CHAPTER 3: THE MISSING KEY

Sylvia Dela Cruz

Sylvia Dela Cruz

Sylvia Dela Cruz

Paulit-ulit na nag-e-echo sa utak ko ang huling sinambit ni Beatrice.

"Damn Ma! Anong kinalaman mo sa nangyaring pagpatay sa pamilya ni Ka Pening?" frustrated kong sambit, naguguluhan ako at kailangan kong malaman kung ano ang totoo.

I need to go home as soon as possible! Pinihit ko ang manibela at agad na pinaharurot ang kotse, I don't care if I was driving over the speed limit, kailangan ko talagang makausap si mama, I need to confront her.

Patuloy na gumugulo sa utak ko ang huling sinabi ni Beatrice kaya hindi ko agad napansin ang itim na pusang dumaan sa gitna ng kalsada, mabuti nalang at agad akong naka preno at hindi ko 'to nasagasaan. Akala ko magiging mamamatay-pusa na ako.

Ilang metro na lang ang bahay namin at magpapatuloy na sana ako nang nakita ko si mama sa may kanto. It looks like she's waiting for someone, I guess.

Nagmanman ako sa susunod na gagawin ni Mama and moments later, may humintong itim na sasakyan sa tapat nito. Nagpalinga-linga siya sa paligid na talagang siniguradong walang makakakita sa kanya bago ito sumakay. Mabuti nalang at nahinto ang kotse ko sa may madilim na bahagi ng iskinita and she doesn't catch a glimpse of my car, salamat sa pusa.

Sinundan ko ang kotseng sinasakyan ni Mama, I make sure na tama lang ang distansya ko sa kanila para hindi nila mahahalata na may bumubuntot sa kanila.

Hours passed, huminto ang sinasakyan nila sa isang coffee shop.

Sinong kasama ni Mama at this late hour? My mother is getting more and more mysterious that I can't even decipher her anymore.

Pumasok na sila sa loob and I need to get near them, to know who's that someone, my mother is meeting with.

Hinintay ko muna na may mga papasok sa loob para hindi ako makita ni mama. Mabuti na lang at may grupo ng kababaihan ang sunod na pumasok, wala akong sinayang na pagkakataon at nakisabay agad sa pagpasok.

Nakita ko si mama kasama ang isang lalaki na hindi ko makilala dahil nakatalikod ito. They're sitting in the most secluded spot in this coffee shop. Good thing, hindi nila ako napansin na umupo malapit sa kinaroroonan nila. They look so serious, and I know they're up to something, something that I need to know.

"Ayokong magkita sila ng demonyo, Edward," my mother said in a low tone but enough for me to hear what she was saying.

I was taken aback; did I hear it right? Edward? Si Sir Edward ba ang katagpo ni mama ngayon? Anong koneksyon nilang dalawa for Pete's sake!

"Alam na ba niya?" my mother asked nervously.

"Hindi pa sa ngayon pero I can't assure you; you know what they're capable of," Sir Edward warned.

"Alam mo na ang mangyayari," my mother hissed.

Halos hindi ko lubos masundan ang kabuoan ng kanilang pag-uusap, they talked in such a very low voice that my ears can't decode every word that they're saying. Dagdag mo pa ang mahinang tunog ng music sa loob at ang ingay ng mga marites na nag-chi-chicmis habang nagkakape.

"I'm sorry but I can't help you, she's already in a lion's lair," Sir Edward said with his apologetic voice.

They continued talking and I presumed they were arguing. The noises around get louder and louder that I can only hear the murmurs of their voice.

Who and what are they talking about?!

Arghhh! I groaned with frustration.

****

My mind was bombarded with so many questions kaya maaga akong nagising at minabuti ko nalang na maagang pumasok ngayong araw. Wala na akong balak pa na hintayin si mama at sabay na mag breakfast kasama siya. Pagkatapos ng mga nangyari kahapon ay nag-iba na ang pagtingin ko kay mama, I can't believe that I don't even know my mom.

Nagbalik-tanaw ako sa mga nangyari kagabi, mabuti nalang at may grupo ng magbabarkadang lumabas kaya nakisabay na ako at hindi ako nakita ni mama at ni Sir Edward. Minabuti kong maunang umuwi para hindi mahalata ni mama na sinusundan ko siya at may alam akong lumabas siya kagabi.

I don't want to confront her anymore, my plan changed and that is to investigate, and I'll start with my mother.

Maaga akong umalis ng bahay kaya hindi na ako kumain pa ng breakfast. My stomach groaned, at kanina pa talaga 'tong tiyan ko nagrereklamo kaya kumain na lang ako ng breakfast sa nearest Jollibee to satisfy my hunger.

It's still early kaya mangilan-ngilan palang ang pumapasok, pagkatapos kong mag park ng sasakyan sa parking area ng kompanya ay agad akong nagpunta sa entrance, binati ako ni Manong Guard but I just nodded and smiled as my response, I'm not in the mood for a good morning talk.

Hindi pa rin nawawala sa utak ko ang mga nangyari, I was immersed in my thoughts when I bumped someone.

"I'm sorry—" my tongue halted upon looking at the person I accidentally bumped into.

His fierce eyes bring shivers in my entire body, then and there my heart beats fast and my knees weakened.

Nasa harap ko ang isang kilalang tao sa buong mundo at ang isa sa pinakamayaman at maimpluwensiyang tao bansa, none other than the CEO of Sarmiento Press Inc., Mr. Sebastian Sarmiento.

He didn't utter a single word but his stares, his aura, and his presence screamed death grip, enough for me to feel terrified.

Nang bumukas ang elevator at deretso itong pumasok ay saka lang ako nakahinga ng maluwag.

Napasapo ako sa aking dibdib, parang may mga wild animals na nagwawala kanina lang. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko.

"Ariah, bakit nakatunganga ka lang diyan?" naistatwa ako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang boses sa likuran ko.

"Sir Edward," I mumbled.

Tiningnan lang ako nito ng may halong pagtataka. "Are you okay? Bakit parang namumutla ka?" He sounded so concerned, or perhaps it's just pretension.

I feel that I can't trust anyone anymore, even my mother.

"N-nothing sir," sagot ko habang ngumiti ng pilit. I need to dance to their music, in this way, I can unmask them little by little.

Nauna na itong pumasok sa elevator at agad din naman akong sumunod.

Silence enveloped us. Wala ni isa sa amin ang nagsalita. Pasulyap-sulyap ako sa kinatatayuan ni Sir Edward at nakatayo lang siya ng deretso, as usual seryoso.

My phone rang which broke the silence, tiningnan ko agad kung sino ang tumawag and I wasn't surprised dahil tatlo lang naman ang nasa contact number ko, si Mama, si ninang Trishia at Tanya.

"Ninang, napatawag ka may problima ba?" I asked.

"Ariah, pumunta ka rito sa hospital as soon as possible, may sasabihin akong importante sa iyo," Ninang Trishia said before she ended the call.

I can feel that something bad had happened. Napalingon ako sa gawi ni sir Edward na tahimik pa rin.

The elevator opened and we're now on the 10th floor. Naunang lumabas si Sir Edward at nakabuntot naman ako sa kanya. Looking at his back, maraming tanong ang bumabagabag sa utak ko.

Anong relasyon ni mama at ni Sir Edward? Are they related romantically or the other way around?

"Ariah—" Sir Edward suddenly called me with his usual cold-toned voice, then humarap siya sa 'kin.

"Ye-yes, sir?" I stuttered.

Nakita kaya niya ako kagabi? Alam kaya niyang sinusundan ko sila ni mama kagabi? I confusedly asked myself.

"We have a special emergency meeting today and interns aren't included," he paused and deretsong tumingin sa mga mata ko, "You're free for today, pwedeng hindi ka muna pumasok," may pag-aalinlangan niyang sabi.

I sighed of relief, akala ko bistado na ako sa ginawa ko kagabi.

"Ah ganoon po ba sir? O-okay," sagot ko, kaya pala nandito ang mismong CEO ng kompanya. Emergency? Anong klaseng emergency?

Tsk! Mukhang nagsasayang lang pala ako ng energy pagpunta rito, well mukhang umaayon din naman sa akin ang pagkakataon. I need to go, kailangan kong puntahan ngayon din si Ninang.

***

Saint Thaddeus Psychiatric Hospital

Binabagtas ko ngayon ang hallway patungo sa office ni Ninang Trish, ano kaya ang nangyari, may kinalaman kaya ito kay Beatrice?

Nasa tapat na ako ng office, I was about to knock nang kusa nalang bumukas ang pinto.

"Ariah," tawag sa akin ni Ninang pagkabukas ng pinto sa office niya, "Come in, may sasabihin ako sa iyo," seryoso nitong sambit.

"Ninang, bakit anong problima?" agad kong tanong sa kanya.

"Ariah, 'yong dalagitang dinala mo dito kagabi, sinundo siya ng pamilya niya." Nagitla ako sa narinig.

"Ninang! Wala ng mga magulang si Beatrice, patay na sila!" I exclaimed.

"Ariah, iha—" ninang looked at me with a doubtful expression, "Are you sure na patay na talaga ang pamilya niya?" she added.

"Ninang, 'di ba pinagkatiwala ko sa 'yo si Beatrice?! Kailangan ko siya, isa siya sa makakasagot sa mga bagay na gusto kong malaman!" hysterical kong sumbat.

"Iha, calm down. Wala akong magawa dahil this is a psychiatric hospital, nangangailangan ng consent ng guardians or parents before ma confine rito, Ariah. And isa pa, the parent assured na walang sakit sa utak ang anak nila, don't worry hindi ko sinabi na ikaw ang nagdala sa kanya rito." Napahilamos ako sa mukha ko pagkatapos kong marinig ang paliwanag ni Ninang.

Sino ang kumuha kay Beatrice?! Patay na ang pamilya niya for Pete's sake!!

"Alam ba ito ng mama mo?" biglang nagpanting ang tainga ko pagkarinig ng tanong ni Ninang.

"No please, huwag mong sabihin 'to sa kanya ninang. Please huwag mo ring sabihin sa kanya na nagpunta ako rito." Pagmamakaawa ko.

Bakas sa mukha ni ninang ang pagtataka at wala akong pakialam kung ano ang iisipin niya. Ang mahalaga sa akin ngayon ay malaman kung nasaan si Beatrice, siya ang unang susi na makakapagbukas sa pinto ng kasagutan tungkol sa mga tanong sa utak ko.

"Aalis na ako." Pagpalaalam ko kay ninang Trish.

"Sandali, Ariah—" napalingon ako kay ninang, may kinuha siya sa bulsa ng white coat nito then she handed me a piece of paper, "Ito ang pangalan ng sumundo kay Beatrice," she uttered.

Agad ko itong kinuha at binuklat, nanlaki ang mata ko nang mabasa ang nakasulat sa papel...

Penilito Lopez

***

Nandito parin ako sa parking area ng hospital, isang oras na ang nakalipas ngunit hindi ko alam kung ano ang susunod kong hakbang. It looks like I was heading to an unknown direction, it's so blurry that I can't tell if I was going in the right path.

I gasped a deep sigh of frustration; I need to solve this mess since this had something to do with my mother.

Penilito? Who the hell is that man, anong koneksyon niya kay Beatrice?!

Napahilot ako sa aking noo, think Ariah.. think, I need to find the first missing key!

A brilliant idea popped in my mind, if my instinct is right...nasa lugar na ito ang sagot sa tanong ko.

Binuhay ko agad ang makina sa kotse ko at nagsimula na akong mag drive papunta sa police station, magtatanong ako kung saang morgue nila pinadala ang patay na katawan ni Ka Pening.

I'm in the middle of driving nang biglang bumuhos ang malakas na ulan. The road got slippery kaya binagalan ko nalang ang takbo ng kotse ko.

Napasulyap ako sa side mirror ng kotse ko, may itim na motor na kanina pa bumubuntot sa akin simula pa noong nasa hospital pa ako.

Iba ang kutob ko, ako talaga ang sadya ng kung sino man ang sakay nito. Inalarma ko ang aking sarili, bahala na kung madulas ang daan, agad kong pinaharurot ang kotse...

Kailangan kong iligaw ang kung sino man ang sumusunod sa akin.

***

Someone's POV

"Kill that bitch, she's getting into my nerves. Dispatch her as soon as possible baka may mahalungkat pa siyang mga bagay na matagal ko nang inilibing!"

The call ended.

Ngumisi ang babaeng kaharap nito, "You looked tense, isang sisiw lang pala ang magbibigay sa'yo ng sakit ng ulo," sabi nito sabay halakhak.

"She's nothing, don't ever questioned my capability, nakalimutan mo naba ang nangyari noon?" may halong pagbabanta ang tono ng boses nito.

Napasinghap ang kaharap nito, "Oh I forgot there's nothing a demon can't do pala."

"Everything flows according to my plan at hindi ako papayag na isang sisiw lang ang sisira ng mga nasimulan ko."

Napailing nalang ang kaharap nito,

"So, what's your plan?"

"Watch and learn," sagot nito sabay ngisi.