ตอนที่ 20.

ตอนที่ 20.

“ดีใจด้วยนะน้องเกดที่พระท่านยังเมตตาช่วยยืดเวลาหายใจให้กับแผนกชุดว่ายน้ำของเธอ”

พุดซ้อนเดินมาหยุดหน้าโต๊ะทำงานของหล่อนพร้อมกับคำพูดยินดี แต่แววตาที่จ้องมองมานั้น ไม่ได้ให้ความรู้สึกเดียวกันกับคำพูดเลย

การะเกดยิ้มตอบบางๆ พร้อมกับจ้องมองไม่ยอมหลบสายตาเช่นกัน

“ขอบคุณค่ะพี่พุด”

“แต่ยังไงซะ น้องเกดก็ต้องพัฒนาฝีมือของตัวเองให้มากขึ้นกว่านี้นะ ไม่อย่างนั้นแผนกชุดว่ายน้ำของน้องเกดอาจจะต้องถูกปิดอีกก็ได้”

การะเกดพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจ เพื่อที่จะไม่พูดจาอะไรรุนแรงออกไป แต่พุดซ้อนก็ยังคงแสดงธาตุแท้ขี้อิจฉาไม่หยุด

“ซึ่งพี่คิดว่า คงอีกไม่นานนี้แหละ เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้นะน้องเกด”

การะเกดผุดลุกขึ้นยืน มือข้างหนึ่งที่ถือดินสอเอาไว้กำแน่นจนมันแทบหักคามือ

“ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงเกด แต่พี่พุดเก็บความห่วงใยเอาไว้เป็นห่วงตัวเองดีกว่าค่ะ เพราะเท่าที่เกดรู้มา ยอดขายเสื้อผ้าเด็กไตรมาสนี้ของพี่พุดลดฮวบเลยนี่คะ”

ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มหยันของพุดซ้อนค่อยๆ เจื่อนลงไป แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อถูกหักหน้า