Special Chapter

I woke up with all white around me. I wonder why two children are calling me "daddy".

“Daddy!”

“Daddy, please wake-up now.”

“Mommy, is waiting for you.”

I want to asked them… kung bakit pilit nila akong ginigising, kung gising naman talaga ako.

I fucking hate this feeling… It's super weird.

I'm still single. I don't have any children.

Pero ngayon bakit may isang batang babae at batang lalaki ang nasa harapan ko?

The boy looks like me. It's like me when I was young. And the little girl… ay hawig ng secretary.

She looks like Camilla, my secretary.

But why do they keep calling me dad?

“Hey, kids. Come here, I have questions.” Sabi ko sa dalawang batang tumalikod sa 'kin at biglang tumakbo palayo sa 'kin.

Tinawag ko sila, ngunit hindi nila ako naririnig. Nagpatuloy sila sa pagtakbo…

Sa daan na puro puti lamang ang tanging nasa paligid. Hanggang sa hindi ko na sila makita.

NAPAMULAT ako ng may humalik sa pisngi ko. And I saw my two kids in front of me. My daughter is smiling. While my son, he's staring at me seriously.

I sat down and leaned against the headboard of the bed.

“Hey, kids.” Bati ko sa kanila.

Pinakatitigan ko ang anak kong lalaki. Then I realized na panaginip lang pala 'yon. Ang totoong nangyari talaga ay ngayong nagising ako sa isang mahimbing na pagkakatulog.

After five years, maraming nangyari.

…

Nang mabaril ako ni Christelle, akala ko dun na matatapos ang lahat. I thought, I won't be able to see my lover and my child.

But… god saved me.

He gave me another life.

And I'm very thankful.

Nang magising ako, ang unang bumungad sa akin ay ang babaeng nagpabaliw sa puso ko. Siya ang babaeng dadalhin ko sa altar at iyon ang pinangako ko sa sarili ko at sa diyos.

Almost one week akong walang malay noong mga panahong iyon.

At ng gusto kong makita ang anak namin. Hindi ko maipaliwanag ang saya ko ng sabihin sa akin ni Camilla na hindi lang isa ang niluwal niya. Kundi dalawa.

Imagine, we expect that we only have one child.

But, God gave me two children…

I'm super thankful to my wife. She gave me a wonderful life. She completed my life. When I finally recovered, kaagad kong niyaya si Camilla na magpakasal. Hindi ako makapaghintay na matawag siyang Mrs. Smith. Our wedding is super romantic for me. At kung kukunin ng diyos ang buhay ko, ay ayos lang. Dahil binigyan niya ako ng chance na gawin ang dapat kong gawin sa babaeng mahal ko at sa mga anak namin.

Naputol ang pagbabalik-tanaw ko nang magsalita ang anak kong lalaki. His name is Khairo.

“Dad, you promised to me that we would play basketball this morning.” He said seriously.

Napaawang ang labi ko ng maalala ko ang pangako ko sa anak ko.

“I'm sorry, son. Nakalimutan ko,” paghingi ko ng paumanhin sa kaniya.

“Maaga pa naman, we can play basketball.” I said but his face is still poker face. He looks like me. He's my version.

“Dad, it's already 10 am in the morning.” He said, at umalis sa ibabaw ng kama.

Napakamot ako ng ulo dahil sa pagiging bad mood ng anak kong lalaki. Well, it's my fault.

“Daddy, sabi mo pupunta tayong lake mamaya. You promised to me po ah?” saad ng anak kong babae habang naglalaro ito ng barbie niya sa tabi ko.

I smiled. “Yes, of course sweetie. Kids, we can play together with your mom. Khairo, don't be sad. I can play with you, kahit na hindi tayo nakapaglaro ng basketball ngayong umaga.” Pag-aalo ko sa anak ko.

He just nodded, “Okay, dad. I'II just go outside,” saad niya kaya tumango ako.

“I'm sorry again, son.” Habol kong sabi, bago siya tuluyang umalis ng kuwarto namin ni Camilla.

Nilingon ko ang anak kong babaeng nagngangalang Khaira. “Sweetie, where's your mom?” I asked.

“Uhm. She's talking to Uncle Brandon,” she answered.

Napatango naman ako.

“Let's go, sweetie. Puntahan natin sila,” saad ko at ngumiti. Tumango naman sya kaya bumangon ako sa kama at binuhat siya.

After five years, maraming nagbago. Iyon ay ang pagkakasundo namin.

We decide to forget everything. Lalo na ng malaman namin na ang ama ng anak ni Christelle ay si Brandon. Christelle keeps the secret to everyone.

Pero wala talagang sikretong hindi nabubunyag.

Now… Brandon is happy with her son. Nagpaka tatay siya sa anak nila ni Christelle at masaya ako para don.

And Christelle… She's already changed.

Humingi siya ng sorry sa 'min at pinangako niyang magbabago siya at pagbabayaran niya ang lahat ng ginawa niyang kasalanan.

But she needs to undergo treatment. Nagpagamot siya sa psychiatrist… Taon din ang ginugugol niya bago siya tuluyang gumaling. Gustong iurong ng asawa ko ang kaso laban sa kaniya, pero hiniling ni Christelle na huwag siyang kaawaan.

We respect her decision. Malaki din ang kasalanan niya sa 'min, at kailangan niya talagang pagbayaran 'yon.

Nang makarating kami sa living room. Tinanguan ko si Brandon ng makalapit ako sa asawa ko.

“GoodMorning, Love. I'm sorry kung tanghali na ako nagising,” paghingi ko ng paumanhin sa asawa ko.

Ngumiti siya at tumango. “It's okay, love. Pupunta muna ako sa kuwarto natin, may gagawin lang ako.” Sabi niya, kaya naman tumango ako.

“Sorry, kung pumunta ako dito ng ganito kaaga, Akihiro. Aalis na kasi kami ng anak ko, nag-decide ako na bumalik na sa singapore.” He said.

“Ayaw niyo ba dito sa Pilipinas?” I asked.

“Hindi naman sa gano'n. Kailangan ko na kasing asikasuhin ang negosyo ko ro'n. But don't worry, babalik ako dito kapag nabalitaan kong naghiwalay na kayo ng asawa mo,” sabi niya.

Imbis na magalit ako, natawa lang ako sa sinabi niya.

“I'm sorry, bro. Hinding hindi mo mababalitaan 'yan. Mamamatay muna ako bago mo makuha ang asawa ko,” biro ko.

“I know. Kung noon nga hindi ko pa rin magawang agawin sa 'yo si Camilla, ngayon pa kaya? Kayo ata ang solid couple na nakilala ko,” he said.

“Tsk… Don't worry, balang araw hindi ka na rin magiging single.” Sabi ko at natawa.

He nodded. “ Fuck you! Anyway, I need to go now. I'm sure na hinihintay na ako ng anak ko.”

Tumango ako at tumayo na. “Okay, bro.”

“Wait…” bigla niyang sabi.

“Bago ako umalis dito, gusto kong marinig na mahal mo nga si Camilla.” Saad niya.

Napailing naman ako dahil sa sinabi niya.

“I love, Camilla. Mahal na mahal ko siya, at hindi ko siya kayang pakawalan. Mahal ko siya higit pa sa buhay ko. I'm super lucky to have her. She's my wife and she's the light of our family.

…

WE ARE here at the lake, our kids are playing with their nanny. Habang kaming dalawa ni Camilla ay nakaupo sa bench habang nakasandal siya sa balikat ko.

Sa tuwing kasama ko siya, sobrang gaan ng pakiramdam ko. Nawawala ang pagod ko, sa tuwing kasama ko siya at ang mga anak namin.

No more explanation of what I'm feeling right now.

Five years na kaming kasal, pero ang pagmamahal ko sa kaniya hindi nawawala. Kumpara sa ibang mga couple na nagsasawa na sa relasyon nila habang tumatagal. Ang pagmamahal ko kay Camilla ay sobra-sobra. Bawat araw, mas lalo ko siyang minamahal.

“Hmm.” Rinig kong sabi niya, kaya naman napalingon ako sa kaniya. Tinanggal niya ang ulo niya sa balikat ko at bahagyang lumayo sa 'kin.

“Love…” tawag niya sa 'kin.

“Yes, love.” Malambing kong sabi.

“I love you.”

“I love you too, Camilla. I love you always,” nakangiti kong sabi.

Muli niyang sinadal ang ulo niya sa balikat ko kaya naman mas lumapit pa ako sa kaniya.

“Love, may tanong ako.” Mahinang sambit niya.

“What is it, love?” I asked, sa malambing na tono.

“Five years na tayong kasal, may time ba na nakakaramdam ka ng pagka-boring?” tanong niya.

Natawa naman ako dahil sa tanong ng asawa ko. “Ako? Makakaramdam ng pagka-boring sa 'yo, love?”

“Gusto ko lang malaman kung nabo-bored ka na sa 'kin,” she said.

“Hindi ako nakakaramdam ng ganyan, love. Everyday, I always love you. Mas minamahal kita bawat araw na lumilipas. Busy man ako sa kumpanya, pero makasama at mayakap ko lang kayo ng kambal, kumpleto na agad ang araw ko. I love you so much, love. Mahal na mahal kita.” I said in a sweet tone.

“Talaga?” she said.

“Yes, love. Trust me, kahit ilang babae pa ang lumandi sa 'kin. Ikaw pa rin ang pipiliin ko. Kayo ng kambal at sa magiging anak pa natin,” I smirked.

“Thank you for loving me, Akihiro. Kung hindi dahil sa trabaho ko as secretary mo at sa bidding noong gabing 'yon, hindi tayo magiging ganito. At sinong mag-aakala na, ang pagiging sex slave ko sa 'yo ay mauuwi dito.” Saad niya at natawa.

I smiled, because my wife is right. Kung hindi dahil sa bidding na 'yon, hindi ito mangyayari. Well, noong bago pa lang si Camilla sa kumpanya ko. I already attracted to her.

She's different.

I love her vibes.

She's always energetic.

And her lips… I'm so fucking attractive to her kissable lips.

Galit na galit ako sa mga empleyado kong lalaki habang ang lagkit ng tingin nila sa secretary ko. Gusto kong sumabog sa galit, dahil wala akong karapatan para magalit.

Lahat ng empleyado kong lalaki, gusto ko silang tanggalin. But that is not my attitude. Pinagbantaan ko lang naman ang mga empleyado ko na huwag nilang tatangkaing ligawan ang secretary ko.

At ng gabing 'yon. Hindi ko talaga balak na pumunta sa bidding na 'yon. Pero dahil gusto kong kalimutan ang pagkahumaling ko sa secretary ko, nagpunta ako do'n para mag-bid.

Pero tadhana na talaga ang gumagawa ng paraan dahil noong gabing 'yon, nandu'n ang secretary ko. Wrong timing lang dahil, may nauna ng mag-bid sa kaniya, but because I want to take my secretary home. Mas hinigitan ko ang bid ng matandang lalaking 'yon.

Akala ko sadyang ginusto niya na ibenta ang sarili para sa pera. But when I heard her story, I realized that I need to protect her. Wala akong maisip na kapalit ng perang pinang-bid ko sa kaniya, kaya in-offer-an ko siya ng pagiging sex slave.

Kung hindi 'yon nangyari, wala kami sa ganitong sitwasyon.

“I'm so lucky to have you, misis ko.”

“Mahal na mahal kita, Sir Akihiro. Mamahalin kita habang buhay. Hanggang sa huling hininga ko, ikaw at ikaw lang ang pipiliin ko.”

End