BIANCA POVPAGKATAPOS namin pareho narating ang rurok ng tagumpay ng pagtatalik pagod na napahiga si Daniel sa tabi ko! Idinikit niya pa sa akin ang hubad niyang katawan habang may ngiting nakaguhit sa labi."Tired but happy! At hindi ako magsasawa sa iyo Bianca. Nakakabaliw ka!" mahinang bigkas niya kasabay ng pagsayad ng labi niya sa noo ko! Kasabay noon ang paghila niya sa makapal na comforter at itinakip iyun sa hubad naming katawan. Hindi ko naman malaman kung matutuwa or malulungkot ba ako sa katagang lumabas sa bibig niya! Ibig lang sabihin nito, wala talaga siyang balak na tigilan ako! Palagi na kaming magsesex na para kaming mag-asawa! Haysst, bahala na nga! Tapos na at nag-enjoy din naman ako kaya susunod na lang siguro ako sa agos ng buhay! Hindi niya naman ako sinasaktan at hindi niya pinapasama ang loob ko. Habang inaangkin niya ako , ramdam ko din sa kanyang kilos ang pag-iingat at pagmamahal!''Hmmm Daniel bakit ako? I mean...bakit hindi ka tumupad sa uspana natin?" m
BIANCA POV PAGKATAPOS ng kaunting pagtatalo sa pagitan naming dalawa ni Daniel sa loob ng kwarto, nandito kami ngayun sa dining area para kumain ng dinner. Muli akong bumigay kanina at wala na akong magagawa pa kundi tangapin ang katotohanan na bihag niya na ulit ako! Hindi lang ang katawan ko kundi pati na din ang puso ko! Bahala na nga! Siguro, ang importante na lang sa akin ay ang kapakanan ng mga anak namin! Isa siyang mabuting ama ng mga anak namin! Alam ko iyun dahil simula noong sabay kaming kumain, siya talaga ang nag-aasikaso sa mga bata! Siya din ang naglalagay ng pagkain sa pingan ng mga ito! Kung baga, talagang pinaninindigan niya nag pagiging mabuting ama niya sa mga anak namin. Isa sa mga napapansin ko ngayun kina Scarlett at Stephen ay hindi na nila dinadala ang kanilang mga gadgets dito sa dining area kapag kumakain kami. Kapag sinabi ng ama nila na kumain sila para silang mga masunuring mga bata na kaagad na sumunod! Ewas stress na din sa akin ang lahat ng ito
BIANCA POV MABILIS na lumipas ang mga araw! Naging maayos naman ang pagsasama naming dalawa ni Daniel! Wala kaming matinong pag uusap tungkol sa kung anong relasyon naming dalawa pero nagkakasundo naman kami pagdating sa kama! Masasabi kong isa siyang mabait at mapagmahal na ama sa mga anak namin! Never naming napag-uusapan ang status ng pagsasama namin pero daig pa namin ang bagong kasal tuwing gabi! Bahay-opisina lang din ang ginagawa niya! Kapag weekends naman, pinapasyal namin ang mga bata sa malls! Napansin ko din na muling naging sweet ang mga bata! Naging masipag na din sila sa kanilang mga activities sa School na labis kong ipinagpasalamat! Iyun nga lang, isa sa mga inaalala ko ay hindi na talaga nila naging kasundo si Anyana! Tuwing bumibisita kami sa bahay ni Mommy Sylvia, napansin ko ang matabang na pakikitungo ng dalawa kong anak sa sa dati nilang kalaro na si Anyana. Kahit na ilang beses ko nang kinausap sila Stephen at Scarlett na muling makipag kaibigan kay An
BIANCA POV Katulad ng gusto ng mga bata, pagkatapos namin kumain, direcho kami sa books store. Although kasama namin si Thelma dahil siya ang officially na yaya ni Amanda, nasa kay Daniel pa rin si baby Amanda! Ayaw magpalapag or sumakay ng stroller niya! Gusto ng bata na karga-karga siya ng ama niya na parang wala lang din naman kay Daniel! Ewan ko ba...parang hindi siya nabibigatan kay Amanda gayung ang lusog ng batang ito! "Hmm, Daniel pwede bang ikaw na muna ng bahala sa mga bata? CR lang muna ako!" paalam ko kay Daniel habang nakasunod ang tingin ko kina Scarlett at Stephen na abala na sa kakapili ng mga kakailanganin nila sa School! Balak ko din tumingin tingin ng mga libro na pwede kong pagkaabalahang basahin kapag nasa mansion ako. Since ayaw ni Daniel na magbalik trabaho ako, inaabala ko ang sarili ko na magbasa ng mga libro para hindi ako ma-bored sa mansion. "Gusto mo samahan na kita?" kaagad niya namang sagot sa akin. Umiling naman ako! "No need na! Baka hanapin ta
BIANCA POV "WHAT? Hindi kayo nagkatuluyan ni Arnold? Paanong nangyari iyun?" nanlalaki ang mga matang tanong sa akin ni Amber habang nakaupo kami dito sa isang coffee shop! Pagkatapos ng madamdaming kumustahan naming dalawa kanina, tinawagan ko si Daniel na siya na muna ang bahala sa mga bata dahil kakausapin ko lang si Amber! Sinabi ko ang pangalan ng coffee shop kung nasaan kami ni Amber at puntahan niya na lang ako kung tapos nang mamili ang mga bata ng mga kakakailnganin nila. "Yes..hindi natuloy ang kasal naming dalawa at hindi ikaw ang dahilan noon! Kasalanan ko din! Kung nagtaksil siya sa akin noon, ganoon din naman ang ginawa ko sa kanya!' seryoso kong sagot sa kaibigan ko! "Meaning? Bianca, tapatin mo nga ako...may nangyari ba na hindi ko alam noong mga panahon na iyun?" seryosong tanong niya sa akin. Dahan-dahan naman akong tumango. "God...kung ganoon, naglolokohan lang kayo ni Arnold?" muli niyang tanong. Muli akong tumango! "What? Pero bakit? I mean...hindi ko m
BIANCA POV "YES...si Arnold ang ama ni Baby Caleb! Pero wala na akong balak pang ipaalam sa kanya! Ayos na sa akin na nagkaanak ako! Wala akong pinagsisihan sa mga nangyari!" nakangiti niyang sagot sa akin. Sa nakikita ko ngayun sa best friend ko, piniplit niya lang na maging masaya kahit na ang totoo sobrang lugmok niya na! "Saan ka ngayun nakatira? I mean, sa nalalipas na mahigit tatlong taon...saan ka naglalagi? Kakarating mo lang ba ng bansa?" nagtataka kong tanong sa kanya. "Kung sasabihin ko ba sa iyo kung saan ako nakatira, hindi mo ba ako isusumbong kay Arnold?" nakangiti niyang tanong sa akin. Hindi ko naman mapigilan ang matawa. 'Sira...natural, aalamin ko at sasabihin mo sa akin kung saan ka nakatira ngayun para mabisita kita! nakalimutan mo na ba...mag best friend tayo at iisa lang ang sukat ng mga bituka natin!" nakangisi kong sagot sa kanya. Napansin kong saglit siyang nag-isip bago muling nagsalita. "Actully, sa Germany ko ipinanganak si Baby Caleb pero afte
BIANCA POV PAGKATAPOS ng masinsinang pag-uusap naming dalawa ni Amber, mabilis na din siyang nagpaalam sa akin. Kailangan na daw nilang makauwi sa condo kung saan sila tumutuloy habang nandito sila sa Manila. Nag offer pa nga ako na ihahatid na namin siya pero kaagad na din siyang tumanggi. May kotse naman daw siya at kaya niya ang sarili niya. May yaya din daw ang anak niya at kaya daw hindi niya kasama dahil pinag day-off niya daw! Hinayaan ko na lang ang kaibigan ko lalo na at naging unfair yata ako kay Daniel pati na sa mga anak namin ngayung araw. Imbes kasi na sila ang kasama ko ngayun, mas pinili ko na si Amber ang kausapin ko! Nag skating daw ang mga bata kaya naman pagkagaling sa coffee shop doon na ako dumirecho! Mahilig ang mga anak namin sa skating at doon sila palaging nagyayaya sa amin ni Daniel kapag nandito kami sa mall na ito. Saktong pagdating ko sa nasabing lugar, nakita ko din naman kaagad si Daniel. Tahimik siyang nakaupo habang nakasunod ang paningin ni
BIANCA POV '"DANIEL! Totoo ba? Tatoo ba iyang sinasabi mo? Hindi ka ba nagbibiro?" naluluha kong tanong sa kanya! "Nagbibiro? Bianca...wala na akong time para sa biro-biro na iyan....mahal kita! Mahal kita at papayag ka man or hindi...magpapakasal ka sa akin. Magpapakasal tayo!" seryoso niyang sagot sa akin kasabay ng pagpasok niya ng isang kumikinang na bagay sa palasingsingan ko! Wala sa sariling napatitig ako doon at bago pa ako nakasagot ulit, kaagad na tumampad sa paningin ko ang isang singsing na maayos nang nakasuot sa palasingsingan ko! "Daniel..God! Hindi mo lang alam kung gaano mo ako pinasaya ngayun!" umiiyak na bigkas ko kasabay ng mahigpit na pagyakap ko sa kanya! "Ibig mo bang sabihin, pumapayag ka nang magpakasal sa akin? Na mananatili ka na sa tabi ko habang buhay?" mahinang tanong niya sa akin kasabay ng paghagod niya sa likod ko. Kaagad naman akong tumango "Yes...OO naman! Magpapakasal ako sa iyo! Magpapakasal ulit tayo at sa pagkakataon na ito, sisigu
SCARLETT POV SIX YEARS LATER YES, ganoon kabilis ang paglipas ng taon! Anim na taon ang mabilis na lumipas pero parang kahapon lang nangyari ang lahat! Wala na sila Scarlett at Stephen at nandito pa rin ako ngayun! Nakatayo sa harap ng kanilang puntod at kakatapos lang mag-usal ng maiksing panalangin! Sariwa pa rin ang sugat sa puso pero kailangan tangapin ang katotohanan na wala na sila! Na kailangan nang mag-moved-on dahil iyun ang nararapat! Alam kong tahimik na din naman sila! Na masaya na sila kung nasaan man sila naroroon! Sayang nga lang dahil hindi naging masaya ang naging buhay nila noong nandito pa sila sa mundong ito pero sana, kung totoo man ang reincarnation, magiging masaya na sana sila sa susunod nilang buhay! Kahit kailan, mananatili sila sa puso ko! Hinding hindi ko sila makakalimutan! Wala sa sariling napatitig ako sa larawan ni Anyana! Napakaganda niya talaga! Buhay na buhay ang ngiti sa kaniyang labi! Sayang nga lang at hindi siya lumaban! Alam kong m
DRAKU MONTEVERDE ATIENZA RESIDENCE SCARLETT POV "YAYA, kumusta ang mga bata? Tulog na ba sila?" seryosong tanong ko sa isa sa mga yaya's ng mga anak naming dalawa ni Draku! Tanghali na at hindi ko alam kung bakit kanina pa ako hindi mapalagay. Hindi din maalis-alis sa isipan ko si Anyana! Sobra kasi talaga akong naaawa sa kalagayan niya ngayun! Alam kong masyado nitong dinamdam ang biglaang pagkamatay ni Stpehen pero hindi lang naman siya ang nagluluksa! Buong pamilya namin ay nagluksa din sa biglaang pagpanaw ng kakambal ko at hangang ngayun hindi pa rin matatangap ng mga magulang ko na wala na siya! IYun nga lang, dumagdag pa talaga sa dagok ang muling pagkakasakit ni Anyana! Sa hindi malamang dahilan, napag-alaman ng mga Doctor nito na lumulaki na naman pala ang puso ni Anyana which is hindi magandang senyales! Kaparehong kapareho ang kondisyon ng sakit niya noong bata pa siya! Wish ko lang na sana malagpasan niya lahat iyun! Hindi ko alam kung kaya pa bang tangapin nami
ANYANA POV DALAWANG linggo ang matulin na lumipas na wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa loob ng aking kwarto kapag araw at sa gabi naman makikita ako sa garden na tahimik na nagmumuni-muni! Araw-araw din ako kung dalawin ni Daddy para masiguro ang kaayusan ng kalagayan ko! Minsan na din akong dinalaw ng mga Uncles ko sa bahay na ito at masasabi ko na masaya ako dahil ramdam ng puso ko kung gaano ako kahalaga sa kanila! Nakakalungkot isipin na alam ko sa sarili ko na hindi na ako magtatagal! Sa bawat araw na nagdaan, ramdam ko na lalo akong humihina! May mga pagkakataon pa nga minsan na nahihirapan na akong bumangon sa umaga at kaunting galaw lang naghahabol na din ako sa aking paghinga! Dinadalaw din ako ng Doctor ko pero wala na akong energy pa para magtanong kung ano na ba ang sitwasyon ko! Ramdam ko din naman na alam na nilang lahat na alam ko na din kung ano man ang sitwasyon ko ngayun pero kagaya noon, wala talagang ni isa sa kanila ang gustong mag-open up tun
ANYANA POV 'ARE you sure, ayos ka lang dito?" seryosong tanong sa akin ni Daddy! Ayaw niyang pumayag na lumabas ako ng hospital pero wala na din silang nagawa pa nang ako na mismo ang nagpumilit pa! Ayaw man nilang direktang sabihin sa akin ang kalagayan ko alam ko sa sarili ko na kaunting oras na lang ang natitira sa akin at ayaw kong sa hospital ako bawian ng buhay! Pasalamat na lang talaga ako dahil narinig ko ang pag-uusap nila ng Doctor ko dahil mukhang wala talagang balak si Daddy na sabihin sa akin ang tunay kong kalagayan! '"Okay, sasamahan ka nila Ate Divina at Manang Grasya sa bahay na ito! Kung bakit naman kasi gusto mo dito gayung mas palagay ang loob ko kung doon ka na lang muna sa bahay namin titira!:" seryosong sagot ni Daddy! Wala sa sariling inilibot ko ang tingin sa paligid! Nandito kami sa bahay kung saan ako lumaki at nagdalaga! Ang bahay na minsang tinirhan namin ni Stephen noong nagsasama pa kami! Ang bahay na ipinamana sa akin ni Lola Sylvia Buenaventura
ANYANA POV "I AM SORRY, Mr Atienza pero sa sitwasyon niya ngayun hindi namin maipapangako kung kaya niya bang mag-undergo ng another operation! May history na siya ng surgery noong bata pa siya dahil ipinanganak siyang may congenital heart disease." narinig kong bigkas nang kung sino! Ang alam ko si Daddy ang kausap niya kaya naman mas pinili kong matulug-tulugan! "Ano ang pwedeng gawin para madugtungan nang buhay niya? Willing akong gumastos ng kahit na magkano para maging maayos ulit ang puso niya, Doc!" narinig kong sambit ni Daddy! Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo dahil sa narinig ko! "I am sorry, Mr. Atienza! Isa ito sa malaking side effect ng mga batang nagkaroon ng history ng congenital heart disease! Although, succesful ang surgery niya noon pero hindi ibig sabihin noon na kaya niya nang mabuhay hangang sa kanyang pagtanda! After so many years, dumadating talaga ang ganitong problema at hindi namin sigurado kung kakayanin pa ba ng pasyente ang mag-undergo ng another
ANYANA POV Ang kagustuhan ko pa rin ang nasunod kaya walang nagawa si Gino kundi pagbigyan ako! May kinausap lang siya na kung sino dito sa hospital pagkatapos noon pinayagan na akong makaalis sa kondisyon na kailangan kong makabalik para daw maobserbahan ako! Maraming test pa daw ang dapat gawin sa akin which is hindi ko na din pinagtoonan ng pansin! Hindi ko alam kung ano ang dahilan at kung bakit dalawang araw akong walang malay sa hospital pero dahil mas focus ang isipan ko sa mga nangyari kay Stephen, hindi na ako nagtanong pa kay Gino! Habang nasa biyahe kami, mas pinili ko na lang ang manahimik! Bago naman kami umalis ng hospital, nangako si Gino sa akin na didirecho daw kami sa kinaroroonan ni Stephen which is labis kong ipinagpasalamat! Hangang ngayun kasi pinilit kong kinukumbinsi ang sarili koo na hindi totoong wala na siya! Pero ang pangungumbinsi kong iyun sa sarili ko ay biglang naglaho lalo na nang mapansin ko na sa isang memorial chapel kami dumirecho! "Ano ang
ANYANA POV Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan ng malay pero sa muling pagmulat ng aking mga mata ibayong katahimikan ang kaagad na sumalubong sa akin! Sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng paligid at nang ibaling ko ang aking tingin hindi ko mapigilan ang magtaka dahil sa mga nakakabit ng kung ano sa katawan ko! May nakakabit din sa akin na oxygen which is nakakapagtaka! HIndi ko alam kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ko mapigilan ang muling pagpatak ng luha mula sa aking mga mata nang maalala ko ang nangyari kay Stephen! Sa kabila ng mga masasakit na nangyari sa amin, hindi ko alam kung kaya ko bang tangapin ang lahat pero isa lang ang sigurado ako, sobrang sakit sa puso na makita siyang isa nang malamig na bangkay. Pero totoo ba talaga iyun? Hindi kaya isang panaginip lang? Sana panaginip lang ang lahat! Kahit na gaano pa siya kasama hindi pa rin naman magbabago ang katotohanan na siya pa rin ang tinitibok ng puso ko! Sa naisip kong iyun dahan-dah
ANYANA POV "Ano ang nangyari? Bakit ka namumutla?" seryosong tanong ni Doc Alvin nang maabutan niya ako dito sa labas ng restaurant! Kakatapos lang namin mag-usap ni Amanda at nag-aabang na lang ako ng taxi para masakyan ko patungo sa hospital kung saan daw dinala si Stephen! "Sorry, kailangan kong makaalis! Si Stephen...naaksidente!" diretsahan kong sagot kay Doc Alvin! Napansin kong saglit siyang natigilan bago tumango-tango! "Okay...sa kotse ko! Sasama ako ng hospital!" seryosong sagot niya sabay hawak niya sa akin at inakay niya ako patungo sa kanyang kotse! Naging sunod-sunuran naman ako kay Doc Alvin! Pagkasakay namin pareho sa sasakyan, kaagad siyang nagmaneho! Sinabi ko pa nga sa kanya kung saang hospital dinala si Stephen at pagkatapos noon, naging tahimik na ako buong biyahe! Ramdam ko ang takot ko sa puso ko pero umaasa ako na sana ayos lang si Stephen! Kahit naman sinaktan niya ako ng paulit-ulit, hindi ko naman pinangarap na mapahamak siya lalo na at alam kong w
ANYANA POV Dahil sa ginawa ni Stephen kanina sa simbahan, nagpasya na lang kaming dalawa ni Doc Alvin na kumain sa restaurant! Lagpas na sa oras ng pagkain ng tanghalian at nag-aalburuto na ang tiyan ko sa gutom! Wala na din akong balak na pumunta ng reception party dahil mukhang nababaliw na si Stephen! Para bang wala na siyang kahihiyan at hayagan niya nang ipinapakita sa lahat kung gaano na kasama ang ugali niya! Kahit ako, nagulat din talaga sa ginawa niya kanina! Harap-harapan ba naman kung mangumprunta! Ano ba ang pakialam niya kung may kausap akong lalaki? Naikasal na siya lahat-lahat ang hilig niya pa ring makialam sa buhay ng may buhay! "Ano ang gusto mong kainin?" nakangiting tanong sa akin ni Doc Alvin! HIndi ko naman mapigilan ang mapatitig sa kanya! Sa halos isang buwan na nakilala ko siya wala man lang akong nakitang kahit na isang kapintasan sa ugali niya! Kapag magkasama kaming dalawa talagang ipinaparamdam niya sa akin kung gaano ako ka-special na malayong mal