kahapon. Naliligo pa kaya siya? Ilang araw niya ng damit ‘yan?“G-gusto ko lang pong makita si Fily, K-kahit dito lang po sa bintana, w-wag niyo naman akong pagbawalan Mr. Sales,” mahinang pagmamakaawa ni Colton kay itay. Siguro ay naawa rin si itay pero malakas na sinarado sa harap ni Colton ang pintuan ng hospital room ko. May kumirot sa bahagi ng puso ko
KABANATA 60“F-fily please, b-bigyan mo lang ako ng kaunting oras. K-kaunting paghihintay pa, Fily,” pagmamakaawa ni Colton habang hawak ang kamay ko pero umiling lang ako sa kanya. “A-alam mo, Colton? N-nung hindi kita naka-usap sa coffee shop na iyon, alam ko na agad ang ibig sabihin nun. S-sana man lang s-sinupot mo ako, k-kahit man lang pinakita mo sa ‘kin yung likod mo o yung anino mo.”Hindi ko na napigilan ang luha kong sunod-sunod ng tumulo pero siguro oras na rin para linawin kung ano ba talagang meron sa pagitan namin. Kase kapag lalong pinapatagal, mas masakit, mas umaasa, mas malulungkot. “I-i’m so sorry.”“A-ano ka ba, o-okay lang Colton. U-una pa lang ay alam ko na kung saan ako lulugar pero mas pinili kong takbuhin ang nararamdaman ko para sa ‘yo,” pagrereklamo ko habang humihikbi. “P-please don’t cry, Fily. I’m sorry,” mahinang wika ni Colton habang nakayuko at gustong hawakan ang kamay ko pero pinagkait ko yun sa kanya. Ayun na nga lang ang pwede kong maipagkait pe
KABANATA 61Fiancee niya yun e, dapat lang na unahin niya. Naibulong ko na lang habang itinutulak na ni Doc Gino ang wheel chair papunta sa garden ng hospital. Pagkalabas pa lang namin ng pinto at nakalanghap ng sariwang hangin ay napangiti na lang ako. Namiss ko yung ganito, yung makalabas labas man lang. Kahit nung nasa condo ako ni Colton ay lumalabas ako papunta sa mga mall para mag-ikot ikot. Kaya nagugulat na lang ako na may biglang tumatawag ng pangalan ko. Magkakilala pala talaga kami, sadyang nakalimutan ko lang sila kaya hindi ko nakilala. Hanggang ngayon ay pilit kong iniisip kung paano ako nawalan ng alaala, kung aksidente ba o ano. Pero walang sagot na naibibigay ang isip ko. “Ang layo naman ng iniisip mo, Fily,” natatawang saad ni Doc Gino. Napatingin tuloy ako sa kanyang nasa harapan ko na pala. “Ay, kanina pa ba ako nakatulala Doc?” nakangiwing tanong ko pero marahan lang siyang tumawa at ginulo ang buhok ko. “Anong iniisip mo? Akala ko ba gusto mo magpahangin at
KABANATA 62“Nadamay ka pa tuloy sa galit ng Kira na yun. Bakit sa atin niya ibubunton yung galit niya? Tayo ba ang nang-reject sa pag-amin niya ng feelings niya? Hindi ba dapat si Colton? Lagot talaga sa ‘kin ‘yang lalaking yan!” inis na wika ko kay Dev pero ilagay niya lang ang daliri niya sa bibig niya para patahimikin ako pero ang dami ko pang gustong sabihin. “Bakit mo ako pinapatahimik? Hindi ka ba nagagalit sa ginawa niya kanina? Ang dami mo kayang buhok na natanggal, patingin ng ulo mo baka mamaya may panot ka na ha, isusumbong ko yun sa guidance,” muling sambit ko. “O-okay na ako Fily, mauna na ako ha, nandyan na tricycle,” pagpapaalam niya at mabilis na sumakay ng tricycle. Kumaway pa ako sa kanya at pupunta na sa driver ko dahil nasa parking na raw ng halos himatayin ako paglingon ko. “What the fuck! Colton, anong ginagawa mo diyan? Papatayin ko ba ako sa gulat ha!” pagalit na sigaw ko at hinampas ang dibdib niya. “Mamamatay ka sa gulat? E halos patayin mo na ‘ko sa i
KABANATA 63: Hindi ko ipagkakaila na kinabahan ako sa text message ng unknown sender na iyon. May iniisip man akong taong gumagawa nun ay wala akong ebidensya. Pero bakit niya pa ako kailangan takutin kong nasa kanya si Colton? Wala na akong inaagaw sa kanya, mas lalong wala na siyang kaagaw sa fiancee niya. “Sa wakas, makakaalis din sa hospital,” masayang sambit ko habang nagbibihis ng damit mula sa ilang araw na hospital gown lang ang suot ko. “Masayang ka bang makakauwi ka na ng bahay anak?” tanong ni inay habang busy sa pagliligpit ng mga gamit sa hospital room. “Oo naman po nay, na-miss ko po ang bahay, ang palayan at mga kapitbahay,” magiliw na wika ko at ramdam ko rin na wala ng kahit anong masakit sa katawan ko. Ilang linggo ring nakatutok sina Doc sa ‘kin para mai-sure na walang kahit anong komplikasyon. Nagpaalam na rin ako kay Doc Gino at kay Glia na anak niya nung isang araw. “Glia, kapag nakalabas na ako ng hospital ipapasyal kita ha? Pwede naman Doc diba? Para nama
KABANATA 64Habang nasa byahe pauwi ng Batangas ay tinignan ko ang business card na binigay ni Colton. Nandun ang address ng resort na sinasabi niya, medyo malapit lang iyon samin kaya nasasayangan ako. Sinabi niya rin namang wala siya roon kaya baka magpasa ako ng application. Sayang naman kung nakatunganga na naman ako sa bahay. Lalo ngayong wala na akong pinagkukuhanan ng pera, may cheke pa naman ako galing kay Ma’am Lorraine pero gusto kong ilagay sa bangko iyon. Ina-update ko rin si Pam na secretary ko na siya na muna ang bahala sa kumpanya habang may inaasikaso pa ako. Mabilis naman siyang um-oo, sa mga nakalipas na taon ay si Pam ang nagpatakbo ng modeling agency na sinimulan ko. “Alam mo ma’am, ngayong nalaman kong nawalan po pala kayo ng ala-ala ay nagka-connect ang mga nangyayari ng mga nakaraang taon,” sabi ni Pam sa kabilang linya. “Bigla na lang naging mag-on si Ma’am Devia at Sir Colton, e kilalang clingy sa inyo yun at isa na ako sa mga saksi roon,” dagdag niya pa.“
KABANATA 65“Na-miss ko ‘to Migs, pero bakit tayo nandito?” nagtatakang tanong ko habang ninanamnam ang malamig na simoy ng hangin. “Magkwento ka na, anong nangyari habang nasa Manila ka, Fily? Anong ibig sabihin mong kapalit ng sampung milyon na iyon ay na-aksidente ka. At anong paninira yung binanggit mo? Saksi ka sa pagmamahal ng mga magulang mo, kaya hindi ko maintindihan na nagawa mo ang manira ng relasyon ng iba?” naguguluhang tanong ni Miggy at umupo sa damuhan. “W-wala akong choice, Miggy. Kailangan ni inay ng agarang operasyon at nag-offer si Colton ng malaking pera at magagaling na doktor kapalit nun ay kahit kailan pwede niya akong g-gamitin,” saad ko sa kanya at umupo sa tabi niya. Hindi ako makatingin kay Miggy, totoo naman ang sinabi niyang idol ko talaga ang mga magulang ko dahil sa pagmamahalan nila sa isa’t isa. Pero heto ang unica hija niya mas piniling manira ng relasyong sa ngalan ng pera. “Sa kanya galing ang sampung milyon na iyon?” tanong niya habang hindi pa
KABANATA 67Hindi ko tuloy alam kung tinatakot niya ba ako o pinapaalalahanan. Pero medyo na-scared ako dahil sa sinabi niya. Pero inaasahan ko naman na baka masungit o nakakatakot ang magiging kasama ko. Kalahating araw na akong nakaupo at nagpapa-ikot ikot sa upuan ko. Wala pa si Miss Olive at tapos na rin akong turuan ni Cecile, pangalan nung babaeng nakasalamin. Siya pala ang dating assistant secretary ng malipat siya bilang secretary ng COO. Good for her though,ang labo na ng mata niya dahil sa kakatutok sa computer no. Nag-text na rin ako kay Miggy na baka matagalan ako dahil start na ako agad. Aba ni-like lang ang chat ko, lagot talaga sa ‘kin ang lalaking iyon. Hindi man lang ako kinamusta ha. Nang magutom ay pupuntahan ko sana si Miggy ng may mabunggo akong babae. Parang takot na takot siya kaya hinawakan ko siya sa balikat.“Hey miss! Breath! Nasa safe place ka, may humahabol ba sa ‘yo?” tanong ko pero nagtago lang siya sa likod ko. Mukhang may tinataguan nga siya kase
KABANATA 66: Lunes ngayon at naka-schedule ako para sa interview sa Villagonzalo Resort. Bumili pa ako ng formal na kasuotan para sa araw na ito. Nakasuot ako ng pencil skirt at isang polo long sleeve top at may kulay itim na blazer. Hindi naman ako ganito manamit noon, at lumalabas ang pagiging mapili ko sa damit simula ng makaalala na ulit ako. Nung isang araw ay nag-declutter ako at pinamigay ang mga luma kong damit. Bumili ako ng mga basic top at mga kaunting shorts, trouser, jeans at skirt. Lahat ng pinili ko ay pwede kong i-mix and match dahil halos nasa iisang color palate naman ang mga iyon. Kulang black, white and brown, may kakaunting blue, green at red. “Aba! Ang ganda naman ng babaeng ito, pupunta ka ba talaga sa job interview o magpapakalad ng kumpanya?” natatawang tanong ni Miggy ng tignan ang itsura ko pagkalabas ng kwarto. Pormal din naman ang suot niya at nakapolo at black pants. Hindi lang naman ako ang nakaayos pero todo puri siya. “Ikaw din naman, ipa
KABANATA 65“Na-miss ko ‘to Migs, pero bakit tayo nandito?” nagtatakang tanong ko habang ninanamnam ang malamig na simoy ng hangin. “Magkwento ka na, anong nangyari habang nasa Manila ka, Fily? Anong ibig sabihin mong kapalit ng sampung milyon na iyon ay na-aksidente ka. At anong paninira yung binanggit mo? Saksi ka sa pagmamahal ng mga magulang mo, kaya hindi ko maintindihan na nagawa mo ang manira ng relasyon ng iba?” naguguluhang tanong ni Miggy at umupo sa damuhan. “W-wala akong choice, Miggy. Kailangan ni inay ng agarang operasyon at nag-offer si Colton ng malaking pera at magagaling na doktor kapalit nun ay kahit kailan pwede niya akong g-gamitin,” saad ko sa kanya at umupo sa tabi niya. Hindi ako makatingin kay Miggy, totoo naman ang sinabi niyang idol ko talaga ang mga magulang ko dahil sa pagmamahalan nila sa isa’t isa. Pero heto ang unica hija niya mas piniling manira ng relasyong sa ngalan ng pera. “Sa kanya galing ang sampung milyon na iyon?” tanong niya habang hindi pa
KABANATA 64Habang nasa byahe pauwi ng Batangas ay tinignan ko ang business card na binigay ni Colton. Nandun ang address ng resort na sinasabi niya, medyo malapit lang iyon samin kaya nasasayangan ako. Sinabi niya rin namang wala siya roon kaya baka magpasa ako ng application. Sayang naman kung nakatunganga na naman ako sa bahay. Lalo ngayong wala na akong pinagkukuhanan ng pera, may cheke pa naman ako galing kay Ma’am Lorraine pero gusto kong ilagay sa bangko iyon. Ina-update ko rin si Pam na secretary ko na siya na muna ang bahala sa kumpanya habang may inaasikaso pa ako. Mabilis naman siyang um-oo, sa mga nakalipas na taon ay si Pam ang nagpatakbo ng modeling agency na sinimulan ko. “Alam mo ma’am, ngayong nalaman kong nawalan po pala kayo ng ala-ala ay nagka-connect ang mga nangyayari ng mga nakaraang taon,” sabi ni Pam sa kabilang linya. “Bigla na lang naging mag-on si Ma’am Devia at Sir Colton, e kilalang clingy sa inyo yun at isa na ako sa mga saksi roon,” dagdag niya pa.“
KABANATA 63: Hindi ko ipagkakaila na kinabahan ako sa text message ng unknown sender na iyon. May iniisip man akong taong gumagawa nun ay wala akong ebidensya. Pero bakit niya pa ako kailangan takutin kong nasa kanya si Colton? Wala na akong inaagaw sa kanya, mas lalong wala na siyang kaagaw sa fiancee niya. “Sa wakas, makakaalis din sa hospital,” masayang sambit ko habang nagbibihis ng damit mula sa ilang araw na hospital gown lang ang suot ko. “Masayang ka bang makakauwi ka na ng bahay anak?” tanong ni inay habang busy sa pagliligpit ng mga gamit sa hospital room. “Oo naman po nay, na-miss ko po ang bahay, ang palayan at mga kapitbahay,” magiliw na wika ko at ramdam ko rin na wala ng kahit anong masakit sa katawan ko. Ilang linggo ring nakatutok sina Doc sa ‘kin para mai-sure na walang kahit anong komplikasyon. Nagpaalam na rin ako kay Doc Gino at kay Glia na anak niya nung isang araw. “Glia, kapag nakalabas na ako ng hospital ipapasyal kita ha? Pwede naman Doc diba? Para nama
KABANATA 62“Nadamay ka pa tuloy sa galit ng Kira na yun. Bakit sa atin niya ibubunton yung galit niya? Tayo ba ang nang-reject sa pag-amin niya ng feelings niya? Hindi ba dapat si Colton? Lagot talaga sa ‘kin ‘yang lalaking yan!” inis na wika ko kay Dev pero ilagay niya lang ang daliri niya sa bibig niya para patahimikin ako pero ang dami ko pang gustong sabihin. “Bakit mo ako pinapatahimik? Hindi ka ba nagagalit sa ginawa niya kanina? Ang dami mo kayang buhok na natanggal, patingin ng ulo mo baka mamaya may panot ka na ha, isusumbong ko yun sa guidance,” muling sambit ko. “O-okay na ako Fily, mauna na ako ha, nandyan na tricycle,” pagpapaalam niya at mabilis na sumakay ng tricycle. Kumaway pa ako sa kanya at pupunta na sa driver ko dahil nasa parking na raw ng halos himatayin ako paglingon ko. “What the fuck! Colton, anong ginagawa mo diyan? Papatayin ko ba ako sa gulat ha!” pagalit na sigaw ko at hinampas ang dibdib niya. “Mamamatay ka sa gulat? E halos patayin mo na ‘ko sa i
KABANATA 61Fiancee niya yun e, dapat lang na unahin niya. Naibulong ko na lang habang itinutulak na ni Doc Gino ang wheel chair papunta sa garden ng hospital. Pagkalabas pa lang namin ng pinto at nakalanghap ng sariwang hangin ay napangiti na lang ako. Namiss ko yung ganito, yung makalabas labas man lang. Kahit nung nasa condo ako ni Colton ay lumalabas ako papunta sa mga mall para mag-ikot ikot. Kaya nagugulat na lang ako na may biglang tumatawag ng pangalan ko. Magkakilala pala talaga kami, sadyang nakalimutan ko lang sila kaya hindi ko nakilala. Hanggang ngayon ay pilit kong iniisip kung paano ako nawalan ng alaala, kung aksidente ba o ano. Pero walang sagot na naibibigay ang isip ko. “Ang layo naman ng iniisip mo, Fily,” natatawang saad ni Doc Gino. Napatingin tuloy ako sa kanyang nasa harapan ko na pala. “Ay, kanina pa ba ako nakatulala Doc?” nakangiwing tanong ko pero marahan lang siyang tumawa at ginulo ang buhok ko. “Anong iniisip mo? Akala ko ba gusto mo magpahangin at
KABANATA 60“F-fily please, b-bigyan mo lang ako ng kaunting oras. K-kaunting paghihintay pa, Fily,” pagmamakaawa ni Colton habang hawak ang kamay ko pero umiling lang ako sa kanya. “A-alam mo, Colton? N-nung hindi kita naka-usap sa coffee shop na iyon, alam ko na agad ang ibig sabihin nun. S-sana man lang s-sinupot mo ako, k-kahit man lang pinakita mo sa ‘kin yung likod mo o yung anino mo.”Hindi ko na napigilan ang luha kong sunod-sunod ng tumulo pero siguro oras na rin para linawin kung ano ba talagang meron sa pagitan namin. Kase kapag lalong pinapatagal, mas masakit, mas umaasa, mas malulungkot. “I-i’m so sorry.”“A-ano ka ba, o-okay lang Colton. U-una pa lang ay alam ko na kung saan ako lulugar pero mas pinili kong takbuhin ang nararamdaman ko para sa ‘yo,” pagrereklamo ko habang humihikbi. “P-please don’t cry, Fily. I’m sorry,” mahinang wika ni Colton habang nakayuko at gustong hawakan ang kamay ko pero pinagkait ko yun sa kanya. Ayun na nga lang ang pwede kong maipagkait pe
KABANATA 57Nanlulumo siyang umalis sa hospital room ko ng gabing iyon, alam niyang ayaw siya nila inay at itay. Alam kong bukod sa dating kasintahan ko siya ay nararamdaman kong may mas malalim pang dahilan kung bakit ayaw nilang palapitin si Colton sa ‘kin. “Hindi ba’t sinabi ko na sayong layuan mo na ang anak ko! Bakit ba ang tigas ng ulo mo? Manang mana ka talaga sa ama mo,” sigaw ni itay kaya napamulat ako. Pasado alas 7 pa lang pero ang aga-aga niya magbunganga, pagtingin ko sa kanya ay pinapagalitan pala nito si Colton. Mukhang hindi pa siya nakakapagbihis dahil itim na polo pa rin ang suot suot niya katulad ng suot niya kahapon. Naliligo pa kaya siya? Ilang araw niya ng damit ‘yan?“G-gusto ko lang pong makita si Fily, K-kahit dito lang po sa bintana, w-wag niyo naman akong pagbawalan Mr. Sales,” mahinang pagmamakaawa ni Colton kay itay. Siguro ay naawa rin si itay pero malakas na sinarado sa harap ni Colton ang pintuan ng hospital room ko. May kumirot sa bahagi ng puso ko