Chapter 3

Palaging sinasabi ni Raine sa sarili niya na ang lalaking mapapangasawa lang niya ang siyang makakaangkin ng katawan niya. Séx after marriage has always been her principle, pero hindi niya lubos akalain na siya rin pala ang siyang babali ng paninindigan niya. She never thought she would offer herself to a man before marriage, and worse? A stranger. Yes, a total stranger will be her first.

Pera ang siyang pinakadahilan kung bakit niya binali ang paninindigan niya. Wala na siyang ibang pagpipilian. Sabi nila ay may iba pang paraan, pero trabaho? Kulang. Hindi sapat. Kailangan niya ng malaking halaga para mabayaran niya ang remaining balance niya or else hindi siya masasali sa listahan ng mga magtatapos.

All those hard work will go down the drain kung hindi siya makakapagbayad. This is the only way she knows para makalikom ng malaking halaga sa loob ng maikling panahon.

Dahil kapag hindi niya nagawang bayaran ang balance niya sa admin at hindi siya naka-graduate, ay hindi lang sarili niya ang mabibigo niya—pati na rin ang namayapa niyang ina. Mabibigo niya na naman ito. Bago ito pumanaw, nangako siya rito na itataguyod niya ang sarili niya at ga-graduate siya sa kolehiyo; na tutuparin niya ang pangarap nitong makapagtapos siya ng pag-aaral. She wanted her to pass on without worries.

Iyon ang dahilan kung paano nagtagpo ang mga landas nila ni Marcus noon.

“So, ano ba talagang nangyari?” tanong ni Pat kay Raine habang binabagtas nila ang kalye pabalik sa kanila.

“Ano?” pagmaang-maangan ni Raine. Karga-karga niya si KD na nakatulog na sa pagod dahil natagalan silang umuwi. Namasyal pa kasi sila.

“Alam kong may nangyari, Raine. ‘Yong mga mata mo kanina nang umuwi ka ay mugto. Halatang galing ka sa pag-iyak,” diretsong sabi ni Pat sa kanya bago ito tumigil sa paglalakad. “Ilang taon na tayong magkaibigan, kaya kilalang-kilala na kita.”

Nakagat ni Raine ang labi niya. Bumigat na naman ang pakiramdam niya at nag-init ang magkabilang sulok ng mga mata niya.

“I… I met him again, Pat. Nagkita... kami ulit..."

“Met who?”

May kung anong bumara sa lalamunan ni Raine nang babanggitin na sana niya ang pangalan nito. Lumunok siya at huminga nang malalim.

“A-Ang ama ni KD...”

“H-Ha?!” bulalas ni Pat. “Paano? Saan?”

“He’s my boss,” mabilis na sagot ni Raine. “Hindi ko akalaing sa ganoong paraan kami pagtatagpuing muli. And you know what’s worse? Hindi niya ako nakikilala.”

“Wait…” Itinapat ni Pat ang dalawang kamay niya kay Raine. “So, boss mo ang ama ng anak mo? Isn’t that great? E ‘di pwede mo nang sabihin sa kanya ang totoo! Pwede mo siyang hingan ng sustento sa anak mo,” tugon niya na agad inilingan ni Raine.

“Hindi. Hinding-hindi ko ‘yon gagawin. Hindi,” mariing sabi niya at umiling kay Pat. “That’s the last thing I’d do, Pat. Kaya kong buhayin ang anak ko nang ako lang.”

“Pero mas gaganda ang buhay ng anak mo kapag may suporta sa papa niya,” giit ni Pat.

“Wala siyang pakialam sa anak niya,” matigas na sabi ni Raine. Ramdam niya ang muling pagkabuhay ng galit at inis sa sistema niya.

“Paano mo naman nasabi?”

“Dahil narinig ko mismo sa bibig niya,” tugon niya bago huminga nang malalim. Naiiyak na naman siya dahil sa sama ng loob. Ikinuwento niya kay Pat ang naging usapan nila ni Marcus pati na ang trabahong pinapagawa nito sa kanya.

“Ano? Pinapahanap niya sa ‘yo ang sarili mo?” kunot-noong tanong ni Pat.

“Ang anak ko lang,” paglilinaw niya. “Kailangan niya ang anak ko dahil ‘yon lang ang tanging paraan para makuha niya ang mana niya. Pero hindi ko ‘yon hahayaang mangyari.”

“Pero sinabi mo ‘di ba na matatanggal ka sa trabaho?”

“Oo. Pero sisiguraduhin kong hindi ‘yon mangyayari. I’ll make sure to keep my job and keep our secret,” determinadong sabi niya kay Pat.

“Paano mo ‘yon gagawin?”

“Akong bahala,” paninigurado niya niya Pat. “Paglalaruan ko siya. I’ll give him leads, pero sisiguraduhin kong hindi niya malalaman na ang hinahanap niyang babae ay kausap na niya mismo.”

Tumingin si Pat sa kanya nang ilang segundo. “Delikado ‘yan!”

“Susugal ako,” paninindigan niya. “Kailangan ko lang namang makalusot sa kanya, eh. Kailangan ko lang makapagtrabaho sa kanya nang kahit isang taon or at least six months para makapag-ipon ako, then maghahanap na ako ng ibang trabaho,” paliwanag niya.

“Sige, kung ‘yan ang gusto mo, susuportahan kita,” aniya at marahang ngumiti sa kanya. “Ako na muna ang bahala kay KD. Focus ka muna sa trabaho mo.”

Napangiti si Raine sa sinabi ni Pat. “Salamat, sis. Promise, babawi ako sa ‘yo.”

“Ano ka ba, kahit ‘wag na.”

Muli siyang napangiti. Minalas man siya sa ibang aspeto ng buhay niya, swerte naman siya dahil nakatagpo siya ng mabuting kaibigan na masasandalan niya.

**

Kinabukasan ay maaga siyang gumising para maghanda sa trabaho at asikasuhin ang anak niya.

Antok pa si KD nang umalis sila ng bahay, pero hindi ito nagreklamo at sumama lang sa kanya papunta sa botique ni Pat. Isa sa pinapasalamat niya ay hindi nagmana si KD sa ugali ng ama. Nagbunga ang maayos na pagpapalaki niya sa bata dahil kaybait nito.

“Mama…”

Napatingin siya kay KD nang tawagin siya nito. Tumitig sa kanya ang inosente nitong mga mata.

Kung may namana man ito sa ama, iyon ang kulay asul nitong mga mata.

“I love you.”

Nabigla siya sa sinabi nito. Hinaplos ng mainit na sensasyon ang puso niya at naging emosyonal na naman siya.

“I love you, anak. Mahal na mahal ka rin ni Mama,” sabi niya at hinalikan ito sa pisngi. “Mama will do everything for you.”

Ngumiti lang si KD sa kanya saka yumakap sa binti niya.

Huminga siya nang malalim para pigilan ang sarili niyang maiyak. Hindi niya hahayaang basta-basta na lang kunin ni Marcus ang anak niya. Magkakamatayan muna sila bago mangyari ‘yon.

Pagkatapos niyang idaan si KD kay Pat ay dumiretso na siya sa trabaho.

Pagkarating niya sa opisina ay akala niya siya ang mauunang dumating, pero nagulat na lang siya nang makita si Marcus sa mesa nito at abala na sa pagtitipa sa laptop niya.

“Good morning, sir,” bati niya rito.

“Have you made up your mind?“ tugon nito at hindi man lang bumati pabalik. “Kung hindi pa, then consider yourself fired,” walang emosyon nitong sabi at ‘di man lang siya tinapunan ng tingin.

Naikuyom niya ang kamay niya sa inis.

“Y-Yes, sir, nakapagdesisyon na po ako,” tugon niya rito at doon lang siya tinignan nito. “I’ll do it. I’ll find that woman.”

Tumango lang ito sa kanya. “Good. Now, get out at busy ako,” aniya bago ibinalik ang atensyon sa ginagawa.

Napairap na lang siya rito bago siya tumalikod at lumabas ng opisina nito.

Huminga siya nang malalim bago lumingon sa pinto ng opisina nito,

“Simulan na natin ang maglaro, Marcus.”