Chapter 2

Hindi pa rin makapaniwala si Raine sa muling pagtatagpo nila ni Marcus, matapos ang apat na taon. She couldn’t help but reminisce the day she found out she was pregnant. Halos gumuho ang mundo niya nang mga panahong iyon. Pakiramdam niya’y ayaw ng tadhana na makaramdam siya ng ginhawa. Mas pinabigat pa nito ang problema niya. 

Sa totoo lang, hindi niya alam kung ano ang dapat niyang gawin noong mga panahong iyon. She even thought of aborting the child inside her, but she was not that heartless.

She totally understood that she was also at fault for her unplanned pregnancy. She was naive. She got way too careless that night. She didn’t actually think she would get pregnant. Pero may responsibilidad din naman si Marcus. He shot his load inside her.

“Done?”

Natigil si Raine sa pagmumuni-muni nang marinig niya ang boses ni Marcus. At nang tumingin siya sa direksyon nito, sinalubong siya ng malamig nitong mga titig at magkatagpong kilay.

“M-Malapit na, sir,” sabi ni Raine sa kanya at binilisan ang ginagawa niya.

“Hurry up,” matigas na sabi ni Marcus bago naiiling na ibinalik ang atensyon sa laptop niya. “You’re supposed to help me do my work faster,” maktol niya bago narinig ni Raine ang malulutong na tunog ng keyboard na malakas niyang pinipindot. “Anong kwenta ng gaya mong secretary kung hindi mo magawa nang maayos ang trabaho mo?”

Naikuyom niya ang kamay niya bago pinili niyang yumuko na lang at ituloy ang trabaho niya.

“Tatapusin... ko po ‘to in five minutes,” walang emosyon niyang tugon sabay mariing kagat ng labi.

Gusto niyang sugurin si Marcus. Gusto niya sanang sampalin at singhalan. Pero alam niyang hindi iyon pwede. Sisirain lang niya ang buhay niya.

At nang matapos niya ang ginagawa niya, agad niyang ibinigay iyon kay Marcus.

“Heto na po, sir.”

“Okay. Now, get out,” madiin sagot ni Marcus. “Pumasok ka lang dito kapag tinawag kita sa intercom.”

“Okay, sir,” mabilis na sagot ni Raine at walang pagdadalawang-isip na lumabas ng opisina nito dahil baka hindi na siya makapagpigil pa.

Sinamantala ni Raine ang pagkakataon para tawagan si Pat at ipaalam sa kanya na hindi siya makakauwi. Nakailang calls pa siya bago sinagot ni Pat.

“Hired na ako,” diretsong sabi ni Raine, pero hindi niya alam kung ngingiti ba siya o iiyak. “Ngayon mismo start ng duty ko kaya hindi ako makakauwi agad.”

“Congrats, Raine! Sabi ko naman sa ‘yo, eh. I’m so happy for you!” maligalig na tugon ni Pat.

“Mag-celebrate tayo pag-uwi mo. Ipagluluto ka namin ni KD ng pansit!" Napangiti na lang si Raine sa sinabi ni Pat.

Ibinaba na ni Raine ang tawag. Pagkatapos ay minabuti niyang lumabas para silipin kung naroon si Amy, ang Assistant Secretary. Para naman may makausap naman siya. 

Napangiti si Raine nang makita si Amy.

“Hi...” bati niya nang makalapit siya.

“Hi. Congrats nga pala,” anito at matamis na ngumiti sa kanya. “Kumusta ang trabaho mo so far?”

Hilaw na napangiti si Raine. “Okay lang naman. Kaya lang, gulat nga ako na ngayon pala ako magsisimula agad,” tugon niya.

“Mabuti nga at may na-hire na,” sabi ni Amy sabay buga ng hangin. “May kahati na ako sa inis ni Sir,” dagdag nito.

“Gano’n ba talaga siya? Unang araw ko pa lang na-insulto na ako’t nasigawan,” pagtatapat ni Raine.

“Oo, dumaan din ako riyan, kaya super thankful ako na naisipan nilang mag-hire ng isa pang secretary ni Sir,” kwento ni Amy. “Kaso, mukhang mas mahirap ang trabaho mo. Kasi ikaw ang isasama niya palagi.”

“Nabasa ko nga rin sa kontrata.”

Nagpatuloy lang sila sa kwentuhan at napag-alaman ni Raine na tatlong buwan pa lang pala mula nang maupo bilang CEO ng kompanya si Marcus. At mula raw nang maupo ito, wala na itong ibang ginawa kundi ang magsungit sa sinumang lumapit sa kanyang empleyado.

“Ms. Almiro, come to my office now.”

Natigil sila sa kwentuhan nang marinig ni Raine sa intercom ang striktong boses ng boss nila. Nagpaalam siya kay Amy at dali-daling pumunta sa opisina ni Marcus. Pagkapasok na pagkapasok niya pa lang, ramdam na niya ang matalim nitong titig.

“What took you so long?”

“Nasa labas po kasi ako at kausap ko si Amy. Nagpapaturo po ako ng mga gagawin sa—”

“Hindi mo alam ang gagawin mo?” putol ni Marcus sa sinasabi ni Raine. He scoffed in disbelief. “You’re really stúpid, aren’t you?” Nakagat ni Raine ang labi niya nang insultuhin na naman siya ni Marcus. “Nag-apply ka for this job, and you don’t know what to do?”

“I... I was just—”

“I didn’t ask you to respond, so shut up.”

Huminga nang malalim si Raine nang mabilis na kumulo ang dugo niya. Gusto niya talagang sugurin si Marcus. Gusto niyang bugbúgin—five years' worth!

“Now, I want you to go to Dante, and get the file I asked him,” anito na para bang walang sinabing nakakasakit ng damdamin. “I am giving you a job that will determine kung magpapatuloy ka ba sa trabaho mo rito o hindi,” matigas nitong sabi bago siya tinitigan. Kita kung paano siya tinitingnan ni Marcus mula ulo hanggang paa. “So you better give it your all.”

“Anong trabaho po pala?” tanong ni Raine sa kanya. Kahit naman galit siya sa kanya, nanghihinayang pa rin siya na mawalan ng trabaho, lalo na’t tingin niya’y ito na ang sagot sa financial problems niya. At isa pa, mukhang hindi naman siya kilala ni Marcus.

“I want you to find a certain person,” tugon ni Marcus, bago ito tumayo at lumapit kay Raine. Bawat hakbang niya palapit sa kanya ay napagtanto ni Raine kung gaano kalayo ang tangkad nilang dalawa. Kailangan niyang itaas ang ulo para lang tignan ang mukha ni Marcus.

Yumuko siya palapit kay Raine kaya napaatras siya.

“I want you to do this job a month. If you fail, then say goodbye to your job. Tatanggalin kita,” anito bago siya nilagpasan. Ang tanging naiwan na lang ay ang maskuladong halimuyak ng pabango ni Marcus.

“Po? Bakit ako pa po?” tanong ni Raine sa kanya bago siya binalingan ni Marcus. “Pwede naman pong sa police na lang or private investigators, hindi ba?"

“Good suggestion,” anito bago ito muling lumapit kay Raine at sinamaan siya ng tingin. “Do you think hindi ko naisip ‘yan, ha? Do you think I didn’t hire people to find that woman?”

“Woman?” tanong ni Raine. "Babae ang hahanapin ko?"

“Yes. I want you to look for a woman I met four years ago,” pagkumpirma ni Marcus bago ito lumayo sa kanya. “I’ll send you a file containing the information I have about her. Use that to find her in just a month, or at least find a clue about her whereabouts. If you do, you’ll get to keep this job,” paliwanag ni Marcus.

Bigla siyang kinutuban na baka siya ang hinahanap ni Marcus. “S-Sir, okay lang po ba namalaman ang rason?” Napalunok si Raine. Nagsimulang kumabog ang dibdib niya. Kung ano-anong ideya ang naglalaro sa isipan niya.

“Yes, but you have to sign a non-disclosure agreement first,” aaito bago mabilis na bumalik sa table at may piniprint na document. “Come here and sign this one.”

Dahil gusto niyang malaman ang dahilan ni Marcus, walang pagdadalawang-isip na pumirma si Raine. As if naman may magbabago kung pumirma siya o hindi.

“Okay...” aniya sabay kuha ng papel mula kay Raine. “I’ll have this notarized. So bear in mind that you’ll be penalized once you leak any information I’m about to tell you,” matigas nitong sabi habang naniningkit ang mga mata.

“Okay, sir.”

“I met a woman four years ago, in a bar,” panimula ni Marcus. “We fúcked and she got pregnant. But I didn’t believe her since she’s probably just after my money,” dugtong ni Marcus bago siya prenteng sumandal sa swivel chair niya. “But my father did. And he wants me to find my son from that woman or else I won’t get to inherit this company and his other riches.”

Habang nakikinig si Raine sa kanya, hindi niya mapigilang maikuyom ang kamay niya sa inis. Mas lalong tumindi ang galit niya kay Marcus. He’s unbelievable. Iniisip niyang pera lang ang habol ni Raine sa kanya. Well, totoo naman. Kailangan niya ang pera ni Marcus para suportahan ang anak nila. Pero ang abandonahin niya sila kahit na nakarating naman pala sa kanya ang balita? Iyon ang hindi niya mapapalagpas.

“If you manage to find that woman yourself, you get to keep your job and I’ll pay a million as reward."

“Ano pong gagawin n’yo sa mag-ina n’yo, sir?”

“Mag-ina?” Natawa si Marcus at napailing sa sinabi ni Raine. “I don’t need that woman. I only need her son. I need that kid to claim my father’s wealth.”

Mariin na ikinuyom ni Raine ang kamay niya. He didn’t even call KD his son. Maiintindihan pa niya kung ayaw ni Marcus sa kanya, pero ang sabihin na parang hindi nito inaakong anak nito ang anak niya?

That’s just pure bullshít! He’s the worst!

Gusto lang nito mahanap ang anak niya dahil sa mana! Hindi nito gusto makasama man lang ang anak!

“Gagawin mo ba ang trabaho o ngayon pa lang ay tatanggalin na kita sa trabaho?"