ANYANA POV NASILAYAN ng dalawa kong mga mata kung paano pinapahirapan si Lola Sylvia sa sakit niya! Narealized ko din na masyado ng unfair sa panig niya kung pipilitin ko pa siyang lumaban! Alam kong hirap na hirap na siya at ang pagtangap ko na lang siguro ang hinihintay niya para tuluyan na niya akong iwan! Muli akong kinausap ng Doctor pagkatapos na masiguro niyang nairevived na si Lola. Tinapat niya na ako na wala na talagang pag-asa! Tuluyan nang sinira ng sakit niyang cancer ang internal organs niya! Masakit, sobrang sakit pero ano ba ang tama? Ayaw kong maging selfish! Siguro ito na nga ang tamang panahon para i-let go ko siya! Pagkalabas ng Doctor at mga kasama niyang medical personnel muli kong nilapitan si Lola sa kanyang higaan! Muli kong hinawakan ang kanyang kamay habang pinagmamasdan siya. "La...kung--kung hindi mo na talaga kaya..sige na lang! Pwede ka nang maglakbay sa kung saan mo man gustong pumunta! Tangap ko na...tatangapin ko kahit na mahirap!" impit ang a
ANYANA POV ANG pagkawala ni Lola Sylvia ay nag-iwan ng malaking dagok sa buo kong pagkatao! Para bang hindi kayang tangapin ng isipan at kalooban ko ang pagkawala niya! Sa paglisan ni Lola Sylvia, bigla akong nawalan ng gana sa lahat! Pati sa pag-aaral ay bigla akong nawalan ng gana. Kaya lang kailangan ko pa rin pilitin ang sarili ko na pumasok ng School! Nangako nga pala ako kay Lola Sylvia noon na magtatapos ako sa pag-aaral. Magiging Doctor ako pagdating ng panahon at pagsisilbihan ko ang mga mahihirap na mga tao dito sa bansa. Tama, walang halaga ang yaman! Balak ko na kapag makapagtapos ako magiging volunteer doctor ako! Hindi ako aalis ng bansa at lalong hindi ako magpapabayad sa serbisyo ko! Kahit man lang sa mga ganoong gawain makabawi man lang ako sa lahat ng mga pagkakamali na nangyari sa buhay ko! Pagkakamali na hindi ako mismo ang may gawa kundi ang sarili kong Ina! Nanalaytay ang dugo ng isang Jeneva sa ugat ko makasalan siyang tao kaya feeling ko napaka-makasa
ANYANA POV " DAD! No! Masyado pa kaming bata para sa kasal-kasal na iyan at hindi talaga pwede! Hindi si Anyana ang tipo kong babae at hindi ko nakikita ang sarili ko na siya ang magiging asawa ko!" narinig kong sambit ni Stepehen. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa sinabi niya or hindi pero isa lang ang sigurado ako, nasasaktan ako sa mga katagang binitiwan niya. "Hindi naman porket magpakasal kayong dalawa iyun na iyun! IKaw na din ang nagsabi Stephen na mga bata pa kayo at ang kasal niyong dalawa ay hangang sa papel lang! Wala na si Mommy Sylvia at maaatim niyo bang hindi pagbigyan ang last request niya?" sagot naman ni Tito Daniel! Para namang bigla kong nalunok ang sarili kong dila. Hindi ko kasi talaga alam kung ano ang sasabihin ko eh! "For what reason po ba at need pa ang wedding between Anyana and Stephen! Very unfair iyun sa family natin Daddy! Anyana is from nowhere and She doesn't have family! She's orphan tapos siya ang pakakasalan ni Kuya? Baka naman pagtawanan
ANYANA POV "HEY, nandito ka lang pala! Kung hindi ko pa nakita ang kotse mo sa parking area iisipin ko na sana absent ka eh!'" kasalukuyan akong nakaupo dito sa isa sa lilim ng malaking puno sa likod na bahagi nang iskwelahan ng marinig ko ang boses ni Gino. Mahangin ang bahaging lugar na ito at paboritong tambahay ng mga kapwa ko istudyante! Ito din ang paborito kong spot sa tuwing may gumugulo sa isipan ko! "Gino..ikaw pala! Good Morning...absent ka kahapon ah?" nakangiti ko ding bati sa kanya! Kaagad naman siyang naupo sa tabi ko sabay abot sa akin ng isang paper bag! "Ano iyan?" nagtataka kong tanong sa kanya. "Pasalubong ko para sa iyo! Hindi ako nakapasok kahapon kasi doon sinelebrate ang birthday si Mommy sa Singapore!" nakangiti niyang sagot sa akin. Kaagad ko namang tinangap ang pasalubong niya sa akin at tiningnan ang kung ano ang nasa loob ng paper bag. Hindi ko mapigilan ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko nang mapansin ko na iba't ibang klaseng chocolate
ANYANA POV PAGKATAPOS ng madamdaming pag-uusap naming dalawa ni Gino kahit papaano, gumaan ang kalooban ko. Pumasok pa ako sa kasunod na klase at kinahapunan, nagyaya pa si Gino sa akin na ililibre niya daw akong kumain sa labas. Hindi na ako pumayag dahil gusto ko na din kasing makauwi ng bahay! Para kasing biglang sumakit ang ulo ko at mas gusto kong magpahinga na lang muna Kaya lang pagkapasok pa lang ng kotse sa garahe ng bahay hindi ko maiwasan na magulat nang mapansin ko ang presensya ni Stephen. Halatang ako yata ang hinihintay niya base na din sa expression ng kanyang mukha. "Can I talk to you?" seryosong bigkas niya pagkababa ko pa lang ng aking kotse. Talagang siya pa ang kusang lumapit sa akin. "Tungkol saan?" seryosong sagot ko sa kanya. "Nobyo mo na ba si Gino?" tanong niya "Ano bang klaseng tanong iyan? Masyadong personal!" bigkas ko habang naglalakad papasok sa loob ng bahay "Ikakasal ka na sa akin at sa lahat ng ayaw ko iyung niluluko ako Anyana!" bigk
ANYANA POV DAHIL sa sunod-sunod na pakiusap nila Scarlett at Stephen nagpasya na din akong pumayag sa gusto nila. Kaagad na itinakda ang kasal namin ni Stephen sa simbahan! Ang gusto ko sana sa huwes lang pero ayaw pumayag nila Tita Bianca at Tito Daniel! Binilin daw kasi ni Lola Sylvia ang maayos na kasal sa pagitan naming dalawa ni Stephen. Wala na akong nagawa pa kundi ang pumayag na lang din! Sa papel lang kami magiging kasal ni Stephen at never kaming magsasama na parang isang tunay na mag-asawa dahil nakatakda din na umalis ng bansa si Stephen sa susunod na buwan para mag-aral sa America! "You're getting married?" malungkot na tanong sa akin ni Gino! PInagbigyan ko na ang paanyaya niya na kumain daw kami sa labas tutal weekend naman bukas! Sa susunod na linggo na din ang kasal naming dalawa ni Stephen at personal kong iniabot kay Gino kanina at invitation card kaya nagulat siya dahil nabangit ko na nga sa kanya noon na hindi ako magpapakasal kay Stephen. "Narealized ko n
ANYANA POV Sa dining area kami dumircho kung saan nadatnan namin na naghihintay ang apat na anak nila Tita at Tito! Sila Scarlett, Stephen, Amanda at ang bunso na si David. Kahit na busog pa ako wala akong choice kundi ang maupo sa pwesto ko palagi. Hindi din nakaligtas sa paningin ko ang matamis na ngiti na nakaguhit sa labi ni Scarlett. Mukhang excited na siyang makuha ang mana niya kay Lola Sylvia! "Kumain na muna tayo habang hinihintay natin si Attorney Salazar! Dala niya na ang mga papeles na maghahati sa inyong lima sa yaman ni Mommy Sylvia." narinig kong sambit ni Tito Daniel! Halatang naka-fixed na ang lahat! Pati mga papeles ready na at ang marriage certificate na lang namin ni Stephen ang hinihintay para masilyuhan na ang mga papeles at mapasakamay na ng mga tagapagmana ang kayamanan. "Wow, sa wakas! Ito na iyun oh! Makukuha na din namin ang para sa amin at hindi ang ibang tao ang makikinabang ng lahat ng mga pinaghirapan nila Lola at Lola!" excited na bigkas ni Scar
ANYANA POV DUMATING na din ang araw na kinatatakutan ko! Kasalukuyan akong nakahiga dito sa kama at kanina pa pabalik-balik ang isa sa mga kasambahay para sabihin na dumating na daw ang make -up artist na mag-aayos sa akin! May tatlong oras pa na preparation pero parang ayaw ko pang lumabas ng kwarto! Ewan ko ba...kinakabahan ako na hindi ko mawari! Parang may bumubulong sa isipan ko na huwag nang ituloy ang kasalan na ito! Na huwag akong sumipot at tumakas na lang! May oras pa para umatras! Ilang beses ko na din gustong tawagan sila Tita at Tito para sabihin sana sa kanila ang kanina pa tumatakbo sa isipan ko kaya lang natatakot ako na baka kamuhian nila ako! Isang malaking kahihiyan sa panig nila kung hindi ako sisipot sa simbahan! Hindi ko mapigilan ang mapabutnong hininga! Sa sobrang bigat ng nararamdaman ko ngayun kahit na ang paghinga para bang nahihirapan na din ako! Naguguluhan ako pero hindi ko naman malaman kung sino ang kakausapin! Maliban kay Gino, wala na akong
SCARLETT POV SIX YEARS LATER YES, ganoon kabilis ang paglipas ng taon! Anim na taon ang mabilis na lumipas pero parang kahapon lang nangyari ang lahat! Wala na sila Scarlett at Stephen at nandito pa rin ako ngayun! Nakatayo sa harap ng kanilang puntod at kakatapos lang mag-usal ng maiksing panalangin! Sariwa pa rin ang sugat sa puso pero kailangan tangapin ang katotohanan na wala na sila! Na kailangan nang mag-moved-on dahil iyun ang nararapat! Alam kong tahimik na din naman sila! Na masaya na sila kung nasaan man sila naroroon! Sayang nga lang dahil hindi naging masaya ang naging buhay nila noong nandito pa sila sa mundong ito pero sana, kung totoo man ang reincarnation, magiging masaya na sana sila sa susunod nilang buhay! Kahit kailan, mananatili sila sa puso ko! Hinding hindi ko sila makakalimutan! Wala sa sariling napatitig ako sa larawan ni Anyana! Napakaganda niya talaga! Buhay na buhay ang ngiti sa kaniyang labi! Sayang nga lang at hindi siya lumaban! Alam kong m
DRAKU MONTEVERDE ATIENZA RESIDENCE SCARLETT POV "YAYA, kumusta ang mga bata? Tulog na ba sila?" seryosong tanong ko sa isa sa mga yaya's ng mga anak naming dalawa ni Draku! Tanghali na at hindi ko alam kung bakit kanina pa ako hindi mapalagay. Hindi din maalis-alis sa isipan ko si Anyana! Sobra kasi talaga akong naaawa sa kalagayan niya ngayun! Alam kong masyado nitong dinamdam ang biglaang pagkamatay ni Stpehen pero hindi lang naman siya ang nagluluksa! Buong pamilya namin ay nagluksa din sa biglaang pagpanaw ng kakambal ko at hangang ngayun hindi pa rin matatangap ng mga magulang ko na wala na siya! IYun nga lang, dumagdag pa talaga sa dagok ang muling pagkakasakit ni Anyana! Sa hindi malamang dahilan, napag-alaman ng mga Doctor nito na lumulaki na naman pala ang puso ni Anyana which is hindi magandang senyales! Kaparehong kapareho ang kondisyon ng sakit niya noong bata pa siya! Wish ko lang na sana malagpasan niya lahat iyun! Hindi ko alam kung kaya pa bang tangapin nami
ANYANA POV DALAWANG linggo ang matulin na lumipas na wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa loob ng aking kwarto kapag araw at sa gabi naman makikita ako sa garden na tahimik na nagmumuni-muni! Araw-araw din ako kung dalawin ni Daddy para masiguro ang kaayusan ng kalagayan ko! Minsan na din akong dinalaw ng mga Uncles ko sa bahay na ito at masasabi ko na masaya ako dahil ramdam ng puso ko kung gaano ako kahalaga sa kanila! Nakakalungkot isipin na alam ko sa sarili ko na hindi na ako magtatagal! Sa bawat araw na nagdaan, ramdam ko na lalo akong humihina! May mga pagkakataon pa nga minsan na nahihirapan na akong bumangon sa umaga at kaunting galaw lang naghahabol na din ako sa aking paghinga! Dinadalaw din ako ng Doctor ko pero wala na akong energy pa para magtanong kung ano na ba ang sitwasyon ko! Ramdam ko din naman na alam na nilang lahat na alam ko na din kung ano man ang sitwasyon ko ngayun pero kagaya noon, wala talagang ni isa sa kanila ang gustong mag-open up tun
ANYANA POV 'ARE you sure, ayos ka lang dito?" seryosong tanong sa akin ni Daddy! Ayaw niyang pumayag na lumabas ako ng hospital pero wala na din silang nagawa pa nang ako na mismo ang nagpumilit pa! Ayaw man nilang direktang sabihin sa akin ang kalagayan ko alam ko sa sarili ko na kaunting oras na lang ang natitira sa akin at ayaw kong sa hospital ako bawian ng buhay! Pasalamat na lang talaga ako dahil narinig ko ang pag-uusap nila ng Doctor ko dahil mukhang wala talagang balak si Daddy na sabihin sa akin ang tunay kong kalagayan! '"Okay, sasamahan ka nila Ate Divina at Manang Grasya sa bahay na ito! Kung bakit naman kasi gusto mo dito gayung mas palagay ang loob ko kung doon ka na lang muna sa bahay namin titira!:" seryosong sagot ni Daddy! Wala sa sariling inilibot ko ang tingin sa paligid! Nandito kami sa bahay kung saan ako lumaki at nagdalaga! Ang bahay na minsang tinirhan namin ni Stephen noong nagsasama pa kami! Ang bahay na ipinamana sa akin ni Lola Sylvia Buenaventura
ANYANA POV "I AM SORRY, Mr Atienza pero sa sitwasyon niya ngayun hindi namin maipapangako kung kaya niya bang mag-undergo ng another operation! May history na siya ng surgery noong bata pa siya dahil ipinanganak siyang may congenital heart disease." narinig kong bigkas nang kung sino! Ang alam ko si Daddy ang kausap niya kaya naman mas pinili kong matulug-tulugan! "Ano ang pwedeng gawin para madugtungan nang buhay niya? Willing akong gumastos ng kahit na magkano para maging maayos ulit ang puso niya, Doc!" narinig kong sambit ni Daddy! Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo dahil sa narinig ko! "I am sorry, Mr. Atienza! Isa ito sa malaking side effect ng mga batang nagkaroon ng history ng congenital heart disease! Although, succesful ang surgery niya noon pero hindi ibig sabihin noon na kaya niya nang mabuhay hangang sa kanyang pagtanda! After so many years, dumadating talaga ang ganitong problema at hindi namin sigurado kung kakayanin pa ba ng pasyente ang mag-undergo ng another
ANYANA POV Ang kagustuhan ko pa rin ang nasunod kaya walang nagawa si Gino kundi pagbigyan ako! May kinausap lang siya na kung sino dito sa hospital pagkatapos noon pinayagan na akong makaalis sa kondisyon na kailangan kong makabalik para daw maobserbahan ako! Maraming test pa daw ang dapat gawin sa akin which is hindi ko na din pinagtoonan ng pansin! Hindi ko alam kung ano ang dahilan at kung bakit dalawang araw akong walang malay sa hospital pero dahil mas focus ang isipan ko sa mga nangyari kay Stephen, hindi na ako nagtanong pa kay Gino! Habang nasa biyahe kami, mas pinili ko na lang ang manahimik! Bago naman kami umalis ng hospital, nangako si Gino sa akin na didirecho daw kami sa kinaroroonan ni Stephen which is labis kong ipinagpasalamat! Hangang ngayun kasi pinilit kong kinukumbinsi ang sarili koo na hindi totoong wala na siya! Pero ang pangungumbinsi kong iyun sa sarili ko ay biglang naglaho lalo na nang mapansin ko na sa isang memorial chapel kami dumirecho! "Ano ang
ANYANA POV Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan ng malay pero sa muling pagmulat ng aking mga mata ibayong katahimikan ang kaagad na sumalubong sa akin! Sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng paligid at nang ibaling ko ang aking tingin hindi ko mapigilan ang magtaka dahil sa mga nakakabit ng kung ano sa katawan ko! May nakakabit din sa akin na oxygen which is nakakapagtaka! HIndi ko alam kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ko mapigilan ang muling pagpatak ng luha mula sa aking mga mata nang maalala ko ang nangyari kay Stephen! Sa kabila ng mga masasakit na nangyari sa amin, hindi ko alam kung kaya ko bang tangapin ang lahat pero isa lang ang sigurado ako, sobrang sakit sa puso na makita siyang isa nang malamig na bangkay. Pero totoo ba talaga iyun? Hindi kaya isang panaginip lang? Sana panaginip lang ang lahat! Kahit na gaano pa siya kasama hindi pa rin naman magbabago ang katotohanan na siya pa rin ang tinitibok ng puso ko! Sa naisip kong iyun dahan-dah
ANYANA POV "Ano ang nangyari? Bakit ka namumutla?" seryosong tanong ni Doc Alvin nang maabutan niya ako dito sa labas ng restaurant! Kakatapos lang namin mag-usap ni Amanda at nag-aabang na lang ako ng taxi para masakyan ko patungo sa hospital kung saan daw dinala si Stephen! "Sorry, kailangan kong makaalis! Si Stephen...naaksidente!" diretsahan kong sagot kay Doc Alvin! Napansin kong saglit siyang natigilan bago tumango-tango! "Okay...sa kotse ko! Sasama ako ng hospital!" seryosong sagot niya sabay hawak niya sa akin at inakay niya ako patungo sa kanyang kotse! Naging sunod-sunuran naman ako kay Doc Alvin! Pagkasakay namin pareho sa sasakyan, kaagad siyang nagmaneho! Sinabi ko pa nga sa kanya kung saang hospital dinala si Stephen at pagkatapos noon, naging tahimik na ako buong biyahe! Ramdam ko ang takot ko sa puso ko pero umaasa ako na sana ayos lang si Stephen! Kahit naman sinaktan niya ako ng paulit-ulit, hindi ko naman pinangarap na mapahamak siya lalo na at alam kong w
ANYANA POV Dahil sa ginawa ni Stephen kanina sa simbahan, nagpasya na lang kaming dalawa ni Doc Alvin na kumain sa restaurant! Lagpas na sa oras ng pagkain ng tanghalian at nag-aalburuto na ang tiyan ko sa gutom! Wala na din akong balak na pumunta ng reception party dahil mukhang nababaliw na si Stephen! Para bang wala na siyang kahihiyan at hayagan niya nang ipinapakita sa lahat kung gaano na kasama ang ugali niya! Kahit ako, nagulat din talaga sa ginawa niya kanina! Harap-harapan ba naman kung mangumprunta! Ano ba ang pakialam niya kung may kausap akong lalaki? Naikasal na siya lahat-lahat ang hilig niya pa ring makialam sa buhay ng may buhay! "Ano ang gusto mong kainin?" nakangiting tanong sa akin ni Doc Alvin! HIndi ko naman mapigilan ang mapatitig sa kanya! Sa halos isang buwan na nakilala ko siya wala man lang akong nakitang kahit na isang kapintasan sa ugali niya! Kapag magkasama kaming dalawa talagang ipinaparamdam niya sa akin kung gaano ako ka-special na malayong mal