Chapter 2

Chapter 2

Sophie's POV

"What are you doing?" gulat ngunit may galit na sabi nito sa akin nang bigla ko na lang hablutin ang kinuha nito sa drawer.

"Alam mo bang masama ang magnakaw? Sabi ni mommy, dapat 'wag daw tayo magnakaw kasi kasalanan 'yon sa mata ng Diyos at saka mapapagalitan tayo ni God," pangungonsensiya kong sabi rito. Tama naman ang sinabi ko. Masama talaga ang magnakaw.

"Tss. Ang daldal mo," walang pake nitong sabi saka kinuha ulit ang bagay na kinuha ko sa kaniya kanina. "Here." May hinagis itong kung ano sa akin at mabuti na lamang at mabilis ang mga reflexes ko kaya nasalo ko ito kaagad. Napatingin naman ako sa bagay na ibinigay nito.

Ano 'to? Inobserbahan ko ito at saka sinuri ng mabuti. ‘Di ba eto yong kinuha ko sa kaniya kanina? Kinuha pa sa akin e, ibibigay rin naman pala ulit.

“Teka, appoinment planner? Bakit nasa kaniya 'to?” bulong ko sa sarili Binatukan ko agad ang sarili. Ang tanga mo talaga Sophie. Ito pala 'yong kinukulikot niya sa drawer kanina sa ilalim ng lamesa ni Mr. Bandemer.

Oo nga, pero para sa’n?

"Hala! Bakit mo naman 'to kinuha nang walang paalam? Baka mapagalitan tayo ni Mr. Bandemer!" naghehesterical kong sabi. Huhu. Dinadamay talaga ako nito ni kuyang anghel sa mga kalokohan niya. Huhu.

Nakita ko itong naglakad papalapit sa akin kaya naman napaatras ako bigla at saka bumulong sa sarili. I can't keep doing this. Kailangan kong hanapin si Mr. Bandemer.  Ano ba kasing itsura niya? Wala man lang ni isang picture na nandito. Siguro, matanda na siya. Kulubot ang balat, maputla at saka-

"Are you sure that you don't know who I am?" putol niya sa iba ko pang iniisip. Lumapit ulit ito sa kinaroroonan ko. Kilala ko naman siya ah. Siya si ‘kuyang’ anghel, ang tumulong sa akin na makapasok dito sa opisina ng boss ko ngunit malikot ang mga kamay.

"Oo naman, ikaw si … kuyang anghel … ‘di ba?" hindi sigurado at putol-putol kong sabi sabay ngumiti ng malapad. Mapakla naman itong tumawa at mas lumapit pa ito sa akin kaya naman napaatras akong muli.

"I am…," pabitin nitong sabi saka naglakad pa papalapit sa akin kaya napaatras na naman ako ulit ngunit dead end na pala 'yon kaya wala na akong maaatrasan. Napatingala ako sa kaniya nang ikinulong ako nito gamit ang magkabilang kamay. Ang resulta, nakakulong ako sa mga bisig niya at hindi makagalaw.

Ano bang ginagawa niya? Huhu. Bigla nitong iniangat ang kanang palad papunta sa kaliwang pisngi ko kaya napapikit ako. I can feel his fresh breath. Nilanghap ko ito and I can't help but to moan because of his smell. Wait! What? Ano bang nangyayari sa akin? Huhu.

"Mr. Leo L. Bandemer. Nice to meet you, Ms. Sophia." He suddenly kisses my cheeks… Naramdaman kong nagkulay kamatis ang aking magkabilang pisngi dahil sa ginawa niya saka ito sabay na sinampal.

"Waaaaaah! Virus!" sigaw ko sabay kuha ng panyo na nasa bag ko at ininudnod nang ininudnod ito sa pisngi ko upang mawala ang bakas ng halik nito. Napaatras naman ito sa ginawa ko sabay nag takip ng tenga niya.

"Psh. Stop it already. Let’s get back to work," sabi nito sabay pisil sa ilong ko. Naglalakad na ito pabalik sa lamesa niya.

"Niloloko ata ako nito eh. Siya raw si Mr. Bandemer. Hmp. Lokohin niya lelang niya," natatawang bulong ko sa sarili.

"Ano’ng binubulong-bulong mo riyan?" he suddenly said. Gulat akong napalingon dito saka umiling-iling.

"Anong bulong? Wala naman ah. Wala naman akong sinasabi na niloloko mo lang ako ah. Ikaw ah, masama 'yan." Pinanliitan ko ito ng mata. Sana naman maniwala siya.

"Tss. Go back to work or else, I fired you," pananakot nitong sabi. Automatic naman akong tumalima. In fairness, effective 'yong pananakot niya huh. Lumakad na ako papunta sa desk ko at hindi ko maiwasang mapahanga na naman sa ganda nito. Waaaah! Kailan ba ako hindi na-amaze sa lahat na nandito? Mukhang wala yata. Makapagtrabaho na nga lang. Baka sesantihin pa ako ni Mr. Bandemer ‘kuno’. Hihi. Palukso-lukso akong umupo sa aking swivel chair saka nagpaikot-ikot dito. Hihi. Ang sarap ng ganito lang lagi. Umikot pa ako ng ilang beses hanggang sa makaramdam ako ng hilo ako kaya naman tumigil na ako at nag-umpisa ng magtrabaho. Baka tuluyan na akong tanggalin ni sir.

Haaay! Ang hirap pa naman maghanap ng trabaho ngayon kaya dapat hindi ko sasayangin ang opportunity na ito. Aayusin ko ang trabaho ko. Fighting! Tinaas ko pa ang mga kamao ko.

Napatingin ako sa gawi ni ‘kuyang’ anghel nang maramdaman ko ang tingin nito sa akin at tama nga ako. Nakatitig ito sa akin na may ngiti sa mga labi. Uminit ang mga pisngi ko. Marunong pala siyang ngumiti? Ang gwapo! Hihi. Nakita nitong nahuli ko siyang nakatitig sa akin kaya naman napangiti ako ng umiwas ito ng tingin. He should smile more often. Napahawak ako bigla sa bibig. Hala! Ano bang nangyayari sa akin? Huhu. Papagalitan ako ni mommy nito dahil kung ano-anong iniisip ko.

"Tss. Stop staring at me. I might melt," he said while smirking. Napakurap-kurap naman ako sa sinabi nito.  I tilted my head at pinagtatakahan itong tinitigan.

"Bakit ka naman matutunaw? Hala! Kung matutunaw ka edi mamamatay ka? Hindi pwedeeee!" Malaking ekis 'yon. Hindi ko na siya tititigan para hindi siya matunaw. Tama!  ‘Yon nga ang gagawin ko. Ang talino ko talaga.

"Bakit naman hindi pwede?"

Nagtanong pa talaga siya at may pangiti-ngiti pa? Huhu. Nababaliw na po yata itong kasama ko.

"Kung mawawala ka, edi mawawalan ako ng trabaho at kung mawawalan ako ng trabaho. Anong kakainin namin? Kasi wala akong sweldo. Mamamatay kami sa gutom. Malaking ‘no’ kuyang anghel. Huhu. Promise! Hindi ko na po kayo tititigan para hindi na po kayo matunaw. Pangako po 'yan." With matching taas ng magkabilang kamay pa 'yan. Sige na nga, naniniwala na akong siya si Mr. Bandemer. Ngayon lang 'to.

Kaagad na nawala ang ngisi na nakapaskil sa mga labi nito ‘tsaka umiwas ng tingin sa akin. Hindi na ito sumagot at bumalik na lang sa ginagawa nito kanina. Hindi ba siya naniniwala? Hala! Ba't ko siya tinitigan? Kaagad akong umiwas ng tingin dito at saka bumalik na sa trabaho. Ang dali lang namna pala ng trabaho ko. Pirma lang nang pirma tapos ilalagay ang schedule ni sir dito sa planner na ibinigay niya sa akin kanina. Ilang oras ko rin paulit-ulit na ginawa ‘yon hanggang sa hindi ko na namalayan ang takbo ng oras.

Napatingin ako sa wall clock at nakitang mag-aalas dose na ng hapon. Bago ako tumayo, inayos ko muna ang suot kong dress ‘tsaka ako lumapit sa lamesa ni Mr. Bandemer.

"Sir, lunch na po. Ano pong kakinin ninyo at io-order ko na rin po ang sa inyo," sabi ko ng makalapit sa lamesa nito. Mula sa pagkakayuko, umangat ang ulo nito at saka ako tinitigan diretso. Kaagad akong umiwas ng tingin dito dahil baka matunaw siya. Kaagad akong naglakad papalabas ng sabihin nito ang gustong kainin. Nasa may pinto na ako nang tawagin nito ako ulit. Lumingon ako pabalik dito ngunit hindi ko parin siya tinitigan sa mga mata.

"After you buy it, let's have lunch together." Nalilito man ngunit tumango na lamang ako. Kanina pa ako nagugutom. Huhu.

May isang maliit na restaurant sa ibaba na katabi lang ng building na ito kaya naman doon na lamang ako pumunta. Pagkarating doon, kaagad akong umorder.

"Ate isang spag nga at burger. Dagdagan mo na rin ng dalawang coke. Paorder na rin po ng pasta. Take out." Kaagad itong tumalima. Hiningi nito ang card ko na ipinagtataka ko.

"Hala, ate! Bakit niyo po kukunin ang card ko? Wala po ba kayong card? Pumunta lang po kayo sa kompanyang pinagtatrabahuan ko, pwede po kayong kumuha do'n. Hihi."

Kawawa naman si ate, walang card. Haaay! Mabuti nalang mabait ako at tinuruan ko siya kung paano kumuha. Good job, Sophie. Kukunin pa nila ang card ko eh, kakabigay lang ito ni sir. Sa company kasi ito, binibigyan nito ang lahat ng nagiging secretary ni sir. Oh, ‘di ba? Bongga! Hihi.

"Naglolokohan ba tayo dito Miss? Ibibigay mo ba ang card mo o tatawag ako ng guards?"

Hala! Hindi niya ba naiintindihan ang panuto ko? Ang slow naman ni ate.

"Teka lang po! 'Yong order ko." Umiling ito at pagkatapos ay ipinagtulakan ako papalabas. Tumawag pa ito ng guards. Hala!

"Guards! Ilabas niyo nga itong babaeng 'to. Balak pa atang manloko dito."

"Hala! Hindi po ako manloloko ate. Totoo po 'yong sabi ko. Tanungin niyo pa ang mga tao sa bangko. Huhu." Umiiyak na ako. Kaagad akong dinaluhan ng mga guards at saka hinila papalabas ng resto.  Muntik ko pang maiwan ‘yong tsinelas ko. Grabeh naman kasi kung makahila to sila ‘kuyang’ guards.

"I'm sorry, Miss, pero bawal ang manloloko dito." Tuluyan na ako nitong itinulak papalabas.

"Aray!" daing ko nang madapa ako dahil sa matinding pagtulak sa akin ni kuya. “Ang sasama naman nila.”

Huhu. Pa'no na 'yan? Gutom na ako at saka baka mapapagalitan ako ni Sir dahil lampas alas dose na wala pa rin ang pagkain niya.

I pouted.

Nakayuko lang ako rito sa labas ng resto. Hindi ako makaalis dahil hindi ko alam kung anong sasabihin kay sir. Past lunch time na. Haaay! Nakailang buntong-hininga na kaya ako? Nagulat ako nang biglang may naglahad ng kamay aking harapan kaya napatingala ako sa taong 'yon. Waaah! Isa pang anghel!

"Hey, miss! What are you doing down there?" Tinanggap ko ang nakalahad nitong kamay.

"Pinalabas ako ni ate dahil ayaw kong ibigay ang card ko."

"Card?" Tumango naman ako at saka ikinuwento sa kaniya ang nangyari kani-kanina lang.

"Who said that?!" sigaw nito bigla kaya napatalon ako sa gulat. Kaagad itong humingi ng paumanhin. Tinuro ko naman agad si ate na nasa cashier,

"Siya po. Hindi niya talaga siguro na gets 'yong sinabi ko kuya, kaya siguro siya nagalit."

"Let's go." Bigla ako nitong hinila papasok sa loob ng resto.

"Good afternoon, Sir,” bati ng dalawang guards kay kuyang anghel na ikinagulat ko. Base sa narinig kong itinawag nila rito, siya ang boss nila. Napatingin naman silang dalawa sa akin. Kaagad kong itinago ang sarili sa likod ni kuya para hindi nila ako mamukhaan. Mabuti nalang at successful. Hihi.

"Cresia!" pagalit na tawag ni kuya kay ateng cashier.

"Yes, Sir?" Napadpad ang tingin nito sa akin kaya dinuro ako nito. Kaagad akong napatago ulit sa likod ni kuya.

"Bakit nandito ka na naman manloloko?" Akmang hahablutin nito ang kamay ko nang pigilan siya ni kuyang anghel 2.

"Stop that, Cresia. Asan na ang order niya? Give it to her. Now!" Nataranta naman na sumunod si ateng cashier. Haay! Nakakaawa naman si ate.

Bumalik ito dala-dala ang inorder ko kaya nagtwinkle-twinkle kaagad ang mga mata ko dahil sa wakas! Makakakain na rin ako! Kami pala. Hala! Baka kanina pa ako hinahanap ni sir. Kailangan ko nang magmadali.

"Ah. Kailangan niyo pa po ba ang card ko? Sige na nga, ibibigay ko na." Kukunin ko na sana ang card sa bag nang pigilan ako ni kuyang angel 2.

"No need. It's on me." Nagtataka man ngunit tumango na lamang ako at saka nagpasalamat na rin.

"Maraming salamat po talaga! Ako nga po pala si Sophia. Ikaw po? Anong pangalan mo?" tanong ko sabay lahad ng aking kamay. Nawala sa isip ko na kailangan ko ng bumalik agad.

"I'm Vince. Super nice to meet you, Sophia."

"Nice to meet you din. Bye-bye na po. Salamat din po pala sa libre. See you po ulit." Papalabas na ako nang marinig ko si kuya na binubulyawan si ‘ateng’ cashier.

"How many times do I have to tell you na hindi lang card ang hingin mo sa customer. Pwede naman cash."

"I'm truly sorry, Sir."

"I hope this won't happen again." Tuluyan na akong nakalabas. Pwede palang cash, gusto pa ang card ko. Gusto lang ata makita ni ‘ateng’ ang ID ko. Hala! May crush yata si ate sa akin. Naku po! Hindi ako lesbi! Dahil sa sobrang bilis ng aking takbo ay kaagad akong nakarating pabalik sa office. Malapit na ako sa may pinto nang makita ko si sir na nasa labas at mukhang may hinihintay.

"Patay! Ako yata ang hinihintay niya," bulong ko sa sarili.

"What took you so long?!"

Sabi ko nga. Huhu.

"Eh kasi, 'yong si ate sa resto gustong hingin ang card ko eh ayaw kong ibigay kaya sabi ko sa kanya pwede naman siyang humingi rito. Nagalit yata si ate kaya nagpatawag siya agad ng mga guards at hinila nila ako palabas. Nasugatan pa nga ako eh. Tapos nakaupo lang ako doon kasi hindi ko alam ang sasabihin ko sa 'yo pagkarating dito dahil hindi ko nakuha ang order. Huhu. Tapos mabuti nalang, may isa pang kuyang anghel, pinapasok niya ako ulit kaya naman doon ko pa nakuha ang order ko. Doon ko lang din nalaman na pwede palang cash lang pero card lang kasi ang sabi ni ate. Feeling ko nga may crush si ate sa akin eh. Gusto niya lang makita ang ID ko. Hihi. Pero hindi naman ako lesbi kaya basted siya sa akin," hinihingal kong paliwanag dito.

Haaay! Sana naman maniwala siya. Hindi ito sumagot at hinila na lang ako bigla papasok sa loob ng opisina niya. Pagkapasok, kumuha ito ng baso at sumalin ng tubig sa dispenser. Naglakad ito papalapit, ‘tsaka ibinigay ang baso na may lamang tubig sa akin. Tinanggap ko naman ito kaagad.

"Hihi. Salamat." Kaagad ko itong ininom.

Hindi pa ako nakuntento sa isang baso kaya naglakad ulit ako pabalik sa may dispenser ‘tsaka nagsalin muli at ininom ito. I burped. Nabusog ata ako sa tubig. Lumingon ako sa gawi ni sir at nakitang nakatingin lamang ito sa akin. Ininom ko ang natitirang tubig sa baso saka ito nilapag sa may mesa.

"Hindi ka ba naniniwala sa akin?" mahina ngunit takong kong tanong dito. Umiling ito. Nakahinga naman ako nang maluwag.

"Who's that 'kuyang anghel' you told me earlier?" Sa lahat ng sinabi ko, ‘yon lang yata ang narinig niya.

"Ah, 'yon ba? Siya si kuya Vince. Hihi."

"Tss. Let's eat." Lumapit naman ako rito ‘tsaka inilapag ang mga inorder ko kanina.

"Hihi. Umorder na rin ako ng coke para may maiinom tayo," sabi ko sabay ngiti.

"Mabuti naman."

"Ikaw kasi, nagpaorder ng pagkain pero wala namang maiiinom. Haay! Hindi ka talaga nag-iisip," inis kong sabi dito sabay kagat sa burger. Hmmm. Sarap! Napatingin ako sa kaniya nang hindi pa nito ginagalaw ang pagkain na ipinabili niya. Gusto niya ba ang burger ko? Parang gusto niya yata kaya inalokan ko siya ng burger.

"Gusto mo? Masarap!" Umiling lamang ito.

"Bahala ka." ‘Tsaka ako nagtuloy-tuloy na kumain.

Tahimik lamang kaming kumakain habang sa naubos namin ito. I burped kaya naman napatawa siya.

"Bakit po?" tanong ko dito.

"You got something."

"Something?" nagtatakang tanong ko.

"Yeah. Here." Nabigla ako ng lumapit ito sa akin at may kung anong pinahid sa gilid ng labi ko.

"Ah. Hehe. Salamat." Ngumiti ako sa kanya.

"I want to taste something," biglang sabi nito.

"Ha? Hindi ka pa ba busog?" nagtatakang tanong ko sa kanya.

"I want to taste your lips." Napalunok ako.