Malakas na pinukpok ni Mentor Ven ang sahig gamit ang tungkod. Ang kanyang mga mata ay nagiging mas matalim, puno ng galit.
“Noong sinabi kong manatili ka sa tabi ko para mag-aral ng piano, ginawa ko iyon alang-alang sa pangalan ng pamilya Del Fierro. Pero ano ang ginawa mo? Winalang-bahala mo ang mga sinabi ko!" Binagsak niya ang mga piyesa ng musika sa sahig.
Si Mentor Ven, na palaging mahinahon at elegante sa harap ng media, ngayon pa lang nagalit nang ganito.
"Ngayon, gagawin ko itong malinaw sa iyo. Kahit itapon ko at sunugin ang mga piyesang ito, hindi ko sila ipi-play para sa iyo. Pinutol mo ang tiwala ko sa'yo. Simula ngayon, wala na akong kinikilalang alaga na tulad mo!”
"Teacher..." Nanlumo ang mukh
Hindi sumagot si Marvin, nakakunot ang noo na tila nag-aalangan. Sa magiliw na tono, nakiusap si Ericka, "Daddy, pumayag ka na. It’s true, she is good in terms of partnership, at sigurado akong hindi ka niya bibiguin. Ano ba, pati ba naman ako hindi mo pinagkakatiwalaan?"Hindi napigilan ni Marvin ang matawa, ngunit napagaan nito ang kanyang pag-uugali."Sige, pag-usapan natin."Nagniningning ang mga mata ni Lizzy. Ngumiti siya kay Lysander at nagbiro, "Huwag kang mag-alala, Mr. Sanchez. Gagawin ko ang lahat para mapapayag si Marvin sa pagkakataong ito."Hindi sumagot si Lysander, pero bahagyang tumingkad ang ngiti sa kanyang mga labi.Maganda ang naging daloy ng usapan tungkol sa ko
"At saka, ikaw pa, isang babaeng tulad mo na naloko na ng iba, hindi ka na makakapag-asawa kahit kailan. Kaya kung pwede kong hilingin na makipagtulungan ka sa akin, mas mabuti pa. Magpakasaya ka na lang dahil wala kang magagawa. Mas mabuting makipagtulungan ka sa akin, at baka sakaling mapag-isipan kong pakasalan ka balang araw. Sabihin mo na lang ang mga magagandang bagay tungkol sa akin kay Lysander at tulungan mo akong makapasok sa headquarters. Kahit pa naakusahan ako noon, isa akong mapagpatawad na tao at kaya kong tiisin iyon. Kung kaya kong magbigay ng ganitong benepisyo sa iyo, mas maganda kung mag-cooperate ka."Halos natawa na si Lizzy sa galit, at kinagat niya ang kamay ni Joshua nang malakas. Napangiwi sa sakit si Joshua, kaya't sinampal niya nang malakas si Lizzy. Hingal siya pagkatapos, at sinimulan niyang hubarin ang damit ni Lizzy.“Kunwari ka pa, tingnan natin kung kaya mo pang magmataas pagkatapos ng gabing ito.”Habang nararamdaman ni Lizzy ang malamig na hangin sa
"Lizzy, sabihin mo sa akin kung sino ako."Nasaktan si Lizzy at sinubukang lumaban."Sino ako?" matigas na tanong ni Lysander, ayaw niyang bitawan ang kamay nito."Ikaw ay... Sanchez..." Bago pa matapos ni Lizzy ang sagot, biglang may kumatok nang mariin sa pinto."President Lysander, narito na po ang doktor," sabi nito.Agad na nawala ang tensyon at bumalik si Lysander sa kanyang malamig at walang emosyon na mukha. Malalim ang paghinga niya bago bitawan ang kamay ni Lizzy. Bumukas ang pinto, at matalim ang tingin nito nang humarap kay Roj.Nakita ni Roj na ilang butones ng damit ni Lysander ang napunit. Agad siyang kinabahan.Naisip niya ay bad timing ang dating niya. Kinuha ni Lysander ang kanyang coat at malamig na sinabi, "Pabayaan mo ang doktor na mag-alaga. Aalis na ako."Kinabukasan ay nagising si Lizzy na medyo nahihilo pa rin. Naalala niya ang nangyari kagabi—na-drug siya ni Joshua. Agad niyang tiningnan ang kanyang suot na damit.Ayos pa naman. Pero ano ang nangyari pagkata
Tumayo si Lianna at nginitian si Madel nang may bahid ng kawalang-pag-asa. "Kalma lang, Mama. Gusto naman talaga ng ate ko na mamatay na lang ako, kaya magbo-book na ako ng ticket papuntang States. Hindi na sana ako bumalik pa noon. Dapat doon na lang ako nabubulok hanggang sa mamatay para hindi magalit ang ate ko na ninakaw ko ang atensyon mo. Hindi na rin niya ako kaiinisan."Ramdam ni Madel ang kirot sa kanyang puso. Hindi na niya napigilan ang sarili at sa harap ng media, sinampal niya si Lizzy.Agad namang itinaas ng mga reporter ang kanilang mga camera para kuhanan ang eksena.Nakahawak si Lizzy sa pisngi niyang namula dahil sa sampal. Mahigpit niyang sinara ang kanyang mga kamao ngunit binitiwan din iyon. Pagod na siya—sobra.Sa malamig na tono, sinabi ni Madel, "Ayusin mo ang gulo na ‘to sa harap ng mga reporter. Nandiyan na ang manuscript na kailangan mong basahin. Kung tatanggi ka, ipapadala kita sa ibang bansa. Simula ngayon, hindi ka na magiging anak ng Del Fierro. Wala ka
Si Lizzy ay bahagyang ngumiti. “Medyo mali ang sinabi mo, ano’ng ibig mong sabihin na ako'y kuntento na? Ginagawa ko lang ang trabaho ko. Nagkamali siya, naantala ang kooperasyon ko, at hinihiling mo sa akin na tiisin ito, ano'ng dahilan? At ang order kay Miss Ericka ay isang pangmatagalang order. Hindi posibleng hindi alam kung gaano kalaking kita ang maaari nitong dalhin. Dahil sa pagiging makasarili ni Amanda, sa totoo lang, hindi pinilit ng headquarters si Amanda na magbayad at hindi rin ito ipinaalam sa industriya, na malaking konsiderasyon na sa kanya.”Si Jarren ay bumuka-buka ang bibig, ngunit hindi nakahanap ng tamang salita pangontra. Lalong nag-init ang kanyang tingin at may halong inis na sinabi, “Ginawa ni Amanda iyon, hindi ba dahil pinilit mo siya masyado? Gaano karami ang nagawa mo laban sa kanya sa mga nakaraang taon? Kaya mo bang sabihin ng buong puso na wala kang kasalanan sa mga ito?”Sumiklab ang galit sa puso ni Lizzy at siya'y mapait na ngumiti. “Siyempre may ka
‘Siguradong nagalit siya.’ sa isip ni Lizzy at sa kanyang puso ay iyon din ang nararamdaman niya. Pero hindi siya sigurado kung ano nga ba ang ikinagagalit nito. Kung dahil man iyon sa pag-atras niya sa report letter, ay tiyak nga na sobrang lala nito para sa kanya dahil iniisip niya na baka iniisip ni Lysander na para siyang batang naglalaro sa seryosong bagay. Isang linggo ay dumating si Lysander sa malaking bahay na para sa kanilang dalawa. Pero hindi siya nagsasalita kay Lizzy, dumidiretso lang siya sa guest room bitbit ang kanyang mga gamit, walang sinasabi.Ang malamig na mukha ni Lysander ay may kaunting kayabangan pa rin. Walang ibang paraan, kaya kinuha niya ang pastry na ginawa niya at kumatok sa pintuan ng kwarto."Mr. Lysander, pwede ba akong pumasok?" Walang sumagot kaya kumatok ulit siya. "Mr. Lysander?"Tahimik sa loob. Tahimik na parang walang tao. Mukhang ayaw siyang makita ni Lysander.Napatingin si Lizzy sa pastry sa kanyang kamay, medyo nahihiya. Masarap itong ka
Napuno ng galak ang puso ni Jarren, ngunit bigla niyang naalala ang nakita niya ilang araw na ang nakalipas—si Lizzy na sumasakay sa kotse ng ibang lalaki. Agad na nanlamig ang kanyang mga mata.Bahagya siyang napangisi at tinaas ang kanyang baba. “Lizzy, wala nang kailangan pang gawin. Ang mga kilos mo ay nagiging nakakabagot na para sa akin. Kung gusto mong mapangasawa ako balang araw, kailangan mong baguhin ang ugali mong parang isang aroganteng eldest lady.”Napakunot ang noo ni Lizzy, hindi maunawaan ang sinasabi nito.Lumapit pa nang bahagya si Jarren, bahagyang nakadiin ang kanyang mga ngipin. “Sinabi ko na, kaya kong humingi ng tawad tungkol sa nangyari kay Amanda, pero ikaw naman dapat ay mag-isip-isip din. Masyadong mainitin ang ulo mo, Lizzy. Kung pakakasalan kita, lalo lang akong mabibigatan. Binigyan na kita ng maraming pagkakataon, pero sadyang matigas ang puso mo. Palagi mong ginagamit ang mga paraan mo para makuha ang atensyon ko. Hindi ka ba napapagod sa ginagawa mong
Wala nang lakas si Lizzy para magreklamo kung gaano na ka-baliw si Jarren ngayon. Pagkarinig pa lang niya na balak siyang dalhin kay Henry, halos manghina ang mga tuhod niya.Bago pa niya masabi ang linyang, “Baliw ka ba?” ay hinila na siya ni Jarren nang madiin. Pilit siyang nagpupumiglas, namumula na ang pulso niya sa higpit ng pagkakahawak ni Jarren, pero wala pa ring balak itong bitawan siya.Nang makarating sila sa may pintuan, sumigaw si Jarren papasok.“Lolo!”Nakatungo lang si Lizzy, tuluyan nang nawalan ng pag-asa. Palapit nang palapit ang mga yabag ng paa, ngunit ang nagsalita ay hindi si Henry.Si Lysander ang dumating, malamig ang tingin na itinapon sa dalawa. Ilang segundo ding nanatili ang tingin nito sa pulso ni Lizzy, kung saan mahigpit siyang hawak ni Jarren. Ang tono nito ay bahagyang malamig, parang yelo.“Nagpahinga na si Papa. Ano’ng kailangan n’yo?”Bahagyang nakahinga nang maluwag si Lizzy. Pero bago pa siya tuluyang makapagsalita, diretsong sumagot si Jarren.“
Nagkunwari si Lianna na tumingin sa paligid na tila nagtataka, "Gusto ko lang sanang makipag-usap sa'yo, Kuya. Hindi kita mahanap kahit saan, kaya nagtanong ako at nalaman kong narito ka pala sa monitoring room. Ano’ng nangyari? Bakit bigla kang napunta rito?"Ngumiti si Liam nang kalmado at mahinahon. "Wala naman, may nagsabi lang sa akin na may isang tao raw na kahina-hinala ang kilos sa party, kaya ako na mismo ang pumunta rito para i-check. Pero wala naman akong nakitang kakaiba. Mukhang nagkamali lang ng tingin."Tumango si Lianna. Bahagya siyang yumuko, tila nag-aalinlangan o nahihiya. "Kuya, tungkol sa nangyari kanina, pinag-isipan ko nang mabuti. Kahit may pagkakamali si Ate, hindi ko matiis na makarinig ng masasamang salita tungkol sa kanya mula sa ibang tao. Kaya may naisip akong plano. Bukas, tatawagin ko ang media. Kapag dumating sila, ako mismo ang magpapaliwanag sa kanila na ang regalo ay para sa'yo talaga, at kasama ko si Ate sa pagbibigay nito. Sasabihin kong ako ang n
“Talaga bang desidido ka nang hindi makasama si Jarren? Kahit alam mong kung hindi mo siya pakakasalan, maaapektuhan ang negosyo ng pamilya?”Ngumiti si Lizzy. “Mom, ang ibig sabihin mo ba rito ay hindi ka naniniwala kay Kuya? Isang henyo rin si Kuya pagdating sa negosyo, natatakot ka pa rin ba na kung wala ang pamilya Sanchez, babagsak ang Del Fierro?”Biglang sumimangot nang todo ang mukha ni Madel. “Lizzy, huwag kang masyadong makasarili. Bibigyan kita ng isang huling pagkakataon. Si Jarren ang pinakamainam na pagpipilian mo. At alam mo rin na kung hindi ka magpapakasal, ipapadala ka namin ulit sa abroad para mag-isip-isip, kagaya ng ginawa namin noon.”Alam na ni Lizzy na darating sila sa ganitong usapan. Kalmado niyang tinugunan ito. “Kahit hindi pa ako handang magpakasal, pwede ko naman siyang makasama muna nang matagal-tagal. At saka, si Jarren mismo, hindi naman nagmamadali sa kasal. Hindi mo naman pwedeng pilitin na pumayag siya, di ba? Baka nga wala siyang balak na magpakasa
Halos mapa-roll eyes na si Lizzy, pero pinigilan niya ang sarili. Hindi niya na talaga kayang maghintay pa. Wala siyang magagawa, tulad ng sinabi ng helper.Kung hindi siya pupunta, baka kung gaano pa katagal ang magiging gulo nito. Kaya’t napabuntong-hininga siya at sinabing, “Sige, dalhin mo na ako doon.”Pagdating sa kwarto, binuksan niya ang pinto at nadatnan si Madel na isinasara ang bintana. Dahil sa lakas ng ihip ng hangin mula sa labas, at ilang taon na ring mahina ang kalusugan ni Madel. Halos hindi na siya nawawalan ng gamot.Noong mga unang taon, sa sobrang pagkaabala ni Madel sa paghahanap kay Lianna, halos makalimutan na nito ang kumain at matulog. Dahil doon, nagdulot ito ng sakit sa kanyang katawan na dala pa rin niya hanggang ngayon.Napatingin si Lizzy sa kanya at saglit na nabalot ng alaala. Sa mga nakaraang taon, ginawa ni Lizzy ang lahat ng paraan upang mahanapan ng magaling na doctor si Madel. Paminsan-minsan, siya pa mismo ang nagluluto ng mga tonic soup para sa
Nang marinig ito ni Lizzy, tiningnan lang niya ito nang malamig. Pagkatapos, tumalikod siya at umalis, walang pakialam sa iniisip ng iba.Kung tutuusin, kung hindi dahil sa relo na ginawa ni Sir Joey nang may buong pag-aalaga, gusto na sana niyang itapon ito nang diretso sa basurahan.Sumunod si Jarren sa likuran niya at agad na naabutan siya. "Sobra ka naman talaga ngayon. Kapag ikinasal tayo balang araw, huwag kang maging sobrang dominante. Pamilya mo 'yan, dapat iniisip mo rin kahit paano ang reputasyaon nila.” May halong inis ang tono ng boses nito.Hindi man lang siya tiningnan ni Lizzy. "Jarren, malinaw naman dapat sa'yo ang kooperasyon mo kay Sir Joey. Yung iba, duda kung kilala ko talaga si Sir Joey at kung kaya kong bilhin ang relo niya. Pero ikaw, alam mo kung sino talaga ang nakakakuha ng relo, hindi ba?"Napipi si Jarren at hindi nakapagsalita. Gustuhin man niyang magsabi ng kung ano, napabuntong-hininga na lang siya at mainit na hinila ang kanyang damit."Ang ibig kong sa
Tahimik na tumingin si Lizzy sa paligid, malamig ang ekspresyon niya, at walang bakas ng pagbabago sa kanyang mukha.Napakunot ang noo ni Jarren nang magtama ang kanilang mga mata. Tulad ng iniisip ng iba, sigurado siyang wala talagang naihandang regalo si Lizzy, o kung meron man, hindi ito maipagmamalaki.Sa sandaling iyon, bigla siyang nakaramdam ng pagsisisi. Nakakahiya, kung alam lang niya, mas mabuti pang hindi na lang siya pumunta.Ngunit bahagyang ngumiti si Lizzy, puno ng panunuya. “Ayos lang,” sabi niya sa isip, “hindi ko naman inaasahan ang isang walang silbing lalaki na ito.”Tumindig siya, hinawakan ang laylayan ng kanyang palda, at naglakad palapit. Bagamat simpleng istilo lang ang suot niya, nagmistula itong pang-mamahaling damit sa ganda ng kanyang tindig.Ang kanyang mga mata ay kumikislap, at kahit si Lianna, na naka-light makeup, ay tila napag-iwanan sa ganda niya.Naiinis si Lianna dahil alam niyang kahit anong gawin niya, hindi niya magagaya ang aura ni Lizzy bilan
Napasimangot si Lizzy at marahas na inalis ang kamay ni Jarren. "Mag-show ka na lang. Kung masyado kang sweet sa akin, hindi mo ba natatakot na baka magwala si Amanda, umiyak, at magbantang magpakamatay?"Sumimangot ang mukha ni Jarren, ngunit nanatili itong tahimik. Naglakad ang dalawa sa gitna ng mga tao, magkasunod.Bagama’t hindi sila mukhang magkasintahan, kilala si Jarren bilang isang tao na hindi basta sumusunod kanino man. Ang makita siya sa likod ni Lizzy ay sapat para mag-isip ang mga tao. Mukhang hindi totoo ang mga tsismis na naghiwalay na sila.Dahil dito, napatingin ang mga tao sa pamilya Del Fierro nang may kaunting respeto at paghanga.Sa wakas, dumating na ang star ng selebrasyon. Si Liam, sa kanyang pormal na bihis, ay nagmukhang gwapo, elegante, at parang isang disenteng binatang may mataas na posisyon.Hawak ang kamay ni Lianna, bumaba sila mula sa hagdan. Si Lianna naman ay nakasuot ng mahabang damit na kulay asul na parang langit, elegante at marangal, ang kanyan
Ang lalaking nasa litrato, na nasa kanyang dalawampu’t taong gulang, ay may maliwanag na ngiti, ngunit nananatiling nakapirmi sa sandaling iyon.Limang taon na ang nakalipas nang pumunta siya sa France upang gawin ang ilang bagay at tapusin ang mga ipinagkatiwala sa kanya ng matanda. Ngunit habang ginagawa niya ito, tinugis siya ng mga hindi kilala, at sa pagtakbo niya, muntik na siyang mamatay.Ang taong nasa litrato ay nagbuwis ng kanyang buhay upang bigyan siya ng pagkakataong makatakas. Nang matagpuan ang kanyang katawan, hindi na ito halos makilala dahil sa sobrang tindi ng sinapit.Simula noon, naging sugat ito sa puso ni Lysander. Taon-taon, bumabalik siya sa lugar na ito upang magbigay-pugay sa yumaong kaibigan.Bumukas ang pintuan mula sa labas. Isang babae ang pumasok na nakasuot ng mahabang itim na bestida. Maganda ang kanyang mukha, at ang kanyang mga mata, na kasing lambot ng tubig, ay namumugto mula sa pag-iyak. May nakasabit na maliit na puting bulaklak sa kanyang maha
Si Lizzy ay nakatingin kay Lysander nang tulala, kitang-kita sa mga mata ng lalaki ang malamig na titig.“Hindi ko alam kung paano mo nagagawa ‘to…” parang may gusto pa siyang sabihin pero napigilan niya ang sarili.Sabay silang napatingin sa pintuan nang may kumatok.Narinig nila ang boses ni Amanda na humihikbi. “Mr. Sanchez, okay ka lang? Ang nangyari kanina kasalanan ko, gusto kong humingi ng tawad sa’yo nang personal.”Hindi sigurado si Lizzy kung imahinasyon lang niya, pero nang marinig ni Lysander ang pagtawag ni Amanda kay Lysander bigla na lang sumiklab ang galit nito. Ang malamig niyang mga mata ay lalong naging matalim.“Magpapahinga muna si Mr. Sanchez, ako na ang bahala rito.” Sinamantala ni Lizzy ang pagkakataon, hinila niya ang kamay ni Lysander niya at tumayo.Pagbukas niya ng pinto, bumulaga sa kanya si Amanda na namumula ang mata sa pag-iyak. Sinamahan niya ito ng mapaklang ngiti.“Ang kapal ng mukha mo. Hindi ko alam kung saan ka humugot ng lakas ng loob na makihalu
Pagod at hilo na ang utak ni Lizzy, at ang kanyang katawan ay parang napakabigat, wala siyang lakas na maiangat kahit kaunti. Bago siya tuluyang mawalan ng malay, nakita niyang papalapit si Lysander kasama ang ilang tao.Ang babaeng nasa kanyang mga bisig ay magaan, ang buong katawan ay mainit, at ang paghinga nito’y mababaw. Parang isang taong nasa bingit ng kamatayan na mahigpit na kumakapit sa huling pag-asa.Hawak-hawak nito ang damit sa dibdib ni Lysander, ayaw bumitaw, habang parang may binubulong.Pinahid ni Roj ang pawis sa kanyang noo. "Mr. Sanchez, magpapadala na ako ng sasakyan papunta sa ospital kaagad."Umiling si Lysander. "Magiging magulo kapag pumunta sa ospital, baka makita pa tayo. Sa Sanchez house na lang tayo pumunta.""Yes, sir."Naramdaman ni Lizzy na parang nasa isang kakaibang panaginip siya.Sa panaginip, yakap siya ni Lysander. Ang mas nakakagulat pa, sa panaginip na iyon, hindi siya nandidiri o naasiwa sa ganitong kalapit sa kanya.Napakalinaw ng pakiramdam