BIANCA POV "Oh, anong nangyari? Bakit nakabusangot ka? Teka lang, umiiyak ka ba?" Kaagad na tanong ni Kuya sa akin nang makasalubong ko siya dito sa may pintuan ng bahay. Kaagad ko namang pinunasan ang luha sa aking mga mata! Hangat maaari, ayaw ko nang ipakita sa kanya ang mga drama ko sa buhay! Palagi nalang ako ang iniintindi niya! Feeling ko nga nagiging pabigat na ako sa kanya eh! Piste naman kasi! Bakit ba napakamalas ko! Feeling ko ipinanganak ako dito sa mundo para masktan lang! Ang tigas kasi ng puso ko eh....ayaw makinig sa dikta ng isipan ko! Sinabi nang huwag nang umibig at layuan si Daniel, ayan tuloy balik na naman ako sa umpisa! Wala sa sariling napatitig ako kay Kuya Cyrus! Ready na siyang pumasok ng opisina base na din sa kanyang attire ngayun! Mabuti pa itong si Kuya, single..walang inaalala sa buhay kundi sarili niya lang! Happy go lucky tapos ni hindi ko nakitang umiyak dahil sa isang babae! Sana siya na lang ako! Dapat talaga hindi ako umasa eh! Dapat ta
BIANCA POV "Inutil? Paanong wala? Paanong wala sa School ang mga bata?" kaagad na bumungad sa akin pagkadating ko sa bahay! Galing ako ng opisina at naunang umuwi sa akin si Kuya dito sa bahay at ito kaagad ang sumalubong sa akin. Ang tatlong bodyguards ng mga anak ko at dalawang yaya's ay pinapagalitan niya! "Anong problema Kuya? BAkit mo sila pinapagalitan?" nagtataka kong tanong. Wala sa sariling napailing si Kuya at ibinaling ang tingin sa akin. "KInuha ni Daniel kaninang umaga pa ang mga anak mo! Nangako daw ang gago na ibalik ang mga bata after lunch at naniwala naman ang mga bugok na ito na tutupad daw sa usapan nila si Daniel pero hindi dumating ang gago at hindi nila alam kung nasaan ang mga bata." seryosong wika ni Kuya sa akin. Kaagad na nanlaki ang mga mata ko pagkagulat. Hindi ako makapaniwala sa narinig.; "Errr Mam! Pasensya na po! Ilang beses na itong ginawa ni Sir Daniel pero ngayun lang po siya pumalya! Sorry po talaga!" kinakabahang sagot sa akin ng isa sa
BIANCA POV Pagpasok pa lang namin sa loob ng hospital ang nag-aalalang mukha na kaagad ni Arnold ang unang sumalubong sa amin ni Kuya! Sasamahan niya daw kami sa emergency room kung saan nasa loob ang mga anak ko at pilit na binibigyang lunas ng mga Doctor. "Anong nangyari? Paanong nangyari ito?" umiiyak kong bigkas! Pakiramdam ko mawawalan ako ng lakas sa isiping baka mapahamak ang mga anak ko. Nalunod sa pool? Paanong nakarating sa pool? Kung hinayaan ni Daniel na maligo sa pool ang mga anak ko malaki ang tsansa na malulunod sila lalo na at pareho silang hindi marunong lumangoy.... "Ipagpalagay mo ang kalooban mo Bianca! Ayos na si Scarlett! Si Stephen nalang ang pilit na nirerevived ng mga Doctor." bigkas ni Arnold sa akin! Walang pagsidlan na sakit ang nararamdaman ng puso ko! Lahat ginawa ko para protektahan ang mga anak ko pero sa isang iglap bigla na lang silang mapapahamak dahil sa walang kwenta nilang ama! "Nasaan si Daniel? Bakit niya hinayaan ito?" galit kong tano
DANIEL POV Alam kong kasalanan ko ang nangyari sa dalawa kong anak! Nalunod dahil sa kapabayaan ko! Kung hindi ko sana sila iniwan sa mansion at ipinagkatiwala kay Jeneva at sa mga kasambahay hindi sana ito mangyayari! Kasalanan ko! Kasalan ko! Sa kagustuhan ko na may makalaro si Anyana sa mansion nalagay naman sa alanganin ang buhay ng mga anak ko! Hindi ko masisisi si Bianca kung hangang langit man ang galit niya sa akin ngayun! Alam kong lalo ko lang pinalala ang sitwasyon at ako ang dahilan kung bakit nakikipag-laban sa buhay niya ngayun si Stephen! Lord, ano ang nagawa kong malaking pagkakamali? Anong klase akong ama at bakit ko hinayaan na mangyari ito. "Narinig mo ba ang sinabi ni Bianca? Umlis ka na! Kami na ang bahala sa mga bata! Oras na ipilit mo pa ang sarili mo kay Bianca at sa mga pamangkin ko...hindi lang iyan ang matatangap mo sa akin Daniel!" galit na duro sa akin ni Cyrus Velasquez! Ang nag iisang kapatid ni Bianca Velasquez. Muli akong napatingin kay Bianc
DANIEL POV Palapit pa lang kami sa vicinity ng mansion kapansin-pansin na ang mga nakaparadang mga police car sa kapaligiran! Mukhang seryoso nga siguro sila Bianca na pa-imibistigahan ang nangyaring pagkalunod ng mga anak namin! Hindi ko siya masisisi! Kung masakit sa akin ang mga nangyari, mas lalo na sa kanya lalo na at siya ang INa at mula isinilang ang mga anak namin dito sa mundo siya na ang nag-aruga! Kung hindi sana ako umeksena hindi sana ito mangyayari! Napakahirap tangapin ang katotohanan na ako ang dahilan kung bakit napahamak ang aking mga anak! Isa akong walang kwentang Ama! Napakahina kong ama at hindi ako karapat dapat para ituring nilang magulang! "Ang daming mga pulis sa loob Sir! Ipapasok po ba natin ang kotse sa loob?" tanong sa akin ni Manong driver! Umiling naman ako bagkos sininyasan ko siya na itabi ang sasakyan! Kaagad naman siyang tumalima. Pagkahinto ng sasakyan sa gilid ng kalsada ay mabilis na din akong bumaba. Naglakad lang ako paloob ng mansion a
DANIEL POV "YES...NO Bail gusto kong makulong siya habang buhay! Umpisa ngayung araw...mananatili si Jeneva sa kulungan hangang sa huli niyang hininga!' galit na bigkas ko sa police officer. Kaagad naman siyang tumango. "Asahan niyo po ang maayos na pagulong ng hustisya Sir!" sagot ng police sa akin! " Sa inyo ko siya ipagkakatiwala! Dalhin niyo na siya ngayun sa police station at susunod ako! Gusto kong mabulok siya sa kulungan! I am willing to spend a lot of money para maging impyerno ang buhay niya sa loob ng kulungan, chief!" seyosong bigkas ko! Binuksan ko ang isang drawer at may inilabas! Sinulatan ko iyun at iniabot sa police officer. Sabihin mo lang kung kulang pa iyan! Dont worry, ako ang bahala sa inyo! Hindi niyo ito ikakapahamak!" seryoso kong bigkas! Sa pagkakataon na ito, gusto kong ako ang susundin ng batas magawa ko lang ang nais ko kay Jeneva! Para sa akin, walang kapatawaran ang kasalanan na nagawa niya sa mga anak ko! "Boss, hindi na po kailangan! Trabaho
DANIEL POV "Answer the phone! Damn it!" galit kong sigaw habang kanina pa ako palakad-lakad paroon at parito sa living room. Hawak ng kanan kong kamay ang aking cellphone at sa kaliwa naman ay hawak ko ang isang bote ng alak na halos nangangalahati na ang laman! Halos alas dose na ng gabi at wala akong balak na matulog hangat hindi ko masigurado ang kalagayan ng isa sa mga anak ko! Si Stephen... Kumusta na kaya siya? Ligtas ba siya? May tao akong nakaantabay sa hospital para alamin ang kalagayan ni Stephen pero limited lamang ang nakukuha niyang impormasyon! Hindi din daw makalapit-lapit kahit sa emergency room ang tao ko dahil sa dami ng bantay na nakaantabay sa paligid. Siguro pakana iyun ni Cyrus Velasquez! Ayaw na din talaga ng gagong iyun na palapitin ako sa mag-ina ko! Kung noon, walang pakialam si Cyrus sa paglapit-lapit ko kay Bianca mukhang mag-iiba na ngayun ang magiging kapalaran ko! Mas mahihirapan akong kumilos hangat nasa paligid si Cyrus! Sabagay, hindi ko naman
DANIEL POV Malaki na si Anyana at kung ano man ang lumalabas sa bibig ko ngayun ay naiintinidihan niya na! Nang bangitin ko ang pagkakakulong ng Nanay niya ay lalong pumalahaw ito ng iyak! Lalo naman akong nakaramdam ng inis kaya wala sa sariling naibato ko ang hawak kong alak sa sahig na siyang nabigay ng malakas ingay dulot ng pagkabasag ng bote ng alak. "Shut up! Thelma, ilayo mo sa akin ang batang iyan! Ilayo mo siya! Now!!!" galit kong sigaw sa kasambahay kong si Thelma! Napansin kong napatigil naman sa pag iyak si Anyana! Nagulat marahil sa lakas ng boses ko! Sabagay, first time niya palang nakita ang biglang pagbabago ng ugali ko! First time niya din na nakita akong sumigaw dahil sa galit. "Daddy...bakit po kayo nagagalit?" narinig kong bigkas ni Anyana na halata na sa boses nito ang pagpipigil na maiyak. "Daddy...I am not your DAddy kaya stop calling me DAddy!" galit kong singhal kay Anyana! Bigla kong nakalimutan kung ano man ang kondisyon niya ngayun! Galit ako at wa
SCARLETT POV SIX YEARS LATER YES, ganoon kabilis ang paglipas ng taon! Anim na taon ang mabilis na lumipas pero parang kahapon lang nangyari ang lahat! Wala na sila Scarlett at Stephen at nandito pa rin ako ngayun! Nakatayo sa harap ng kanilang puntod at kakatapos lang mag-usal ng maiksing panalangin! Sariwa pa rin ang sugat sa puso pero kailangan tangapin ang katotohanan na wala na sila! Na kailangan nang mag-moved-on dahil iyun ang nararapat! Alam kong tahimik na din naman sila! Na masaya na sila kung nasaan man sila naroroon! Sayang nga lang dahil hindi naging masaya ang naging buhay nila noong nandito pa sila sa mundong ito pero sana, kung totoo man ang reincarnation, magiging masaya na sana sila sa susunod nilang buhay! Kahit kailan, mananatili sila sa puso ko! Hinding hindi ko sila makakalimutan! Wala sa sariling napatitig ako sa larawan ni Anyana! Napakaganda niya talaga! Buhay na buhay ang ngiti sa kaniyang labi! Sayang nga lang at hindi siya lumaban! Alam kong m
DRAKU MONTEVERDE ATIENZA RESIDENCE SCARLETT POV "YAYA, kumusta ang mga bata? Tulog na ba sila?" seryosong tanong ko sa isa sa mga yaya's ng mga anak naming dalawa ni Draku! Tanghali na at hindi ko alam kung bakit kanina pa ako hindi mapalagay. Hindi din maalis-alis sa isipan ko si Anyana! Sobra kasi talaga akong naaawa sa kalagayan niya ngayun! Alam kong masyado nitong dinamdam ang biglaang pagkamatay ni Stpehen pero hindi lang naman siya ang nagluluksa! Buong pamilya namin ay nagluksa din sa biglaang pagpanaw ng kakambal ko at hangang ngayun hindi pa rin matatangap ng mga magulang ko na wala na siya! IYun nga lang, dumagdag pa talaga sa dagok ang muling pagkakasakit ni Anyana! Sa hindi malamang dahilan, napag-alaman ng mga Doctor nito na lumulaki na naman pala ang puso ni Anyana which is hindi magandang senyales! Kaparehong kapareho ang kondisyon ng sakit niya noong bata pa siya! Wish ko lang na sana malagpasan niya lahat iyun! Hindi ko alam kung kaya pa bang tangapin nami
ANYANA POV DALAWANG linggo ang matulin na lumipas na wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa loob ng aking kwarto kapag araw at sa gabi naman makikita ako sa garden na tahimik na nagmumuni-muni! Araw-araw din ako kung dalawin ni Daddy para masiguro ang kaayusan ng kalagayan ko! Minsan na din akong dinalaw ng mga Uncles ko sa bahay na ito at masasabi ko na masaya ako dahil ramdam ng puso ko kung gaano ako kahalaga sa kanila! Nakakalungkot isipin na alam ko sa sarili ko na hindi na ako magtatagal! Sa bawat araw na nagdaan, ramdam ko na lalo akong humihina! May mga pagkakataon pa nga minsan na nahihirapan na akong bumangon sa umaga at kaunting galaw lang naghahabol na din ako sa aking paghinga! Dinadalaw din ako ng Doctor ko pero wala na akong energy pa para magtanong kung ano na ba ang sitwasyon ko! Ramdam ko din naman na alam na nilang lahat na alam ko na din kung ano man ang sitwasyon ko ngayun pero kagaya noon, wala talagang ni isa sa kanila ang gustong mag-open up tun
ANYANA POV 'ARE you sure, ayos ka lang dito?" seryosong tanong sa akin ni Daddy! Ayaw niyang pumayag na lumabas ako ng hospital pero wala na din silang nagawa pa nang ako na mismo ang nagpumilit pa! Ayaw man nilang direktang sabihin sa akin ang kalagayan ko alam ko sa sarili ko na kaunting oras na lang ang natitira sa akin at ayaw kong sa hospital ako bawian ng buhay! Pasalamat na lang talaga ako dahil narinig ko ang pag-uusap nila ng Doctor ko dahil mukhang wala talagang balak si Daddy na sabihin sa akin ang tunay kong kalagayan! '"Okay, sasamahan ka nila Ate Divina at Manang Grasya sa bahay na ito! Kung bakit naman kasi gusto mo dito gayung mas palagay ang loob ko kung doon ka na lang muna sa bahay namin titira!:" seryosong sagot ni Daddy! Wala sa sariling inilibot ko ang tingin sa paligid! Nandito kami sa bahay kung saan ako lumaki at nagdalaga! Ang bahay na minsang tinirhan namin ni Stephen noong nagsasama pa kami! Ang bahay na ipinamana sa akin ni Lola Sylvia Buenaventura
ANYANA POV "I AM SORRY, Mr Atienza pero sa sitwasyon niya ngayun hindi namin maipapangako kung kaya niya bang mag-undergo ng another operation! May history na siya ng surgery noong bata pa siya dahil ipinanganak siyang may congenital heart disease." narinig kong bigkas nang kung sino! Ang alam ko si Daddy ang kausap niya kaya naman mas pinili kong matulug-tulugan! "Ano ang pwedeng gawin para madugtungan nang buhay niya? Willing akong gumastos ng kahit na magkano para maging maayos ulit ang puso niya, Doc!" narinig kong sambit ni Daddy! Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo dahil sa narinig ko! "I am sorry, Mr. Atienza! Isa ito sa malaking side effect ng mga batang nagkaroon ng history ng congenital heart disease! Although, succesful ang surgery niya noon pero hindi ibig sabihin noon na kaya niya nang mabuhay hangang sa kanyang pagtanda! After so many years, dumadating talaga ang ganitong problema at hindi namin sigurado kung kakayanin pa ba ng pasyente ang mag-undergo ng another
ANYANA POV Ang kagustuhan ko pa rin ang nasunod kaya walang nagawa si Gino kundi pagbigyan ako! May kinausap lang siya na kung sino dito sa hospital pagkatapos noon pinayagan na akong makaalis sa kondisyon na kailangan kong makabalik para daw maobserbahan ako! Maraming test pa daw ang dapat gawin sa akin which is hindi ko na din pinagtoonan ng pansin! Hindi ko alam kung ano ang dahilan at kung bakit dalawang araw akong walang malay sa hospital pero dahil mas focus ang isipan ko sa mga nangyari kay Stephen, hindi na ako nagtanong pa kay Gino! Habang nasa biyahe kami, mas pinili ko na lang ang manahimik! Bago naman kami umalis ng hospital, nangako si Gino sa akin na didirecho daw kami sa kinaroroonan ni Stephen which is labis kong ipinagpasalamat! Hangang ngayun kasi pinilit kong kinukumbinsi ang sarili koo na hindi totoong wala na siya! Pero ang pangungumbinsi kong iyun sa sarili ko ay biglang naglaho lalo na nang mapansin ko na sa isang memorial chapel kami dumirecho! "Ano ang
ANYANA POV Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan ng malay pero sa muling pagmulat ng aking mga mata ibayong katahimikan ang kaagad na sumalubong sa akin! Sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng paligid at nang ibaling ko ang aking tingin hindi ko mapigilan ang magtaka dahil sa mga nakakabit ng kung ano sa katawan ko! May nakakabit din sa akin na oxygen which is nakakapagtaka! HIndi ko alam kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ko mapigilan ang muling pagpatak ng luha mula sa aking mga mata nang maalala ko ang nangyari kay Stephen! Sa kabila ng mga masasakit na nangyari sa amin, hindi ko alam kung kaya ko bang tangapin ang lahat pero isa lang ang sigurado ako, sobrang sakit sa puso na makita siyang isa nang malamig na bangkay. Pero totoo ba talaga iyun? Hindi kaya isang panaginip lang? Sana panaginip lang ang lahat! Kahit na gaano pa siya kasama hindi pa rin naman magbabago ang katotohanan na siya pa rin ang tinitibok ng puso ko! Sa naisip kong iyun dahan-dah
ANYANA POV "Ano ang nangyari? Bakit ka namumutla?" seryosong tanong ni Doc Alvin nang maabutan niya ako dito sa labas ng restaurant! Kakatapos lang namin mag-usap ni Amanda at nag-aabang na lang ako ng taxi para masakyan ko patungo sa hospital kung saan daw dinala si Stephen! "Sorry, kailangan kong makaalis! Si Stephen...naaksidente!" diretsahan kong sagot kay Doc Alvin! Napansin kong saglit siyang natigilan bago tumango-tango! "Okay...sa kotse ko! Sasama ako ng hospital!" seryosong sagot niya sabay hawak niya sa akin at inakay niya ako patungo sa kanyang kotse! Naging sunod-sunuran naman ako kay Doc Alvin! Pagkasakay namin pareho sa sasakyan, kaagad siyang nagmaneho! Sinabi ko pa nga sa kanya kung saang hospital dinala si Stephen at pagkatapos noon, naging tahimik na ako buong biyahe! Ramdam ko ang takot ko sa puso ko pero umaasa ako na sana ayos lang si Stephen! Kahit naman sinaktan niya ako ng paulit-ulit, hindi ko naman pinangarap na mapahamak siya lalo na at alam kong w
ANYANA POV Dahil sa ginawa ni Stephen kanina sa simbahan, nagpasya na lang kaming dalawa ni Doc Alvin na kumain sa restaurant! Lagpas na sa oras ng pagkain ng tanghalian at nag-aalburuto na ang tiyan ko sa gutom! Wala na din akong balak na pumunta ng reception party dahil mukhang nababaliw na si Stephen! Para bang wala na siyang kahihiyan at hayagan niya nang ipinapakita sa lahat kung gaano na kasama ang ugali niya! Kahit ako, nagulat din talaga sa ginawa niya kanina! Harap-harapan ba naman kung mangumprunta! Ano ba ang pakialam niya kung may kausap akong lalaki? Naikasal na siya lahat-lahat ang hilig niya pa ring makialam sa buhay ng may buhay! "Ano ang gusto mong kainin?" nakangiting tanong sa akin ni Doc Alvin! HIndi ko naman mapigilan ang mapatitig sa kanya! Sa halos isang buwan na nakilala ko siya wala man lang akong nakitang kahit na isang kapintasan sa ugali niya! Kapag magkasama kaming dalawa talagang ipinaparamdam niya sa akin kung gaano ako ka-special na malayong mal