LOGINShare
Chapter 97
Last Updated:
2024-09-22 18:10:46Related chapters
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 98
Chapter 98 “Mahal, naisip ko lang,” simula ko habang nakatingin kay Anne, na tahimik na nakikinig sa akin, “panahon na siguro upang iluklok si Amara bilang bagong CEO. Panahon na para magretiro ako bilang CEO ng Floyd Company.” Tumingin siya sa akin, bahagyang nagulat, ngunit kalmado pa rin. Alam kong hindi siya ganap na nagulat dahil ilang beses ko na itong naisip sa mga nakaraang taon, ngunit ngayon ko lang tuluyang sinabi nang seryoso. Dumating na talaga ang oras. “Sigurado ka ba?” tanong niya, ang kanyang tinig ay mahinahon, puno ng pag-unawa ngunit may kaunting pag-aalala. “Alam kong matagal mo na itong pinag-iisipan, pero handa ka na ba talaga, Dixon? Iba pa rin kasi kapag nandiyan ka sa kumpanya.” Huminga ako ng malalim. “Oo, Anne. Naisip ko na matagal na. Alam kong may parte sa akin na hindi handang bumitaw, pero si Amara... siya na ang tamang tao para doon. Handang-handa na siya. Mas maganda ang mga bagong ideya niya, at kaya niyang palaguin pa ang Floyd Company. Mas maga
Last Updated : 2024-09-22CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 99
Chapter 99 Napagdesisyunan namin ni Anne na magbakasyon, isang matagal na naming pinapangarap na tahimik na lugar kung saan malayo sa ingay ng siyudad at alalahanin ng buhay. Si Stanley at Sitti ay parehong nag-aaral sa ibang bansa, kaya't ito ang perpektong pagkakataon para sa aming dalawa na magkasama at magpahinga nang walang iniisip na responsibilidad bilang magulang o sa trabaho. Nagpili kami ng isang maliit na bayang nasa tabi ng dalampasigan, kung saan ang mga alon ay marahang bumabagsak sa pampang, at ang hangin ay malamig at preskong-presko. Wala nang mas hihigit pa sa ganitong klaseng bakasyon para sa mga tulad namin na halos buong buhay ay ginugol sa trabaho at pagpapalaki ng pamilya. Pagdating namin sa resort, agad kaming sinalubong ng katahimikan. Ang lugar ay malayo sa mga turista at halos kami lang ang naroon. Nasa tapat mismo ng beach ang maliit na cottage na inupahan namin, na gawa sa kahoy at napapalibutan ng mga halaman at puno. Para sa amin, ito na ang pinakamag
Last Updated : 2024-09-22CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 100
Chapter 100 Anne POV Habang nakahiga ako sa aming cottage at naririnig ang banayad na alon ng dagat, napaisip ako sa lahat ng nangyari sa aming buhay ni Dixon. Hindi ko akalain na darating kami sa puntong ito—tahimik, payapa, at puno ng pagmamahal. Noong una, parang imposibleng mangyari, pero ngayon, narito kami, nag-e-enjoy sa bawat simpleng sandali na kasama ang isa’t isa. “Napaka-aliwalas ng langit ngayon,” bulong ko kay Dixon, na noon ay nakahiga rin sa tabi ko. Nakatingin siya sa akin, nakangiti, habang ang kanyang mga mata ay puno ng pagmamahal. “Kasing aliwalas ng buhay natin ngayon,” sagot niya, marahang hinahaplos ang aking kamay. Naalala ko ang mga pinagdaanan namin—ang mga pagkakataon na muntik na kaming sumuko, ang mga lihim na halos sirain ang aming relasyon, at ang mga taong humadlang sa amin. Pero sa kabila ng lahat, hindi kami bumitaw. Mas naging matatag kami at mas lalo kaming nagmahalan. “Naalala mo ba, Mahal, noong una tayong nagkita?” tanong ko, habang tumat
Last Updated : 2024-09-22CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 101
Chapter 101 "Alam mo, Mahal, kahit may edad na tayo, nais kong maranasan ang ganitong pakiramdam!" bigkas ko, habang nakatingin sa mga alon na humahampas sa pampang. “Pero mas masaya sana kung kasama natin ang ating mga anak,” dagdag kong sabi, naramdaman ang kaunting lungkot sa aking puso. Dixon ay tumingin sa akin, ang kanyang mga mata ay puno ng pag-unawa. “Tama ka, Anne. Ang mga alaala ay mas magiging kumpleto kapag kasama sila. Pero alam mo, may mga pagkakataon talagang kailangan nating magpahinga at maging tayo, para sa ating sarili at sa kanila.” “Oo, pero minsan, naiisip ko pa rin kung ano ang ginagawa nila ngayon,” sagot ko, habang naiisip ang mga anak namin. Si Stanley at Sitti, abala sa kanilang pag-aaral sa ibang bansa, tiyak na maraming bagong karanasan at kaibigan. “Alam mo, sa tingin ko, masaya sila. Sila ay lumalaki na at natututo ng mga bagong bagay. Nais ko ring marinig ang kanilang mga kwento pagbalik nila,” sabi ni Dixon, nagngingitngit ang kanyang ngiti. “K
Last Updated : 2024-09-22CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 102
Chapter 102 Dixon POV Habang nakaupo kami sa balcony ng cottage, napansin ko ang mga bituin na tila kumikislap sa madilim na kalangitan. Ang mga ito ay parang mga pangarap na bumababa mula sa langit, bawat isa ay may kwento at pag-asa. "Anne, hindi ko maisip na makakarating tayo sa puntong ito," sabi ko, habang pinagmamasdan siya. "Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan natin, nandito pa rin tayo—mas masaya at mas matatag." “Talaga, Mahal. Ang bawat sandali ay mahalaga, at gusto kong ipagpatuloy ang lahat ng ito,” sagot niya, ang kanyang mga mata ay tila nagliliwanag sa damdamin. “Ang araw na ito ay puno ng mga alaala na dapat nating ipasa sa ating mga anak,” sabi ko, pinapanatili ang kanyang mga kamay sa aking mga palad. “Sana ay maipakita natin sa kanila ang kahalagahan ng bawat karanasan.” Nang tumingin ako sa kanyang mga mata, batid kong ang aming pagsasama ay hindi lamang tungkol sa kami; ito ay tungkol sa mga susunod na henerasyon. “Sa bawat hakbang natin, gusto kong ip
Last Updated : 2024-09-22CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 103
Chapter 103 Habang patuloy kaming nagsusulat sa aming journal, tila bumabalik ang mga alaala ng mga nakaraang taon. Ang bawat pahina ay nagiging mas makulay, puno ng mga kwento ng aming paglalakbay, mga ngiti, at mga aral na natutunan. “Dixon, naiisip ko lang, paano kung gumawa tayo ng mga tema para sa bawat taon?” tanong ni Anne habang kami ay umupo sa balcony sa umaga. “Magandang ideya! Isang tema na makakapagbigay-diin sa mga bagay na nais nating matutunan at maranasan,” sagot ko, napaka-excited sa kanyang mungkahi. “Puwede nating tawagin itong ‘Annual Family Adventures’. Sa bawat taon, may mga tiyak na layunin tayo,” sabi niya. “Puwede nating simulan sa pag-explore ng kultura ng iba’t ibang bansa, pagkatapos ay subukan ang mga lokal na pagkain, at higit sa lahat, makipag-ugnayan sa mga tao. Gusto kong makilala ang kanilang mga kwento,” sabi ko. “Perfect! Tapos, puwede nating isama ang mga sports o adventure activities na puwede ring ipasa sa mga bata,” dagdag ni Anne,
Last Updated : 2024-09-22CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 104
Chapter 104 Amara POV Mula nang naipasa ni Dad ang kanyang posisyon sa akin, agad akong nagbigay-pansin sa mga tungkulin at responsibilidad na kaakibat nito. Para sa akin, hindi lang ito isang titulo; ito ay isang pagkakataon upang ipakita ang aking kakayahan at ipagpatuloy ang magandang pamana ng aming pamilya. Sa kabila ng mga hamon, nagpasya akong maging mas proaktibo sa mga desisyon sa kumpanya. Masaya akong malaman na nasa bakasyon sina Mommy at Dad. Nakita ko itong pagkakataon para makapag-focus at makapagplano nang mas maayos. Habang abala ako sa mga meetings at discussions, naiisip ko ang kanilang mga alaala sa bawat pasya ko. Ang mga natutunan ko mula kay Dad, ang kanyang matiyagang gabay at mga kwento ng kanilang mga pakikibaka sa negosyo, ay patuloy na nagbibigay-inspirasyon sa akin. “Amara, kailangan nating pag-usapan ang mga bagong proyekto,” sabi ng aking assistant na si Maya, habang ipinapakita ang mga proposal sa kanyang laptop. “Oo, Maya. Kailangan nating
Last Updated : 2024-09-23CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 105
Chapter 105 Kinabukasan, araw ng Sabado, at sabik na sabik ako sa pag-uwi nina Mom at Dad mula sa kanilang bakasyon. Ang mga araw na wala sila ay puno ng trabaho, ngunit ang tuwa at inspirasyon na dala nila ay hindi ko maikakaila. Kaya’t nagdesisyon akong maghanda ng isang salo-salo bilang sorpresa para sa kanilang pag-uwi. “Maya, kailangan nating maging handa para sa salo-salo! Mag-order tayo ng mga paborito ni Mom at Dad,” sabi ko habang nag-aayos ng mga detalye. “Anong mga pagkain ang gusto mong ipagsama?” tanong niya. “Dapat nandiyan ang kanilang mga paboritong ulam—adobo, sinigang, at siyempre, ang leche flan! Huwag nating kalimutan ang mga dessert,” sagot ko, puno ng saya. Habang abala kami sa paghahanda, nagtatakip ng mga bulaklak sa paligid ng dining area, naisip ko kung gaano ko sila namiss. Nais kong iparamdam sa kanila ang aming pagmamahal at suporta. “Amara, ano ang gusto mong isama sa décor?” tanong ni Maya habang nag-aayos ng mga mesa. “Mga litrato natin ka
Last Updated : 2024-09-23
Latest chapter
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 114: The Final
Chapter 114 The Final Makalipas ang ilang buwan, naging opisyal na ang "Anne’s Light Foundation". Sa araw ng paglulunsad, napuno ng mga tao ang event hall—mga bata, magulang, at mga kaibigan. Si Amara, sa kanyang simple ngunit eleganteng damit, ay tumayo sa entablado, hawak ang mikropono. Iba na ang kanyang aura ngayon—matatag, puno ng kumpiyansa, at may bagong pag-asa. "Mahal ko si Mom," panimula ni Amara, nagpipigil ng emosyon. "Hindi madaling mawalan ng isang magulang, lalo na kapag sila ang ilaw ng iyong buhay. Pero natutunan ko na ang ilaw na iyon ay puwedeng ipasa sa iba—sa mga batang nangangailangan ng gabay at pagmamahal." Tumingin siya sa akin mula sa entablado, at alam ko na ang susunod na sasabihin niya ay hindi lamang para sa mga tagapakinig, kundi para rin sa aming. "Ang "Anne’s Light Foundation" ay hindi lamang para kay Mom, kundi para sa lahat ng mga batang nawalan ng magulang, upang ipakita na hindi sila nag-iisa. May pag-asa, at may mga taong handang mag-ab
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 113
Chapter 113 Dixon POV Habang pinagmamasdan ko ang proyektong inilunsad ng aming mga anak bilang alaala sa kanilang yumaong ina, si Anne, dama ko ang saya at pagmamalaki habang nakikita ko ang kanilang mga ngiti. Ngunit sa kabila ng mga ngiting iyon, hindi pa rin naitatago ng kanilang mga mata ang lungkot, lalo na ni Amara, ang aming panganay, na lubos na naapektuhan sa pagkawala ng kanyang ina. Samantala, ang dalawang kambal ay abalang masayang nakikipag-usap sa kanilang mga kakilala. Si Sitti, na likas na masayahin, ang laging nagbibigay liwanag at ngiti sa amin. Sa kabilang banda, ang kanyang kakambal na si Stanley ay mas malalim mag-isip at laging may malawak na pag-unawa sa mga nangyayari sa paligid. Siya ang nagiging sandigan namin, habang si Amara, mula nang pumanaw ang kanyang ina, ay naging mas seryoso at mas nagtuon sa lahat ng bagay. Si Amara ang pinakaapektado sa pagkawala ng kanyang ina. Mula noon, bihira ko na siyang makitang ngumiti. Naging seryoso ito sa trabaho
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 112
Chapter 112 Stanley POV Ang araw na iyon ay puno ng kalungkutan, ngunit habang naglalakad kami palayo sa libingan ni Mom, isang pakiramdam ng responsibilidad ang bumalot sa akin. Si Sitti at ako, kami ang natitirang mga anak, at sa aking puso, alam kong kailangan kong maging haligi ng pamilya. Kailangan kong ipakita ang lakas, hindi lamang para sa sarili ko kundi para sa kanila. Habang naglalakad, nahulog ang aking tingin sa lupa. Ang mga alaala ni Mom ay bumabalik—ang mga tawa niya, ang mga payo sa buhay, at ang mga simpleng sandaling kasama siya. Saksi ako sa kanyang lakas sa kabila ng lahat ng pagsubok na hinarap niya. Pero ngayon, ang tanong ay; 'Paano ko siya mapapangalagaan sa kabila ng kanyang pagkawala?' “Stanley,” sabi ni Sitti, lumingon siya sa akin. “Anong iniisip mo?” “Iniisip ko kung paano natin maipagpapatuloy ang lahat ng ipinaglaban ni Mom,” sagot ko. “Kailangan nating ipagpatuloy ang kanyang mga pangarap.” Ngumiti siya ng mahina. “Oo, para kay Mom. Pero pa
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 111
Chapter 111 Sitti POV Ang araw ng paglilibing ni Mommy Anne, ay isa sa pinakamabigat na araw sa buhay ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari, may mga bagay na tila hindi ko matanggap. Habang nakatayo ako sa tabi ng kanyang puntod, ramdam ko ang bigat ng bawat pagkilos at salita. Ang bawat mukha sa paligid ay nagdadala ng sariling kwento ng sakit at pagkawala, ngunit sa akin, ang sakit ay mas malalim. Nakita ko si Ate Amara sa tabi ng aming ama, hawak ang mga kamay nito, at alam kong kahit gaano kalalim ang kanyang sakit, nariyan pa rin ang katatagan sa kanyang puso. Pero sa akin, parang isang bagyong dumaan—wala akong nakitang liwanag. Ang lahat ng alaala namin ni Mom ay nagiging ulap sa aking isipan, parang mga larawan na unti-unting naglalaho. “Bakit ganito, Mom?” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa hukay. “Bakit kailangan mo pang umalis?” Luminga-linga ako sa paligid, tila hinahanap ang sagot sa mga mata ng mga tao. Wala. Sila rin ay nababalot ng lungkot. Nakita ko ang m
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 110
Chapter 110 Amara POV Bata pa lang ako, alam ko na espesyal si Mom. Hindi lang dahil sa palaging mainit ang mga yakap niya o masarap siyang magluto—iba siya. Palagi niyang pinaparamdam sa amin na mahalaga kami, na kahit anong mangyari, andiyan siya para sa amin. Pero habang lumalaki ako, napansin kong unti-unti siyang nagbabago—ang mga ngiti niya, kahit totoo, ay may halong lungkot. Ngayon, alam ko na ang dahilan. Noong una kong nalaman na may sakit si Mom, hindi ako makapaniwala. Palagi kong iniisip na magiging masaya at buo ang pamilya namin magpakailanman. Hindi ko lubos naisip na maaaring mawala siya. Pero nang makita ko siyang humihina, doon ko napagtanto ang katotohanan. Napakahirap tanggapin na hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente. Sabi nga ni Mom noon, "Ang buhay ay parang isang libro—may simula at may katapusan, pero mahalaga kung paano natin isinusulat ang mga pahina." Nang mas maramdaman ko ang bigat ng kanyang sitwasyon, mas naging malinaw sa akin kung gaano s
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 109
Chapter 109 Dixon POV Wala nang mas masakit pa sa pag-alam na unti-unti nang nawawala ang pinakamamahal mong tao. Ang mga simpleng bagay na dati kong hindi pinapansin—ang mga ngiti ni Anne, ang kanyang mga kwento, ang kanyang mga yakap—ngayon ay nagiging kayamanang mahirap bitawan. Alam kong hindi ako handa, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya kayang pigilan. Simula nang malaman ko ang tungkol sa sakit ni Anne, nag-iba ang pananaw ko sa buhay. Ang bawat araw, bawat sandali, ay tila binibilang ko na. Lahat ng ginagawa namin ay parang may halong lungkot, kahit na sinisikap kong gawing masaya ang mga natitirang araw namin bilang isang pamilya. Isang umaga, habang nasa veranda si Anne at nagmumuni-muni, pinanood ko siya mula sa loob ng bahay. Ang tahimik niyang pagmamasid sa mga ulap ay parang isang paalala na ang bawat sandali ay mahalaga. Hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi ko gustong ipakita sa kanya ang takot ko, pero hindi ko na kaya ang bigat ng nararamdaman ko. Lumapit
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 108
Chapter 108 Anne POV Masaya ako na kasama ko ang aking mahal sa buhay—ang aking asawa, si Dixon, at ang aming tatlong anak. Bawat halakhak ni Amara, ang aming panganay, ay nagbibigay ng kakaibang saya sa aking puso. Sa kabila ng kanilang paglaki, nananatili ang respeto ng kambal, sina Sitti at Stanley, sa kanilang nakatatandang kapatid. Nakikita ko sa kanilang lahat ang mga mabubuting tao sa hinaharap—mga anak na magpapasaya sa amin ni Dixon. Sa kabila ng kahinaan ng aking katawan, hindi ko ito pinapahalata. Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Pinili kong itago ang aking sakit upang hindi sila mag-alala o magdalamhati. Alam ko na ang aking oras ay limitado. Ngunit sa bawat araw, sinusulit ko ang bawat sandali, ginugugol ang natitirang oras kasama ang mga pinakamahalaga sa aking buhay. Sa bawat ngiti ni Dixon, ramdam ko ang kanyang pagmamahal. Hindi man niya diretsong sabihin, alam kong nararamdaman niyang may mali sa akin. Minsan, mahuhuli ko siyang nakatingin nang matagal, ti
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 107
Chapter 107 Sitti POV Mula nang magdesisyon kaming umuwi, ang puso ko ay puno ng excitement. Hindi ko maikakaila ang ligaya na dala ng muling pagkikita sa aming pamilya. Habang ako’y natutulog, naisip ko ang mga alaala ng aming kabataan—mga picnic, beach trips, at mga bonding moments na kasama ang aming mga magulang at kapatid. Pagkagising ko sa umaga, sabik akong nag-ayos ng mga gamit. “Stanley, anong oras tayo aalis para sa beach trip?” tanong ko, habang nag-aayos ng mga swimsuit at towels. “Siguro mga alas-dos, para hindi masyadong mainit,” sagot niya. Habang nag-aalmusal, pinagmamasdan ko ang aming mga magulang na masayang nag-uusap. Ang kanilang ngiti at tawanan ay nagbibigay ng init sa aking puso. “Gusto ko sanang ilabas ang mga lumang litrato natin mamaya, para balikan ang mga alaala,” mungkahi ko. “Magandang ideya yan! Masaya siguro ‘yun,” tugon ni Mom, sabik na naghahanap ng mga album. Matapos ang almusal, nagsimula na kaming maghanda para sa beach. Ang mga bata, tula
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 106
Chapter 106 Stanley POV Mula nang nag-video call kami ng aming mga magulang, puno ng saya at excitement ang aming puso. Nais naming surpresahin sila sa aming pagbabalik sa Pilipinas. Ang mga alaala ng mga pamilya namin ay nagbibigay ng inspirasyon sa amin, at ang mga plano namin ay unti-unting bumubuo. “Stanley, excited na ako! Kailangan nating maging maayos ang lahat,” sabi ni Sitti habang nag-aayos ng aming mga kagamitan sa suitcase. “Oo, dapat tayong maging tahimik tungkol dito. Gusto kong makita ang kanilang mga mukha kapag nakita nila tayo,” tugon ko, punung-puno ng kagalakan. Habang nag-iimpake, naisip ko ang mga bagay na nais naming ipahayag sa aming mga magulang. Matagal na rin kaming wala sa Pilipinas, at ang pagkakataong ito ay tila isang regalo. Ang mga pagmamahal at alaala mula sa mga nakaraang taon ay muling bumabalik sa akin. “Anong mga pasalubong ang gusto mong dalhin?” tanong ni Sitti habang naglalagay ng mga damit. “Baka magdala tayo ng mga sweets at del
