Nobela ni AnäLeRïeYeäN

LACE... Hindi ako makatulog. Binabalik-balikan ko sa isip ko ang nangyari kanina lang. Totoo ba 'yon? Bakit may ganun? Sabi ni papa, ihatid ko daw sa may gate ang mga bisita. Bisita ba 'yon e si Brylle lang naman at si Brix 'yon. Pero bilang mabuting anak, sumunod naman ako kay papa. Pagkalabas nila ng gate, nagulat ako nang tawagin ako ni Brix. "Lace." "O, bakit?" asik ko, alam ko naman kasi na wala syang matinong sasabihin kaya pinangunahan ko na sya ng galit na tono. Pero may kakaiba akong nabanaagan sa kanyang mga mata. Ano yun? Nde ko masabing lungkot pero nde rin naman saya. Higit sa lahat seryoso sya. Kaya minabuti ko nang kausapin sya ng maayos. "Dun tayo sa may upuan." niyaya ko sya sa may pahingahan sa may gilid ng bahay namin. Naupo ako at sumunod naman sya. Pero nde naman sya nagsasalita kaya naisip kong itanong yung kanina ko pa gustong itanong sa kanya sa school pa lang. "Masama ba ang loob mo dahil ako ang napili nil

LACE... "Lace, may dala ang papa mong chocolate cake dyan sa ref, kumuha ka na lang." "Nandito si papa? Bakit di mo'ko ginising agad, ma?" pagmamaktol ko. Every two weeks lang kung umuwi si papa, o kung minsan inaabot pa ng buwan. Kaya naman pag ganung umuwi sya, gusto ko salubungin ko sya kasi siguradong matutulog na sya. Masyadong busy si papa sa work nya, bilang heneral, sa Davao sya ngayon nakadestino dahil sa di magandang nangyayari ngayon sa Mindanao. At sa ganitong pagkakataon lang sya nakakapagpahinga, kapag umuwi sya sa amin. Sobrang miss na miss ko na si papa. "Ayaw ka na ipagising ng papa mo e. Sinilip ka nya sa kwarto mo, ang sarap daw ng tulog mo. Mamaya susunduin ka na lang daw nya sa school tapos mamasyal daw tayo, manonood ng sine, o di kaya'y kakain sa labas." "Ma, pwede ba dito na lang tayo sa bahay, mag-videoke na lang tayo o dito na lang tayo manood ng movie." "Bakit? Ayaw mo ba lumabas kasama ang papa mo?" "Kas

LACE... "Oh shit!!" Laking gulat ko nang buksan ko ang locker ko. "Brix!! Lagot ka talaga sa akin pag nakita kita!!", nanggagalaiti kong sigaw. Halos maputol na ang litid ko sa pagsigaw. "Oy, Lace, bakit naka-megaphone ka na naman?" Sabi ni Jas, ang bestfriend ko since grade one. "Bwisit talaga yang Brix na yan, akalain mong lagyan ng dagang costa 'tong locker ko, aatakihin ako sa puso sa kagagawan ng lalaking 'yon e." "How sure ka naman na sya ang naglagay nyan?" "Hello, sino pa ba? Alam naman nating lahat na sya lang ang makakagawa nito sa akin!" Si Andrei Brix Alarcon, ang most hate kong nilalang. Marahil sadyang itinadhana kaming magkaaway, dahil halos sabay kaming nabuo at nag-exist sa mundo. Sabay kaming ipinanganak ng February 14, 1988, nauna lang sya, I mean sila (ng kambal nyang si Andrew Brylle) ng limang oras. Pero sa halip na LOVE ang isaboy namin sa isa't isa, WAR ang tuwina'y ibinibigay namin sa isa't isa. Idagdag pan

Ash, Siya ang leading role ko sa kwento na ito. Physically, ang younger version ni Olivia Newton-John, paborito ko kasi itong singer. Siya din ang dahilan kaya ang mga kantang ginamit ko sa kuwento ay sa kanya rin. Pero ang personality ng babaeng ito as a whole, ay inisip kong ako sa totoong buhay. Ganito kasi ako in real life, palaban pero matindi rin magmahal.. Wow.. Talaga nga ba? Si Ash sa nobelang ito, ay puro pagmamahal lang ang ipinakita sa istorya. Dahil sa pagmamahal na 'yon, isinakripisyo nya ang lahat. Sinuportahan ang kanyang minamahal hanggang sa katapusan at matiyagang naghintay. Marahil, makakarelate ang karamihan na kababaihan sa character na ito. Dahil naniniwala akong, karamihan pa rin sa ating mga babae ay baliw sa pagmamahal. Pero in a sense, na nagmamahal tayo dahil alam din naman nating minamahal din tayo nang pabalik. Kasi kung hindi naman, e wag na, tapusin na. Andy,

Matagal ko nang pangarap ang makasulat ng isang nobela. Pero, sa tuwing uumpisahan ko, nahihirapan akong tapusin. Minsan naman, natapos ko na, pero para bang may kulang at hindi ako sigurado kung akma ba ang mga detalye ko sa kuwento. Ang ending, uulitin ko ulit. Pero, iba itong nobela na 'to. Hindi ko rin mapaniwalaan pero natapos ko ito sa loob lamang ng isang linggo. Nang simulan ko itong isulat, na-inspired lang ako ng pamangkin ko. That time kasi, nahihilig na siyang magbasa at magsulat sa isang app, sabi niya, tita subukan mo ulit magsulat, malay mo mai-publish din natin. Ganun na nga, sinimulan ko sa paggawa ng outline. Kumpleto nan ang title ko bawat chapter. Kumbaga, may idea na ako kung saan iikot 'yung kuwento ko bawat chapter. Araw-arae nakaka-dalawang chapter ako hanggang makumpleto ko yung 15 chapters. Syempre pa, 'yung pamangkin ko ang unang n

ANDY...Three months later... "Love, ano ba 'tong niluto mong breakfast. Andaming kamatis, tapos ang tabang. Dati naman masarap ang scrambled egg mo." reklamo ni Ash. Mula ng ikasal kami, ako lagi ang nagluluto ng breakfast namin. Ayoko kasi syang ginigising nang maaga dahil kadalasan pinupuyat ko sya sa gabi. Kahit three months na kasi kaming kasal, nasa honeymoon stage pa rin kami. Para bang nde namin pinagsasawaan ang bagay na'yon. Hindi lang kami nakapag-travel kasi, may responsibilidad pa ako sa kompanya na hindi ko maiwan-iwan. Pero pag nakaluwag ako sa schedule ko, plano kong libutin ang buong Korea kasama si Ash. "Matabang ba, love? Eh, ang lasa ko nga napaalat e. Sige kung ayaw mo, ipagluluto na lang kita ng iba." "Wag na lang, ayoko nang kumain." &n

ASH... "Love, nae-excite ako, kasi tinawagan ako ni Bianca. Ini-invite nya ako sa modelling event nya. Importante daw para sa kanya na makarating ako kasi bestfriend na daw ang turing nya sa akin. Saka first modelling event nya daw ito na sya mismo ang magpo-produce. Ano sa tingin mo?" sabi ko over the phone matapos ang pag-uusap namin ni Bianca, ang model na gf ni Jon na ngayon ay sumubok na rin sa pagpo-produce ng sarili niyang fashion event. Kaya lang wedding ang theme nito, di ko tuloy maiwasan ang malungkot kasi how I wish na sarili kong wedding ang event na iyon. Naputol ang pag-iisip ko nang marinig ko ang boses ni Andy sa kabilang line. "Why not love, kayang kaya mo 'yun. Isa pa, kung modelling rin lang ang pag-uusapan, di hamak na may karisma ang fiance ko kumpara sa iba jan", mas excited pa na pahayag ni Andy sa phone.

ANDY... Maghapon kong tinatawagan si Ashanty pero hindi nya sinasagot ang tawag ko. Pinuntahan ko sya sa bangko pero nag-file daw sya ng indefinite leave dahil may importante daw syang aasikasuhin. Iniisip pa nga nila na baka nagpaplano na kaming magpakasal. How I wish 'yon ang dahilan. Nagpunta ako sa bahay nila pero sarado lang ito. Sinabi ng kapitbahay na umalis daw silang mag-ina. Araw-araw ko syang pinupuntahan sa bahay nila pero wala talaga. Nag-aalala na ko nang sobra. Isang buwan na ang nakakalipas. Pag-uwi ko, kinabukasan after namin magtalo dahil sa pagpunta nila Laila at Andre sa condo ko, nadatnan ko ang sulat ni Ash sa may tokador, saying she would leave me for good. That she wishes me to be happy with Laila and Andre. "Anong kalokohan to!" Hindi ko tinapos basahin ang sulat, nilamukos ko lang ito at itinapon sa basurahan. Binuksan ko ang mga cabinet isa-isa. Wala ni kahit isang gamit si Ashanty

ASH... Days passed..Weeks..Months.. Pero wala akong proposal na narinig mula kay Andy. Naiintindihan ko naman dahil alam ko kung gaano sya ka-busy sa trabaho nya. Alam ko ring malaking responsibilidad ang nakapatong sa kanyang mga balikat. Ang importante masaya kaming magkasama, wala kaming pinag-aawayan at mahal namin ang isa't isa. His mom moved back to Tagaytay, while Misshelle and her family stays in Cavite. Si Marshie naman pabalik-balik sa Canada at Pilipinas. Nasa Canada ang family nya pero katulong din sya ni Andy sa pagpapatakbo ng kumpanyang iniwan ng dad nila. O mas tamang sabihin na ayaw nyang ipagkatiwala mag-isa kay Andy ang lahat lahat sa kompanya. Dahil doon, mas lalong nagpupursige si Andy na pag-ibayuhin ang trabaho nya. Dahilan para isa-isantabi niya ang relasyon namin pansamantala. Sa kabila ng lahat, ipinaparamdam ko sa kanya ang buo kong suporta. Lalo