เข้าสู่ระบบแชร์
Bon Appetit CHAPTER 20
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-09 03:02:55
บทที่เกี่ยวข้อง
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 21
“GAGO KA, JOHN! INIWAN MO NA AKO NUNG GINULO MO ANG BUHAY KO! NGAYON, NAGHIHIKBI KA DIYAN AT GUSTO MO AKONG BALIKAN?!”“Sen… Please… Hindi ko ginusto ‘to… Mahal kita…”“MAHAL MO KO?! HAHAHA! ANO’NG GAGAWIN KO SA PAGMAMAHAL MO, JOHN?!”Napahagulhol nang tuluyan si John. “Please… Please… Mahal na mahal kita…”"BITAWAN MO NA AKO, JOHN! TAPOS NA TAYO!"“Sen, please… huwag kang ganyan…” nanlulumong sabi ni John habang mahigpit na yakap-yakap si Senyora, desperado, halos lumuhod na para lamang huwag itong mawala.Pero walang awa na hinampas siya ni Senyora ng malakas sa dibdib, paulit-ulit.“BITAWAN MO AKO, JOHN! TAPOS NA TAYO! TAPOS NA!” sigaw nito habang humahagulgol, halos mabaliw na sa sakit na nararamdaman.“Sen, please… Pakinggan mo ako… Huwag mong gawin ‘to…” nanginginig na bulong ni John, tinutukod ang noo sa balikat nito, habang ang mga kamay niya ay mahigpit na nakakapit sa katawan ng babae na mahal na mahal niya.“Pakinggan?!” tumawa si Senyora ng mapait habang pilit na itinutula
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-09Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 22
Nakatitig lang si John sa malawak na grandstand. Walang kulay ang mundo niya. Para siyang patay na humihinga. Ang puting polo shirt niya’y gusot-gusot na. Ang buhok niya’y magulo. Halatang ilang oras na siyang nakaupo doon — walang kibo, walang galaw, walang buhay.Paulit-ulit na bumabalik sa isipan niya ang eksena kaninang umaga.“BITAWAN MO NA AKO, JOHN! TAPOS NA TAYO!”“Huwag, Sen… Please… Mahal kita…”“PATAY KA NA SA’KIN, JOHN!”Kasabay ng alingawngaw ng boses ni Senyora ay ang tunog ng mga yapak na palapit sa likod niya. Unti-unting bumaling ang tingin niya, at doon niya nakita si Fortuna — tahimik, nag-aalalang nakatingin sa kanya.“John…” mahinang tawag ni Fortuna, nanginginig ang boses. “A-Ano’ng ginagawa mo rito?”Agad na sumabog ang init sa katawan ni John.Nakita niya si Fortuna.Ang babaeng dahilan kung bakit siya iniwan ni Senyora.Ang babaeng sumira sa buhay niya.Ang babaeng minahal niya noon bilang kaibigan, pero ngayo’y kinapopootan niya ng sukdulan.Mabilis siyang tu
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 23
"John nagmahal lang ako ng totoo.Patawarin mo ko nasaktan ka sa nangyari."“P*tangina… Fortuna, bakit ka pa lumapit?” mabigat ang paghinga ni John, nakasabunot siya sa sariling buhok habang nanginginig ang katawan sa galit. “Ano bang gusto mong marinig ha?! Gusto mong sabihin ko na okay lang lahat ng ginawa mo? Gusto mong yakapin kita at sabihing tapos na lahat ng sakit na binigay mo sa’kin?!”“John…” humahagulgol si Fortuna, nanginginig ang labi habang tulo ang luha sa kanyang mukha. “Patawarin mo ako… Hindi ko ginusto… Mahal kita…”Napatawa si John ng mapakla, ramdam ang pagkawasak ng buong pagkatao niya. Tumawa siya habang pinipigil ang hagulgol. “Patawarin kita?!” nilingon niya ito, nanlilisik ang mata. “Ano bang p*ta ina mo ang gusto mong marinig?! Na naiintindihan kita?! Na matutunan kitang mahalin kahit halos patayin mo ako sa sakit?! GANUN BA, FORTUNA?! GANUN BA?!”“John… pakiusap…” nanlulumo si Fortuna, lumuhod sa harapan ng lalaki habang patuloy na humagulgol. “Hindi ko gi
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 24
“PUTANGINA MO, FORTUNA!” mariing sigaw ni John habang natutunaw na sa galit. “HINDI KITA KAYANG MAHALIN! HINDING-HINDI KITA MAKIKITANG MAHALAGA! AT KAILANMAN, HINDI IKAW ANG GUSTO KO!”“John…” basag na basag ang boses ni Fortuna, “Mahal kita…”“GAGO KA!” napasigaw ulit si John, sumabog na parang isang bomba. “HINDING-HINDI NA KITA MAMAHALIN! IKAW ANG PINAKAMALAKING KASALANAN NA NAGAWA KO! AT KUNG MAIBABALIK KO ANG GABI NA YUN, MAS PIPILIIN KONG MAMATAY KAYSA MAY MANGYARI SA’TIN!”Napahagulgol si Fortuna, nanlumo, basag na basag. “John… Patawarin mo ako… Mahal kita…”Bigla siyang sinabunutan ni John, puno ng galit ang boses nito. “G*GO KA TALAGA! KUNG MAHAL MO AKO, HINDI MO SANA SINIRA ANG BUHAY KO! WALA AKONG DAPAT NA ITAWAD SA’YO! IKAW ANG SUMPANG DUMATING SA BUHAY KO!”“John…” halos mapatid ang hininga ni Fortuna. “Patawad…”“MAMAMATAY AKONG KINAMUMUHIAN KA, FORTUNA!” napasigaw si John, nagngangalit ang mata. “AT ISUSUMPA KO SA BUHAY KO, HINDI KITA MAMAHALIN! DAHIL IKAW ANG NAGWASAK
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 25
“Sen… pakiusap…” humahagulgol si Fortuna.“PUTANGINA KA, FORTUNA! KAHIT KAILAN, HINDI SIYA MAGIGING SA’YO!” tuluyan nang bumagsak ang luha ni Senyora habang nanlilisik ang mata. “KAHIT PA ANONG GAWIN MO, HINDI KA NIYA MAMAHALIN! ALAM MO KUNG BAKIT?!”Napalingon si Fortuna, nanginginig sa takot. “B-bakit…”“DAHIL AKO ANG PINILI NIYA!” bulalas ni Senyora, nakapako ang tingin sa kanya. “AKO ANG MINAHAL NIYA! AT KAHIT GINAGAWA MONG PILIT, IKAW ANG MAGMUMUKHANG KAWAWA!”“Sen… patawad…” lumuhod si Fortuna sa harapan ni Senyora.Ngunit tinulak siya nito, halos mabulunan sa galit. “WAG KANG LUMUHOD SA’KIN! LUMUHOD KA SA KONSENSYA MO, FORTUNA!”Tuluyan nang sumabog si Senyora sa iyak habang galit na galit ang boses.“P*TANGINA MO! ANO NGAYON, FORTUNA?! MASAYA KA BA?! MASAYA KA BA NA NAKITA MONG NASIRA AKO?! NAKITA MONG INIWAN AKO NI JOHN DAHIL SA GAGAWIN MO?! MASAYA KA BA NA IKAW ANG NAKASAMA NIYA SA GABI NA YON?!”“Hindi… hindi…” umiiyak si Fortuna, nanginginig sa sahig.Ngunit yumuko si Seny
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 26
Ang buong mansyon ng pamilya Tan ay abala. Ilang araw na lamang at magaganap na ang kasalang inaasam ng pamilya — ang kasal nina John Tan at Fortuna Han.Ang mga lamesa ay puno ng bulaklak, puting rosas, at pulang petalya. Ang mga bulaklak na dating inaasam ni John na mahahawakan ni Senyora sa altar. Ngunit ngayon, ibang babae ang maglalakad patungo sa kanya.Hindi niya alam kung paano niya tinitiis ang bawat araw. Basag. Wasak. Sirang-sira. Ganito siya mula noong nalaman niyang mapipilitan siyang pakasalan si Fortuna matapos ang kasunduang ginawa ng mga magulang nila.Ngunit higit sa lahat — matapos sirain ni Fortuna ang buhay niya.Sa kwarto ni John“Putangina… ano bang nagawa kong kasalanan sa Diyos…” napasuntok si John sa dingding, nanginginig ang mga kamay sa matinding pagkasuklam. “Bakit ako? Bakit siya? Bakit kailangan kong magpakasal sa babaeng sumira sa buhay ko?”Napahawak siya sa dibdib, pakiramdam niya’y unti-unti siyang binabaon sa impyerno. Tuwing ipipikit niya ang mga m
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 27
Masayang-masaya ang lahat sa reception. Kumakain, nagsasayawan, nagkakatuwaan — pero si John? Nakaupo sa pinaka-sulok ng venue, mag-isa, tahimik, at tulala habang mahigpit na hawak ang isang baso ng alak.Wasak. Sira. Patay na patay sa loob.Pilit na kinakalma ni John ang sarili pero hindi niya kaya. Halos araw-araw siyang umiiyak sa gabi, iniisip kung bakit gano’n kabilis nawala si Senyora sa buhay niya. Iniisip niya kung paano siya niloko at sinira ni Fortuna.Maya-maya, naramdaman niyang may lumapit sa kaniya. Si Fortuna.“John…” mahina at basag ang boses ng babae.Hindi tumingin si John. Humigpit lang ang hawak niya sa baso ng alak. “Ano ba? Layuan mo ako.”Napahikbi si Fortuna. “Asawa mo na ako…”Doon na siya natawa ng mapakla, puno ng hinanakit. “Asawa sa papel. Hindi sa puso.”Napahagulgol si Fortuna. “John, please… mahalin mo naman ako kahit kaunti.”Biglang binagsak ni John ang baso sa mesa, nagkalasog-lasog ang baso kasabay ng pagbagsak ng luha niya. Tumayo siya at hinarap s
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-12Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 28
Napapikit si Fortuna, pinipigilang humagulgol.Nakatingin lang sa kanila ang lahat, walang kamalay-malay sa tunay na nangyayari sa pagitan nila. Para sa mga bisita, isang perpektong seremonya ito—ang pagsasama ng dalawang makapangyarihang pamilya.Pero para kay John, isa itong rehas na hindi na niya matatakasan."Tumingin Ka Sa'kin"Sa gitna ng sayaw, unti-unting lumakas ang sigawan ng mga bisita.“Kiss! Kiss! Kiss!”Halos manigas si John sa kinatatayuan niya.Isang halik?Gusto niyang mandiri sa ideya.Tumingin sa kanya si Fortuna, puno ng luha ang mga mata. “John…”Hindi siya gumalaw. Hindi siya sumagot.Mas lumakas ang hiyawan ng mga tao. “Kiss! Kiss! Kiss!”“Anak,” mariing sabi ni Leona Tan, ina ni John. “Huwag mo kaming ipahiya.”Huminga ng malalim si John.Tumingala siya.Tiningnan niya ang babaeng nasa harap niya—ang babaeng dahilan ng lahat ng paghihirap niya.Dahan-dahan niyang hinawakan ang baba ni Fortuna, mabagal.At sa gitna ng lahat, habang pumapalakpak ang mga tao sa pa
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-12
บทล่าสุด
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 109
“Pero hindi na niya ako mahal, Ma. Baka isipin niya ginagamit ko lang ‘to para bumalik siya.”“Kung gano’n ang isipin niya, siya na ang may problema. Ang mahalaga, ginawa mo ang tama. Bata ‘yan, anak mo ‘yan. At kahit anong mangyari, kami ng Papa mo, kakampi mo.”Sa bahayPagkauwi nila, nagulat si Jack na naroon na sa sala.“O? Anong sabi?”Tumingin si Fortuna sa kanyang ama, lumapit at niyakap ito.“Pa… magiging lolo ka na.”Hindi agad nakapagsalita si Jack. Nanginginig ang kanyang kamay habang hinahaplos ang likod ng anak.“Anak… ipaglalaban natin ‘to. Wala kang dapat ikatakot.”Mahigpit ang yakap ni Jack kay Fortuna, parang nais nitong kunin lahat ng bigat na dinadala ng anak. Naroon ang tapang sa kanyang tinig, pero naroon din ang bahagyang pangungusap na puno ng pag-aalala. Hindi man siya palasalita, pero sa oras na ito, dama ni Fortuna ang buong pusong suporta ng ama.“Pa…” humikbing si Fortuna habang nakayakap pa rin sa kanya, “hindi ko po alam kung anong gagawin ko. Natatakot
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 108
Sa ibabaw ng dining table, may naiwan na sobre. Kulay pula. Simple, walang pangalan. Ngunit hindi niya kailangang hulaan kung para kanino iyon.Pulá—paboritong kulay ni Fortuna. Ang kulay ng matapang na puso. Ng puso niyang sinira ni John nang hindi man lang niya namalayan.Kinabahan si John. Dahan-dahang nilapitan ang mesa, parang may bomba sa ibabaw nito. Huminga nang malalim, kinuha ang liham, at binuksan.Tumambad sa kaniya ang sulat-kamay ni Fortuna.“John,Dalawang araw akong nanatiling tahimik. Hindi dahil wala akong gustong sabihin. Kung tutuusin, napakarami. Sigaw ang puso ko. Sigaw ang katawan ko. Pero mas pinili kong lumayo, kasi alam kong hindi mo na ako naririnig.Pumipikit ka na sa totoo. At kahit anong pilit kong ngumiti, alam kong hindi mo na ako nakikita.Hindi ako umalis para pasaktan ka. Umalis ako para iligtas ang natitira sa sarili ko. Kasi habang pinipili mong saktan ako sa katahimikan mo, pinipili ko pa ring ipaglaban ka—kahit alam kong may iba nang laman ang mg
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 107
Mula sa condo ni Senyora, dahan-dahang binaybay ni John ang daan pauwi. Madilim na ang paligid, ngunit mas madilim ang loob niya. Bagama’t katawang-lupa lang ang bumaba ng elevator, pakiramdam niya’y naiwan ang kaluluwa niya sa pagitan ng mga halik at pag-ungol nila ni Senyora. Isang gabing mainit pero walang saysay. Isang gabing pinuno ng apoy ang laman, ngunit hungkag ang damdamin.Pagpasok niya sa bahay, katahimikan agad ang sumalubong sa kanya. Wala si Fortuna."Siguro nasa hotel pa," mahinang bulong niya sa sarili habang isinasara ang pinto. Si Fortuna ay executive chef sa isang kilalang hotel and restaurant sa Maynila—isang posisyong pinaghirapan nito ng ilang taon. Kung may isang bagay na hindi matatawaran sa kanya, iyon ang dedikasyon sa trabaho.Diretso si John sa kwarto. Hubad ang emosyon, pati na ang damit. Pumasok siya sa banyo, binuksan ang shower, at hinayaang bumuhos ang malamig na tubig. Para bang inaasahan niyang mahuhugasan ang kasalanang paulit-ulit na bumabalot sa
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 106
Samantala si Fortuna umuwi sa kanyang magulang nalulungkot siya pag-uuwi ng bahay mag-isa na naman siya.Pagkatapos ng kanyang trabaho dumiretso na ito sa bahay ng kanyang magulang.Pumihit ang doorknob. Tahimik ang paligid.Si Fortuna, pagod mula sa trabaho, ay pumasok na parang pasan ang buong mundo. Nakasalubong niya ang liwanag mula sa maliit na lampshade sa sala—walang tao. Walang tunog. Wala si John.Tinanggal niya ang heels, umupo sa gilid ng sofa, at saglit na tinitigan ang wedding photo nilang dalawa. Maaliwalas noon ang ngiti nila. Kunwaring masaya. Kunwaring buo.Ngunit ngayon, alam na niya ang totoo. Ang taong gusto niyang mahalin, ay may ibang laman ang puso.Sumulpot si Jinky mula sa kusina, may dalang tasa ng tsaa. “Anak,” mahinang wika nito, “kumain ka na ba? Alam kong pagod ka.”Ngumiti si Fortuna. Pilit. “Okay lang ako, Ma. Wala si John?”“Wala pa raw... sabi sa text, may lalakarin lang.” Tahimik na lumapit si Jinky. “Pero anak… sa totoo lang, hanggang kailan mo titi
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 105
Humagod siya pataas at pababa sa kanyang ari habang nilalamas ng kanyang mga kamay ang kanyang mga suso. Sa malalim at mahabang mga halik sa kanyang leeg at katawan, pinagsikapan ni John na ipasok siya sa kanyang ari, hinahanap ang tamang oras para magpalabas. Para kay Senyora, bawat ulit ay isa pang hakbang patungo sa sukdulang kasiyahan. Kinuha at tinikman niya ang bawat sandali sa loob niya at pinagsama-sama ang mga ito. Bawat bagong pagpasok sa kanya ay isa pang sandali na idinadagdag sa kanyang rurok. Kapag dumating ang tamang oras, ilalabas niya ang lahat tulad ng paglalabas ng kanyang mahal sa kanya.Mas matindi at mas matindi ang kanilang pagtatalik, tila sila'y natutunaw sa isang solidong, perpektong nilalang. Lahat ay tila nasa tamang oras. Pagod na pagod ang kanilang mga katawan mula sa kanilang mga gawain ngunit wala silang pakialam. Bawat sandali ay sobrang mahalaga upang pakawalan. Humihingal ng mabigat at pawis na pawis, pareho nilang alam na dumating na ang sandali."O
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 104
Pagka handa na siya, nagpasya siyang harapin ang kanyang target. Ang kanyang tinggil ay nakatayo nang may pagmamalaki sa harap niya. Parang kumikislap ito at alam niyang sa isang paraan ay tinatanggap siya nito. Dahan-dahan niyang ginawa ito, pinisil niya ang dulo ng kanyang dila sa kanyang clit nang mabagal. Sa pinakamaliit na haplos, hinawakan ni Senyora ang kanyang ulo at pinisil ito nang mahigpit."Ibigay mo sa akin!" sigaw niya.Hindi na siya makapag-argumento sa pagkakataong ito. Karapat-dapat siya rito. Inatake niya ang kanyang clit nang sabik. Ang kanyang dila ay pinisil at pinalibutan ito nang may tindi na hindi pa niya naipakita hanggang ngayon. Sa pagkakataong ito, hindi na mapigilan ang kanilang mga damdamin at nilasap niya siya nang kasing dami ng ibinigay niya sa kanya. Ang kanyang titi ay lumaki at humaba at kailangan nito ng sariling sensasyon. Inugoy niya ang sarili pabalik-balik sa kama upang pigilan ito. Alam niyang siya rin ay unti-unting bumubukas sa kanya.Ang ka
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 103
Umakyat siya sa kanya at humawak sa kanyang baywang. Ang kanyang tigas na titi ay nakapatong sa pagitan ng kanyang mga binti at dumadapo sa kanyang puki. Ang dulo ay dumampi sa basang cotton lining, naghalo ang kanilang mga likido. Habang kumikilos siya laban sa kanya, naramdaman niya na bahagyang bumukas ang kanyang mga labi.Maaari na niyang isipin na parang kinikiskis niya ang kanyang clit. Mula sa mga tunog na ginagawa niya, malamang na malapit na ito sa katotohanan.Hindi na niya kaya, hinila niya pababa ang kanyang panty at inihagis ito sa buong kwarto sa isang magarbong kilos. Tumawa siya nang masaya, habang sila'y nakahiga nang hubo't hubad sa isa't isa. Ang sensasyon ay napakaganda. Ang kanyang mainit na balat ay parang pamahid na nagpapakalma sa kanyang pagnanasa. Napakalambot at napaka-bangong niya. Nais niyang mapisil siya nang mas malapit ngunit natatakot siyang madurog siya sa ilalim niya. Tulad ng karaniwan, sinubukan ng kanyang ari na pumasok sa kanya na parang may sar
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 102
Nakakabaliw ito. Hindi niya mapigilang kumislot sa ilalim niya. Akala niya na mawawala siya sa kanyang pag-ulos pero kumapit siya tulad ng isang kuto at patuloy na sinisipsip ang kanyang clit. Sinubukan niyang hawakan ang kanyang mga tainga para hilahin at itulak siya ngunit labis na ito. Parang siya'y nalulumbay sa isang karagatang puno ng kasiyahan. Mga alon ng kasidhian ang bumuhos sa kanya. Ang kanyang mga suso ay uminit at nagsimulang umugong. Ang kanyang mga utong ay naging sobrang tigas na masakit. At tungkol sa kanyang clit...naman ay wala nang pakiramdam. May isang bagay na nagsimulang bumuo sa loob niya. Parang lahat ng enerhiya sa kanyang katawan ay tinutok sa isang punto... ang kanyang clit. Ang kanyang bibig ay naging tuyo at nahirapan siyang huminga. Senyora ay hindi sigurado na may mali. Baka dapat silang tumigil, naisip niya. Sinubukan niyang magsalita pero ang mga salita niya ay lumabas na parang maliliit na squeaks. Pagkatapos, nagsimula nang magbago ang lahat. Ang k
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 101
Umakyat si John sa kanya at humawak sa kanyang baywang. Ang kanyang matigas na titi ay nakapatong sa pagitan ng kanyang mga binti at dumadampi sa kanyang puki. Ang dulo ay dumampi sa basang cotton lining, naghalo ang kanilang mga likido. Habang gumagalaw siya laban sa kanya, naramdaman niya ang bahagyang paghihiwalay ng kanyang mga labi. Maaari na niyang maisip na pinapadulas niya ang kanyang sarili sa kanyang clit. Mula sa mga tunog na ginagawa niya, malapit na siguro ito sa katotohanan.Hindi na makatiis, hinubad ni John ang kanyang panty at inihagis ito sa buong silid sa isang magarbong kilos. Tumawa siya nang masaya, habang sila'y nakahiga na walang saplot sa isa't isa. Ang pakiramdam ay napakaganda. Ang kanyang mainit na balat ay parang pamahid na nagpapakalma sa kanyang pagnanasa. Napakalambot at napaka-delikada niya. Nais niyang makadikit nang mas malapit sa kanya ngunit natatakot siyang madurog siya sa ilalim niya. Tulad ng karaniwan, sinubukan ng kanyang ari na pumasok sa kan
