Chapter 79

Samantha Pov...

Ayaw ko pang umalis sa ospital dahil gusto kung makita si Rex pagkagising niya pero mabigat ang paligid namin.

Wala akong nagawa kundi umalis kasama nina Luigi at Vivian palabas ng ospital. Wala akong tigil sa kakaiyak at hindi umiimik.

Oo, tama sila kasalanan ko ang lahat kung hindi ako umalis hindi siya naaksidente ng ilang beses. Ako nga ang dahilan ng lahat ng kanyang pasanin sa buhay. Napaupo ako sa labas ng ospital na umiiyak. Masakit ipamukha sa'yo kung gaano ka kasama pero hindi mo pa rin naiintindihan at paulit ulit mong ginagawa ang gusto mong gawin. Mahal ko siya pero bakit ko nagawa ang lahat ng mga ito sa kanya?

"Sam, tama na! Kanina ka pa umiiyak eh!" Pakiusap sa akin ni Vivian. I can't help, tuwing umaalingawngaw sa pandinig ko ang mga sinabi ni kuya ay hindi ko mapigilan ang hindi umiyak.

"Viviiiaaan!" Palahaw kong tawag sa kanya.

"Tara na muna kumain para may lakas kang humarap sa kanila. Dumadami na silang galit sa'yo. Sinabi ko naman kasi sa'yo no