Mag-log inShare
Chapter 6: Picture of the Past
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Napabalikwas ako ng bangon at bumungad sa aking paningin ang puting pintura ng silid. Walang mga gamit at tanging ang maliit na kama na aking hinihigaan ang nandito sa loob.
Biglang kong kinapa ang aking mukha, dibdib at maging ang aking paa. Patay na ba ako? Nasa purgatoryo na ba ako? Oh my God! nasaan si Beatrice? Ang tanging naalala ko ay may isang malaking bagay ang bumunggo sa sinasakyan namin bago ako mawalan ng malay.
Napatingin ako sa gawing kanan nang bumukas ang pinto, napaawang ang bibig ko nang mapagtanto kong may isang lalaking nakasuot ng purong i
Kaugnay na kabanata
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 7: Deep Secret
Tulog si Tanya nang madatnan ko. Mugto ang mata nito sa kaiiyak at bakas pa rin sa mukha nito ang matinding takot. Mabuti nalang kanina at nakontak ko ang number ni Tanya, ngunit si Adrian ang nakasagot. Nakita niya raw si Tanya na tumatakbo sa daan at may humahabol sa kanya, mabuti na lang daw at may nakalimutan siya sa newsroom kaya't naroon pa siya noong mga oras na 'yon. Humahangos at nanginginig sa takot daw si Tanya nang nakasakay ito sa kotse niya. Swerte nga at natakasan nila ang mga taong humahabol sa kanila. Kasalukuyan kaming nandito sa condo ni Adrian. Ayaw daw umuwi ni Tanya sa tinutuluyan niyang bahay dahil baka raw matutonton siya ng mga humahabol sa kanya kaya't dinala siya ni Adr
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 8: The Agreement
Everything happened in a flash, and I can't believe that Tanya has gone by the wind before my eyes. Hot tears streamed down my cheeks, I was petrified, and seemed too appalled to speak. Andrian doesn't speak either, we're both in total shock at what had happened. No one dares to speak; silence is too bold to cover us both.I tried to close my eyes, hoping that my brain could finally process what had happened. But to no avail, I was still in total disbelief. I covered my face with my shaking hands, tears flooded again and my memories with Tanya continued flashing in my head.Adrian suddenly clears his throat; silence goes away in an instant. He stops the car in the middle of nowhere. "Ariah," Adrian muttered, "Lakasan mo ang loob mo, they already eliminated Tanya, and God knows we'r
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 9: Curiosity kills a Cat
A great pang gripped my heart and gloom overcame me; Tanya's voice still lingers in my mind. I looked around but everyone is busy doing their usual task when my eyes locked on Tanya's desk, a great sense of weariness sweeps over me sucking my energy with it. "Tanya," I whispered into thin air. I tried to divert my attention to my assigned work but still, my memories with Tanya kept playing in my head. I suddenly snapped back to my senses when my phone beeped, one message received from an anonymous number again. You're wasting your time woman; I've already warned you. You need to gather shreds of evidence as soon as possible, 'coz they're already hunting you. A little longer will make your life in danger.I trembled inside and frustration win over me, Sino ang taong nasa likod nito? Damn it! halos mabaliw na ako sa dami ng nangyari at dumagdag pa 'to. My phone beeped once again, and I glanced at the phone when another message flash on the sc
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 10: A Wolf in Sheep's clothing
We rushed to the hospital upon knowing that my mother's life is in danger, my blood ran cold, and it frightened me so much. Fear became a tangible, a living force that slithered over me like some hungry beast, immobilizing me; my brain, holding me captive."God, please save my mom. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa 'kin kapag may mangyayaring masama kay mama, please. I beg you," I prayed desperately. Tears started to roll down from my eyes and my heart was pulsating wildly.Kasalukuyang nasa EMERGENCY ROOM si mama,nakikipagbuno sa kamatayan.Hindi pa natutukoy ni Sir Edward kung sino ang taong nagtangka sa buhay ni mama. Someone injected a poison in my mother's dextrose. Mabuti nalang at dumating agad ang doctor nang mag seizure si mama at dali nilang nadala sa ER.
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 11: Betrayal
The beeping, pinging and ringing of alarms on monitoring devices inside create a cacophony of noise that always gives me goosebumps.My mother is still in a deep state of unconsciousness, and only the life-supporting pieces of equipment keep her living, only a miracle could make her wake up."Ma, kung naririnig mo ako ngayon, please lumaban ka, please...Hindi ko kaya, iniisip ko pa nga lang ang pwedeng mangyari, hindi ko na kaya. Please, please...I beg you, please fight Ma, ikaw na lang ang natitira sa 'kin, wala na si Papa at ayaw kong pati ikaw, iiwan mo rin ako." I gently hold my mother's hand, hoping that she can feel my presence, pleading that she'll fight for me. Wave of sadness slowly by slowly drown my heart while I cried bitter tears.I was so immense in a heart
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 12: Heartbreaking News
I received a call from the hospital, right there and then, my heart froze, and a bullet of panic rises in my throat. Fear has walked through me and left me numb shaking, I tried not to breathe, but I knew it was impossible.We rush to the hospital only to find out that my world collapsed in front of me."I'm sorry but your mother died a few minutes ago, we did CPR for nearly an hour, but never got a heartbeat back, we did everything that we could but after an hour of reviving, she didn't make it, I'm sorry," the Doctor announced with a heavy heart.I tried to blink, once, twice...a million times for me to internalize what the doctor has said but I was still in a state of denial. The heartbreaking news sends a brusque bolt of shock right through me, I couldn't scream. I co
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 13: Her Hidden Identity
Adrian's Point of View Ilang ulit kong binasa ang impormasyong nakalap ni Zero tungkol kay Doctora Trishia Santos at mas lalo lamang sumakit ang ulo ko sa mga impormasyong nakapaloob dito, mas lalong gumulo ang lahat, bahagya kong hinilot ang aking sintido, everything seems so complicated. Damn it! Name: Dra. Trishia D. Santos Birthdate: March 31, 1973 Present Address: Knightshine Residence Spouse: Dr. Sergio Santos (Deceased) Children: Trina Santos, 9 years old, Trish Santos, 6 years old Mother: Pina De Vera Father: Romel De Vera Sibling/s: Samuel De Vera (Deceased) De Vera, Doctora Trishia’s Middle name is De Vera, is it possible na pamangkin niya si Ariah? This becomes hazier. This is bullshit!
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 14: LOVE SPROUTS UNEXPECTEDLY
Ariah's Point of View An irremediable pain isn’t caused by a physical wound but by a bleeding soul. For months, the gnawing grief kept me awake at night. Everything happened so fast, and I'm still in the process of picking up my broken pieces after my mother left. My memory of Mama is still vivid in my mind. My mother's death left a deep wound in my heart, but mourning won't help, I need to seek justice for me to finally be at peace. Pinikit ko saglit ang aking mga mata, ninanamnam ko ang preskong hangin na malayang dumampi sa aking balat, bawat haplos nito'y nagdadala ng kakaibang sensasyon sa aking katawan, pakiramdam ko, nandito si Mama nakayakap sa 'kin. Ramdam ko pa 'rin ang init ng kanyang pagmamahal. Huminga muna ako ng malalim bago ko inilapag ang dala kong bulaklak sa magkatabing puntod nina Mama at Papa. Hindi ko mapigilang mapangiti ng mapakla, magkasama na silang dalawa habang ako, heto mag-isang namuhay sa masalimuot na mundo. "Ma, magkasama
Pinakabagong kabanata
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 25: Heartbreaking Goodbye
Napahawak ako sa aking kaliwang braso, napangiwi ako sa sakit at ramdam ko ang preskong dugo na malayang umagos dahil sa daplis ng bala. Kung hindi ako naging maagap sa pagtulak sa ama kong si Sebastian ay tiyak sa dibdib niya tatama ang bala. "Tama nga ang kasabihang 'Blood is thicker than water' hindi mo nga kayang tiisin ang ama mong demonyo." Nanlamig ang buo kong katawan nang mapagtanto kong ang lalaking kaharap namin ngayon ay walang iba kundi si Adrian. Tinanggal nito ang suot na mask at itim na cap, batid kong nanginginig ang mga kamay niya dahil sa galit, mariin niyang hinawakan ang baril na nakatutok sa aming dalawa ng ama ko. "Adrian...please, huwag mong gawin ang masama mong balak! kung ano man ang kasalanan ng ama ko sa 'yo please, huwag mong dungisan ang mga kamay mo! May batas tayo Adrian, handa akong kumbinsihin ang ama ko na pagbayaran niya ang kasalanan niya sa inyo ng pamilya mo!" pagmamakaawa ko rito. "Hindi ang batas rito ang nararapat na magparusa sa demonyo mo
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 24: The Mastermind
"Good morning dear? Kumusta ang tulog mo, mahimbing ba?" Ang nakangising mukha ni Ms. Anastacia Sarmiento ang bumungad sa aking paningin pagmulat ko ng aking mata.Kinurap-kurap ko pa ang aking mata dahil medyo malabo pa ang aking paningin. Sinubukan kong kumilos pero napagtanto kong nakaupo ako sa isang kahoy na silya habang nakatali ang aking mga kamay at paa. "Anong nangyari? Bakit ako nakatali? Anong binabalak mo sa 'kin?!" natataranta kong tanong."Relax dear, hinay-hinay lang sa pagtatanong. Well, nandito ka sa playground ko and ngayon ay ipapakita ko sa 'yo kung paano ko papahirapan ang mga taong sagabal sa mga plano ko. Just sit here and enjoy the show!" ani nito habang nakangisi na parang demonyo. Napatingala ako nang may isang malaking kahon na gawa sa bakal ang unti-unting ibinaba sa harapan ko. Nanginig at nanlambot ang buo kong katawan nang unti-unti itong bumukas at lumitaw ang duguan at walang malay na katawan ni Ninang Trishia. Halos hindi ko na makilala pa ang mukha
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 23: Devil in disguise
Adrian's Point of View"Anong pakay mo sa 'kin at kailangan pa talagang sa liblib na lugar tayo magkita?" tanong ko kay Maam Anne. Nandito kami sa gilid ng isang coffee shop, sinabi niya sa 'kin na hindi na namin kailangan pang mag-usap sa loob dahil mahalaga ang pag-uusapan namin ngayon. Balisa ito at bakas sa mukha ang labis na kaba, kanina pa ito nagpapakawala ng malalalim na buntong hininga. "Adrian...hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa iyo ang lahat pero kailangan nating iligtas si Ariah, nanganganib ang buhay niya," natataranta nitong sabi. Taas kilay ko siyang tinitigan at halatang hindi nga ito nagbibiro. "Wala na akong pakialam sa kaniya at kung hindi mo mamasamain ay aalis na ako, kung alam ko lang na 'yan lamang ang sasabihin mo ay hindi na sana ako nakipagkita sa 'yo," prangka kong wika. "Adrian! nanganganib ang buhay ni Ariah sa kamay ni Edward! May masama siyang balak kay Ariah, at alam kong hindi mo kayang tiisin si Ariah. Pinapangako ko sa 'yo na kapag naili
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 22: Flame of Death
Sarmiento MansionIlang minuto kong tinititigan ang puntod nina Mama at Papa na magkatabi, malinis pa rin ito at parang hindi pinaglumaan ng panahon, halatang inaalagaang mabuti ng care taker ng mansion ang puntod ng mga magulang ko. Walang pinagbago ang lugar na 'to, 30 years na ang lumipas pero pakiramdam ko'y ang lahat ng ala-ala ko sa lugar na ito ay habang-buhay ng nakaukit sa aking puso. "Makipagkita ka sa akin sa lugar kung saan una tayong nagkita. Lubos akong aasa sa iyong pagpunta, maghihintay ako sa iyo mahal.Lubos na nagmamahal,TonioDumilim ang aking paningin at napuno ng galit ang aking puso sa nabasang liham na galing kay Antonio. "Mga taksil!!! Mga walang hiya! Humanda kayo sa 'kin, hindi ako papayag na sasaya kayong dalawa. Hindi ako papayag na mapapasakamay ng walang hiyang Antonio Vergara na 'yon ang pinakamamahal kong si Sylvia! hinding-hindi mangyayari 'yan!" nanggagalaiti kong sigaw habang malakas na hinampas ang mesa sa aking kwarto. Hindi ko alam kung paano
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 21: Excruciating Pain
"Bullshit! Mga walang silbi, mga inutil!!" I roared in uncontrollable fury. Halos mag-iisang buwan na ang nakalipas pero hindi pa rin nila nahahanap ang walang hiyang Doctor na 'yun. "Oh c'mon my dear brother, ang aga-aga para ka nang toro na galit na galit. What's wrong KUYA? Tell me, baka makatulong ako," may panunodyong bungad sa akin ni Anastacia pagkapasok nito sa opisina ko. "Not now, Anastacia. I'm not in the mood for your silliness. Umalis ka sa harap ko ngayon din." Tiningnan ko siya ng masama ngunit ngumisi lamang ito at halatang nag-eenjoy sa pang bwebwesit sa 'kin ngayon. "Ano ka ba kuya, nakalimutan mo na ba kung anong araw ngayon?" Nakahalukipkip nitong tanong habang seryoso itong nakikipagtitigan sa 'kin."Sa dinami dami kong iniisip, sa tingin mo may panahon pa akong alalahanin ang kung ano mang araw ngayon ha?!" naiinis kong bulyaw sa kaniya. Napahilot ako sa aking sintido. Bad timing ang bruhang 'to, nakakadagdag lamang sa sakit sa ulo ko. "Oh my God KUYA! nakalim
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 20: Her real bloodline
"Noong araw na 'yun ay inihabilin ko si Sylvia sa kapatid kong si Samuel. Binibisita ko sila tuwing sabado at linggo lamang dahil may mga anak akong kailangang alagaan tuwing weekdays. Patuloy ko rin namang minomonitor ang lagay ni Sylvia at sa kabutihang palad ay unti-unti namang bumalik ang dati niyang sigla. Lumipas ang mga araw at nalaman kong buntis si Sylvia, noong una ay galit na galit ako kay Samuel dahil akala ko, pinagsamantalahan niya ang kondisyon ni Sylvia ngunit nagkakamali ako, nalaman kong isang buwan nang buntis si Sylvia. Nalaman ko ring sa maikling panahon na pagsasama nina Samuel at Sylvia ay nahulog ang loob ng kapatid ko kay Sylvia. Humingi siya sa 'kin ng pabor...nais niyang pakasalan si Sylvia at panagutan ang sanggol sa sinapupunan nito. Gusto ng kapatid kong tumayong ama sa batang dinadala ni Sylvia. Noong una ay tumutol ako sa kahibangan ng kapatid ko ngunit napagtanto kong sobrang mahal ng kapatid ko si Sylvia, at nasaksihan ko mismo kung gaano siya kasaya
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 19: Flashback
"I'll give you enough time and space to think, Ariah. I already expected this to happen but please know that I have no other bad intentions for you. I only want justice." Adrian's last words before leaving kept playing in my mind.Ilang oras na ang lumipas nang umalis si Adrian pero hindi pa rin nag si-sink in sa utak ko ang mga revelations na sinabi niya sa 'kin. Ngayon ko lang napagtantong lahat ng taong nakapalibot sa 'kin ay hindi ko dapat pagkatiwalaan. Maging ang sarili kong ina ay may sekretong tinatago sa 'kin. Gulong-gulo na ang utak ko, hindi ko na alam kung sino ang totoo at kung sino ang hindi.Biglang napukaw ang malalim kong pag-iisip nang tumunog ang cellphone ko. Isang unregistered number na naman ang tumatawag.Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong hininga at agad na sinagot ang tawag. "Hello," nag-aalinlangan kong sagot."Ariah, ako 'to...ang Ninang Trishia mo." Bigla akong nabuhayan sa narinig ko sa kabilang linya."Ninang? Nasaan kayo? Bakit bigla-bigla kayon
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 18: His Secret
Lumipas ang ilang minuto pagkatapos ng pagsabog ay daling lumabas si Adrian para tingnan kung ano ang dahilan ng nangyaring pagsabog sa labas.Magkahalong takot at kaba ang aking naramdaman dahil baka may nangyaring masama kay Ninang Trishia. Kahit paman ay hindi pa malinaw sa akin kung may kinalaman ba talaga siya sa pagkamatay ni Mama ay ayoko paring may mangyaring masama sa kanya lalo na't isa si Ninang Trishia sa mga taong malapit sa puso ko. Ayokong mawalan na naman ng mahal sa buhay."Anong nangyari? ano ang dahilan ng pagsabog...may namatay ba? bomba ba ang dahilan?" sunod-sunod kong tanong kay Adrian nang makapasok ito sa loob ng bahay."Isang gas explosion ang nangyari do'n sa may tindahan sa kanto. Mabuti na lamang at agad na naagapan at hindi na lumaki pa ang apoy," pagsasalaysay ni Adrian. Nakahinga ako ng maluwag, akala ko may nangyari ng masama kay Ninang."Adrian..." mahina kong sambit, pagkatapos ng sinabi ni Ninang Trishia kanina'y may pagdududa na akong nararamdaman
Blinded Justice (Unveil the Mystery) Chapter 17: Scorching Night
[WARNING: THIS CHAPTER IS RATED SPG]Nadatnan ako ni Adrian sa labas ng CR na parang batang umiiyak na nakaupo sa sahig habang yakap-yakap ang dalawa kong tuhod.Adrian hugged me tight, and he just let me cry while I lean on his shoulder. My cry turned to whimpers and my sobs echoed the hallway, Adrian's warm hug gives me temporary comfort. It took almost an hour before my tears started to dry and my eyes could no longer cry.Tinulungan akong tumayo ni Adrian pagkatapos kong magdrama sa labas ng banyo. Gulong-gulo ang buhok ko at nasira na ang make-up ko. Hindi na ako mukhang tao."Babalik pa ba tayo sa venue na ganyan ang pagmumukha mo?" natatawang tanong ni Adrian sa 'kin.Pinahid ko muna ang iilang butil ng luha sa aking pisngi at nakasimangot na nakatingin sa kanya. "Gusto kong umalis dito, sasamahan mo ba ako?" deretso kong tanong sa kaniya.Ngumiti lamang si Adrian bilang sagot at agad na hinawakan ang kamay ko, then we runaway, hindi na namin tinapos pa ang party at umalis kami
