“Hey, your girl is looking for half a million man.” Kasalukuyang nagri-review si Mr. Shein ng documents when TG barg in. Hinilot niya ang sentido nito at tumingin sa kaibigan. He already knew about this. Jax told him about this the other day.“I can give-““Shut up, Shein! It’s not that easy. Magtataka iyon kung kanino galing ang pera.” That’s his problem. He has money already. Kaya niya ng buhayin ito kasama na ang pamilya niya pero wala siyang mukha na magpakita kay Lorelay.He’s still feeling guilty after years of helping them in shadow and watching her from afar.“But she badly need it TG. What should I do then?”“Kung nag-iisip ka ng tama, sinong matinong tao na basta ka nalang bibigyan ng pera sa ganoong halaga na hindi mo naman kilala? You’ve been wanting her for year. So don’t scare her. ‘Cause if I were, kapag bigla ka nalang dumating at nag-abot ng pera, matatakot ako.”TG has a point kaya tumahimik si Mr. Shein.“She’s in her legal age. 24 na siya, pwede ka ng magpakita sa
“Totoo ba ang balita?” agad na naibaba ni Lorelay ang dyaryong hawak niya nang marinig ang mga marites sa gilid niya. Kaka-apply lang niya nang trabaho ngunit pakiramdam niya ay hindi siya matatanggap agad. “Naghahanap daw ng mapangasawa iyong matandang nakatira mag-isa sa Upper.” Napailing si Lorelay. ‘Ano ba naman ito? Nakuha ko pa talagang makipag marites e wala pa nga akong nakukuhang kalahating milyon na pera.’ Kausap niya sa sarili niya. “Balita ko nga ay malaki ang halagang kapalit. Siguro tama nga iyong sinabi ni Jax na pangit at matanda na ang nakatira doon. Malaki ang kapalit e. Kalahating milyon daw,” sagot no’ng babaeng kausap no’ng isang ale. Parang lumaki bigla ang tenga ni Lorelay nang marinig ang sinabi no’ng mga ale sa tabi niya. Parang may light bulb bigla ang limtaw sa isipan niya ng usaping iyon. Naghahanap din kasi siya ng pera na kalahating milyon dahil kailangan ng operahan ang kapatid niya sa lalong madaling panahon. Wala sa sarili siyang umalis para punta
“We’ll wait you at home Ho,” kumunot ang noo ni Lorelay nang marinig niya ang groupo ng mga kalalakihan na nasa likuran ng resto kung saan sila magkikita ni Mr. Shein. Yumuko siya at sumandal sa dingding habang sapo ang dibdib. Kinakabahan siya para sa araw na ito dahil magkikita sila ni Mr. Shein at hindi siya ready. “Anong gagawin natin sa bahay niya?” tumingin si Lorelay sa groupo ng mga lalaki na nasa harapan niya at lahat ay nakatalikod sa kaniya. Pinapalibutan nito ang isang lalaki na hindi niya makita. “Of course magpapa catering tayo dahil this is the big day.” Napailing nalang si Lorelay nang makarinig ng sunod-sunod na mura sa mga ito. Napadesisyunan niyang umalis nalang dahil baka ay naghihintay na nga sa kaniya ang mapapangasawa niya. Nakasuot siya ng floral dress na hiniram pa niya kay Shiela. Sinabi na niya sa inay niya na magpapa schedule na sila sa operation ni Dave dahil may nakita na siyang pera at kailangan niyang magsinungaling kung saan ito galing. Walang katao
“You need to see her,” ani ni Lee. Nasa bahay sila ni Mr. Shein ngayon dahil ngayon ang pagdating ni Lorelay sa mansion. Huminga ng malalim si Mr. Shein. Gusto niya ngunit hindi niya alam kung paano. “Garden lang kami,” tumango siya kina Lee at Rich saka naghintay sa labas ng bahay. Nagpakawala ulit siya ng malalim na buntong hininga at maya-maya pa ay namataan na niya ang sasakyan niya na palapit sa kinaroroonan niya. Alam niyang nasa loob no’n ang asawa niya. Nagsimula na namang manginig ang binti niya sa kaisipang magkikita sila ni Lorelay ngayon. Kaya bago pa man makapasok ang sasakyan niya ay agad siyang pumasok sa loob ng bahay at tinawag niya si manang. “Pakihintay ang asawa ko manang. Sabihin mo na hihintayin ko siya sa garden.” Tahimik na tumango si manang at dumiritso si Mr. Shein sa kwarto niya at hindi sa garden. “Fvck! Why are you like this?” kausap ni Mr. Shein sa sarili niya. Fustrations evident to his voice. He wanted to shout and beat himself to death. Bakit hindi
Mr. Shein walked out back to his room when Lorelay approached her with formalities. ‘I hate it when she address me like I’m her fvcking business partner or what.’ Ang sabi ni Mr. Shein sa kaniyang isipan. Hindi siya lumabas hanggang mag gabi. Mamaya, uuwi na ang mga katulong sa iba niya pang properties, aalis na ang mga ito kaya maiiwan nalang sila mag-asawa. Mr. Shein prefer to live alone that’s why siya lang mag-isa sa mansion. The maids are his caretaker to some of his properties around the country. As of the moment, Mr. Shein is wondering what probably his wife doing right now. “It’s a stepping stone, Shein. Congratulations!” Bati ng mga kaibigan niya sa group chat nila. He didn’t bother to reply and just lit his cigarette around the corner trying to spend his night inside his room. MEANWHILE, nakikitingin si Richmoon sa cellphone ni Lee na kanina pa nakatingin dito. “Nag reply ba?” Richmoon asked. Lee shook his head to answer him no. TG let out a deep sigh and sip the wine in
-Back to the present-Unang-una, nawala ang itay sa amin. Sunod ang inay at ngayon ay hindi namin alam kung sino ang may gawa sa kaniya nito. Ngunit may naiwang gamit na hindi amin sa pinangyarihan ng aksidente kaya hinala ng pulisya ay pinatay ang inay sa hindi pa nakikilalang suspek.“Ate, kumain ka na muna.” Napatingin ako kay Dave, ngumiti ako sa kaniya at niyakap siya. Kusa nalang tumulo ang luha sa mga mata ko. Hindi ako makapaniwala na wala na ang inay kasi parang kamakailan lang ay nakangiti pa ito sa amin.Kamakailan lang ay nakikipagtawanan pa siya sa amin. Kamakailan lang ay kasama pa namin siya. Gusto kong magwala. Dalawang araw nalang ang libing niya. Hindi na namin siya makikita, hindi na namin siya makakasama.“Wala akong gana e,” sabi ko sa kaniya. Makikita ang pag-aalala sa mukha niya. “Si kuya mo? Nakita mo ba?” pagkagising ko ay wala na si Mr. Shein sa tabi ko.“Umuwi muna siya ate. Kukuha muna siya ng damit niya at dadalhin niya sa bahay.” Tumango nalang ako at tum
“So Lor, where’s your husband?” napatingin ako kay Edmund when he asked that. Kasalukuyan naming nilalabhan ang mga kurtina na ginamit sa burol ng inay. Napabuntong hininga ako kasi until now ay hindi ko alam kung nasaan siya at hindi ko pa nakikita si Mr. Shein. “Hindi ko alam kung nasaan siya ngayon. Ewan ko! Ang dami kong iniisip ngayon.” Wala sa sariling nasabi ko. Masiyadong pagod ang utak ko at hindi ko na alam kung anong uunahin. “ I hope you wouldn’t mind, hindi ba nagpanggap siyang Harold noon?” tumigil ako sandali sa ginagawa ko at napatingin kay Edmund. “What is it you trying to imply?” “I’m just curious kung anong paliwanag niya sa ‘yo. Ano bang sinabi niya why he pretended as your bodyguard before and not as your husband?” natahimik ako. Wala akong naisagot dahil walang sinabi sa akin si Mr. Shein bakit nga ba siya nagpanggap na ibang tao sa akin dati. Tumingin ako kay Edmund at nakitang seryoso siyang nakatingin sa akin. “Wala siyang sinabi?” kagat labing umiling ako.
It’s been 2 months, nasa bahay na kami ng kapatid ko sa bahay na tinitirhan namin ni Mr. Shein ngunit hindi ko pa rin siya makita. Sinubukan ko ng tawagan si Vicente ngunit gaya niya ay hindi rin niya alam dahil ipinagkatiwala sa kaniya ni Mr. Shein ang LBP ng ilang buwan.Panay ang punta ni Lee, TG at Richmoon dito para kamustashin ako at kahit sila ay hinahanap rin ang asawa ko. Nag-aalala na ako sa kalagayan niya. Pagkatapos kong malaman ang lahat kay Edmund at Richmoon tungkol sa nangyari sa amin ng itay 10 years ago, napagpasiyahan ko na hintayin ang asawa ko.Ayaw kong mag conclude agad ngunit heto at hindi namin siya mahagilap. Gabi-gabi nalang ako umiiyak sa kwarto namin, nakatingin sa bintana at hinihintay ang pag-uwi niya. Gabi-gabi ko nalang pinalangin na sana bumalik na siya.Na miss ko na ang tawa niya, na miss ko ang yakap niya, namiss ko ng pagmasdan ang blue niyang mga mata bago ako matulog. Pinagsisihan ko na hindi ko madalas maiparamdam at nasasabi sa kaniya na mahal