Home / Romance / CEO'S UNEXPECTED BABY / Chapter 6- continue in Manila

Share

Chapter 6- continue in Manila

Author: SKYGOODNOVEL
last update Huling Na-update: 2024-08-01 15:48:28

Chapter 6

Iminulat ko ang aking mga mata nang biglang tumunog ang aking phone kaya agad ko itong tinignan kung sino ang tumatawag.

Bf-C Calling! ! !

"Hello!" paos kong wika dito.

" Hoy, natutulog ka pa ba, babae? 6 pm na 'ha!" sagot agad ni Celyn sa akin. Kaya agad kong inilayo ang aking phone sa aking tainga upang makita ko ang oras.

Mabilis kong tinignan ang oras sa phone ko at saka bumuntong-hininga muna ako bago nagsalita muli.

"Napasarap ang tulog ko, salamat sa pagtawag at paggising mo sa akin. By the way, bakit mo ako tinatawag?" tanong ko agad sa kabilang linya.

"Checking lang, wag magluto kasi BH ang dala ko, hehehehe!" sabay hagikhik nito sa kanilang linya.

"Sige, anong oras ka uuwi?" tanong ko dito.

Agad naman itong sumagot sa aking tanong. "Ten (10) pm!" laglag ang panga ko sa kanyang sagot.

"Ano ka ba, Celyn!" kunwaring nagmaktol kong sabi. "Umuungol na ang alagang dragon ng tiyan ko na si Celyn, kapag ten (10) pm kapa uuwi!" dagdag kong sabi.

Alam ko na biro lang -yun ni Celyn kaya sinakyan ko ang kanya biro. "We'll be there around 7:30 pm," tugon n'ya sa akin.

"Siguraduhin mo girl, ikakalat ko ang tsismis na umihi ka ng panty sa kolehiyo!" pananakot ko dito.

"Hoy! Okay, I'll be there by 7 pm, sige magpapaalam na ako sa aking Boss. Okay, bye!" sambit nito na parang nagdadalawang isip pang magsalita.

"Okay, bye, ingat ka!" tanging tugon ko.

Ibinaba ko ang telepono at saka agad akong tumayo para ayusin ang mga gamit ko sa closet. Hindi nagtagal ay natapos na ko na ang pag-aayos ng lahat na gamit ko ay umupo muna ako sa kama upang makapag-pahinga ng kaunti.

Tiningnan ko ang oras sa phone, six-trirty 6:30 pm na pala. Kaya agad naman akong tumayo at lumabas ng kwarto, na hindi alam ang aking gagawin, pumunta ako sa kusina para i-marinate ang lulutuin ko bukas ng umaga. Inilabas ko ang manok at beef, at agad kong sinimulan ang aking gawain.

Pagkatapos, inilagay ko ang marinated na ulam sa isang transparent na lalagyan at inilagay ito sa refrigerator bago linisin ang kalat. Hindi nagtagal ay din akong natapos kaya pumunta ako sa sala para manood ng TV.

Habang naghihintay sa aking kaibigan. Hindi ko maiwasang humanga sa isang matagumpay na negosyanteng nagngangalang Dixon Stanley Floyd na, sa murang edad, ay nakapagsimula ng sariling negosyo.

"Ang swerte mo, kahit mayaman ang mga magulang mo, may sarili ka pa ring negosyo. Ang swerte ng magiging asawa mo!" komento ko habang nakikinig sa balita.

"Hmm, parang maraming babae ang konektado sayo. Tsk! Kawawa naman ang magiging asawa mo kung hindi ka magtutuwid."

Saka pailing-iling ang aking ulo at iniba ko ang channel dahil bigla nalang ako nakaramdam ng paninikip ng aking dibdib sa narinig ko sa balita. Sa pag-ikot ko sa mga channel, sa wakas ay nakita ko ang paborito kong cartoon, sina Tom at Jerry. Nakatuon ang aking mata sa panonood at pagtawa na lang ako mag-isa, na ikinagulat ko nang may biglang nagsalita ng malakas sa aking tainga.

" Nasa bahay ako!"

"Ay, kabayong malaking itlog!" tumalon pa ako sa sofa. Pero tinawanan lang ako ni Celyn kaya sinamaan ko ito ng tingin. Tumigil ito sa pagtawa at saka iniabot sa akin ang dala niyang pagkain. Mabilis kong kinuha iyon at pumunta sa kusina para ihain.

Pagkatapos kong ihain ay tinawagan ko ito para kumain pero busog na busog daw sya, kaya sa huli ako na lang ang kumain.

Nang matapos ay naghugas na ako ng pinggan at pumunta sa sala dahil may balak kaming pumunta sa dating tirahan ni Celyn para kunin ang mga gamit nito.

Hindi nagtagal ay agad kaming nakarating sa tinitirhan dati ni Celyn.

"Hoy Celyn, bakit ngayon ka lang" tanong ng isang binata habang nakatingin sa akin.

"Ay, oo nga kasi dumiretso kami sa bago kong tirahan!" sagot naman ni Celyn dito.

"Oh, I see, by the way, sino yang kasama mo?" tanong nito kay Celyn.

"Siya?" sabay turo sa akin. " Kaibigan ko pero may asawa at anak yan!" ngising wika nito.

Na ikinakamot sa ulo ng binata dahil sa sinabi ni Celyn kaya agad akong nakasinagot.

" Naku, akala ko nakita ko na ang para sa akin!" wika nito.

Napakamot na lang ako ng ulo at sinulyapan si Celyn. Naintindihan naman niya ko kung ano ang nais kong iparating, kaya dali-dali kaming umalis at pumasok sa isang gate, ito siguro ang apartment na tinutuluyan nito.

"Pasok ka Anne, maupo ka lang dyan, kukunin ko lang mga gamit ko!" sabi ni Celyn.

"Tutulungan na lang kita, para mabilis matapos!" tugon ko.

" Sigurado ka ba?" sambit nito.

"Syempre naman," agad kong sagot.

"Okay, para mabilis akong matapos!"

Kaya agad kaming umakyat sa itaas upang simulan na ang pagligpit sa gamit nito. Nasa kalagitnaan kami ng pagliligpit ay biglang tumunog ang phone nito, kaya sinagot nito ni Celyn saka ni loudspeaker ito kaya narinig ko ang taong nagsasalita doon.

"Hello!" bati sa aking kaibigan.

"Nasaan ka?" tanong agad sa kabilang linya.

Napahinto ito sa kanyang liligpit dahil hindihindi sa taong tumawag at mukhang hindi inaasahan na tatawag ang Boss nito sa kanya, kaya napatingin sa akin at tumawa.

"Boss, ikaw pala!" sagot nito.

"Where are you, woman?" tanong nito nanparang galit pa.

"Andito ako sa dati kong apartment, Boss! Bakit Boss?" tanong naman ni Celyn dito.

Pero agad rin kami ng tingnan dahil walang sumagot doon tanging 'tot tot tot' lang ang aming narinig.

"Tingnan mo ang bastos ng lalaking 'yon. Tsk!" usal ni Celyn kaya agad akong napataas ng kilay sa inasta nilang dalawa.

"Baka may ginawa kang kasalanan sa kanya kaya ganoon lang -yun!" sabi ko dito saka pinapatuloy ang pagliligpit.

"Wala 'ha!" sagot nito agad kaya agad ko itong tiningnan kong magsasabi ba ito ng totoo.

Ngunit agad din iyong umiwas ng tingin kaya agad akong nagduda sa kanya pag-iwas ng tingin. Alam ko na ayaw n'ya sabihin sa akin kong anong ginawa nya kaya nanahimik na lang ako.

Hanggang nagsalita ako. "Celyn may ipagtapat ako sayo?" sabi ko dito.

"Ano -yun?" tanong n'ya agad sa akin.

"Nakipag six ako sa taong hindi ko kilala!" pagtatapat ko dito.

"Anooo!?"

Kaugnay na kabanata

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 7 - "Ang tanong, daks ba?"

    Chapter 7 Habang nanlalaki ang mga mata ni Celyn sa pagtataka sa pag-amin ko, dali-dali kong ipinaliwanag kung paano nangyari ang hindi inaasahang engkwentro noong gabing lasing sa bar. "Noong gabing iyon, sobrang lasing ako na hindi ko namalayan na nakipagtalik ako sa isang estranghero," pagtatapat ko. Napatakip ng bibig si Celyn sa gulat, nanlalaki ang mga mata sa hindi makapaniwala. "So, how was it? Was he well-endowed? Was he skilled? Was it pleasurable?" binomba niya ako ng mga quickfire na tanong. "Ito ay hindi kapani-paniwalang performance, kaya kinabukasan masakit ang tanong ko!" nakangiting sagot ko. Nang mapagtantong lumipas ang oras nang hindi napapansin, dali-dali naming kinuha ang mga gamit ni Celyn at naghandang ibumaba sala ang mga ito, dahil mamaya ay uuwi na kami sa subdivision kung saan kami nakatira ngayon. Habang nagmamadali kaming bumaba ng itaas, bumilis ang tibok ng puso ko sa magkahalong tuwa at nerbiyos. Dahil sigurado akong hindi nya ako tatantan

    Huling Na-update : 2024-08-02
  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 8 - Company

    Chapter 8 Nakita ko kung paano napangiwi si Celyn sa aming nakita. Malapad ang mga ngiti sa lalakingay dalang bulaklak ang buhok nito ay subrang dikit at kumikintab kahit tanging ilaw lamang sa poste ang nagsisilbing ilaw. Nais kong matawa pero pinigilan ko lamang dahil baka ma-offend ko pa ang lalaki. Hanggang nakarating ito sa aming pwesto saka ito lumapit kay Celyn. "Hi Celyn, for you," anito habang inaabot sa kanya ang mga bulaklak at iba pang gamit sa mga paper bag. Magsasalita na sana si Celyn ng biglang may nagsalita sa likod namin. "Sumakay na kayo sa kotse!" agad kaming napatalon sa gulat kaya agad kaming napalingon kung sino ang nagsalita. "Boss!" wika ni Celyn dito. Hindi naman ito sumagot pero kinuha nito ang ibang gamit na aming bitbit saka kami tinalikuran. Kaya naiwan kaming dalawa na walang imik. Kaya wala kaming choice kundi sumunod. Agad naningkit ang aking mgaata. 'May something talaga silang dawala,' sabi ko sa akin isipan. Hindi rin nagtagal ay na

    Huling Na-update : 2024-08-02
  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 9 - ELEVATOR

    Kabanata 9 "Well! Well! Well! Andito na pala ang malandi, at mukhang may kasama pang isang malandi din," sabi sa isang babaing mukha pinanganak sa harina. Na mas lalong kinainit ng aking tainga. "Aish, mukhang hindi ako matatanggap sa trabaho na ito kung hindi ako makapagpigil," bulaong ko sa aking sarili. "May sinabi ka?" galit na tanong sa babaing makapal ang makeup. "I'm sure, naghahanap nyang ng mabibiktima upang yumaman," sabi sa kasama nito. Kaya hindi ko na napigilan ang aking sarili kaya agad ko iyong hinarap na puno ng galit sa mukha. " Excuse me miss, kami ba ang sinasabihang ninyong malandi? Kasi tayo lang naman ang nasa loob ng elevator!" galit kong sabi. Nagtawanan ito ang mga ito na parang nasiyahan sa aking tanong. "Hahahaha tumpak. Walang iba kundi ikaw at yang kasama mong malandi," turo nito kay Celyn ngayon ay tahimik lang sa may gilid. "At bakit mo nasabing malandi kami, may inagaw ba sya sayo miss!?" tanong ko dito na may galit. "Wala pero i-na

    Huling Na-update : 2024-08-03
  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 10 - Company

    Chapter 10 Napatingin ako sa magiging amo ko, sana. Nakita ko sa kanya mga mata ang pagkabagot at parang naiinis ito kaya agad akong napangiwi sa aking nakita. "Good morning, Boss!" bati ni Celyn. Hindi sana ako babati kung hindi inaapakan ni Celyn ang aking paa kaya agad akong nagsalita. "G-Good morning, Boss!" ngiwing sambit ko. "Ang schedule ko ngayon, Ms. Andres!" sabi nito saka binuklat ang mga files nasa table nito. Ngunit agad din itong natigil sa kakabukas ng tumunog ang phone ito. "Hello?" malamig niyong sagot. "Hmmm, are you sure?" dagdag sagot nito sa kabila saka tiningnan sa aming. "Okay," saka pinatay ang tawag. Tumingin ito sa aming dalawa palipat-lipat na parang may pinag-aralan sa bawat kilos namin kaya kinakabahan ako. 'Letse na, mamatay na ko daani,' sabi ko sa aking isip. Tumayo ito sa kakaupo at pumunta sa aming kinatatayuan. 'Bantay, Anne! Naa na paingun!' Kaya na alarma ako sa, inihanda ko ang aking sarili sa pusibilidad mangyari. "Sumuno

    Huling Na-update : 2024-08-03
  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 11

    Kabanata 11 "Tumahimik ka, Anne!" bulong din nya sa akin saka n'ya pasimple kinurot ang aking baywang. Habang busy kami sa pagbulong-bulungan ah agad namang nag Salita si Ryza na kinatigan namin. "Dad, papayagan mo lang ba, na ipahiya ako sq harap ng lahat," galit nitong baling sa isang matandang lalake. "Tumahimik ka Ryza, umuwi ka. Huwag kang magpu-punta kahit saan, mag-usap tayo pag-uwi ko sa bahay," sabi ng isang matandang lalake. "Mr. Zambezi, huminahon ka muna, ang dahilan kung bakit ko kayo pinatawag at dahil kumpleto kayong lahat ngayon, may nais akong sabihin sa inyo. Sa unang linggo ng Disyembre gaganapin ang ating foundation days sa isang paaralan kung saan hindi maabot ng mga gobyerno ang ating tutulungan. Mangyaring magbigay kayong lahat ng inyong mga ideya tungkol sa ating foundation," tanging tango lamang ang kanilang sagot. "Maaari na kayong umalis maliban kay Mr. Zambezi," dagdag niyong sabi. Kaya silang lahat ay tumayo, at kami ni Celyn ay tumayo rin up

    Huling Na-update : 2024-08-04
  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 12 - UNANG PAGTATAGPO

    Chapter 12 Dixon POV Nagpahilot lang ako sa aking sentido ng nakita ko ang tambak na papeles sa aking table ni hindi naka arrange ang mga ito. Dagdag pa ang isang linggo akong walang tulog dahil sa paghahanap ng babaing nakasiping ko noong nakaraang linggo. Napapikit lang ako upang pakalmahin ang aking sarili at maalis ang babae nag lalaro sa aking isipan. Kahit na hindi ko maaninag ang kanyang mukha dahil sa kalasingan ay hindi hadlang upang malanghap ko ang kanyang amoy na hinahanap ko. Ang kanyang init na aking sinasabikan. "Ahhh, fuck! fuck! fuck!" sigaw ko. " Ms. Tuazon!" tawag ko dito. Ang magaling kong secretary na walang alam kundi maglandi. Ilang beses ko na ito ginalaw dito sa loob ng opisina ko. "Yes, Sir!" pang-akit nitong sabi. Ang kanyang ay mukha ay puno ng make-up at makapal na lipstick. Nakabukas ang dalawang butones sa damit nito at alam ko sinasadya. Habang papalapit ito sa akin na may pang-akit na tingin at puno ng pagnanasa. Pero hindi ito umipekto s

    Huling Na-update : 2024-08-05
  • CEO'S UNEXPECTED BABY   chapter 13

    Chapter 13 Hanggang sa makarating kami sa VIP room at agad itong binuksan ang pintuan, bumungad sa aking ang apat na taong nasa loob ay natahimik at tumingin sa aking kanang kamay kaya't napa-kunot ang noo ko sa kanilang reaksyon. "Ah, sir, yung kamay ko po!" bulong ng aking secretary, kaya't agad kong naintindihan kung bakit sila natahimik at nakatingin akin. " Ehemm," tikhim ko. "Magandang araw sa inyong lahat, paumanhin at na-late kami ng dating," sabi ko sabay hila ng upuan at pinapaupo ko ang aking secretary na kanilang harapan saka ako umupo tabi ng aking secretary. "Mag-umpisa na tayo!" wika ko. Kaya't nag-usap kami tungkol sa business proposal nila, pinag-aralan ko ng mabuti ang kanilang sinasabi hanggang sa matapos ang aming meeting. " Salamat sa oras, Mr. CEO, mauna na kami," tanging tango lang ang aking sagot at nakita ko ang aking bagong sekretarya na inaayos ang mga papeles na kalat sa lamesa at pati na rin ang mga pinagkainan namin ay inayos niya. Napangiti ak

    Huling Na-update : 2024-08-05
  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 14

    Chapter 14Anne POVNapakamot lang ako sa aking noo kung magpapaalam ba ako o hindi. 'Magpaalam ka, Anne! Baka kung hindi nagpaalam baka bukas sisante kana,' usal sa aking isip. "Hay, bahala na!" kaya agad akong kumatok upang magpaalam. Buti na lang ay good mode ang bago kong amo kaya agad nya akong pinayagan ngunit inutusan nya muna akong ipagtimpla sya ng coffee. Kaya agad kong sinunud ang kanyang utos pagkatapos kong mag timpla ay agad akong bumalik saka nilapag at umalis agad. Hanggang nakapasok ako sa elevator at agad din dumating sa lobby. Buti na lang at di na gaano karami ang nga employees nagsilabasan dahilan upang tuloy-tuloy ang labas ko. Pero hindi makaligtas sa aking paningin ang apat na kalakihan tumingin sa akin at parang nagtutulakan pa sila. Ngunit hindi ko na lang sila pinansin hanggang nakita ko si Manong agad akong nagpapaalam dito saka pumara ng taxi upang magpahatid sa subdivision kung saan ako nakatira. Habang nasa loob ako ng taxi ay hindi ko pa rin lubos

    Huling Na-update : 2024-08-06

Pinakabagong kabanata

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 114: The Final

    Chapter 114 The Final Makalipas ang ilang buwan, naging opisyal na ang "Anne’s Light Foundation". Sa araw ng paglulunsad, napuno ng mga tao ang event hall—mga bata, magulang, at mga kaibigan. Si Amara, sa kanyang simple ngunit eleganteng damit, ay tumayo sa entablado, hawak ang mikropono. Iba na ang kanyang aura ngayon—matatag, puno ng kumpiyansa, at may bagong pag-asa. "Mahal ko si Mom," panimula ni Amara, nagpipigil ng emosyon. "Hindi madaling mawalan ng isang magulang, lalo na kapag sila ang ilaw ng iyong buhay. Pero natutunan ko na ang ilaw na iyon ay puwedeng ipasa sa iba—sa mga batang nangangailangan ng gabay at pagmamahal." Tumingin siya sa akin mula sa entablado, at alam ko na ang susunod na sasabihin niya ay hindi lamang para sa mga tagapakinig, kundi para rin sa aming. "Ang "Anne’s Light Foundation" ay hindi lamang para kay Mom, kundi para sa lahat ng mga batang nawalan ng magulang, upang ipakita na hindi sila nag-iisa. May pag-asa, at may mga taong handang mag-ab

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 113

    Chapter 113 Dixon POV Habang pinagmamasdan ko ang proyektong inilunsad ng aming mga anak bilang alaala sa kanilang yumaong ina, si Anne, dama ko ang saya at pagmamalaki habang nakikita ko ang kanilang mga ngiti. Ngunit sa kabila ng mga ngiting iyon, hindi pa rin naitatago ng kanilang mga mata ang lungkot, lalo na ni Amara, ang aming panganay, na lubos na naapektuhan sa pagkawala ng kanyang ina. Samantala, ang dalawang kambal ay abalang masayang nakikipag-usap sa kanilang mga kakilala. Si Sitti, na likas na masayahin, ang laging nagbibigay liwanag at ngiti sa amin. Sa kabilang banda, ang kanyang kakambal na si Stanley ay mas malalim mag-isip at laging may malawak na pag-unawa sa mga nangyayari sa paligid. Siya ang nagiging sandigan namin, habang si Amara, mula nang pumanaw ang kanyang ina, ay naging mas seryoso at mas nagtuon sa lahat ng bagay. Si Amara ang pinakaapektado sa pagkawala ng kanyang ina. Mula noon, bihira ko na siyang makitang ngumiti. Naging seryoso ito sa trabaho

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 112

    Chapter 112 Stanley POV Ang araw na iyon ay puno ng kalungkutan, ngunit habang naglalakad kami palayo sa libingan ni Mom, isang pakiramdam ng responsibilidad ang bumalot sa akin. Si Sitti at ako, kami ang natitirang mga anak, at sa aking puso, alam kong kailangan kong maging haligi ng pamilya. Kailangan kong ipakita ang lakas, hindi lamang para sa sarili ko kundi para sa kanila. Habang naglalakad, nahulog ang aking tingin sa lupa. Ang mga alaala ni Mom ay bumabalik—ang mga tawa niya, ang mga payo sa buhay, at ang mga simpleng sandaling kasama siya. Saksi ako sa kanyang lakas sa kabila ng lahat ng pagsubok na hinarap niya. Pero ngayon, ang tanong ay; 'Paano ko siya mapapangalagaan sa kabila ng kanyang pagkawala?' “Stanley,” sabi ni Sitti, lumingon siya sa akin. “Anong iniisip mo?” “Iniisip ko kung paano natin maipagpapatuloy ang lahat ng ipinaglaban ni Mom,” sagot ko. “Kailangan nating ipagpatuloy ang kanyang mga pangarap.” Ngumiti siya ng mahina. “Oo, para kay Mom. Pero pa

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   chapter 111

    Chapter 111 Sitti POV Ang araw ng paglilibing ni Mommy Anne, ay isa sa pinakamabigat na araw sa buhay ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari, may mga bagay na tila hindi ko matanggap. Habang nakatayo ako sa tabi ng kanyang puntod, ramdam ko ang bigat ng bawat pagkilos at salita. Ang bawat mukha sa paligid ay nagdadala ng sariling kwento ng sakit at pagkawala, ngunit sa akin, ang sakit ay mas malalim. Nakita ko si Ate Amara sa tabi ng aming ama, hawak ang mga kamay nito, at alam kong kahit gaano kalalim ang kanyang sakit, nariyan pa rin ang katatagan sa kanyang puso. Pero sa akin, parang isang bagyong dumaan—wala akong nakitang liwanag. Ang lahat ng alaala namin ni Mom ay nagiging ulap sa aking isipan, parang mga larawan na unti-unting naglalaho. “Bakit ganito, Mom?” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa hukay. “Bakit kailangan mo pang umalis?” Luminga-linga ako sa paligid, tila hinahanap ang sagot sa mga mata ng mga tao. Wala. Sila rin ay nababalot ng lungkot. Nakita ko ang m

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   chapter 110

    Chapter 110 Amara POV Bata pa lang ako, alam ko na espesyal si Mom. Hindi lang dahil sa palaging mainit ang mga yakap niya o masarap siyang magluto—iba siya. Palagi niyang pinaparamdam sa amin na mahalaga kami, na kahit anong mangyari, andiyan siya para sa amin. Pero habang lumalaki ako, napansin kong unti-unti siyang nagbabago—ang mga ngiti niya, kahit totoo, ay may halong lungkot. Ngayon, alam ko na ang dahilan. Noong una kong nalaman na may sakit si Mom, hindi ako makapaniwala. Palagi kong iniisip na magiging masaya at buo ang pamilya namin magpakailanman. Hindi ko lubos naisip na maaaring mawala siya. Pero nang makita ko siyang humihina, doon ko napagtanto ang katotohanan. Napakahirap tanggapin na hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente. Sabi nga ni Mom noon, "Ang buhay ay parang isang libro—may simula at may katapusan, pero mahalaga kung paano natin isinusulat ang mga pahina." Nang mas maramdaman ko ang bigat ng kanyang sitwasyon, mas naging malinaw sa akin kung gaano s

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 109

    Chapter 109 Dixon POV Wala nang mas masakit pa sa pag-alam na unti-unti nang nawawala ang pinakamamahal mong tao. Ang mga simpleng bagay na dati kong hindi pinapansin—ang mga ngiti ni Anne, ang kanyang mga kwento, ang kanyang mga yakap—ngayon ay nagiging kayamanang mahirap bitawan. Alam kong hindi ako handa, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya kayang pigilan. Simula nang malaman ko ang tungkol sa sakit ni Anne, nag-iba ang pananaw ko sa buhay. Ang bawat araw, bawat sandali, ay tila binibilang ko na. Lahat ng ginagawa namin ay parang may halong lungkot, kahit na sinisikap kong gawing masaya ang mga natitirang araw namin bilang isang pamilya. Isang umaga, habang nasa veranda si Anne at nagmumuni-muni, pinanood ko siya mula sa loob ng bahay. Ang tahimik niyang pagmamasid sa mga ulap ay parang isang paalala na ang bawat sandali ay mahalaga. Hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi ko gustong ipakita sa kanya ang takot ko, pero hindi ko na kaya ang bigat ng nararamdaman ko. Lumapit

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 108

    Chapter 108 Anne POV Masaya ako na kasama ko ang aking mahal sa buhay—ang aking asawa, si Dixon, at ang aming tatlong anak. Bawat halakhak ni Amara, ang aming panganay, ay nagbibigay ng kakaibang saya sa aking puso. Sa kabila ng kanilang paglaki, nananatili ang respeto ng kambal, sina Sitti at Stanley, sa kanilang nakatatandang kapatid. Nakikita ko sa kanilang lahat ang mga mabubuting tao sa hinaharap—mga anak na magpapasaya sa amin ni Dixon. Sa kabila ng kahinaan ng aking katawan, hindi ko ito pinapahalata. Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Pinili kong itago ang aking sakit upang hindi sila mag-alala o magdalamhati. Alam ko na ang aking oras ay limitado. Ngunit sa bawat araw, sinusulit ko ang bawat sandali, ginugugol ang natitirang oras kasama ang mga pinakamahalaga sa aking buhay. Sa bawat ngiti ni Dixon, ramdam ko ang kanyang pagmamahal. Hindi man niya diretsong sabihin, alam kong nararamdaman niyang may mali sa akin. Minsan, mahuhuli ko siyang nakatingin nang matagal, ti

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 107

    Chapter 107 Sitti POV Mula nang magdesisyon kaming umuwi, ang puso ko ay puno ng excitement. Hindi ko maikakaila ang ligaya na dala ng muling pagkikita sa aming pamilya. Habang ako’y natutulog, naisip ko ang mga alaala ng aming kabataan—mga picnic, beach trips, at mga bonding moments na kasama ang aming mga magulang at kapatid. Pagkagising ko sa umaga, sabik akong nag-ayos ng mga gamit. “Stanley, anong oras tayo aalis para sa beach trip?” tanong ko, habang nag-aayos ng mga swimsuit at towels. “Siguro mga alas-dos, para hindi masyadong mainit,” sagot niya. Habang nag-aalmusal, pinagmamasdan ko ang aming mga magulang na masayang nag-uusap. Ang kanilang ngiti at tawanan ay nagbibigay ng init sa aking puso. “Gusto ko sanang ilabas ang mga lumang litrato natin mamaya, para balikan ang mga alaala,” mungkahi ko. “Magandang ideya yan! Masaya siguro ‘yun,” tugon ni Mom, sabik na naghahanap ng mga album. Matapos ang almusal, nagsimula na kaming maghanda para sa beach. Ang mga bata, tula

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 106

    Chapter 106 Stanley POV Mula nang nag-video call kami ng aming mga magulang, puno ng saya at excitement ang aming puso. Nais naming surpresahin sila sa aming pagbabalik sa Pilipinas. Ang mga alaala ng mga pamilya namin ay nagbibigay ng inspirasyon sa amin, at ang mga plano namin ay unti-unting bumubuo. “Stanley, excited na ako! Kailangan nating maging maayos ang lahat,” sabi ni Sitti habang nag-aayos ng aming mga kagamitan sa suitcase. “Oo, dapat tayong maging tahimik tungkol dito. Gusto kong makita ang kanilang mga mukha kapag nakita nila tayo,” tugon ko, punung-puno ng kagalakan. Habang nag-iimpake, naisip ko ang mga bagay na nais naming ipahayag sa aming mga magulang. Matagal na rin kaming wala sa Pilipinas, at ang pagkakataong ito ay tila isang regalo. Ang mga pagmamahal at alaala mula sa mga nakaraang taon ay muling bumabalik sa akin. “Anong mga pasalubong ang gusto mong dalhin?” tanong ni Sitti habang naglalagay ng mga damit. “Baka magdala tayo ng mga sweets at del

DMCA.com Protection Status