Chapter 94 Habang nagkakatawanan kami sa sala, biglang bumukas ang pinto, at pumasok si Daniel, kapatid ni Anne, may dalang maraming regalo. Agad kaming nagtinginan ni Anne, habang si Daniel ay ngumiti ng malapad at bumati ng, "Surpresa!" "Daniel!" sigaw ni Anne, agad na tumayo at niyakap ang kanyang kapatid. "Hindi ko akalaing pupunta ka rin!" "Alangan namang hindi," sagot ni Daniel, nakangiti at inabot ang mga dala niyang regalo. "Kaarawan mo, Ate. Alam kong hindi ako puwedeng mawala sa espesyal na araw mo." Nagmamadali siyang inilagay ang mga regalo sa mesa habang kami ay nagsisiksikan para buksan ang mga ito. May mga kahon ng paborito ni Anne na mga luxury skincare items, pabango, at ilang personal na gamit na alam ni Daniel na gustong-gusto niya. Hindi rin nawala ang maliit na kahon na naglalaman ng isang pares ng hikaw na ka-match ng kwintas na ibinigay ko kanina. "Huwag mo sabihing may kasabwat ka rin dito," biro ko kay Daniel habang sinasabi kong hindi ko inaasahan ang da
Chapter 95 Anne POV Nakatitig ako sa cufflinks na hawak ko. Hindi ko inasahan ang regalong iyon mula ama ng aking asawa. Ni minsan ay hindi kami nagkikita ng personal man lang, maliban sa mga anak ko. Ngunit ngayong gabi, tila binago ng pagkakataon ang lahat. Hindi lang ito isang simpleng regalo, para sa akin, isa itong simbolo ng pagtanggap niya bilang isang manugang at asawa sa kanyang kaliwang anak. Napansin ko ang mga titig ng lahat sa akin, at sa kabila ng dami ng tao sa paligid, parang kami na lang ni Papa ang nasa sala. Huminga ako nang malalim at ngumiti. "Salamat, Pa. Hindi ko ito makakalimutan," bulong ko sa sarili ko, bagaman alam kong narinig niya ito. Habang tumutuloy ang gabi, pinagmasdan ko ang mga taong malapit sa akin—si Mama, si Papa David, at ang mga kaibigan ko. Lahat ay masaya at abala sa kani-kanilang pag-uusap. Ngunit sa likod ng ngiti ko, hindi ko maiwasang balikan ang mga nakaraan. Ang lahat ng nangyari sa pamilya namin ay tila nagbabalik ngayon, ng
Chapter 96 "Kayo naman, kambal, Sitti at Stanley? Nabalitaan ko na lagi kayong nangunguna sa klase. Natutuwa ako dahil sa mura ninyong edad na 13 ay marami na kayong natutunan!" bigkas ng ama ni Dixon, habang tinitingnan ang mga bata na nasa sulok ng sala, abala sa kanilang mga laro. Si Sitti at Stanley ay nagtinginan, halatang nahihiya pero sabay na ngumiti. “Salamat po, Lolo!” sabay nilang sagot, ang kanilang mga boses ay puno ng saya at pagmamalaki. “Anong mga subjects ang pinakagusto ninyo?” tanong niya, na may interes sa kanilang mga sagot. “Mathematics po!” sabik na sagot ni Stanley. “Gusto ko kasi yung mga puzzle at problem-solving.” “Sa akin naman po, Science!” ani Sitti, masigla. “Lagi akong naiintriga sa mga eksperimento at kung paano gumagana ang mga bagay.” “Magandang mga pili, mga apo. Ipagpatuloy niyo lang ang inyong mga pag-aaral. Ang kaalaman ay kayamanan na hindi ninyo mawawala,” payo ng ama ni Dixon. “Balang araw, magiging malaking bagay ang mga natutunan
Chapter 97 Dixon POV Lumipas ang maraming taon, at habang tumatanda kami ng aking asawa, lalo pang tumibay at sumaya ang aming pagsasama. Hindi ko malilimutan kung paano nagsimula ang lahat ng aming kwento ng pag-ibig. Nagsimula ang lahat sa isang gabi—isang gabing nagbago ng aking buhay. Hindi ko akalaing sa isang gabi lamang, may mabubuo kaming supling. Ang batang iyon ang siyang naging buklod ng aming pagmamahalan. Kahit hindi ko kilala ang babaeng iyon sa simula, hinanap ko siya. Noong nasa Bohol ako, sinubukan kong matunton siya, ngunit nabigo ako. Kaya bumalik ako sa Maynila, hindi ko inakalang ang babaeng nakapukaw sa aking interes—ang babaeng nakasama ko noong gabing iyon—ay ang mismong babaeng naging sekretarya ko. Labis ang aking kasiyahan nang matagpuan ko siya sa wakas. Ngunit ang saya na iyon ay biglang napalitan ng lungkot. Nagkaroon ng mga hadlang, lalo na ang aking madrasta, na naging sanhi ng pagkakaospital ng aking ama. Dahil sa kanya, ang aking ama ay naging
Chapter 98 “Mahal, naisip ko lang,” simula ko habang nakatingin kay Anne, na tahimik na nakikinig sa akin, “panahon na siguro upang iluklok si Amara bilang bagong CEO. Panahon na para magretiro ako bilang CEO ng Floyd Company.” Tumingin siya sa akin, bahagyang nagulat, ngunit kalmado pa rin. Alam kong hindi siya ganap na nagulat dahil ilang beses ko na itong naisip sa mga nakaraang taon, ngunit ngayon ko lang tuluyang sinabi nang seryoso. Dumating na talaga ang oras. “Sigurado ka ba?” tanong niya, ang kanyang tinig ay mahinahon, puno ng pag-unawa ngunit may kaunting pag-aalala. “Alam kong matagal mo na itong pinag-iisipan, pero handa ka na ba talaga, Dixon? Iba pa rin kasi kapag nandiyan ka sa kumpanya.” Huminga ako ng malalim. “Oo, Anne. Naisip ko na matagal na. Alam kong may parte sa akin na hindi handang bumitaw, pero si Amara... siya na ang tamang tao para doon. Handang-handa na siya. Mas maganda ang mga bagong ideya niya, at kaya niyang palaguin pa ang Floyd Company. Mas maga
Chapter 99 Napagdesisyunan namin ni Anne na magbakasyon, isang matagal na naming pinapangarap na tahimik na lugar kung saan malayo sa ingay ng siyudad at alalahanin ng buhay. Si Stanley at Sitti ay parehong nag-aaral sa ibang bansa, kaya't ito ang perpektong pagkakataon para sa aming dalawa na magkasama at magpahinga nang walang iniisip na responsibilidad bilang magulang o sa trabaho. Nagpili kami ng isang maliit na bayang nasa tabi ng dalampasigan, kung saan ang mga alon ay marahang bumabagsak sa pampang, at ang hangin ay malamig at preskong-presko. Wala nang mas hihigit pa sa ganitong klaseng bakasyon para sa mga tulad namin na halos buong buhay ay ginugol sa trabaho at pagpapalaki ng pamilya. Pagdating namin sa resort, agad kaming sinalubong ng katahimikan. Ang lugar ay malayo sa mga turista at halos kami lang ang naroon. Nasa tapat mismo ng beach ang maliit na cottage na inupahan namin, na gawa sa kahoy at napapalibutan ng mga halaman at puno. Para sa amin, ito na ang pinakamag
Chapter 100 Anne POV Habang nakahiga ako sa aming cottage at naririnig ang banayad na alon ng dagat, napaisip ako sa lahat ng nangyari sa aming buhay ni Dixon. Hindi ko akalain na darating kami sa puntong ito—tahimik, payapa, at puno ng pagmamahal. Noong una, parang imposibleng mangyari, pero ngayon, narito kami, nag-e-enjoy sa bawat simpleng sandali na kasama ang isa’t isa. “Napaka-aliwalas ng langit ngayon,” bulong ko kay Dixon, na noon ay nakahiga rin sa tabi ko. Nakatingin siya sa akin, nakangiti, habang ang kanyang mga mata ay puno ng pagmamahal. “Kasing aliwalas ng buhay natin ngayon,” sagot niya, marahang hinahaplos ang aking kamay. Naalala ko ang mga pinagdaanan namin—ang mga pagkakataon na muntik na kaming sumuko, ang mga lihim na halos sirain ang aming relasyon, at ang mga taong humadlang sa amin. Pero sa kabila ng lahat, hindi kami bumitaw. Mas naging matatag kami at mas lalo kaming nagmahalan. “Naalala mo ba, Mahal, noong una tayong nagkita?” tanong ko, habang tumat
Chapter 101 "Alam mo, Mahal, kahit may edad na tayo, nais kong maranasan ang ganitong pakiramdam!" bigkas ko, habang nakatingin sa mga alon na humahampas sa pampang. “Pero mas masaya sana kung kasama natin ang ating mga anak,” dagdag kong sabi, naramdaman ang kaunting lungkot sa aking puso. Dixon ay tumingin sa akin, ang kanyang mga mata ay puno ng pag-unawa. “Tama ka, Anne. Ang mga alaala ay mas magiging kumpleto kapag kasama sila. Pero alam mo, may mga pagkakataon talagang kailangan nating magpahinga at maging tayo, para sa ating sarili at sa kanila.” “Oo, pero minsan, naiisip ko pa rin kung ano ang ginagawa nila ngayon,” sagot ko, habang naiisip ang mga anak namin. Si Stanley at Sitti, abala sa kanilang pag-aaral sa ibang bansa, tiyak na maraming bagong karanasan at kaibigan. “Alam mo, sa tingin ko, masaya sila. Sila ay lumalaki na at natututo ng mga bagong bagay. Nais ko ring marinig ang kanilang mga kwento pagbalik nila,” sabi ni Dixon, nagngingitngit ang kanyang ngiti. “K