Habang lumabas si Nathan, tiningnan niya ang paligid pero wala naman tao, mga pusa lang na nag-aaway sa labas. Ngumiti si Nathan at lumingon kay Thalia."Wala naman pala, mga pusa lang na nag-aaway. Huwag kang mag-alala, poprotektahan kita."Tumingin si Thalia sa kanya, ang puso niya ay puno ng magkaibang emosyon. Pinahahalagahan niya ang malasakit ni Nathan, pero sabay na dumating ang guilt sa kanyang dibdib. "Ayokong ikaw ang masaktan dahil sa akin, Nathan," bulong niya, nanginginig ang boses. "Sa akin ang laban na 'to. Ako na ang bahala kay Alex."Bumagsak ang mga mata ni Nathan at tumango siya ng dahan-dahan, ang boses niya puno ng determinasyon. "Hindi na lang ito laban mo, Thalia. Kung kasali ka, kasali na rin ako. Wala akong pakialam sa panganib. Hindi ko kayang makita kang masaktan, Thalia."Tumigil si Thalia at napatitig sa kanya. Gusto niyang itulak siya palayo, pero sa mga salitang iyon, ang tapat na malasakit ni Nathan ay nagpatibay sa kanyang puso. Sandaling iniisip ni Th
Habang nag-aalmusal sina Thalia at Nathan, nagpatuloy ang kanilang usapan tungkol sa pang-araw-araw na buhay. Isinantabi muna nila ang tungkol kay Alex at sa mga banta nito."Alam mo, Thalia, matagal ko nang iniisip ito," sabi ni Nathan habang inuubos ang kanyang kape. "Gusto kong palawakin ang gym. Dadagdagan ko ng bagong equipment at baka magdagdag din ako ng bagong training programs. Nakikita ko kasing maraming pumupunta, at gusto kong bigyan sila ng mas magandang experience."Napatingin si Thalia sa kanya at ngumiti. "Talaga? Mukhang malaking plano 'yan, Nathan. Pero sigurado akong magtatagumpay ka. Magaling kang trainer, at alam mong mahal ka ng mga kliyente mo."Ngumiti si Nathan at tumango. "Salamat. Pinag-iipunan ko ito nang matagal, at sa tingin ko, ito na ang tamang oras para isakatuparan. Ilang linggo pa siguro bago ko simulan ang renovation."Nagpatuloy sila sa pagkain at saglit na nalimutan ang bigat ng kanilang sitwasyon. Ngunit ang katahimikan ay biglang naputol nang ma
Huminga ng malalim si Thalia bago lumingon kay Nathan. Ramdam niya ang bigat ng sitwasyon, pero hindi siya maaaring umatras. "Tatawagan ko ang ibang may-ari ng negosyo sa paligid. Kailangan nating magkaisa. Hindi tayo papayag na basta na lang mawala ang lahat ng pinaghirapan natin."Sumang-ayon si Nathan. "Ako na ang bahala sa ibang mga may-ari ng gym at tindahan. Kausapin mo ang mga nagtitinda sa paligid. Kailangan nating malaman kung sino na ang may alam tungkol dito at kung sino ang handang lumaban."Mabilis silang kumilos. Pinulong ni Thalia ang mga maliliit na negosyante sa tabi ng kanyang restaurant. Karamihan sa kanila ay halatang balisa, may takot sa kanilang mga mata, ngunit handang makinig."Mga kasamahan, hindi tayo pwedeng pumayag na basta na lang tayong paalisin nang walang sapat na dahilan," panimula niya, kita sa kanyang boses ang galit at determinasyon. "Kung hindi tayo lalaban ngayon, kailan pa? Hindi lang ito tungkol sa akin o sa gym ni Nathan—ito ay tungkol sa ating
Sa kabila ng malakas na ingay ng mga makina, nanatiling matatag ang grupo ni Thalia. Hindi sila magpapasindak. Bagama’t may ilan pa ring nag-aatubili, mas malakas ang sigaw ng mga taong handang ipaglaban ang kanilang kabuhayan.Biglang lumapit ang isang lalaking nakasuot ng itim na amerikana. May hawak siyang dokumento at nakataas ang kilay habang may kausap sa telepono. Nang ibaba niya ito, dumiretso siya kay Thalia at Nathan."Ikaw ba ang nangunguna sa gulong ito?" malamig niyang tanong, nakatingin nang diretso kay Thalia.Hindi natinag si Thalia. "Hindi ito gulo. Karapatan namin ang ipinaglalaban namin. Hindi kayo maaaring magdemolis nang walang sapat na proseso."Ngumisi ang lalaki at tumingin sa paligid. "Alam mo ba kung sino ang pinapasok mo? Wala kang laban sa kumpanya namin. Lahat ng papeles ay nasa amin na."Sumabat si Nathan, ang boses ay puno ng galit. "Kung legal ang mga dokumento niyo, bakit niyo kailangang gumamit ng dahas para lang palayasin kami?"Sa halip na sumagot,
Nakatitig si Thalia sa kawalan habang bumabalik sa kanyang isipan ang eksenang naganap kanina.Bakit niya binanggit ang pangalan ni Nathan? Ano ang ibig niyang sabihin? Hindi niya akalaing ang pagbabalik niya sa Pilipinas ay magdadala rin ng muling paghaharap nila ni Asher—isang bangungot na hindi niya kailanman hinangad.Mula nang umalis siya, naging maayos ang buhay niya. Tahimik. Walang aberya. Apat na taon siyang malaya sa anino ng kanyang nakaraan. Ngunit ngayong nandito na siya muli, parang isang hampas ng matinding unos ang pagbabalik ni Asher sa kanyang buhay."Dapat hindi na kita nakita ulit," bulong niya sa sarili habang pinipilit niyang pakalmahin ang kanyang damdamin.Naglakad siya pabalik sa kanyang bahay, hindi alintana ang bigat ng kanyang mga hakbang. Nais niyang magpahinga, ngunit alam niyang hindi siya mapapanatag hangga't hindi niya nakakausap si Asher. Kailangang matapos na ito. Hindi siya maaaring hayaang masira ang kanyang pangarap nang dahil sa kanya.Pagdating
Pagkalabas ni Thalia sa opisina, unti-unting humigpit ang panga ni Asher. Hindi niya akalaing ganito kalaki ang epekto ng desisyong iyon kay Thalia. Hindi lang pala negosyo ni Nathan ang maapektuhan, kundi pati ang pinaghirapan niyang itayo—ang kanyang bahay, ang kanyang pangarap."Yna!" matigas niyang sigaw.Agad na bumukas ang pinto at pumasok si Yna, halatang nag-aalalang tiningnan siya. "Yes, Sir?""Tawagan mo ang contract manager, gusto ko siyang makausap ngayon din! Tell him to bring the documents from the project." utos niya, hindi maitago ang galit sa boses.Hindi na nagtanong pa si Yna at agad na tumalima. Tinawagan na niya agad ang contract manager pero hindi niya sinabi na galit na galit si Asher.Ilang minuto lang, pumasok sa opisina ang isang lalaking nasa late forties, suot ang itim na coat at salamin. Ang contract manager ng kumpanya."Sir Asher," maingat nitong bati, bahagyang yumuko bilang pagbibigay-galang.Ngunit hindi siya sinalubong ng mahinahong ekspresyon. Sa ha
Habang nagmamaneho pabalik si Thalia sa kanyang restaurant, hindi niya maiwasang mapansin ang sunod-sunod na pagdating ng malalaking construction machines sa paligid.Ang dating tahimik na kalsada ay napalitan ng tunog ng mabibigat na makina, at sa gilid ng daan, nagkalat ang mga materyales ng konstruksyon na tila hindi man lang inayos ng mga trabahador.Sa kanyang paglapit, nakita niya ang ilang mga residente na nagtipon sa harap ng kanyang restaurant, halatang nag-aalala."Ano na naman 'to?" mahina niyang bulong sa sarili bago siya bumaba ng sasakyan.Pagpasok niya sa restaurant, agad siyang sinalubong ni Nathan, halatang may dalang masamang balita. "Thalia, kailangan mong pumunta sa meeting ng barangay captain. May emergency meeting tungkol dito."Napakunot ang noo niya. "Tungkol saan?"Bumuntong-hininga si Nathan. "Sa demolisyon. Mukhang natuloy na ang bentahan ng lupa, at kasama ang buong area natin sa tatamaan ng proyekto."Nanlamig ang buong katawan ni Thalia sa narinig. Hindi
Sa gitna ng kaguluhan sa barangay hall, biglang tumayo si Thalia, ang mukha niya'y puno ng galit at determinasyon. Itinuro niya si Asher, ang boses niya'y dumagundong sa buong silid."Ikaw! Ikaw ang may pakana ng lahat ng ito!" sigaw niya, dahilan upang mapatingin ang lahat kay Asher.Nagbulungan ang mga tao, ang ilan ay tumango bilang pagsang-ayon kay Thalia. Hindi lang siya ang nawalan ng negosyo—lahat sila ay naapektuhan."Walang abiso, walang paunang babala! Ano'ng akala mo sa amin? Mga basurang basta mo na lang pwedeng paalisin?" sigaw ng isang matandang babae na nagmamay-ari ng maliit na kainan."Anong mangyayari sa amin? Wala kaming ibang matutuluyan! Hindi mo naiintindihan ang sakripisyo namin para sa mga negosyo namin!" isa pang lalaki ang nagprotesta.Tumaas ang tensyon sa silid. May mga sumisigaw ng reklamo, ang iba naman ay gustong marinig ang sagot ni Asher.Sa halip na sumagot, yumuko si Asher. Hindi niya sinubukang ipagtanggol ang sarili, hindi niya sinubukang pabulaana
Matapos ang ilang tagay ng alak, naramdaman na nilang pareho ang init sa kanilang katawan. Hindi naman sila lasing, pero sapat na ang nainom nila para maging mas kampante ang pakiramdam nila sa isa’t isa. Nakasandal si Thalia sa sofa habang si Asher naman ay nakaupo sa tabi niya, hawak ang remote control."Manonood tayo ng pelikula?" tanong ni Thalia, pinaglalaruan ang baso niya.Tumango si Asher. "Para malibang tayo. Horror o romance?""Horror muna. Para may dahilan akong dumikit sa’yo ‘pag natakot ako," biro ni Thalia.Napangiti si Asher at umiling bago pinindot ang play button. "Sige. Pero ‘wag kang sisigaw sa tenga ko, ah."Habang tumatakbo ang pelikula, nagsimula silang maghagikgikan."Ano ‘to? Ang pangit ng CGI ng multo! Para lang itong pinatong sa screen," puna ni Thalia habang kinakain ang popcorn."Ang arte pa ng biktima. Sinugod ang dilim tapos sumisigaw siya ng ‘Who’s there?’ Eh kung ako ‘yun, takbo agad!" dagdag ni Asher, sabay tawa.Natatawa silang dalawa habang tinutulig
Tahimik na nakayakap pa rin si Thalia kay Asher, nakasandal ang kanyang ulo sa dibdib nito. Ramdam niya ang init ng katawan ng lalaking minsang naging mundo niya. Ngunit sa pagitan ng bigat ng emosyon, isang tunog ang pumuno sa katahimikan—isang mahina ngunit malinaw na pag-aalulong ng kanyang tiyan."Grrrkkk..."Napamulat si Thalia, kasabay ng pagkunot ng kanyang noo. Dahan-dahan siyang lumayo kay Asher, ngunit bago pa niya maitanggi ang nangyari, nagtagpo ang kanilang mga mata. Pareho nilang napagtanto ang narinig nila.Nagpipigil ng tawa si Asher, nakataas ang isang kilay. "Gutom ka na ba?"Namula ang pisngi ni Thalia, mabilis na umiling at sinubukang magpaliwanag. "Hindi... Hindi ako gutom! Hindi 'yun siguro ang tiyan ko... Baka may pusa lang sa labas—"Ngunit hindi niya naituloy ang kanyang sasabihin dahil napangiti na si Asher, at ilang segundo lang, natawa ito. Isang malakas, malambing na tawa na matagal nang hindi naririnig ni Thalia. Napapikit siya sandali, sinusubukang huwag
Tumulo ang luha ni Thalia, nanginginig ang kanyang balikat habang pilit na itinatago ang hinanakit sa kanyang puso. Ngunit bago pa niya mapigilan ang sarili, naramdaman niya ang mainit na yakap ni Asher.Hindi iyon isang yakap na puno ng panghihinayang—ito ay yakap ng pang-unawa, ng katahimikan, ng pangakong hindi siya nag-iisa."Thalia..." Mahinang bulong ni Asher habang hinahaplos ang kanyang likuran. "Alam kong nasaktan kita noon. Alam kong hindi ko agad naipakita sa'yo ang dapat kong ipakita. Pero gusto kong malaman mo... ang redevelopment na ito ay hindi para sa akin. Ginawa ko ito para sa'yo, para sa mga taong mahalaga sa'yo. Para hindi na nila kailangang danasin ang sakit na pinagdaanan mo."Mas lalong bumuhos ang luha ni Thalia. Ramdam niya ang sinseridad sa boses ni Asher, ngunit sa halip na maibsan ang sakit, lalo lamang siyang bumagsak. "Bakit ngayon mo lang sinasabi 'to? Bakit hinayaan mo akong maniwalang ikaw ang dahilan ng pagkawala ng lahat sa akin?"Mas hinigpitan ni A
Malamig ang simoy ng hangin nang lumabas si Thalia sa balkonahe. Gusto niyang makalanghap ng sariwang hangin, subalit ramdam pa rin niya ang bigat sa kanyang dibdib. Kasabay ng bawat dampi ng hangin sa kanyang balat ay ang pagbabalik ng mga alaala—mga alaalang pilit niyang kinakalimutan.Ilang saglit lang, sumunod si Asher. Hindi siya nagsalita agad. Alam niyang may bumabagabag kay Thalia. Nakatayo lang ito sa tabi niya, hinihintay siyang magsalita."Bakit ka nandito, Asher?" malamig na tanong ni Thalia, hindi man lang lumingon sa kanya."Dahil gusto kong malaman ang totoo," sagot ni Asher. "Thalia, ano ba talaga ang nangyari sa'yo noong umalis ka? Bakit hindi ka na bumalik?"Napakuyom ang kamay ni Thalia. Hindi niya gustong balikan ang nakaraan. Hindi niya gustong pag-usapan ang sakit na pinagdaanan niya."Hindi mo na kailangang malaman," malamig niyang tugon. "Wala na akong balak ikwento pa.""Thalia—""Tama na, Asher!" tuluyan nang napataas ang boses niya. Lumingon siya rito, at sa
Sa loob ng presinto, tuluyan nang naisampa ang kaso laban kay Lisa at Alex. Hindi na makakaila ang ebidensya ng kanilang pang-aabuso at panloloko kay Thalia.Tahimik lang siyang nakaupo habang tinatapos ng mga pulis ang dokumentasyon, pero sa loob niya, parang may mabigat na bato sa kanyang dibdib. Hindi pa rin niya lubusang matanggap na umabot sa ganito ang lahat.Nang tuluyan nang matapos ang proseso, lumabas sina Thalia at Asher mula sa istasyon ng pulis. Sumalubong sa kanila ang malamig na hangin ng gabi, ngunit hindi iyon sapat para ibsan ang bigat sa dibdib ni Thalia.Tahimik silang naglakad patungo sa kotse ni Asher. Hindi pa man siya nakakasakay nang biglang nanlabo ang kanyang paningin. Sumikip ang dibdib niya, at bago pa siya tuluyang mawalan ng malay, narinig pa niya ang boses ni Asher."Thalia!"+++++Nagising si Thalia sa pakiramdam ng malambot na unan sa ilalim ng kanyang ulo. Saglit siyang napatitig sa kisame, pilit na iniintindi kung nasaan siya. Nang lingunin niya ang
Sa presinto, tahimik na nakaupo si Thalia habang inaayos ng pulis ang kanyang pahayag. Ramdam pa rin niya ang panginginig ng kanyang kamay, pero hindi niya hinayaang makita ito ng mama niya at Alex. Malakas na siya ngayon. Hindi na siya ang dating Thalia na kayang paikutin at lokohin.Katabi niya si Asher, tahimik ngunit matatag ang presensya. Minsan-minsan ay tinitingnan siya nito, tinitiyak na ayos lang siya. Sa kabila ng lahat, ramdam niya ang suporta nito."Kailangan niyo pong pumirma rito, Miss Thalia," sabi ng pulis, iniaabot sa kanya ang dokumento ng reklamo laban kay Alex.Walang pag-aalinlangan niyang kinuha ang ballpen at pumirma. Isang mabigat na hakbang ito, ngunit alam niyang kailangan niyang gawin."Tapos na ba?" tanong ni Asher, mababa ang boses ngunit may awtoridad."Oo, pero kung gusto niyang maghain ng isa pang reklamo, maaari siyang magsampa laban sa iba pang sangkot," sagot ng pulis.Tumingin si Thalia kay Lisa, na ngayo'y namumutla. Alam niyang oras na para tapusi
Tumayo si Alex at lumapit kay Thalia, ang tingin nito ay puno ng panggigipit. "Huwag mo nang gawin pang mahirap ito, Thalia. Ibigay mo na lang sa amin ang kailangan namin. Alam mong utang mo ‘to sa amin."Hindi makapaniwala si Thalia sa naririnig niya. "Anong utang? Wala akong utang sa inyo! Ako ang iniwan niyo noon! Ako ang naghirap mag-isa!"Sumingit si Lisa, ang boses nito ay punong-puno ng paninisi. "Hindi mo ba naisip ang iniwan mong responsibilidad, Thalia? Kung hindi mo tinanggihan si Asher, hindi sana tayo nagkakaganito! Pero ano? Iniwan mo siya at umalis ka nang wala man lang iniwang tulong sa amin!"Napailing si Thalia. "Hindi ko kailangang ipaliwanag sa inyo ang naging desisyon ko. At hindi ko hahayaang kunin niyo ang pinaghirapan ko!"Biglang lumapit si Alex, ang mga mata nito ay nanlilisik. "Alam mo, Thalia, pwede ko namang kunin ‘to sa paraang ayaw mong mangyari. Kung hindi mo ibibigay nang kusa, sisiguraduhin kong pagsisisihan mo ‘yan."Naramdaman ni Thalia ang takot na
Tahimik na tumango si Thalia habang inaalala ang sinabi ni Nathan. Alam niyang seryoso ito. Hindi lang ito basta pangarap—ito ang direksyong gusto nitong tahakin sa buhay."Alam mo, Nathan," mahina niyang sabi, nakatingin sa labas ng bintana. "Makakamit mo ‘yan balang araw. At sana, makasama mo ang tamang tao—‘yung pareho mong gusto ang pangarap mo."Saglit na hindi sumagot si Nathan, pero nang lumingon si Thalia sa kanya, nakita niya ang isang kakaibang ngiti sa mukha nito. Isang tingin na parang may gustong iparating, pero hindi niya masabi kung ano."Salamat, Thalia," sagot nito, hindi inaalis ang tingin sa kanya. "Sana nga, no?"Napatigil siya, pero bago pa siya makasagot, narating na nila ang harap ng bahay niya. Binitawan ni Nathan ang manibela at humarap sa kanya. "Sigurado ka bang okay ka na dito mag-isa?"Napangiti si Thalia, pilit na nagpapakita ng pagiging matatag. "Oo naman. Ako pa? Malakas ako! Kahit pa hindi nag-work ang plano ng kapatid ko noong isang araw, hindi ibig s
Habang naglalakad sina Nathan at Thalia pabalik sa kanilang sasakyan, hindi pa rin napuputol ang sunod-sunod na jokes ni Nathan. Kahit na malamig ang simoy ng hangin, tila ito napapalitan ng init ng kanilang tawa."Alam mo ba kung anong sinabi ng upuan sa mesa?" tanong ni Nathan, may pilyong ngiti sa labi.Napangiwi si Thalia. "Ano na naman?""Hindi ako tatayo para sa'yo!"Napapailing si Thalia habang pilit na pinipigilan ang tawa. "Nathan, bakit ang babaw ng jokes mo tapos minsan hindi naman nakakatawa, pero natatawa na lang ako kasi kung paano mo ideliver sa akin?""Uy, hindi mababaw ‘yun! Alam mo, minsan, ang buhay parang upuan at mesa. Kailangan mo lang umupo at magpahinga kahit saglit." depensa ni Nathan habang tinapik ang sarili sa dibdib na kunwari'y may lalim ang sinabi niya."Hay naku, ang corny mo talaga," natatawang sagot ni Thalia.Habang patuloy silang naglalakad, saglit na natahimik si Thalia. Nasa isipan niya ang hindi niya matanong kanina sa restawran. Sa kabila ng mga