ARABELLAHindi ko pinansin ang tanong ni Kurt. Nagkunwari akong walang narinig. Itinoon ko ang aking attention sa pagkain. Hindi na din naman nagsalita pa ang mga magulang ni Kurt at si ATe Miracle. Naging abala na din ang mga ito sa pagkain. Pero napaigtad ako ng biglang dumantay ang palad ni Kurt
Nababaliw na nga yata ako sa kakahabol dito. Tinutukso na nga ako ng mga kaibigan ko dahil kung kailan sinukuan na daw ako ni Arabella para naman daw akong asong ulol na habol ng habo. Halos mawalan nga ako ng bait ng mabalitaan kong naglayas ito. Gumawa pa ako ng paraan para mahanap ito kaya lang l
Lintek talaga. Mukhang wala na itong nararamdaman sa akin. Sabagay sa edad nito, maaaring puppy love lang ang nadarama nito sa akin noon. Maaring tuluyan ng naglaho at napunta sa mistisong bangus na iyun. SA isiping iyun ay hindi ko napigilang manggigil. Nawalan na din ako ng ganang kumain. Hind ko
CARISSANandito kami ngayun sa bakuran ng mansion. Hinihintay namin ang pagdating nila Bella at Miracle. Ngayung araw nakatakda naming ibigay ang regalo kay Arabella. Tiyak na matutuwa ito dahil ibig sabihin pinapayagan na namin itong lumabas-labas mag isa kapag gusto nito. Nasa Tamang edad na si Ar
"Sorry po! Sobrang natuwa po talaga ako sa gift na ito...Alam niyo po bang matagal ko ng pangarap ito? Sila Nikka at Carmela kasi may sarili ng sasakyan .Ako na lang ang wala." naluluha nitong wika habang kumakalas sa pagkakayakap sa akin. Binalingan naman nito si GAbriel at yumakap din."Thank you
"Well, hindi naman. Feeling ko nga para akong prinsesa eh. Halos ayaw akong pakilusin ni Gabrie. Alam mo bang may mas magandang benefits itong pagbubuntis ko na ito?" tanong ko dito. "Ano yun Bestie? Sabihin mo naman sa akin dahil mamaya pag-uwi namin ni Jonathan uumpisahan ko ng magpabuntis ulit s
CARISSA"Pero alam mo Bestie, much better na din kung straight na lalaki na din ang Bestie Roldan natin. Pangarap ko din naman kasi na magkaroon siya ng sarili niyang pamilya. Parang hindi na din naman siya iba sa atin eh. Naalala mo ba? Siya ang taga-pagtanggol natin noon." wika ni Roxie sa akin."
"Ayos na ako Mom. Gamay ko na po ang manibela ng kotse. Huwag po kayong mag-alala sa akin." nakangiti kong wika at umupo na sa bakanteng upuan para kumain."Basta mag-ingat ka lang palagi. Kung may problema tawagan mo agad kami ha?" sagot ni Mommy. "Yes Mom. Huwag mo kayong mabahala, mag-iingat po