FATE 1

NAKANGITING tumayo mula sa pagkakaupo si Shanella. Matapos niyang mailagay sa kaniyang backpack ang mga gamit niya ay sunod niyang kinuha ang test paper niyang tapos niya ng sagutan. Deretso siyang naglakad papunta sa harapan upang ilagay na lamang ang test paper sa mesa ng teacher nila. Nasabi na kasi kanina ng teacher nila na kung tapos na sa pagsagot ay iwan na lamang doon at puwede ng umuwi.

Ngunit bago pa siya makarating sa harapan ay bigla na lamang siyang nadapa. Mabuti na lamang at naitukod niya kaagad ang kaniyang dalawang palad ngunit nakaramdam siya ng sakit sa magkabilaang tuhod niya. Rinig niya pang nagtawanan ang mga kaklase niya.

"Oh... sorry, hindi ko sinasadya. Patayo na rin kasi ako sakto namang dumaan ka," tila nakakaloko namang saad ng kaklase ni Shanella.

Nagtitimping tumayo na lamang si Shanella. Marahan niya ring inayos ang skirt at blouse na suot niya o ang uniporme niya. Hindi na siya umimik pa at tumuloy na sa harapan. Pagkalapag ng test paper ay nagmamadali na siyang lumabas sa classroom nila. Hindi niya na nilingon pa ang mga kaklaseng nagtatawanan. Hindi naman lahat ay pinagtatawanan siya, mayroon lang talagang mga hindi umiimik dahil takot sa grupo nang babaeng tumisod sa kaniya. Anak iyon ng may-ari ng kanilang eskwelahan. Nasubukan na rin kasing patulan ang kaklase niyang iyon, ngunit ang sinumang pumapatol dito ay hindi na nakakapasok. Nababalitaan na lamang nilang na-expel ang mga ito nang walang konkretong dahilan.

Mayaman ang eskwelahang pinapasukan niya dahil isa siyang Cornejo, mayamang pamilya ring maituturing. Ngunit ang mga nangyayari sa kaniya sa eskwelahan ay hindi niya na ipinararating pa sa mga magulang. Kaya niya naman kasi. Kaya niyang umiwas at ayaw niyang mapasok pa sa gulo lalo na ang pamilya niya. Mababait ang mga magulang niya at ayaw niyang bigyan ang mga ito ng problema. Isa pa ay huling taon niya naman na iyon sa Senior High School kaya naman kaya niya ng tiyagain.

"Mang Dado sa National Bookstore po muna tayo. May kailangan lang po akong bilihin," hindi pa masyadong nakakalapit si Shanella nang sabihin niya iyon sa driver nila.

"Sige po, ma'am," kagyat namang sagot ni Mang Dado bago nito buksan ang pinto ng SUV.

Pagkasakay ni Shanella sa backseat ay mabilis na ring sumampa sa driver's seat si Mang Dado.

Inabot din ng thirty minutes si Shanella sa bookstore bago ito tuluyang nakauwi. Maaga ang uwi niyang iyon dahil nga finals nila at natapos kaagad siya kaya naman alam niyang wala pa roon ang mga magulang niya. Nagshower lang siya sandali at saka nahiga at sinimulang basahin ang librong binili. Hindi niya na namalayang nakatulugan na pala niya ang pagbabasa...

UNTI-UNTING nagmulat ng mga mata si Shanella. Medyo blurred pa ang paningin niya at may naaaninag siyang nakatunghay sa kaniya. Naisip niya ng baka isa sa mga magulang niya ito ngunit nagpasya siyang kusutin ang mga mata dahil tila ba may mali siyang naaaninag.

Nang tuluyan ng lumiwanag ang paningin niya ay halos mapasigaw siya sa nakikita. Hindi niya alam kung nananaginip lang ba siya. Bumuka ang kaniyang bibig ngunit walang lumalabas na boses dahil sa magkahalong takot at gulat na nararamdaman. Isang napakalaking kulay puting aso ang nakatunghay sa kaniya!

"Grrrr..." lumitaw ang ngipin ng napakalaking aso sa harapan niya.

Takot na takot na napasiksik siya sa headboard ng kaniyang kama. Kung hindi siya nagkakamali ay maihahalintulad niya sa isang werewolf o lobo ang nilalang na iyon. Marami na rin siyang nabasang mga kuwento tungkol sa mga ito ngunit alam niyang lahat iyon ay hindi totoo. Ngunit sa nakikita niya ngayon, naniniwala na siyang hindi fiction ang mga kuwentong nabasa niya. Isinisigaw ng utak niya ang kaniyang mga magulang, umaasang papasok ang mga ito.

"Stop it. She's not an enemy."

Napalingon siya sa boses ng lalaki na narinig niya. Sigurado siyang hindi ang itim na lobo ang nagsalita dahil hindi naman bumuka ang bibig nito. At hindi niya gugustuhing makitang bumuka iyon.

Mayamaya ay may nakita siyang lalaki na galing sa bandang likuran ng lobo. Malamang ay hindi niya nakita ang lalaki kanina dahil natakpan ito ng lobo na nakikita niya.

"Sa wakas ay nagkita na rin tayo, Shanella," wika ng lalaki sa kaniya.

Bakit niya ako kilala?

"Ilang taon na rin ang nakalilipas at oras na para balikan mo ang iyong pinanggalingan," wika muli ng lalaki.

"A-anong ibig mong sabihin? S-sino k-kayo?" nagawa niyang itanong sa kabila ng panginginig at mamasa-masa na rin ang mga mata niya.

"I'm Thallon. We're here to pick you up, Shanella, whether you like it or not," nakangiting saad ng lalaki.

"H-ha?" halos hindi lumabas ang katagang iyon sa bibig niya. Gusto niyang isiping nananaginip lang siya dahil wala siyang naiintindihan sa nangyayari.

"Ipapaliwanag namin sa 'yo ang lahat sa daan. Sa ngayon ay kailangan na nating umalis bago ka pa maamoy ng mga kalaban," sagot ng nagpakilalang Thallon.

"P-please... B-baka nagkakamali lang kayo..." impit na siyang napaiyak.

"Kai!" bigla na lamang sigaw ni Thallon na ikinagulat ni Shanella.

Mabilis na nilapitan ni Thallon ang lobo na tinawag nitong Kai. Kita ni Shanella na parang nanghihinang napahiga ang lobo at wala siyang ideya kung bakit.

"What happened?" may pag-aalalang tanong ni Thallon.

Sinamantala naman iyon ni Shanella. Nakatalikod sa kaniya ang pagkakaupo ni Thallon habang kinakausap nito ang lobo na nakahiga sa sahig. Dahan-dahan siyang bumaba ng kama at saka mabilis na tumakbo palabas doon sa kuwarto.

"It's because of what she feels," buntonghiningang wika ni Thallon nang makita ang pagtakbo palabas ni Shanella. "I'll get her," anito pa at bahagyang tinapik ang lobong pinipilit na bumangon.

Tila kidlat na nakarating si Thallon sa baba ng malaking bahay na iyon kung saan parang itinuod sa pagkakatayo si Shanella. Nakita kasi ni Shanella ang mga magulang na magkatabing nakaupo sa sofa ngunit wala ng mga buhay.

"Tapos na ang papel nila sa buhay mo, Shanella," parang wala lang na saad ni Thallon mula sa likuran ni Shanella.

Nanghihinang nilingon ni Shanella si Thallon. Ang mga mata nito ay patuloy sa pagluha ngunit kapansin-pansin ang galit na maaaninag doon. Pagkatapos ay walang ano-anong tinakbo niya si Thallon at malakas na itinulak. Tumama ang likod ni Thallon sa sementadong pader at naglaglagan pa ng mga nakasabit doon na paintings ngunit napangisi lang ito. Hindi alintana ni Shanella ang kakaibang lakas na lumukob sa kaniya. Ang tanging nararamdaman nito ay galit at pighati sa pagpatay sa kaniyang mga magulang.

"Huwag mong pwersahin ang lakas mo, Shanella. Hindi pa tamang panahon," ani Thallon na bahagya pang inayos ang kuwelyo nito.

"Aahhhhh!" galit na galit na sigaw ni Shanella at muling sinugod si Thallon.

Ngunit sa pagkakataong iyon ay mabilis na nakalipat ng kinatatayuan si Thallon. Bigla namang nagliwanag ang mga mata ni Shanella sa paglingon niya sa lalaki.

"Enough. I don't want to do this," buntonghiningang saad ni Thallon.

Ngunit bingi sa mga naririnig si Shanella. Ang poot sa kaniyang puso ay hindi basta mawawala ng ganoon na lamang. Ikinuyom niya ang kaniyang kanang kamao at mabilis na tinakbo si Thallon. Subalit sa pagkakataong iyon ay malakas na sinalo ng kaliwang kamay ni Thallon ang kamao niya. Mahigpit ang pagkakahawak ni Thallon na hindi niya iyon magawang bawiin kahit anong hila niya.

"Rest, Shanella. You'll be home, soon," bulong ni Thallon sa tainga ni Shanella.

Nang muli siyang titigan ni Thallon ay hinipan siya nito sa mukha at ilang segundo lang ay nawalan na siya ng malay...

SA unti-unting pagmulat ng mga mata ni Shanella ay sinalubong siya ng puting-puting kisame. Ilang segundo lang siyang napatitig sa kisame habang sinasariwa kung anong nangyari. Hanggang sa mapabalikwas siya ng bangon matapos maalala ang lahat. Nang ilibot niya ang paningin ay hindi niya makita ang mga taong kumuha sa kaniya... At pumatay sa kaniyang mga magulang. Napaluha siya nang muling maalala ang mga ito at saka siya mabilis na bumaba sa may kataasang kama na kinaroroonan.

"Where am I?" ang lumuluha niyang sambit sa sarili. Gusto niyang makaalis doon at puntahan ang mga magulang. Baka dinadaya lang siya ng mga nakita niya kanina.

"You're finally awake."

Napalingon siya sa bumukas na pinto kung saan din nanggaling ang boses. Isang babae ang bumungad sa kaniya na tingin niya ay kaedaran lang din ng kaniyang ina.

"Sino kayo?" matapang at nanlilisik ang mga matang tanong ni Shanella.

"Be patient, Shanella. Unti-unti mo rin kaming makikilala," mahinahong sagot ng babae.

Naikuyom ni Shanella ang mga kamao at akmang susugurin niya ang babae ngunit bago pa siya makaalis sa kaniyang puwesto ay nagulat na lamang siya nang lumitaw sa tabi niya ang babae. Napanganga na lamang siya. Hindi mahinuha sa kaniyang reaksiyon kung takot ba ang nakabadha roon. Sa bilis kasi ng kilos ng babae ay nakarating kaagad ito sa kaniyang tabi nang hindi niya man lang nakikita.

"I-I wanna go home..." nanghihina na lamang na turan ni Shanella.

"Ito ang iyong tahanan. Wala ka ng ibang uuwian, Shanella," mahinahon pa ring sagot ng babae.

"A-ano bang kailangan niyo sa akin?" napaupo na lamang si Shanella sa kamang naroon.

"Kaya nga hinintay ka naming magising. Tawagin mo na lang din akong Gara. Ako ang asawa ng sumundo sa 'yo kanina," sagot ng babae.

Bigla ay muling tumalim ang mga mata ni Shanella. "Asawa ka ng pumatay sa mga magulang ko?!"

Sa isang iglap lang ay hawak na ni Shanella sa leeg si Gara. Punong-puno ng galit ang mga mata nitong unti-unti na namang nagliliwanag.

"B-bitiwan m-mo a-ako..." hirap sa paghingang saad ni Gara habang sinusubukang tanggalin ang kanang kamay ni Shanella sa kaniyang leeg.

Subalit mas nangingibabaw ang galit sa puso ni Shanella. Hindi rin niya alintana kung ano ang kakaibang lakas na nararamdaman niya. Wala siyang oras upang isipin kung anong nangyayari sa kaniya dahil ang tanging nasa kaniyang isipan ay patayin ang taong may kinalaman sa pagkakapaslang sa kaniyang mga magulang.

"Bitiwan mo siya!" Isang tinig na nagpalingon kay Shanella ngunit hindi pa rin niya binibitiwan ang leeg ni Gara.

Doon nagpalit ng anyo ang lalaking nagsalita. Mula sa pagiging magandang lalaki nito ay unti-unti itong naging isang puting lobo. Nagkulay asul ang mga mata nito at handa na sana itong salakayin si Shanella ngunit biglang lumitaw si Thallon sa harapan nito kaya napapreno ito.

"Not like this, Kai. Alam mong hindi siya kalaban," saad ni Thallon at saka ito mabilis na lumapit kina Shanella. Hinampas lang nito ang kamay ni Shanella na nasa leeg ni Gara.

Napaubo naman ng sunod-sunod si Gara nang bumagsak na ito sa sahig.

"You can't force your power, Shanella. May tamang panahon para riyan," seryosong sambit ni Thallon kay Shanella.

"I'm gonna kill you..." mahinang saad ni Shanella.

"No, you won't. Kung gusto mo talagang malaman ang lahat-lahat, kakalma ka at susunod sa akin ngayon din," tila makapangyarihang utos ni Thallon at tinalikuran na nga nito si Shanella.

Noong una ay sinundan lamang ng tingin ni Shanella ang palabas ng si Thallon. Pagkatapos ay dumako ang tingin niya sa malaking nilalang na sasalakay dapat sa kaniya, ang puting lobo na tinawag ni Thallon na Kai.

"Kai, sumunod ka na sa iyong ama," utos naman ni Gara na nakatayo na rin.

Kai growled silently before turning his back. At sa isang iglap lang din ay naging tao na itong muli na walang kahit anong saplot sa katawan dahil sa pagbabagong anyo nito kanina. Ni hindi man lang nag-iwas ng tingin si Shanella sa halip ay naglakad na rin ito upang sumunod kay Kai. Katulad nga ng sinabi ni Thallon, alam niyang kailangan niya ng kasagutan sa mga nangyayari.

"Hindi kami kalaban, Shanella. Sana'y tandaan mo iyan hanggang sa huli," pahabol namang sabi ni Gara.

Natagpuan ni Shanella ang sarili sa labas ng malaking bahay na iyon. Naroong nakatayo si Thallon at nang hanapin ng mga mata niya si Kai ay hindi niya ito mahagilap. Ngunit tila ba nahulaan ni Kai na hinahanap niya ito dahil bigla na lamang itong sumulpot sa tabi ni Thallon, at may saplot na ito sa katawan. Hindi niya naiwasang mapagmasdan ang kabuuan ng lalaki. Tantiya niyang mas matangkad ito sa kaniya at malaki rin ang pangangatawan nito kaya hindi na siya magtataka na napakalaki nitong lobo. Matalim ding tumingin ang magagandang pares ng mga mata nito na binagayan ng may kakapalang kilay. Hindi katangusan ang ilong at may kakapalan nang kaunti ang labi nito. Mapanga rin ang lalaki na para sa kaniya ay mas lalong nagpakisig dito.

"Alam kong lahat kayo ay nandito upang marinig ang isang magandang balita. At hindi ko kayo bibiguin," panimula ni Thallon na ikinalingon ni Shanella rito.

"Sa mahabang panahon ay alam kong napapagod at nawawalan na kayo ng pag-asa sa isang bagay na ipinangako namin. Ngunit dumating na ang takdang panahon. Magmula ngayon ay hindi na ninyo kailangang matakot o magtago laban sa mga Sturgeon. Dahil magmula ngayon, ang propesiya ay unti-unti ng matutupad," segunda naman ni Gara.

"Ipinakikilala ko sa inyo si Shanella, ang magiging kapareha o katuwang ng aming anak na si Kai. Silang dalawa ang mag-aalis ng mga agam-agam at takot sa ating mga puso," itinuro ni Thallon si Shanella habang sinasabi iyon.

"Ang sabi mo sa akin ay magpapaliwanag ka! Ano itong mga pinagsasabi mo na katuwang ako ng iyong anak?!" galit na humakbang si Shanella palapit kay Thallon ngunit kaagad na humarang ang tatlong kalalakihan sa daraanan niya.

"Let her pass," matigas na utos ni Thallon sa tatlo.

"Please, Shanella, you have to accept this. Ito ng tunay mong kapalaran," lumapit naman si Gara sa kaniya.

"No...mga halimaw kayo at hindi niyo ako katulad..." mariin at maluha-luhang sabi ni Shanella. Batid niya sa sariling may takot din siyang nararamdaman ngunit kailangan niya iyong paglabanan.

"Are you rejecting me?" bigla namang saad ni Kai.

Sa hindi malaman na dahilan ay para bang nakaramdam ng panghihina si Shanella nang magtama ang mga mata nila ni Kai. Pakiramdam niya ay nauupos siya sa mga titig ng lalaki...