Binawi ni Lysander ang kanyang kamay, "Umuwi ka na."Hindi sumuko si Clarisse, at napaluha pa ito, "Pero, nagdalang-tao ako ng anak mo. Ngayon wala na ang bata. Galit ka ba sa akin? Galit ka ba dahil hindi ko naingatan ang anak natin? Mahal na mahal kita, Lysander. Huwag mo akong iwan, okay? Mababaliw na ako kung hindi kita makikita."Habang nagsasalita, iniangat niya ang kanyang manggas at ipinakita ang mga peklat na bakas ng matinding sugat sa kanyang braso.Mapait na ngumiti si Clarisse, "Baka iniisip mong nagdadrama ako, pero gusto ko lang ipakita sa'yo na hindi ko kayang kontrolin ang sarili ko—tulad ng hindi ko makontrol ang pagmamahal ko sa'yo. Lysander, kung iiwan mo talaga ako, handa akong mamatay para sa'yo."Ang mga mata ni Clarisse na parang puno ng lambing ay nagtatago ng malamig na liwanag.Sa hitsura niya, parang seryoso ito sa kanyang mga sinasabi."Ikaw na yata ang baliw," sagot ni Lysander na tila natulala at halos hindi nakapag-react.Narinig ni Lizzy nang malinaw a
"Roj," biglang putol ni Lizzy, bahagya pang napasinghal ang boses na halatang pinipigilang bumalong ang luha. "Hindi mo na kailangang ipaliwanag pa. Naiintindihan ko. Halos magaling na rin ang katawan ko. Balak kong personal na pasalamatan si Lysander, pagkatapos ay babalik na rin ako."Napakunot ang noo ni Roj. "Kagagaling mo pa lang, sigurado ka bang kakayanin mo na?""Hindi na mahalaga iyon," sagot ni Lizzy. "Alam mo naman, kakasimula ko lang sa kumpanya. Napaka-busy ko na."Hindi na nakapagsalita pa si Roj. Alam niyang kahit na nagpipigil si Lizzy, malaki ang epekto ng nangyari kanina sa kanya. Sa kabila ng pag-aayos nito ng emosyon, halata pa rin ang bigat ng damdaming iniinda.Pagbalik nila sa silid, bumungad agad sa kanila si Lysander na pilit bumabangon mula sa kama. May sugat ito sa baywang — hindi masyadong malalim, pero mahaba.Mariing ipinayo ng doktor na manatili siya sa kama upang hindi bumuka ang sugat. Pero tila hindi ito mapakali. Nasa gilid ang ilang mga nars, hindi
Hindi inaasahan ni Direktor Dulay na babalik agad si Lizzy. Sinalubong niya ito sa pintuan habang may dala-dalang malaking basket. "Miss Del Fierro, mas mabuti na ba ang lagay ng asawa mo? Hindi rin namin alam kung saan siyang ospital dinala. Ah, ito pala, munting pasasalamat lang."Makikita sa kanyang mga mata ang matinding pagsisisi. "Yung taong may problema sa pag-iisip, ako kasi ang kumuha nun. Mukha siyang maayos at mapagkakatiwalaan, pero hindi ko inasahan na... Kasalanan ko 'to, lahat ng ito kasalanan ko."Halos gusto nang sampalin ni Direktor Dulay ang sarili. Mabilis naman siyang pinigilan ni Lizzy at tinanggap ang basket. "Hindi mo kasalanan, ako ang nagkulang. Pero sa ngayon, baka hindi na muna ako manatili rito. Pupunta ako sa bayan para maghanap ng ligtas na matitirahan. Pero huwag kang mag-alala, aayusin ko ang problema sa pabrika." Tumingin siya sa dala nitong basket at pilit ngumiti. "Ipapaabot ko 'to sa ospital. Huwag mo masyadong sisihin ang sarili mo."Laking tuwa n
Halos mapairap si Lizzy pero pinigilan ang sarili, saka na lang tumalikod at dumiretso papasok sa kwarto ng ospital.Si Lysander ay nakahiga sa kama ng ospital, suot ang isang simpleng pang-itaas na panglalaki. Pagtingin ni Lizzy sa bahagyang magulong kama, agad na bumigat ang kanyang mukha.Alam niyang kwarto iyon ni Lysander — tanda niya iyon nang malinaw. Pero ngayon, sino ba ang nakisiksik sa kwarto niya?Napangiwi si Lizzy at nakaramdam ng bahagyang pagsusuka. Pinilit niyang kontrolin ang sarili, ibinaba ang dala niyang basket sa mesa sa gilid ng kama."Pasasalamat lang ito sa pagligtas niya sa akin noong nakaraan. Mga dala ito ng mga tauhan ko," mahinahong sabi ni Lizzy, "Pasasalamat namin para sa tulong niya."Sumilip si Clarisse sa loob at biglang tinabig ang basket hanggang tumapon ang laman nito. Pinandilatan pa ni Clarisse si Lizzy, hawak ang ilong na parang may naaamoy na masangsang."Ano 'to? Nakakadiri! Maraming germs ito. Alisin mo na 'yan!"Halos matawa si Lizzy sa ini
Si Lizzy ay pinigilan ang pag-ikot ng kanyang mga mata at tinaktak ang tubig mula sa kanyang mga kamay. "May gusto ako sa kanya? Anong magugustuhan ko sa kanya? Magagawa ko bang halikan siya sa isang lugar tulad ng banyo?"Ngumiti ang lalaki at lumapit sa kanya, iniabot ang kanyang business card. "Miss, makilala mo naman ako. Isa akong manager sa kumpanya namin, at hindi bababa sa 300,000 ang annual salary ko. Sapat na iyon para suportahan ka."Tiningnan ni Lizzy ang business card, kilala niya ang kumpanyang nakasulat doon.Panyun. Hindi niya inasahan na makakatagpo ng empleyado niya sa ganitong lugar. Dahil kapapasok niya pa lang dito at nagpunta muna siya sa factory ni Director Dulay para tingnan ang operasyon, hindi pa niya lubos na kilala ang mga tao sa Panyun at bihirang magpakita.Hindi niya akalain na magkakaroon ng ganitong eksena.Sa pag-aakalang nabighani siya sa ipinagmamalaki nitong yaman, mas nagkaroon ng interes ang lalaki na magsalita pa. "Alam mo, ang 300,000 na annua
Pero sa huli, gumawa pa rin ng senyas si Aaron, "Ano bang ginagawa mo sa pagbubukas ng pinto? Nakakaabala ka sa pag-uusap namin ni Miss Del Fierro tungkol sa negosyo."Agad na binawi ng assistant ang kamay niya.Napangiti si Lizzy, may bahagyang tusong ningning sa mga mata. "Salamat, Mr. Quinto."Pagkatapos, mabilis siyang nagtago sa loob ng pribadong silid. Mula sa screen, natanaw niya ang mga taong pumasok, nagtanong ng ilang bagay, at umalis din agad matapos ang maikling usapan.Nang wala nang tao sa labas, agad na nagsalita si Aaron nang may iritasyon, "Tapos na ang usapan, Miss Del Fierro. Wala namang dahilan para patagalin ka pa rito para sa dinner."Kalmadong inilabas ni Lizzy ang kanyang cellphone habang mahinahong na
“Evian, nasaan ka ngayon? Huwag kang malungkot, pupunta ako agad diyan….Hintayin mo ako.”Pagkasabi noon, iniwan ni Liam si Ericka at dali-daling lumabas.Narinig ni Ericka ang bahagyang usapan sa kabilang linya—isang boses ng babae, malambing at mahina. Siguradong iyon ang babaeng mahal ni Liam.Sa wakas, alam na niya kung bakit siya galit na galit sa kanya.Hindi niya alam kung ano ang sinabi ng babaeng iyon sa pamilya Del Fierro para lang maikasal siya rito. Nang malaman niyang wala na siyang kawala, tinanggap na lang niya ang kapalaran niya—ang mapakasal sa lalaking hindi niya mahal.Pero hi
Nararamdaman ni Roj ang sakit ng ulo niya. "Ganoon nga, Ma’am Lizzy. Dahil nagkaroon ng hindi pagkakasundo sa inyo ni Miss Clarisse sa Berun noon, kung mananatili ka roon, mas mapapansin ka ng iba, at hindi ito magiging maganda para sa'yo. Lalo na ngayon, hinahanap ng Del Fierro family ang butas mo kahit saan. Si Mr. Lysander...""Alright." Pinutol ni Lizzy nang may inis. "Wala akong pakialam kung mabuti ba ang hangarin niya sa akin. Kahit pa para sa kabutihan ko, kahit pa may utang na loob ako sa kanya, ayoko pa rin na ginagawa ng iba ang desisyon para sa akin. Kahit ano pang mangyari, kaya kong harapin ito mag-isa. Hindi ko kailangang alalahanin niya ako. Gusto ba niyang ipatira na lang ako habang-buhay sa Berun? O lagyan ng electronic shackle sa paa ko, tapos mag-aalarm kapag lumabas ako?"Narinig ni Roj ang tono ni Lizzy at alam niyang galit ito. Kaya naman, napalingon siya nang may pag-aalangan kay Lysander.Pinisil ni Lysander ang sentido niya. "Ngayon ang kasal ng Del Fierro fa
Sa rooftop ng ospital, naroon si Jeneeva hawak-hawak ang anak ni Lizzy na ninakaw nito sa nursery room. Nagpanggap siyang nurse para makapasok---madali niya rin nakilala ang bata dahil may pangalan ito. "Ibigay mo na ang bata! Hindi ka namin sasaktan, sumama ka lang nang maayos!" sigaw ni Felix. Tumawa naman si Jeneeva na parang baliw. Umiiyak na rin ang bata sa mga bisig niya. "Ano ako? Tanga? Hindi ko kayo susundin! At nasaan na ba si Lizzy? Siya ang kailangan ko, ibigay niyo siya sa akin at ibibigay ko sainyo ang bata!" Si Lysander na pagod din ay galit ang tingin kay Jeneeva. "Please. give me daughter, Jeneeva..." marahang sabi ni Lysander, nag-iingat siya. Ayaw niyang maging padalos-dalos kahit nagagalit siya. Hawak ni Jeneeva ang anak niya, at sa oras na may gawin siya tiyak gaganti si Jeneeva. Kumunot naman ang noo ni Jeneeva nang marinig ang boses ni Lysander, tumingin siya rito. "Lysander...ang mahal ko. Pero hindi Jeneeva ang pangalan ko, Lianna. Ako si Lianna!" ga
Nine Months Later...Kabuwanan na ni Lizzy at nasa dalawang araw na siyang nanatili sa ospital para sa kanyang labor. Sa loob ng dalawang araw hindi rin umalis si Lysander sa ospital para bantayan lalo si Lizzy. Paminsan-minsan ay bumibisita sina Ericka at Felix sa kanya para alamin ang balita ng kanyang panganganak. Gaya ngayon, pumasok silang dalawa at naroon si Lizzy nakatayo sa gilid ng kama, nahihirapan sa sakit ng tyan. Habang sina Ericka at Felix ay hindi mapakali. "Sigurado ka bang sasabihin mo sa kanila ngayon? Baka hindi kayanin ng bestfriend ko," mahinang bulong ni Ericka sa kanyang nobyo. Seryoso lang si Felix, ang ipit na uniform niya ay mas lang nagpatikas sa kanya. At dahil din na-promote siya, mas lalong ang tingin sa kanya ay napaka seryosong pulis. "Kailan. Dito ka lang, ako ang kakausap kay Mr. Sanchez, samahan mo si Ma'am Lizzy," saad naman ni Felix. Kahit na kinakabahan si Ericka, sinunod niya na lang ang sinabi nito. Lumapit si Felix kay Lysander na nasa ta
“Sinungaling ka! Hindi niya magagawa sa akin iyon, mga sinungaling kayo! Umalis kayo rito!” Naupo si Lianna sa sahig, hindi mapigilan ang pag-agos ng kanyang luha. Nabasa ang buong sulat—hindi lang dahil sa pagputol ng ugnayan ni Liston sa kanya, kundi dahil...Si Liston mismo ang umamin ng kanyang kasalanan.Inamin niyang may kinalaman siya sa pagbagsak ng minahan. At bilang kaparusahan, handa siyang akuin ang lahat ng responsibilidad at bayaran ang anumang danyos.Lumapit si Lizzy at malamig na pinagmasdan ang nakakapanlumong kalagayan ni Lianna."Imposible ba?" Mapanuya nitong tanong. "Mukhang nakalimutan mo na ang kasinungalingang ikaw mismo ang gumawa."Ang dahilan kung bakit walang alinlangang pinoprotektahan ni Liston si Lianna noon—at maging ang kakaibang pagkagiliw niya rito—ay dahil sa matagal niyang paniniwala na si Lianna ang nagligtas sa kanya noong araw na nagkaroon siya ng matinding lagnat.Ngunit hindi iyon totoo.Hinagis ni Lizzy ang ebidensiya sa harapan ni Lianna. N
"Talaga?"Pumalakpak si Lysander, at ang taong dinala ni Roj ay walang iba kundi ang pinakamatapat na tauhan ni Gavin. Basang-basa ito sa yelo at halatang dumaan sa matinding pagpapahirap.Bago pa man lumitaw ang taong iyon, tinakpan na ni Lysander ang mga mata ni Lizzy. Ayaw niyang madungisan ang paningin nito sa maduduming bagay."Si Sir Gavin ang nag-utos sa akin na lumapit kay Casandro! Hindi siya natuwa sa nangyari kay Miss, kaya gusto niyang pagbayarin si Miss Lizzy. Kasabay nito, nais din niyang tuluyang burahin si Casandro, na matagal nang naging tinik sa kanyang lalamunan! Wala akong magawa—pinilit lang ako!"Paulit-ulit ang paghagulgol ng lalaki. Hindi mo masisisi ang isang traydor kung wala siyang pagpipilian—si Lysander mismo ang nagpakita kung gaano siya kalupit sa ganitong bagay.Sa harap ng walang katapusang pag-iyak, dahan-dahang nanlumo si Gavin. Unti-unting nawalan ng kulay ang kanyang mukha habang palapit siya kay Lysander."Lysander, hindi ko alam…"Ngunit malamig
Nararamdaman na niyang nagkakaugnay ang lahat.Ang paghahanap ng tugmang bone marrow ay isang napakahirap na proseso, at napakabihira ng matagumpay na pagtutugma lalo na kung hindi malapit na kamag-anak. Kung talagang walang koneksyon sa dugo sina Lizzy at Lianna, imposible halos ang ganitong uri ng pagkakataon.Pinanood ni Lysander ang sakit at pagkalito sa mukha ni Lizzy. Dahan-dahan niyang iniabot ang kamay upang haplusin ang nakakunot niyang noo.“Lizzy, ipapangako ko, aalamin ko ang totoo. Kapag may gumawa ng isang bagay, siguradong may bakas itong iiwan… Hindi sila maaaring magtago nang ganito kahusay.”Naramdaman ni Lizzy ang init ng kanyang mga daliri, at sa bawat haplos ay tila nababawasan ang bigat sa kanyang dibdib.“Lysander, ikaw lang ang maaari kong pagkatiwalaan...”Sa unang pagkakataon, nadama ni Lizzy ang matinding panghihina. Gaano karaming lihim ang itinago ng isang taong kasama niyang lumaki sa iisang bubong? Hindi man lang niya kayang isipin. Ngunit ang kanyang ku
Nararamdaman pa rin ni Lizzy ang bigat ng sitwasyon, ngunit nanatili siyang matatag.Napasinghal si Liston, halatang hindi siya kumbinsido. “Mukhang hindi ka talaga titigil hangga’t hindi mo nakikita ang ebidensya sa harapan mo, ano? Sige, paano kung iharap ko mismo sa’yo ang surveillance video?”Diretsong tumingin si Liston kay Lizzy, puno ng paninisi ang kanyang tingin. “Klarong-klaro sa CCTV—ang nurse ay lumabas ng kwarto para kumuha ng mainit na tubig bandang 10:03. Hindi na siya bumalik. Ikaw lang ang huling taong pumasok. At ilang saglit lang matapos kang lumabas, saka nangyari ang trahedya. Sabihin mo, sino pa ang mas may motibo kundi ikaw? Akala ko dati na baliw na ako, pero hindi pala—mas masahol ka pa! Wala kang puso!”Alam ni Liston na kung lalabas ang katotohanan, maaaring hindi matanggap ni Madel ang relasyon nila ni Lianna. Kaya't balak sana niyang ipadala ang ina sa isang pribadong sanatorium sa ibang bansa. Pero hindi niya akalain na mauuna itong mamatay—at si Lizzy pa
Nararamdaman ni Lizzy na siya mismo ang sagot sa tanong na iyon. Siya lang naman ang tangi’t nag-iisang taong nagdala ng lahat ng poot at galit ni Madel sa mundo.Nakita ni Lysander ang mapait na pagtawa sa mga mata ni Lizzy, kaya lalo niyang hinigpitan ang yakap dito."Masyado ng malakas ang technology ngayon. Kahit pa akala nina Liston at ng iba pa niyang kapatid na sikreto nilang ginagawa ang lahat, hindi pa rin sila ligtas sa batas," aniya sa malamig ngunit tiyak na tinig.Mula sa pinakabagong impormasyon ng pulisya, nalaman nilang hindi na kinaya ni Lianna ang bigat ng sitwasyon at tuluyan nang nagsiwalat ng ilang mahahalagang detalye.Ngunit sa ngayon, hindi ito ang iniisip ni Lizzy.Nakatitig siya sa nakasarang pinto ng operating room, ramdam ang dumadagundong na unos sa kanyang kalooban. Isang mapait na ngiti ang lumabas sa kanyang mga labi."Lagi namang may mga taong iniisip na kaya nilang balewalain ang batas—mga taong akala mo’y makapangyarihan, na parang kayang baligtarin
Sa wakas ay nakarating na sa ospital si Lizzy, at ayon sa sinabi ni Liam, nakita niya si Madel sa kama ng ospital. Pinilit niyang hindi makaramdam ng kahit anong awa ngunit dahil isa pa rin siyang anak ni Madel, hindi niya magawa. Isang nurse lang ang kasama nito. Pagbukas ni Lizzy ng pinto, hirap na hirap si Madel sa pagsasalita. “Ikaw… paano mo nagawa pang pumunta rito?”Ito ang unang sinabi ni Madel kay Lizzy— Punong-puno ng pagdududa at pandidiri, tila isang tinik na tumusok sa puso ni Lizzy.Ngunit tumawa lang siya nang walang emosyon. “Kung hindi ako dumating, baka mamatay ka na lang dito sa ospital nang walang nag-aalala sa ’yo. Maniwala ka man o hindi.”Malungkot ang naging buhay ni Madel. Hindi lang niya napagkamalang hiyas ang isang simpleng bato, kundi ang pinaka-inaruga niyang si Lianna ay hindi naman pala niya tunay na anak...Sa apat na anak niya, ang pinaka-hindi niya pinansin noon ang siya ngayong nag-iisang pumunta upang tingnan siya.Ngunit hindi iyon sapat para ka
“Basta maniwala ka lang sa akin.” Napangiti nang bahagya si Lizzy.Simula nang pumunta siya sa ospital, may bumabagabag na sa kanya, pero sa kabila ng lahat, nanatili siyang kalmado sa anumang kinakaharap niya.Ang tanging nakaapekto sa kanya ay si Iris. Hindi niya inakala na sa ganitong sitwasyon, si Iris pa ang magbibigay sa kanya ng init ng loob.“Lizzy, matagal na tayong nagtutulungan o naglalaban sa negosyo, kaya alam ko ang kakayahan mo.” Mahinang ngumiti si Iris. “Narinig kong iniimbestigahan na ng pulisya ang magkapatid na iyon. Naniniwala akong hindi na magtatagal bago lumabas ang katotohanan. Gusto kong ipagpatuloy ang pakikipagtulungan sa Panyun sa mahabang panahon, kaya sana huwag mong sayangin ang tiwala ko.”Tumango si Lizzy. “Hindi ko sasayangin.”Pagkababa niya ng telepono, napansin niyang mas dumami ang mga tao sa paligid. Halata sa kanilang mga mata ang pag-asa."Ma'am Lizzy, itutuloy ng Hilario ang pakikipag-partner sa atin?" may nagtanong, puno ng tuwa. "Sabi ko na