ตอนที่ 24.หล่อนร้อนฉ่าอีกแล้ว“หนึ่ง... สอง... สะ...”“เกด... รักคุณนิคค่ะ”จบคำสารภาพของหล่อน คนตัวโตก็หัวเราะด้วยความพึงพอใจ พร้อมกับจูบปากนุ่มอย่างดูดดื่มอยู่เนิ่นนาน“ก็แค่นี้ ไม่เห็นพูดยากตรงไหนเลย”“เอ่อ... ปล่อยเกดได้แล้วใช่ไหมคะ” หล่อนทวงสัญญา“ไม่ปล่อย”“อ้าว ไหนคุณนิคบอกว่า... จะปล่อยให้เกดไปทำงานไงล่ะคะ”คนตัวโตยิ้มเจ้าเล่ห์ และก็ยังบดความเป็นชายกับร่างของหล่อนด้วยลีลาเร่าร้อนเช่นเดิม“ผมต้องพิสูจน์หาความจริงก่อน ว่าคำพูดของคุณมันออกมาจากหัวใจหรือเปล่า”“คุณนิค... ขี้โกงเกด...”หล่อนตัดพ้อ และก็พยายามกัดปากเอาไว้แน่น เพื่อไม่ให้เสียงครางเล็ดลอดออกมา“ผมขี้เอาด้วย”เขาครางกระเส่าชิดใบหูเล็กของหล่อน ก่อนจะซุกไซ้ด้วยความหิวกระหายหล่อนไม่อาจจะปฏิเสธสัมผัสเร่าร้อนของนิคาซิโอได้ ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหนก็ตาม สุดท้ายก็ทำได้แค่ร้องคราง และหยัดร่อนให้เขาเสียบแทงด้วยความกระตือรือร้น“อ๊า... ซี๊ดดด คุณนิค... อา... เสียวจังค่ะ อา...” หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ในขณะที่หล่อนกำลังนั่งออกแบบชุดว่ายน้ำคอลเล็กชั่นใหม่อยู่ จู่ๆ สุกัญญาก็เดินหน้าเครียดเข้ามาหา“พี่เกด... หน่อยมีเรื่องจะบอกค
ตอนที่ 25. จู่ๆ เสียงเข้มคุ้นหูก็ดังขึ้นข้างตัว พร้อมกับแขนกำยำแสนคุ้นเคยที่โอบประคองอยู่รอบลำตัว “คุณ... นิค...” เขายิ้มหวานให้กับหล่อน ในขณะที่หล่อนพยายามส่งสัญญาณให้เขารีบไปจากตรงนี้ แต่เขาไม่ยอมไป แถมยังทำให้คำพูดเมื่อกี้ของหล่อนไร้ความหมายอย่างสิ้นเชิง “พวกคุณฟังนะ ผมกำลังตามจีบการะเกดอยู่ เพราะผมชอบผู้หญิงแบบนี้ ผู้หญิงที่สวยออกมาจากข้างใน ไม่ใช่ผู้หญิงที่ข้างนอกสดใสข้างในเน่าเหม็น”เขามองหน้าพนักงานทุกคนที่เมื่อกี้ปากดีใช้คำพูดเหยียดหยามการะเกด โดยเฉพาะพุดซ้อน ซึ่งตอนนี้เจ้าหล่อนหน้าหดเหลือไม่ถึงสองนิ้วเสียแล้ว“เอ่อ... ท่านประธานคะ พวกเราก็แค่สงสัยค่ะ แต่ตอนนี้จะไปทำงานแล้วค่ะ”พุดซ้อนเอ่ยขึ้นเสียงสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว“พวกคุณยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”“ท่านประธานจะไล่... พวกเราออกเหรอคะ พวกเราขอโทษค่ะ”พนักงานพากันยกมือไหว้ขอโอกาส ในขณะที่นิคาซิโอปล่อยร่างสั่นเทาของการะเกดออกห่างเล็กน้อย “เรื่องไล่ออกผมจะพิจารณาอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ แต่ตอนนี้พวกคุณต้องอยู่เป็นพยานให้กับผมเสียก่อน” “พะ... พยานอะไรเหรอคะท่านประธาน” พุด
ตอนที่ 26. ตอนอวสานคำพูดของเขาเรียกสีแดงให้ปรากฏบนใบหน้าของหล่อนได้ทันที “คุณนิค...” “ถ้าไม่สงสัยความรักของผมแล้ว งั้นเราก็มาทำสัญญากันดีกว่านะ”แววตาเจ้าเล่ห์แบบนี้ หล่อนรู้ดีว่านิคาซิโอจะทำสัญญาแบบนี้ “เกด... ยังมีเรื่องสงสัยค่ะ...” “เรื่อง?” “เอ่อ...”หล่อนช้อนตาสบประสานกับเขาอย่างขัดเขินเอียงอาย“คุณนิค... รักเกดตั้งแต่เมื่อไหร่คะ คือเกด... นึกไม่ออกเลยว่าคุณนิครักเกดตอนไหน” เขาฟังคำถามของหล่อนจบแล้วก็หัวเราะร่วนออกมา ก่อนจะรั้งให้หล่อนเดินไปนั่งบนโซฟาตัวยาวที่ตั้งอยู่ริมห้อง “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่ายิ่งเอาคุณ ผมก็ยิ่งรักยิ่งหลง ในหัวของผมไม่หลงเหลือความทรงจำเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย ตั้งแต่เราเอากันคืนนั้น...”แววตาของเขาทอประกายอ่อนโยน ก่อนที่เขาจะดึงมือข้างซ้ายของหล่อนขึ้นมาไล่จูบทีละนิ้ว “ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้ผมคิดถึงตลอดเวลาได้แบบคุณมาก่อน ดังนั้นผมจึงรู้ได้ไม่ยากว่าผมกำลังรู้สึกยังไงกับคุณ การะเกด...” “บางที... อาจจะไม่ใช่ความรักก็ได้นะคะคุณนิค” “แต่หัวใจของผมบอกว
ตอนที่ 1การะเกด สงวนความดี หญิงสาววัยเบญจเพส ทุกคนบอกว่าหล่อนเป็นผู้หญิงหัวเก่าคร่ำครึ คงเพราะหล่อนรวมคำว่า ‘เฉิ่ม’ ‘เชย’ เอาไว้ในตัวทั้งหมดนั่นเอง แต่หล่อนก็ไม่คิดจะค้านหรอก เพราะหล่อนเป็นผู้หญิงหัวโบราณ อย่างที่ทุกคนลงความเห็นจริงๆชีวิตของหล่อนหลังจากจบรั้วมหาวิทยาลัย ก็มีแต่งาน เรื่องความรักสำหรับหล่อน มันห่างไกลเกินตัว คงเพราะหัวใจของหล่อนไม่เคยมีความรักมาก่อนนั่นเองไม่ใช่ว่าหล่อนตายด้านในเรื่องของความรักนะ แต่คงเป็นเพราะหล่อนยังไม่เจอคนที่ใช่มากกว่าการะเกดก้าวผ่านประตูกระจกของห้องเสื้อแบรนด์อิตาลีชื่อดังเข้ามาด้านใน และมุ่งหน้าตรงไปยังห้องทำงานของตัวเองหล่อนทำงานที่ห้องเสื้อแบรนด์หรูนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนจบใหม่ๆ และด้วยไฟในการทำงานแรงกล้า ทำให้ผลงานของหล่อนในช่วงนั้นดีมาก จนหัวหน้าไว้ใจเลื่อนตำแหน่งให้หล่อนเป็นผู้จัดการ พร้อมกับปรับโยกย้ายให้หล่อนไปคุมงานในไลน์การผลิตชุดว่ายน้ำสำหรับสตรีซึ่งในช่วงนั้นยอดขายกำลังดิ่งลงเหวเอามากๆตอนเข้ามารับตำแหน่งผู้จัดการแรกๆ การะเกดก็หวั่นๆ เพราะเจ้านายตั้งความหวังเอาไว้สูง ว่าหล่อนจะสามารถแย่งชิงส่วนแบ่งทางการตลาดกลับมาได้บ้าง ซึ่งหล่อนก็
ตอนที่ 2.“ทำไม... ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะคะ”“คุณนิคบอกว่าไลน์ผลิตของเกดขาดทุนหลายเดือนติดต่อกันมากที่สุด และเขาก็มองว่าหากยังดึงดันที่จะเดินหน้าต่อไป มีแต่จะขาดทุน”“ไม่จริงนะคะพี่พุด ชุดว่ายน้ำแบรนด์เรายังขายได้เรื่อยๆ”“แต่มันก็ไม่ได้อู้ฟู้เหมือนเมื่อก่อนไงเกด พี่ว่าคุณนิคมองการณ์ไกลอยู่นะที่ปิดมันลงน่ะ”การะเกดมองหน้าพุดซ้อนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง“พี่พุดพูดแบบนี้ได้ยังไงกันคะ พนักงานตั้งกี่คนจะต้องตกงาน หากปิดไลน์ผลิตชุดว่ายน้ำน่ะ”“แล้วจะให้พี่พูดยังไงล่ะ ในเมื่อนิ้วไหนมันเน่า เราก็ต้องตัดมันทิ้งไปไม่ใช่เหรอ หรือว่าเกดอยากเห็นห้องเสื้อเจ๊ง”พุดซ้อนใจดำได้อย่างน่ารังเกียจ!“แล้วทำไมพี่พุดไม่เสนอให้ปิดไลน์ผลิตเสื้อผ้าเด็กที่พี่พุดดูแลอยู่ล่ะคะ มันขายไม่ได้ยิ่งกว่าไลน์ผลิตชุดว่ายน้ำของเกดเสียอีก”พุดซ้อนจ้องหน้าหล่อนนิ่ง ก่อนที่จะพูดเลี่ยงออกมา“นี่คือการตัดสินใจของคุณนิค ลูกจ้างอย่างพวกเราต้องยอมรับและปฏิบัติตาม”การะเกดกำมือแน่น และก็เดินออกจากเก้าอี้ของตัวเอง จะออกไปนอกห้องทำงาน“เธอจะไปไหนการะเกด”การะเกดหยุดเดิน ก่อนจะหมุนตัวกลับมามองพุดซ้อน ซึ่งมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการห้อง
ตอนที่ 3.การะเกดนั่งกระสับกระส่ายอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเองมาครึ่งวันแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะได้รับอนุญาตให้เข้าพบนิคาซิโออย่างที่หวังเอาไว้เลยกริ้งงงงงเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หล่อนรีบคว้าขึ้นมาแนบหู และถามออกไปด้วยความดีใจ“ท่านให้ฉันเข้าพบแล้วใช่ไหมคะ”แต่แล้วความตื่นเต้นดีใจก็จางหายไปสิ้น เมื่อปลายสายไม่ใช่คนที่หล่อนคิดเอาไว้“ผมสมศักดิ์ครับ จะโทรมาบอกคุณเกดว่ามีลูกค้ามาขอพบครับ”สมศักดิ์คือพนักงานฝ่ายต้อนรับของห้องเสื้อ“อ๋อ โอเค บอกลูกค้านะคะ ว่าเดี๋ยวฉันออกไปพบค่ะ”“ครับคุณเกด”หล่อนวางโทรศัพท์ลงบนแป้นด้วยท่าทางอ่อนแรง อะไรที่หวังเอาไว้พังครืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้เสียแล้ว ไม่อย่างนั้นพนักงานที่หล่อนดูแลจะต้องตกงานกันถ้วนหน้าอย่างแน่นอนการะเกดออกไปพบลูกค้าเรียบร้อยแล้วก็รีบมุ่งหน้าขึ้นสู่ห้องทำงานของผู้บริหารคนใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้หล่อนตั้งใจว่าจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้คุยกับเขานิคาซิโอจะต้องเห็นใจอย่างแน่นอน หากได้รับฟังความเดือดร้อนของทุกคน“เข้าไปไม่ได้นะคะ”เลขาฯ หน้าห้องคนเดิมของนิคาซิโอรีบร้องห้าม ก่อนจะลุกขึ้นมายืนขวางหน้าเอาไว้การะเกดจำต้องหยุดการเคลื่อน
ตอนที่ 4.การะเกดพร่ำเตือนตัวเองในอกหลายครั้ง เพื่อบังคับให้กลีบปากแย้มยิ้มแทนการแยกเขี้ยวใส่ผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับไม่ใช่มนุษย์เดินดินตรงหน้า“ดิฉันชื่อการะเกดค่ะ เป็นผู้จัดการไลน์ผลิตชุดว่ายน้ำค่ะ”ใบหน้าของนิคาซิโอยังคงราบเรียบไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม มีเพียงแค่คำพูดของเขาเท่านั้น ที่แสดงออกมาให้เห็นว่าเขาเหยียดหยามหล่อนมากแค่ไหน“ผมคิดไม่ผิดจริงๆ ที่ตัดสินใจปิดไลน์ผลิตชุดว่ายน้ำ”มือที่กำแน่นอยู่แล้วของการะเกดตอนนี้แทบแตกละเอียดอดทน...อดทนไว้การะเกด...“ที่ดิฉันมาดักรอคุณนิค ก็เพราะว่าต้องการคุยเรื่องไลน์การผลิตชุดว่ายน้ำค่ะ”มุมปากหยักสวยของนิคาซิโอยกขึ้นเป็นรอยยิ้มหยัน สายตาของเขาตอนนี้ทอประกายดูแคลนอย่างชัดเจนใบหน้าของการะเกดร้อนผ่าว หล่อนอยากจะอาละวาดใส่เจ้าของสายตาสีน้ำตาลเข้มที่เต็มไปด้วยการดูถูก แต่ก็ทำเช่นนั้นไมได้“คุณนั่นเองที่มาตื้อขอพบผมตลอดทั้งวัน”“ใช่ค่ะ ดิฉันเอง” หล่อนเชิดหน้าสูง “แต่คุณนิคก็ไม่ได้ให้ดิฉันเข้าพบนี่คะ”สายตาคมกริบของนิคาซิโอตวัดมองสำรวจผู้หญิงตัวเล็กตรงหน้าอย่างพิจารณา ก่อนจะถอนใจออกมาแรงๆ“ที่ผมไม่ยอมให้คุณเข้าพบ เพราะผมคิดว่าสิ่งที่ผมตัดสินใจไปม
ตอนที่ 5.หล่อนทำไม่สำเร็จ...นิคาซิโอใจดำกว่าที่ประเมินเอาไว้มากการะเกดสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ก่อนจะยกหลังมือขึ้นป้ายน้ำตาจากขอบตาของตัวเองในเมื่อเขาใจดำขนาดนี้ ไม่เห็นใจ ไม่มีเมตตากับลูกน้อง หล่อนก็ไม่จำเป็นต้องไปง้องอนเจ้านายแบบนี้อีกเขาไม่ต้องการ หล่อนก็จะไม่เข้าไปวุ่นวาย และก็จะหางานใหม่ให้กับตัวเองโดยเร็วที่สุดสายตาเย็นชา และรอยยิ้มเหยียดหยามของนิคาซิโอที่มองมานั้น ทำให้การะเกดเลือกที่จะยุติทุกเรื่องลง และหล่อนก็คงทำได้อย่างที่คิด หากไม่มีโทรศัพท์สายนี้เข้ามาหาเสียก่อน“สวัสดีค่ะพี่สาย โทรหาเกดตอนนี้ มีอะไรด่วนหรือเปล่าคะ”พี่สายหรือสายบัว พนักงานในไลน์ผลิตชุดว่ายน้ำของหล่อน ซึ่งเป็นผู้หญิงที่มีวัยวุฒิมากที่สุดในบรรดาพนักงานด้วยกันเลยปกติสายบัวจะไม่เคยโทรมารบกวน หรือว่าวุ่นวายอะไรกับหล่อนซึ่งเป็นผู้จัดการมาก่อนเลย แต่วันนี้กลับโทรมาตอนสองทุ่ม“น้องเกด... ช่วยพี่ด้วยค่ะ ช่วยพี่ด้วย ฮืออออ”น้ำเสียงสั่นเครือ พร้อมกับเสียงสะอื้นที่ดังเล็ดลอดมาตามสายโทรศัพท์ ทำให้การะเกดถึงกับตกใจเลยทีเดียว“พี่สาย... มีอะไรคะ บอกเกดมาได้เลยค่ะ”คนปลายสายยังคงสะอื้นไห้ ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียง
ตอนที่ 26. ตอนอวสานคำพูดของเขาเรียกสีแดงให้ปรากฏบนใบหน้าของหล่อนได้ทันที “คุณนิค...” “ถ้าไม่สงสัยความรักของผมแล้ว งั้นเราก็มาทำสัญญากันดีกว่านะ”แววตาเจ้าเล่ห์แบบนี้ หล่อนรู้ดีว่านิคาซิโอจะทำสัญญาแบบนี้ “เกด... ยังมีเรื่องสงสัยค่ะ...” “เรื่อง?” “เอ่อ...”หล่อนช้อนตาสบประสานกับเขาอย่างขัดเขินเอียงอาย“คุณนิค... รักเกดตั้งแต่เมื่อไหร่คะ คือเกด... นึกไม่ออกเลยว่าคุณนิครักเกดตอนไหน” เขาฟังคำถามของหล่อนจบแล้วก็หัวเราะร่วนออกมา ก่อนจะรั้งให้หล่อนเดินไปนั่งบนโซฟาตัวยาวที่ตั้งอยู่ริมห้อง “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่ายิ่งเอาคุณ ผมก็ยิ่งรักยิ่งหลง ในหัวของผมไม่หลงเหลือความทรงจำเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย ตั้งแต่เราเอากันคืนนั้น...”แววตาของเขาทอประกายอ่อนโยน ก่อนที่เขาจะดึงมือข้างซ้ายของหล่อนขึ้นมาไล่จูบทีละนิ้ว “ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้ผมคิดถึงตลอดเวลาได้แบบคุณมาก่อน ดังนั้นผมจึงรู้ได้ไม่ยากว่าผมกำลังรู้สึกยังไงกับคุณ การะเกด...” “บางที... อาจจะไม่ใช่ความรักก็ได้นะคะคุณนิค” “แต่หัวใจของผมบอกว
ตอนที่ 25. จู่ๆ เสียงเข้มคุ้นหูก็ดังขึ้นข้างตัว พร้อมกับแขนกำยำแสนคุ้นเคยที่โอบประคองอยู่รอบลำตัว “คุณ... นิค...” เขายิ้มหวานให้กับหล่อน ในขณะที่หล่อนพยายามส่งสัญญาณให้เขารีบไปจากตรงนี้ แต่เขาไม่ยอมไป แถมยังทำให้คำพูดเมื่อกี้ของหล่อนไร้ความหมายอย่างสิ้นเชิง “พวกคุณฟังนะ ผมกำลังตามจีบการะเกดอยู่ เพราะผมชอบผู้หญิงแบบนี้ ผู้หญิงที่สวยออกมาจากข้างใน ไม่ใช่ผู้หญิงที่ข้างนอกสดใสข้างในเน่าเหม็น”เขามองหน้าพนักงานทุกคนที่เมื่อกี้ปากดีใช้คำพูดเหยียดหยามการะเกด โดยเฉพาะพุดซ้อน ซึ่งตอนนี้เจ้าหล่อนหน้าหดเหลือไม่ถึงสองนิ้วเสียแล้ว“เอ่อ... ท่านประธานคะ พวกเราก็แค่สงสัยค่ะ แต่ตอนนี้จะไปทำงานแล้วค่ะ”พุดซ้อนเอ่ยขึ้นเสียงสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว“พวกคุณยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”“ท่านประธานจะไล่... พวกเราออกเหรอคะ พวกเราขอโทษค่ะ”พนักงานพากันยกมือไหว้ขอโอกาส ในขณะที่นิคาซิโอปล่อยร่างสั่นเทาของการะเกดออกห่างเล็กน้อย “เรื่องไล่ออกผมจะพิจารณาอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ แต่ตอนนี้พวกคุณต้องอยู่เป็นพยานให้กับผมเสียก่อน” “พะ... พยานอะไรเหรอคะท่านประธาน” พุด
ตอนที่ 24.หล่อนร้อนฉ่าอีกแล้ว“หนึ่ง... สอง... สะ...”“เกด... รักคุณนิคค่ะ”จบคำสารภาพของหล่อน คนตัวโตก็หัวเราะด้วยความพึงพอใจ พร้อมกับจูบปากนุ่มอย่างดูดดื่มอยู่เนิ่นนาน“ก็แค่นี้ ไม่เห็นพูดยากตรงไหนเลย”“เอ่อ... ปล่อยเกดได้แล้วใช่ไหมคะ” หล่อนทวงสัญญา“ไม่ปล่อย”“อ้าว ไหนคุณนิคบอกว่า... จะปล่อยให้เกดไปทำงานไงล่ะคะ”คนตัวโตยิ้มเจ้าเล่ห์ และก็ยังบดความเป็นชายกับร่างของหล่อนด้วยลีลาเร่าร้อนเช่นเดิม“ผมต้องพิสูจน์หาความจริงก่อน ว่าคำพูดของคุณมันออกมาจากหัวใจหรือเปล่า”“คุณนิค... ขี้โกงเกด...”หล่อนตัดพ้อ และก็พยายามกัดปากเอาไว้แน่น เพื่อไม่ให้เสียงครางเล็ดลอดออกมา“ผมขี้เอาด้วย”เขาครางกระเส่าชิดใบหูเล็กของหล่อน ก่อนจะซุกไซ้ด้วยความหิวกระหายหล่อนไม่อาจจะปฏิเสธสัมผัสเร่าร้อนของนิคาซิโอได้ ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหนก็ตาม สุดท้ายก็ทำได้แค่ร้องคราง และหยัดร่อนให้เขาเสียบแทงด้วยความกระตือรือร้น“อ๊า... ซี๊ดดด คุณนิค... อา... เสียวจังค่ะ อา...” หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ในขณะที่หล่อนกำลังนั่งออกแบบชุดว่ายน้ำคอลเล็กชั่นใหม่อยู่ จู่ๆ สุกัญญาก็เดินหน้าเครียดเข้ามาหา“พี่เกด... หน่อยมีเรื่องจะบอกค
ตอนที่ 23.หล่อนได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ของนิคาซิโอดังผ่านสายสนทนามา เสียงหัวเราะแบบนี้จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเขาพึงพอใจอะไรสักอย่างมากๆ แต่ว่าตอนนี้ นิคาซิโอพึงพอใจอะไรกันล่ะ มันมีแต่เรื่องน่ากังวลต่างหาก“คุณเป็นห่วงชื่อเสียงผมหรือ”“ก็ใช่น่ะสิคะ ท่านประธานอาจจะเสียหายได้นะ หากคนเอาไปเม้ากันว่า ท่านประธานมีอะไรกับเกด...”“แล้วคุณไม่ห่วงชื่อเสียงของตัวเองหรือไง คุณเป็นผู้หญิงนะ น่าห่วงกว่าผมอีก”“ชื่อเสียงเกดไม่มีอะไรให้ต้องรักษาสักหน่อยค่ะ ไม่เหมือนท่านประธาน...”นี่เจ้าหล่อนจะรู้ไหมว่าคำพูดของตัวเองกำลังทำให้เขาที่อยู่ปลายสายนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนหุบไม่ลงน่ารัก...นี่แหละคือนิยามที่เขามอบให้กับการะเกดในตอนนี้“แต่ถ้าเรื่องของเราแพร่สะพัดออกไป ผมเดาว่าจะไม่มีผู้ชายคนไหนกล้ามาจีบคุณอีก...”นิคาซิโอถามเสียงยานคาง ใบหน้ายังคงเปื้อนรอยยิ้ม“แล้วคุณก็จะขึ้นคานนะ การะเกด”การะเกดระบายยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะตอบนิคาซิโอออกไป “เกดไม่เคยคิดอยากให้ใครมาจีบหรอกค่ะ และเมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเราจบลง เกดก็จะเอาเวลาทั้งหมดมาทุ่มเทให้กับงานค่ะ” “แล้วคุณคิดว่าความสัมพันธ์ของเรา... จะจบล
ตอนที่ 22. “เอาไว้ผมจะบอกหลังจากเลิกงานก็แล้วกันนะ” “บอกเลยไม่ได้เหรอคะ” หล่อนตื้อถาม แต่เขากลับย้อนถามกลับมา “ว่าแต่คุณจะร้องขออะไรผมหรือ การะเกด” เมื่อถูกเขาเอ่ยถาม หล่อนก็จำต้องตอบออกไปตามตรง “เกดได้ยินข่าวมาว่าคุณสั่งปิดไลน์ผลิตเสื้อผ้าเด็กเหรอคะ” “ใช่” “ทำไมคุณนิคทำอะไรเอาแต่ใจนักล่ะคะ” “ปกติผมเป็นคนมีเหตุผล แต่พอผมรู้ว่าพุดซ้อนคิดไม่ดี และพูดไม่ดีกับผู้หญิงของผม ผมก็มองไม่เห็นประโยชน์อะไรที่จะเก็บเธอเอาไว้” “คุณนิค... ทำอย่างนี้ไม่ได้นะคะ” เขายกมือขึ้นจับแก้มของหล่อนเบาๆ พร้อมกับไล้นิ้วกับผิวเนียนอย่างแสนสิเน่หา“ผมไม่อยากให้ใครรังแกคุณ การะเกด” การะเกดระบายยิ้มออกมาด้วยความอิ่มเอมใจ แม้จะรู้ดีว่าความสุขนี้จะไม่มีวันจีรังก็ตาม “ขอบคุณนะคะ...” “ขอบคุณผมด้วยจูบของคุณได้ไหม...” น้ำเสียงของเขาเย้ายวนเหลือเกิน หล่อนปฏิเสธเขาได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อหล่อนเองก็ต้องการจูบหวานๆ จากเขาเช่นกัน และทันทีที่หล่อนผงกศีรษะขึ้นลงตอบรับ ปากนุ่มก็ถูกประ
ตอนที่ 21. “คุณนิคพูดอะไรก็ไม่รู้ เกดอายนะคะ” หล่อนผลักไสเขา แต่เขาก็ยังดึงดันที่จะเข้ามาในห้องน้ำตามหล่อนให้ได้ “ระหว่างเรา ยังจะมีอะไรต้องอายกันอีกหรือ ผมเห็นคุณมาทั้งตัวแล้ว อย่าลืมสิ...” ทำไมเขาจะต้องพูดให้หล่อนอายแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ “แต่เกดก็ยังอายนี่คะ คุณนิคออกไปก่อน แล้วเย็นนี้ค่อย... อ๊ะ...” เขากระชากหล่อนเข้ามากอด จากนั้นก็หมุนตัวดันหล่อนให้ชนกับผนังห้องน้ำ โดยที่เขาตามติดเข้ามาประกบแนบแน่น “คุณนิค...” “งั้นผมคงต้องทำให้บ่อยขึ้น คุณจะได้เลิกอายซะที...” “ไม่ได้นะคะคุณนิค... อื้อ... ปล่อยเกดค่ะ... อื้อ... อย่าดื้อสิคะ... อื้อ... อา... อ๊า... คุณนิค...” แต่ไม่ว่าหล่อนจะผลักไส จะขัดขืน หรือว่าดิ้นรนยังไง หล่อนก็ไม่อาจจะหลีกหนีความหื่นกระหายของนิคาซิโอไปได้ ผู้ชายคนนี้หื่น และกินจุเหลือเกิน ในที่สุดหล่อนก็ถูกเขาสอดใส่อย่างรุนแรง “อ๊า... อ๊า... ซี๊ดดด อา... คุณนิคขา... อู๊ยยยย เสียวจังค่ะ อา...” ตอนนี้หล่อนไม่รู้ว่า เสียงครางของตัวเองกับเสียงหน้าขากำยำของนิคาซิ
ตอนที่ 20. “ดีใจด้วยนะน้องเกดที่พระท่านยังเมตตาช่วยยืดเวลาหายใจให้กับแผนกชุดว่ายน้ำของเธอ”พุดซ้อนเดินมาหยุดหน้าโต๊ะทำงานของหล่อนพร้อมกับคำพูดยินดี แต่แววตาที่จ้องมองมานั้น ไม่ได้ให้ความรู้สึกเดียวกันกับคำพูดเลย การะเกดยิ้มตอบบางๆ พร้อมกับจ้องมองไม่ยอมหลบสายตาเช่นกัน “ขอบคุณค่ะพี่พุด” “แต่ยังไงซะ น้องเกดก็ต้องพัฒนาฝีมือของตัวเองให้มากขึ้นกว่านี้นะ ไม่อย่างนั้นแผนกชุดว่ายน้ำของน้องเกดอาจจะต้องถูกปิดอีกก็ได้” การะเกดพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจ เพื่อที่จะไม่พูดจาอะไรรุนแรงออกไป แต่พุดซ้อนก็ยังคงแสดงธาตุแท้ขี้อิจฉาไม่หยุด “ซึ่งพี่คิดว่า คงอีกไม่นานนี้แหละ เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้นะน้องเกด” การะเกดผุดลุกขึ้นยืน มือข้างหนึ่งที่ถือดินสอเอาไว้กำแน่นจนมันแทบหักคามือ “ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงเกด แต่พี่พุดเก็บความห่วงใยเอาไว้เป็นห่วงตัวเองดีกว่าค่ะ เพราะเท่าที่เกดรู้มา ยอดขายเสื้อผ้าเด็กไตรมาสนี้ของพี่พุดลดฮวบเลยนี่คะ” ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มหยันของพุดซ้อนค่อยๆ เจื่อนลงไป แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อถูกหักหน้า
ตอนที่ 19.หลังจากที่หล่อนตอบออกไป คู่สนทนาก็หมุนตัวเดินนำหน้าไปที่ลิฟต์ตัวใหญ่ หล่อนรีบเดินตามไปติดๆ และก็ภาวนาให้นิคาซิโอไม่พูดหรือเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหล่อนเห็นเลขาฯ ของนิคาซิโอเคาะประตูห้องทำงานของเจ้านายตัวเองสองครั้ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ“คุณนิคคะ ผู้จัดการไลน์ผลิตชุดว่ายน้ำมาพบแล้วค่ะ”“ให้เข้ามาได้”“รับทราบค่ะ”เลขาฯ หน้านิ่งตอบรับกับเจ้านายของตัวเองเสร็จแล้ว ก็หันมาเผชิญหน้ากับหล่อน“เชิญคุณเข้าไปได้แล้วค่ะ”“เอ่อ... ค่ะ...”หล่อนอยากจะวิ่งหนีจากไป แต่ก็ทำไม่ได้นอกจากข่มใจเผชิญหน้ากับเขาประตูห้องทำงานของนิคาซิโอถูกเปิดกว้างออก และหล่อนก็จำต้องกัดฟันเดินข้ามธรณีประตูเข้าไปด้านในประตูถูกปิดตามหลัง พร้อมกับสายตาของหล่อนที่ปะทะเข้ากับผู้ชายหล่อเหลาที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานดวงตาคมกริบจ้องมองมาที่หล่อน แววตาของเขาเรืองรองไปด้วยเพลิงไฟหล่อนขยับเท้าเข้าไปหยุดกลางห้อง มือไม้ที่กุมแฟ้มงานเอาไว้ชุ่มชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อ ความวิตกกังวล และความอดสูกำลังแข่งกันเพิ่มปริมาณอยู่ภายในอกอย่างดุเดือด“มานั่งตรงหน้าผมสิ คุณการะเกด”แก้มของหล่อนแดงขึ้นโดยอัตโนมัติ เมื่อสบป
ตอนที่ 18. เขาคือชายคนแรกของหล่อน... รอยยิ้มกว้างที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจผุดพรายขึ้นบนใบหน้าหล่อจัด ดวงตาคมกริบจ้องมองหยดเลือดไม่วางตา “คุณเป็นของผมคนเดียวสินะ การะเกด” ความหวงแหนที่ไม่รู้จักมาก่อน มันกำลังเต้นเร่าๆ อยู่ภายในอก เขาคงแทบคลั่ง หากมีผู้ชายคนอื่นทำกับการะเกดเหมือนกับที่เขากระทำเมื่อคืน มันบ้ามากที่เขาปล่อยให้ความรู้สึกหวงแหนแสนงี่เง่านี้เกิดขึ้นในอก แต่เขาก็ไม่อาจจะสลัดมันออกไปได้ เพราะเขาหวงการะเกดจริงๆ หล่อนยอมให้มันเกิดขึ้นได้ยังไงกันนะ? เพราะต้องการช่วยลูกน้องในไลน์ผลิตชุดว่ายน้ำอย่างนั้นเหรอ ไม่ใช่... ไม่ใช่หรอก หล่อนยอมให้นิคาซิโอล่วงล้ำเข้ามาภายในร่างกายก็เพราะว่า... เพราะว่าหล่อนปรารถนาในตัวของเขาต่างหาก มันคือความจริงที่น่าอดสู ความจริงที่ทำให้หล่อนกลายเป็นหญิงไร้ยางอายน่ารังเกียจ แม้เมื่อคืนหล่อนจะดื่มไปพอสมควร แต่หล่อนก็ยังคงจดจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน หล่อนทั้งดูด ทั้งอมท่อนเอ็นของนิคาซิโอ แถมยังยอมให้เขาพ่นน้ำเสียวใส่ปาก และหล่อนก็กลืนกินหน