Jordan Pov "Dad, what are we going to do now?" Tanong ko kay daddy. Hindi ko pa nakakausap si Rex simula umalis kami sa bilibid nung isang araw. Kailangan kung bumalik sa ospital para masiguradong okay na si Jay-ar. "I don't know Jordan. Find Rex and talk to him! Hindi ko na alam kung anu ang gagawin kay Samantha. Tumatanda siyang paurong!" Bagsak ang balikat na sagot ni daddy. Sino ba ang hindi naguguluhan sa kanyang mga ginagawa. Pwede namang simplehan nalang niya at manatili siya sa tabi ni Rex habang buhay. "I will dad, but I need to go back to the hospital. Ayaw kong mapagod si Anita." Sagot ko sa kanya. "What are going to do there? Bakit naman nasa ospital si Anita ngayon?" Gulat niyang tanong pagkasabi ko ng ospital. Mga lugar na nakakatakot banggitin sa aming pamilya. "Jay-ar almost got poisoned sa school canteen nila. Saka lang ako umalis kanina nung sabi ng doktor okay na siya pero hindi ko pinayagan na lumabas ngayon na hindi cleared ang lahat and I just learned Anita
Rex PovAlam kung hindi tama na iniwanan ko si Jordan pero wala na akong mukhang ihaharap sa kanya. Totoo naman ang sinabi ni Georgia kasalanan ko ang lahat. I'm overwhelmed to what is happening forgeting what is the most part needed my attention. Isinisi ko ang lahat ng kasalanan sa kanya kahit ako ay may kasalanan din. When will this hatred engulfing me get out of my system? Paulit - ulit kong sinasabi sa sarili ko na hindi ako galit kay Samantha that I just hated what she did. Pero hindi iyon ang ibinubulong ng sarili ko! Paulit - ulit ko siyng pinapaalis sa buhay ko at sinsabing hindi ko siya kailangan pero bakit abot sa langit ang galit ko tuwing nakikita ko sila ni Luigi? Fuck! Galit kong sigaw sabay binaliktad ang mesa sa aking harapan. Tumilapon lahat ang mga pagkain at bote ng alak na aking iniinom. I hate this feeling!Tumayo ako para pumunta sa kusina at kumuha ng panibagong bote kaso natapakan ko ang mga nabasag na plato at bote. "Aahh! Shit!" Mura kung muli sa sakit. Pin
Samantha Pov... "Samantha?" Pagpukaw sa akin ni Lui. Simula kasi nasa biyahe kami papuntang airport ay malalim na ang aking iniisip. "Samantha anung iniisip mo? Masyadong malalim!" Kanyang tanong habang binababa ang aming gamit. Nakatulala nanaman pala ako imbes na tulungan siya. Nawawala ako sa aking sarili. "Ah! Wala naman Lui. Inip lang ako. Gusto ko ng makarating sa Hawaii agad!" Pagsisinungaling ko sa kanya. Gustong magpaiwan kasi ng puso ko samantalang nagmamadali naman ang aking utak na gustong lisanin ang lugar. Tanging ang malalim niyang pagbuntong hininga ang aking narinig. Ang akala ko noon na masama tao ngayon ay aking tagapagligtas at nakakaintindi sa akin. Totoo talaga ang kasabihan na don't judge a book by it's cover. Pumasok na ako sa airport at nakasunod naman si Luigi sa aking likuran. Tama lang ang desisyon ko noon pa na huwag manirahan o mamuhay dito. Hindi dito ang lugar na para sa akin kundi sa malayong lugar. Dito sa lugar na ito nakabaon sa kumunoy ang aki
Rex Pov..Sa sobrang pagkamiss ko sa mga bata nakalimutan ko si Samantha. I cut all my appointment the next day to play with my children at home and planning more itineraries with them. Nagpagawa ako ng swing sa ilalim ng puno ng mangga at slides sa di kalayuan sa mangga para may libangan ang mga bata kapag nasa trabaho ako. Matatapos ang mini park na laruan nila ngayon at pwede na nilang paglaruan bukas. Inakay ko ang aking mga anak at umakyat sa taas para patulugin sila para sa kanilang afternoon nap. Pagkatulog ng mga bata ay pumunta ako sa aking study room at tinawag ang dalawang yaya. I want to know what happened to that four years. Tuwing maaalala ko yung araw na namatay sila hindi maipaliwanag na sakit ang bumabalot sa aking dibdib at mahirap huminga. Pagkarating nila sa aking study room ay mukha silang kabado at natatakot. "Umupo po kayo manang." Sabi ko sa kanila ngunit atubili silang umupo. "Manang hindi ko po kayo papagalitan kaya umupo po muna kayo at marami tayong pag
Samantha PovNanginginig pa ang aking katawan sa kilabot. Hindi ko gustong makikita niya kaming magkasama dahil ayaw kong magkaroon ng hindi pagkakaintindihan ngunit nakita niya pa rin kami. I feel exhausted and drowsy kaya ako humilig sa balikat ni Luigi sana tinanggap ko nalang ang sinabi ni Luigi na humiga sa inayos niyang higaaan hindi na sana umabot sa ganito. Inabutan ako ni Luigi ng tubig. Halos makalahati ko ang isang litrong tubig sa nerbiyos. Hindi ko mapigilan ang hindi mapaluha. Isa lang naman Rex ang kailangan ko sa'yo! Isa lang! Masakit ka talaga mahalin at ipaglaban."I'm sorry!" Sabi ko kay Luigi. Nahihiya kasi ako sa kanya. Sa dami ng naitulong niya sa akin kahihiyan lagi ang naisusukli ko. Pinagbubulungan na kami rito na pinagtaksilan ko si Rex kaya ganun ang galit niya pagkakita sa amin pero hindi naman totoo. Pero sino ang maniniwala sa akin kapag nagpaliwanag ako. Lagi namang ang hindi magandang pangyayari ang nakatatak sa kanila. Lalo akong napaiyak sa habag sa a
Samantha Pov...Ayaw ko pang umalis sa ospital dahil gusto kung makita si Rex pagkagising niya pero mabigat ang paligid namin.Wala akong nagawa kundi umalis kasama nina Luigi at Vivian palabas ng ospital. Wala akong tigil sa kakaiyak at hindi umiimik. Oo, tama sila kasalanan ko ang lahat kung hindi ako umalis hindi siya naaksidente ng ilang beses. Ako nga ang dahilan ng lahat ng kanyang pasanin sa buhay. Napaupo ako sa labas ng ospital na umiiyak. Masakit ipamukha sa'yo kung gaano ka kasama pero hindi mo pa rin naiintindihan at paulit ulit mong ginagawa ang gusto mong gawin. Mahal ko siya pero bakit ko nagawa ang lahat ng mga ito sa kanya?"Sam, tama na! Kanina ka pa umiiyak eh!" Pakiusap sa akin ni Vivian. I can't help, tuwing umaalingawngaw sa pandinig ko ang mga sinabi ni kuya ay hindi ko mapigilan ang hindi umiyak. "Viviiiaaan!" Palahaw kong tawag sa kanya. "Tara na muna kumain para may lakas kang humarap sa kanila. Dumadami na silang galit sa'yo. Sinabi ko naman kasi sa'yo no
Jordan Pov...Hindi ko gustong sumbatan si Samantha dahil parehas lang naman silang nasasaktan pero siya ang may pinakamalaking parte sa lahat ng mga nangyayari.Naiinis ako sa kanya dahil patuloy siyang gumagawa ng mga bagay na hindi dapat. Gusto ko na nga siyang sampalin ng malakas para matauhan siya pero hindi ko kayang manakit ng babae lalo pa at kapatid ko siya.Mahal na mahal ko si Samantha pero nakakagigil ang kanyang ugali ngayon. Sa pagtira niya sa ibang bansa naging makitid na ang kanyang utak at makasarili. Hindi siya dating ganun. Mapagbigay, mapagmahal at maaalalahanin siya kaya naman nakakagalit ang ugali niya ngayon. Minsan gusto ko rin sisihin ang mga kaibigan niya.Nung malaman kong siya ang dahilan kung bakit naaksidente si Rex ay nag alburuto talaga ang dugo ko. Muntik ko talagang masuntok siya sa ospital.Nakakainis na makita siya sa labas ng operating room na umiiyak pero siya naman may kakagawan. Kaya naman hindi ko napigilan ang aking sarili na sigawan siyang um
Samantha Pov...Bumalik ako sa ospital pagkatapos naming kumain. Hinintay kung umalis si Aviana at kuya Jordan bago pumasok sa loob. Tinitigan ko siya mula ulo hanggang paa. This is my first time being with him since he got a multiple accidents before. Dahan dahan akong naglakad palapit sa kanyang kama. Inayos ko ang kanyang manipis na kumot bago hawakan ang kanyang kamay. Unti - unting pumapatak ang aking luha habang nakatigtig sa kanyang kamay papunta sa kanyang mukha. He look different right now, makikita mo ang mga wrinkles sa kanyang mukha at nagtutubuan na balbas."Rex." Mahina kong sambit. I don't know where to start or what to say. Pinunasan ko ang aking luha. Tama sila wala akong karapatang makaramdam ng sakit at umiyak. Hinaplos ko ang kanyang mukha habang ayaw masaway ang aking luha sa pagpatak. Ito ang pagkakataon na malapitan ko siya na hindi kami nag - aaway."Rex, I'm sorry." Ito ang alam kung mga salita na pwede kong sabihin kahit alam kung hindi sapat para gamutin ang