Chapter 3. What's With the Spark

LACE...

Hindi ako makatulog. Binabalik-balikan ko sa isip ko ang nangyari kanina lang. Totoo ba 'yon? Bakit may ganun?

Sabi ni papa, ihatid ko daw sa may gate ang mga bisita. Bisita ba 'yon e si Brylle lang naman at si Brix 'yon. Pero bilang mabuting anak, sumunod naman ako kay papa. Pagkalabas nila ng gate, nagulat ako nang tawagin ako ni Brix.

"Lace."

"O, bakit?" asik ko, alam ko naman kasi na wala syang matinong sasabihin kaya pinangunahan ko na sya ng galit na tono. Pero may kakaiba akong nabanaagan sa kanyang mga mata. Ano yun? Nde ko masabing lungkot pero nde rin naman saya. Higit sa lahat seryoso sya. Kaya minabuti ko nang kausapin sya ng maayos.

"Dun tayo sa may upuan." niyaya ko sya sa may pahingahan sa may gilid ng bahay namin. Naupo ako at sumunod naman sya. Pero nde naman sya nagsasalita kaya naisip kong itanong yung kanina ko pa gustong itanong sa kanya sa school pa lang.

"Masama ba ang loob mo dahil ako ang napili nila sa school---" nagulat ako ng putulin nya ang sinasabi ko sa pagalit na tono at mataas na tinig.

"No! Ano bang sinsabi mo? Kanina ka pa sa school, tinitingnan m'ko na parang--" 

Sa inis ko, pinutol ko rin ang sinasabi nya at pagalit ding sinabi, "E bakit ba nagagalit ka, tinatanong ko lang naman. Alam mo, nde talaga tayo pwedeng mag-usap nang mahinahon kahit kelan!" sabay tumayo ako. 

Pero hinawakan niya ang kamay ko. Napapitlag ako, parang may spark ng kuryenteng dumaloy sa mga kamay namin sa simpleng pagdampi lang na iyon. Tumayo sya at bumitaw sa akin, marahil naramdaman nya rin ang kuryente. Napatingin lang ako sa kanya. Mas lalo kong ikinagulat yung sumunod nyang sinabi.

"Sorry. Hindi ako galit. Believe it or not, I think you deserve to be a valedictorian. Congratulations." sabi nya nang nakangiti. Totoo ba'to, si Brix inamin na deserve ko ang pagkapanalo at ngumiti pa sa akin. Parang tinambol ang puso ko ng mga ngiting 'yon. Hindi pa ko nakaka-recover sa nararamdaman ko nang magsalita ulit sya.

"Sige, good night." Yun lang at umalis na siya. Naiwan akong tulala sa inasal nya. Sinundan ko lang sya ng tingin. Ano kaya ang nakain nya, bakit ganito sya kabait sa akin ngayon?

At hanggang ngayon, dala dala ko sa pagtulog ko ang alalahaning 'yon. Ano ba talaga ang nangyari at bigla may ganoong eksena kami ni Brix. Bigla naisip ko 'yung kantang pinagsaluhan namin kanina. Dama ko ang sinseridad sa kantang 'yon. Totoong masaya ako sa pag-awit namin ng kantang yon. Dahil ba 'yun doon. 

Haissst! Ano ba Lace, matulog ka na nga. Si Brix yun, yung kaaway mo remember? Kaya tumigil ka na sa kakaisip sa kanya. What's with that spark para magkaganito ako sa'yo Brix!!!!

Kinabukasan niyaya ko si Jas na mag-jogging sa buong subdivision. Taga-kabilang kalye lang si Jas kaya madali ko syang makayag sa mga ganitong pagkakataon. Paglabas ko ng bahay, nadatnan ko si Brylle na kausap ni Jas. Sa itsura nito, mukhang sasama din sya sa pagja-jogging namin.

"Hi, Lace good morning." bati ni Brylle.

"Hi." sabi kong nakangiti rin pero bigla hindi ko maiwasang lumingon sa may harapang bahay, hinahanap ko ba si Brix? Bakit naman?! Nagulat pa ako nang magsalita ulit si Brylle.

"Wag kang mag-alala, walang mang-aasar sa'yo ngayon, umalis si Brix. Isinama ng uncle namin sa Laguna."

"Ganun ba", sabi ko na lang. "Tara."

Nag-umpisa na nga kaming mag-jogging. Nakatatlong lapse na kami pabalik-balik sa apat na kalye kaya naisipan naming magpahinga sa may arcade ng subdivision. Halos maubos ko 'yung tubig na dala ko sa pagkauhaw. Tagaktak talaga ang pawis ko. Ilang calories kaya ang na-burn ko ngayon?

Lumapit si Brylle sa akin. "Gusto nyo ng ice cream? Treat ko kayo."

"No!!" halos sabay naming pagsigaw ni Jas.

Natawa si Brylle. "Grabe, ngayon lang kayo tumanggi sa treat ko ha."

"Brylle, nang-aasar ka ba?" tanong ko.

"Syempre hindi, ikaw pa." saka nya ginusot ang buhok ko. 

"Wag mo nga akong ginaganyan, hindi na ako batang paslit na dapat mong ganyanin."

"Woohhh wait, nakakatakot ka naman ngayon. Ang sungit mo. Dati si Brix lang ang sinusungitan mo ng ganyan. Pati ako, ako 'to Lace."

"Hmp, basta."

"Ok."

"Ano ba kayong dalawa? Kayo na ba ang bagong war freak ngayon?" ani Jas.

"Oi, nde a. Kahit kelan hindi ko aawayin yan si Lace, mahalin pa pwede."

"Yuck, tumigil ka nga dyan Brylle. Kapatid lang tingin ko sa'yo noh!"

"Ouchh, ang sakit naman no'n."

Nagulat ako sa sinabi na yon ni Brylle, alam ko, nararamdaman ko espesyal ako sa kanya pero ngayon lang talaga nya inamin sa akin na may gusto sya sa akin. O kung pag-amin nga bang matatawag yun. Para kasing nadulas lang sya pero kelangan ko syang deretsahin. Nde pwdeng magkagusto sya sa akin, dahil wala akong nararamdaman para sa kanya maliban sa pagtinging kapatid. At saka mga bata pa kami para mag-isip ng ganoon.

Graduation day, masaya ako dahil parehong um-attend sina papa at mama sa ceremony. Kaya naman mas inspirado akong i-deliver ang valedictorian speech ko. Ramdam ko ang kasiyahang ibinigay ko sa parents ko, alam kong proud na proud sila sa akin.

After ng ceremony, picture taking with friends and classmates of course. Palitan din ng mga slumbook, last day na kasi namin na magkakasama. Ibinalik sa akin ng isang classmate ang slumbook ko, nang biglang agawin 'to ni Brix.

"Hey, bakit ako hindi mo pinapirma dito ha."

"Bakit kita papipirmahin e kapitbahay lang naman kita noh. Saka nde ako interesado sa'yo noh!"

"Basta pipirma ako." Hinayaan ko na lang sya dahil ayokong masira ang moment na'to. Maya maya lumapit na rin sa amin ang parents namin.

"Sweetie, congratulations!" sabi ni Tita Meg, mommy nila Brix at Brylle.

"Thanks, tita."

"Can you believe, you beat up my son here who used to fight with you by all means. Congratulations, iha." sabi naman ni tito Charles.

"Thank you, tito."

"Anyway kids, congratulations to all of you. We are very proud parents here, all of you are on top of the class. Sabay sabay na tayong mag-celebrate. Nagpa-reserve si Maya sa isang Chinese Restaurant." sabi naman ng papa ko.

"Yes sir." sabay sabay naming sagot with a salute.

Habang kumakain kami, di ko maiwasang mailang kasi nararamdaman ko ang madalas na pagsulyap ni Brix sa akin. Ano na naman ba 'to? Binabantayan nya ba ang bawat subo ko, para malaman nya kung gaano ako katakaw kaya lumalaki ang katawan ko. Nakakabadtrip talaga 'to. Hindi tuloy ako makakain ng maayos.

"Sweetie, napapansin ko ang laki na ng ipinayat mo, lalo ka tuloy gumanda." puna ni tita Meg.

"Naku, thank you po tita."

"Hay naku, Meg. Ewan ko ba sa batang yan, parte ba ng pagdadalaga nya 'yung naging maselan sa pagkain, gaya ngayon, halos kaunti lang ang nakain nya." Sabi naman ni mama.

"Hey, princess baka naman may nagpapapayat na sa'yo sa school kaya ganyang nagbabawas ka ng pagkain mo." dugtong pa ni papa.

"Pa, ano ba yan. Wala po. Bakit ba ako ang pinag-uusapan nyo." pagmamaktol ko, napainom tuloy ako ng tubig dahil pakiramdam ko mabubulunan ako sa mga kinain ko. Lalo tuloy ako nailang at pakiramdam ko rin, pulang pula na ang mukha ko. Pilit kong iniiwasan ang mapasulyap kay Brix, pero nahagip pa rin sya ng mga mata ko dahil nasa harapan ko sya. Kitang kita ko ang pagngiti nya. Anong ibig sabihin ng ngiting yon, nang-aasar ba 'to. Inirapan ko sya sa inis ko. 

BRIX...

Kanina ko pa napapansin ang matipid na pagkain ni Lace, ano ang nangyari sa kanya. Bakit tila hindi na sya maganang kumain ngayon, di gaya ng dati. Kaya ba, pumapayat na sya ngayon. Kanina habang nasa stage kami, napansin kong nagkakaroon na ng hubog ang kanyang katawan. Di ko tuloy mapigil ang sarili kong tingnan sya. 

Lately, napapansin ko na ang unti-unting pagbabago sa personality ni Lace. Dati na syang maganda, pero mas lalo syang gumaganda habang nagdadalaga sya. At nagugustuhan ko ang pagbabagong 'yun. Marahil, dahil hindi na sya umaaktong parang bata, o umaastang siga. Bihira na rin kasi nya akong hamunin ng suntukan. At ngayon nga, parang nako-conscious sya na pinagmamasdan ko sya. Nakakatuwa ang reaksyon nya, parang naging mahiyain ata sya lalo na no'ng pinuri sya ni mommy.

"Sweetie, napapansin ko ang laki na ng ipinayat mo, lalo ka tuloy gumanda." sabi ni mommy. 

"Naku, thank you po tita." nahihiya nyang sabi, parang nag-blush pa nga sya.

"Hay naku, Meg. Ewan ko ba sa batang yan, parte ba ng pagdadalaga nya 'yung naging maselan sa pagkain, gaya ngayon, halos kaunti lang ang nakain nya." sabi naman ni tita Maya. 

"Hey, princess baka naman may nagpapapayat na sa'yo sa school kaya ganyang nagbabawas ka ng pagkain mo." dugtong pa ni tito Al. Bigla akong napaisip, hindi kaya may nagugustuhan na syang lalaki kaya sya nagpapa-sexy ngayon. Pansin ko rin na nag-aayos na sya ng buhok na dati'y naka-ponytail lang.

"Pa, ano ba yan. Wala po. Bakit ba ako ang pinag-uusapan nyo." pagmamaktol nya sabay inom ng tubig. Lalo tuloy syang nagblush. Pinkish cheeks, they're so cute kaya napangiti ako. Kitang kita ko ang pagkunot ng noo nya pagtingin nya sa akin sabay irap. Galit na naman ba sya sa akin? Ano bang ginawa ko? Bigla naisip ko, sino kaya ang inspirasyon ni Lace sa pagpapapayat.

After ng dinner, nag-tea pa ang parents namin, kaya nagpunta kaming tatlo sa balcony ng resto. Tumabi ako kay Brylle at bumulong, "Sino kaya ang crush ni Lace sa school? May idea ka?"

"Bakit ako ang tinatanong mo? Ba't di mo sya tanungin ng diretso?" sagot ni Brylle.

"Lace, sino daw---", agad kong tinakpan ang bibig ni Brylle.

"Ano ka ba, kaya nga ikaw ang tinatanong ko e, dahil ayokong magtanong ng harapan? Ikaw talaga, ang daldal mo."

"Hoy, kayong dalawa, ako na nga ang inulam sa dinner, pati ba naman ngayon ako pa rin ang pinagti-tripan ninyo? Pwes, para sabihin ko sa inyo, wala ni isa sa inyo ang type ko kaya tigilan nyo ko!" ani Lace.

"Sino??" sabay naming tanong ni Brylle out of curiosity.

"Ay, basta! Ewan ko sa inyong dalawa!" saka sya dire-diretsong pumasok muli sa loob ng resto.

Buong magdamag, si Lace ang laman ng utak ko. Dalaga na nga pala sya, may nagugustuhan na. Sino kaya yun? Eh, ano bang pakiaalam ko! Pero di ko maiwasang i-wish na sana...sana...haisssttt. Matulog ka na nga Andrei Brix! 

Kinabukasan, maaga akong nagising, nagulat ako pagsilip ko sa bintana, nakita ko si Lace na nag-i-stretching. Agad akong naligo at nagbihis. Paglabas ko, sinundan ko syang mag-jogging. Nagulat pa sya nang tawagin ko ang pangalan nya. "Lace!"

"Ano ba yan, Brix. Aatakihin ako sa puso nang dahil sa'yo."

"Ooopppss wag naman, sayang naman ang gandang yan kung mauuwi lang sa waste." sabi ko sabay kindat sa kanya.

Umirap sya, "Pwede ba? Ano bang ginagawa mo dito, ba't mo'ko sinusundan?"

"Oy, di kita sinusundan a," tanggi ko.

"Nagkataon lang na nakita kita rito."

"Whatever!" saka sya nagmamadaling tumakbo at iniwan ako.

"Oy, teka lang." Humabol ako sa kanya. Di na sya umimik hanggang sa mapagod kami kakatakbo at umupo sa bench ng park. Uminom sya ng tubig. Patay, wala akong dalang tubig at ang masakit wala din akong dalang pera pambili. Napatingin sya sa akin.

"Don't tell me, wala kang tubig?" asik nya. Tumango ako.

"What?? Nag-jogging ka ng walang tubig? An-tanga mo naman."

"Tanga agad, hindi ba pwedeng nakalimutan lang." Natawa sya, maganda pala sya sa malapitan pag nakatawa sya. Nakamasid lang ako, as if i was mesmerized by that smile.

"Hey, what??? Something wrong with my face?" 

"Wala." Napayuko ako, ano ba tong nararamdaman ko, simpleng ngiti lang.

"O heto, inumin mo, kung ok lang sa'yo inumin ang tira ko a."

"Aba'y syempre. Choosy pa ba ako?" kinuha ko ang tumbler nya. Ewan ko, pero bigla naisip ko, I can taste her lips on it. Sweet. Para ko na rin syang nahalikan. Bigla nakita ko syang nag-blush. Naisip nya rin ba ang naisip ko.

"Thanks", sabi ko. Sabay abot ng tumbler sa kanya.

"Lika na." Naglakad na kami pabalik sa bahay, walang imikan. Bakit bigla balik na naman kami sa ganito, ilang sa isat isa. Nang bigla may bike na paparating, my instinct told me to protect her. Kaya hinila ko sya sa pagkabigla nya at niyakap. Parang slow-mo ang lahat sa paligid. Napatingin ako sa shock nyang mukha, pulang pula. Dun ko lang naisip, nakadikit na pala ang dibdib nya sa dibdib ko. Kahit ako, pakiramdam ko, pulang pula din ako. Bigla nya akong tinulak at saka sya tumakbo nang mabilis. Hindi ko na sya nahabol.

LACE...

Pagdating ko sa bahay, dire-diretso ako sa room ko. What just happened? Oh my God, Lace wake up. Paulit ulit sa isip ko ung eksena, ang dibdib ko sa dibdib nya.. Napatili ako.. Agad pumasok si mama sa room ko.

"Lace, anong nangyari?"

"Huh? Ah, wala ma. Sorry po, nagulat lang ako." napahiya ako sa inasal ko.

"Magpahinga ka muna bago ka maligo ha, mapasma ka nyan."

"Opo."

Pag-alis ni mama, agad kong kinalma ang sarili ko. Di ko alam ngayon kung paano ako haharap kay Brix...

Pagkatapos kong maligo, kumain lang ako at muling nagkulong sa kwarto.

Bigla naisip kong tingnan ang slum book na pinirmahan ni Brix at ini-scan ang nakasulat doon.

F

LACE...

Hindi ako makatulog. Binabalik-balikan ko sa isip ko ang nangyari kanina. Totoo ba 'yon? Bakit may ganun?

Sabi ni papa, ihatid ko daw sa may gate ang mga bisita. Bisita ba 'yon e si Brylle lang naman at si Brix 'yon. Pero bilang mabuting anak, sumunod naman ako kay papa. Pagkalabas nila ng gate, nagulat ako nang tawagin ako ni Brix.

"Lace."

"O, bakit?" asik ko, alam ko naman kasi na wala syang matinong sasabihin kaya pinangunahan ko na sya ng galit na tono. Pero may kakaiba akong nabanaagan sa kanyang mga mata. Ano yun? Nde ko masabing lungkot pero nde rin naman saya. Higit sa lahat seryoso sya. Kaya minabuti ko nang kausapin sya ng maayos.

"Dun tayo sa may upuan." niyaya ko sya sa may pahingahan sa may gilid ng bahay namin. Naupo ako at sumunod naman sya. Pero nde naman sya nagsasalita kaya naisip kong itanong yung kanina ko pa gustong itanong sa kanya sa school pa lang.

"Masama ba ang loob mo dahil ako ang napili nila sa school---" nagulat ako ng putulin nya ang sinasabi ko sa pagalit na tono at mataas na tinig.

"No! Ano bang sinsabi mo? Kanina ka pa sa school, tinitingnan m'ko na parang--" 

Sa inis ko, pinutol ko rin ang sinasabi nya at pagalit ding sinabi, "E bakit ba nagagalit ka, tinatanong ko lang naman. Alam mo, nde talaga tayo pwedeng mag-usap nang mahinahon kahit kelan!" sabay tumayo ako. 

Pero hinawakan niya ang kamay ko. Napapitlag ako, parang may spark ng kuryenteng dumaloy sa mga kamay namin sa simpleng pagdampi lang na iyon. Tumayo sya at bumitaw sa akin, marahil naramdaman nya rin ang kuryente. Napatingin lang ako sa kanya. Mas lalo kong ikinagulat yung sumunod nyang sinabi.

"Sorry. Hindi ako galit. Believe it or not, I think you deserve to be a valedictorian. Congratulations." sabi nya nang nakangiti. Totoo ba'to, si Brix inamin na deserve ko ang pagkapanalo at ngumiti pa sa akin. Parang tinambol ang puso ko ng mga ngiting 'yon. Hindi pa ko nakaka-recover sa nararamdaman ko nang magsalita ulit sya.

"Sige, good night." Yun lang at umalis na siya. Naiwan akong tulala sa inasal nya. Sinundan ko lang sya ng tingin. Ano kaya ang nakain nya, bakit ganito sya kabait sa akin ngayon?

At hanggang ngayon, daladala ko sa pagtulog ko ang alalahaning 'yon. Ano ba talaga ang nangyari at bigla may ganoong eksena kami ni Brix. Bigla naisip ko yung kantang pinagsaluhan namin kanina. Dama ko ang sinseridad sa kantang 'yon. Totoong masaya ako sa pag-awit namin ng kantang yon. Dahil ba 'yun doon. 

Haissst! Ano ba Lace, matulog ka na nga. Si Brix yun, yung kaaway mo remember? Kaya tumigil ka na sa kakaisip sa kanya. What's with that spark para magkaganito ako sa'yo Brix!!!!

Kinabukasan niyaya ko si Jas na mag-jogging sa buong subdivision. Taga-kabilang kalye lang si Jas kaya madali ko syang makayag sa mga ganitong pagkakataon. Paglabas ko ng bahay, nadatnan ko si Brylle na kausap ni Jas. Sa itsura nito, mukhang sasama din sya sa pagja-jogging namin.

"Hi, Lace good morning." bati ni Brylle.

"Hi." sabi kong nakangiti rin pero bigla hindi ko maiwasang lumingon sa may harapang bahay, hinahanap ko ba si Brix? Bakit naman?! Nagulat pa ako nang magsalita ulit si Brylle.

"Wag kang mag-alala, walang mang-aasar sa'yo ngayon, umalis si Brix. Isinama ng uncle namin sa Laguna."

"Ganun ba", sabi ko na lang. "Tara."

Nag-umpisa na nga kaming mag-jogging. Nakatatlong lapse na kami pabalik-balik sa apat na kalye kaya naisipan naming magpahinga sa may arcade ng subdivision. Halos maubos ko 'yung tubig na dala ko sa pagkauhaw. Tagaktak talaga ang pawis ko. Ilang calories kaya ang na-burn ko ngayon?

Lumapit si Brylle sa akin. "Gusto nyo ng ice cream? Treat ko kayo."

"No!!" halos sabay naming pagsigaw ni Jas.

Natawa si Brylle. "Grabe, ngayon lang kayo tumanggi sa treat ko ha."

"Brylle, nang-aasar ka ba?" tanong ko.

"Syempre hindi, ikaw pa." saka nya ginusot ang buhok ko. 

"Wag mo nga akong ginaganyan, hindi na ako batang paslit na dapat mong ganyanin."

"Woohhh wait, nakakatakot ka naman ngayon. Ang sungit mo. Dati si Brix lang ang sinusungitan mo ng ganyan. Pati ako, ako 'to Lace."

"Hmp, basta."

"Ok."

"Ano ba kayong dalawa? Kayo na ba ang bagong war freak ngayon?" ani Jas.

"Oi, nde a. Kahit kelan hindi ko aawayin yan si Lace, mahalin pa pwede."

"Yuck, tumigil ka nga dyan Brylle. Kapatid lang tingin ko sa'yo noh!"

"Ouchh, ang sakit naman no'n."

Nagulat ako sa sinabi na yon ni Brylle, alam ko, nararamdaman ko espesyal ako sa kanya pero ngayon lang talaga nya inamin sa akin na may gusto sya sa akin. O kung pag-amin nga bang matatawag yun. Para kasing nadulas lang sya pero kelangan ko syang deretsuhin. Nde pwdeng magkagusto sya sa akin, dahil wala akong nararamdaman para sa kanya maliban sa pagtinging kapatid. At saka mga bata pa kami para mag-isip ng ganoon.

Graduation day, masaya ako dahil parehong um-attend si papa at mama sa ceremony. Kaya naman mas inspirado akong i-deliver ang valedictorian speech ko. Ramdam ko ang kasiyahang ibinigay ko sa parents ko, alam kong proud na proud sila sa akin.

After ng ceremony, picture taking with friends and classmates of course. Palitan din ng mga slumbook, last day na kasi namin na magkakasama. Ibinalik sa akin ng isang classmate ang slumbook ko, nang bigla agawin 'to ni Brix.

"Hey, bakit ako hindi mo pinapirma dito ha."

"Bakit kita papipirmahin e kapitbahay naman kita noh. Saka nde ako interesado sa'yo noh!"

"Basta pipirma ako." Hinayaan ko na lang sya dahil ayokong masira ang moment na'to. Maya maya lumapit na rin sa amin ang parents namin.

"Sweetie, congratulations!" sabi ni Tita Meg, mommy nila Brix at Brylle.

"Thanks, tita."

"Can you believe, you beat up my son here who used to fight with you by all means. Congratulations, iha." sabi naman ni tito Charles.

"Thank you, tito."

"Anyway kids, congratulations to all of you. We are very proud parents here, all of you are on top of the class. Sabay sabay na tayong mag-celebrate. Nagpa-reserve si Maya sa isang Chinese Restaurant." sabi naman ng papa ko.

"Yes sir." sabay sabay naming sagot with a salute.

Habang kumakain kami, di ko maiwasang mailang kasi nararamdaman ko ang madalas na pagsulyap ni Brix sa akin. Ano na naman ba 'to? Binabantayan nya ba ang bawat subo ko, para malaman nya kung gaano ako katakaw kya lumalaki ang katawan ko. Nakakabadtrip talaga to. Hindi tuloy ako makakain ng maayos.

"Sweetie, napapansin ko ang laki na ng ipinayat mo, lalo ka tuloy gumanda." puna ni tita Meg.

"Naku, thank you po tita."

"Hay naku, Meg. Ewan ko ba sa batang yan, parte ba ng pagdadalaga nya yung naging maselan sa pagkain, gaya ngayon, halos kaunti lang ang nakain nya." Sabi naman ni mama.

"Hey, princess baka naman may nagpapapayat na sa'yo sa school kaya ganyang nagbabawas ka ng pagkain mo." dugtong pa ni papa.

"Pa, ano ba yan. Wala po. Bakit ba ako ang pinag-uusapan nyo." pagmamaktol ko, napainom tuloy ako ng tubig dahil pakiramdam ko mabubulunan ako sa mga kinain ko. Lalo tuloy ako nailang at pakiramdam ko rin, pulang pula na ang mukha ko. Pilit kong iniiwasan ang mapasulyap kay Brix, pero nahagip pa rin sya ng mga mata ko dahil nasa harapan ko sya. Kitang kita ko ang pagngiti nya. Anong ibig sabihin ng ngiting yon, nang-aasar ba 'to.

BRIX...

Kanina ko pa napapansin ang matipid na pagkain ni Lace, ano ang nangyari sa kanya. Bakit tila hindi na sya maganang kumain ngayon, di gaya ng dati. Kaya ba, pumapayat na sya ngayon. Kanina habang nasa stage kami, napansin kong nagkakaroon na ng hubog ang kanyang katawan. Di ko tuloy mapigil ang sarili kong tingnan sya. 

Lately, napapansin ko na ang unti-unting pagbabago sa personality ni Lace. Dati na syang maganda, pero mas lalo syang gumaganda habang nagdadalaga sya. At nagugustuhan ko ang pagbabagong yun. Marahil, dahil hindi na sya umaaktong parang bata, o umaastang siga. Bihira na rin kasi nya akong hamunin ng suntukan. At ngayon nga, parang nako-conscious sya na pinagmamasdan ko sya. Nakakatuwa ang reaksyon nya, parang naging mahiyain ata sya lalo na nung pinuri sya ni mommy.

"Sweetie, napapansin ko ang laki na ng ipinayat mo, lalo ka tuloy gumanda." sabi ni mommy. 

"Naku, thank you po tita." nahihiya nyang sabi, parang nag-blush pa nga sya.

"Hay naku, Meg. Ewan ko ba sa batang yan, parte ba ng pagdadalaga nya yung naging maselan sa pagkain, gaya ngayon, halos kaunti lang ang nakain nya." sabi naman ni tita Maya. 

"Hey, princess baka naman may nagpapapayat na sa'yo sa school kaya ganyang nagbabawas ka ng pagkain mo." dugtong pa ni tito Al. Bigla akong napaisip, hindi kaya may nagugustuhan na syang lalaki kaya sya nagpapa-sexy ngayon. Pansin ko rin na nag-aayos na sya ng buhok na dati'y naka-ponytail lang.

"Pa, ano ba yan. Wala po. Bakit ba ako ang pinag-uusapan nyo." pagmamaktol nya sabay inom ng tubig. Lalo tuloy syang nagblush. Pinkish cheeks, they're so cute kaya napangiti ako. Kitang kita ko ang pagkunot ng noo nya pagtingin nya sa akin. Galit na naman ba sya sa akin? Ano bang ginawa ko? Bigla naisip ko, sino kaya ang inspirasyon ni Lace sa pagpapapayat.

After ng dinner, nag-tea pa ang parents namin, kaya nagpunta kaming tatlo sa balcony ng resto. Tumabi ako kay Brylle at bumulong, "Sino kaya ang crush ni Lace sa school? May idea ka?"

"Bakit ako ang tinatanong mo? Ba't di mo sya tanungin ng diretso?" sagot ni Brylle. "Lace, sino daw---", agad kong tinakpan ang bibig ni Brylle.

"Ano ka ba, kaya nga ikaw ang tinatanong ko e, dahil ayokong magtanong ng harapan? Ikaw talaga, ang daldal mo."

"Hoy, kayong dalawa, ako na nga ang inulam sa dinner, pati ba naman ngayon ako pa rin ang pinagti-tripan ninyo? Pwes, para sabihin ko sa inyo, wala ni isa sa inyo ang type ko kaya tigilan nyo ko!" ani Lace.

"Sino??" sabay naming tanong ni Brylle out of curiosity.

"Ay, basta! Ewan ko sa inyong dalawa!" saka sya dire-diretsong pumasok sa loob ng resto.

Buong magdamag, si Lace ang laman ng utak ko. Dalaga na nga pala sya, may nagugustuhan na. Sino kaya yun? Eh, ano bang pakiaalam ko! Pero di ko maiwasang i-wish na sana...sana...haisssttt. Matulog ka na nga Andrei Brix! 

Kinabukasan, maaga akong nagising, nagulat ako pagsilip ko sa bintana, nakita ko si Lace nag-i-stretching. Agad akong naligo at nagbihis. Paglabas ko, sinundan ko syang mag-jogging. Nagulat pa sya nang tawagin ko ang pangalan nya. "Lace!"

"Ano ba yan, Brix. Aatakihin ako sa puso nang dahil sa'yo."

"Ooopppss wag naman, sayang naman ang gandang yan kung mauuwi lang sa waste." sabi ko sabay kindat sa kanya.

Umirap sya, "Pwede ba? Ano bang ginagawa mo dito, ba't mo'ko sinusundan?"

"Oy, di kita sinusundan a," tanggi ko. "Nagkataon lang na nakita kita rito."

"Whatever!" saka sya nagmamadaling tumakbo at iniwan ako.

"Oy, teka lang." Humabol ako sa kanya. Di na sya umimik hanggang sa mapagod kami kakatakbo at umupo sa bench ng park. Uminom sya ng tubig. Patay, wala akong dalang tubig at ang masakit wala din akong dalang pera pambili. Napatingin sya sa akin.

"Don't tell me, wala kang tubig?" asik nya. Tumango ako.

"What?? Nag-jogging ka ng walang tubig? An-tanga mo naman."

"Tanga agad, hindi ba pwedeng nakalimutan lang." Natawa sya, maganda pala sya sa malapitan pag nakatawa sya. Nakamasid lang ako, as if i was mesmerized by that smile.

"Hey, what??? Something wrong with my face?" 

"Wala." Napayuko ako, ano ba tong nararamdaman ko, simpleng ngiti lang.

"O heto, inumin mo, kung ok lang sa'yo inumin ang tira ko a."

"Abay syempre. Choosy pa ba ako?" kinuha ko ang tumbler nya. Ewan ko, pero bigla naisip ko, I can taste her lips on it. Sweet. Para ko na rin syang nahalikan. Bigla nakita ko syang nag-blush. Naisip nya rin ba ang naisip ko.

"Thanks", sabi ko. Sabay abot ng tumbler sa kanya.

"Lika na." Naglakad na kami pabalik sa bahay, walang imikan. Bakit bigla balik na naman kami sa ganito, ilang sa isat isa. Nang bigla may bike na paparating, my instinct told me to protect her. Kaya hinila ko sya sa pagkabigla nya at niyakap. Parang slow mo ang lahat sa paligid. Napatingin ako sa shock nyang mukha, pulang pula. Dun ko lang naisip, nakadikit na pala ang dibdib nya sa dibdib ko. Kahit ako, pakiramdam ko, pulang pula din ako. Bigla nya akong tinulak at saka sya tumakbo nang mabilis. Hindi ko na sya nahabol.

LACE...

Pagdating ko sa bahay, dire-diretso ako sa room ko. What just happened? Oh my God, Lace wake up. Paulit ulit sa isip ko ung eksena, ang dibdib ko sa dibdib nya.. Napatili ako.. Agad pumasok si mama sa room ko.

"Lace, anong nangyari?"

"Huh? Ah, wala ma. Sorry po, nagulat lang ako." napahiya ako sa inasal ko.

"Magpahinga ka muna bago ka maligo ha, mapasma ka nyan."

"Opo."

Pag-alis ni mama, agad kong kinalma ang sarili ko. Di ko alam ngayon kung paano ako haharap kay Brix...

Pagkatapos kong maligo, kumain lang ako at muling nagkulong sa kwarto. Bigla naisip kong tingnan ang slum book na pinirmahan ni Brix at ini-scan ang nakasulat doon.

FAVORITE COLOR:  Blue

FAVORITE SONG:  Ikaw at Ako

Ohhh, ito 'yung kinanta naming dalawa. Totoo ba? Inilipat ko sa last page.

WORST ENEMY:  Lace

Nanlaki ang mata ko.

WORST NIGHTMARE:  Lace

Mangani-ngani ko nang ibato ang slum book. Then,

FIRST CRUSH:  A.M.S.

FIRST HEARTBEAT:  A.M.S.

MY DREAM GIRL:  A.M.S.

Ako ba to? Ohhh Brix...stop playing around with me...Isinara ko ang slumbook. Sumilip ako sa bintana. What a timing nakasilip din sya sa kabila, agad kong hinila ang kurtina. Maya-maya nag-ring ang telepono, extension 'to ng phone sa sala. Narinig ko si mama na sumigaw at sinabing para sa akin ang tawag.

"Hello," sabi ko.

"Hello, Lace," si Brix. Bakit sya tumawag? Gusto kong ibaba ang phone pero---.

"Lace, please. Sorry, nde ko sinasadya 'yung kanina, iniiwas lang kita sa bike--".

"Ayokong pag-usapan, Brix. Please..bye." saka ko ibinaba ang phone.