JENNIFER MADLANG AWA VALDEZ POV Kumain lang kami ng breakfast sa mansion bago kami tuluyang nagpaalam kina Veronica at Rafael na uuwi na! Sakto namang paalis kami nagising din sila Ella at Kenneth at kahit na anong pilit nila na sabay-sabay na daw kaming umalis ng mansion hindi na talaga kami nagpapigil ni Elijah. Gusto niya pa daw kasi matulog.. Mabilis kaming sumakay ng kotse at bumiyahe pauwi ng bahay. Wala pang tatlumpong minuto nakadating na kami ng bahay pero ganoon na lang ang pagtataka ko nang mapansin ko na may isang bisita na nakatayo harap mismo ng gate. Ayaw nitong umalis ng driveway kahit makailang beses itong binusenahan ng driver at kahit na itinataboy na din ito ng dalawang gwardiya, NO choice si Elijah kundi ang bumaba ng kotse kaya kaagad na din akong napasunod. Si Ethel lang naman ang nandito sa labas at hindi ko alam kung ano na naman ang sadya niya. "Manang, dito lang kayo sa loob ng kotse ha? Huwag na huwag kayong lumabas!" bilin ko pa kay Manang Salve.
JENNIFER MADLANG AWA POV " Jen, ipagpalagay mo ang kalooban mo. Alalahanin mo na nagdadalang tao ka at baka mapaano ang mga babies." hindi ko na mabilang kung makailang ulit ko nang narinig ang katagang iyun mula sa bibig ni Veronica. Pilit niya akong pinapakalma pero hindi ko talaga kaya knowing na nasa loob ng emergency room si Elijah at wala na akong balita kung ano na ang nangyayari sa kanya. Halos tatlumpong minuto ang nakalipas pagkatapos kaming makarating dito sa hospital, dumating din sila Veronica at Rafael na halos kasabayan ni Mommy MIracle na noon ay nasa isa sa mga bench malapit sa operating room at lumuluha dahil sa matinding pag-aalala kay Elijah. "Veronica...natatakot ako! Sobrang natatakot ako!' umiiyak kong sambit. Kaagad niya naman akong hinawakan sa aking kamay at iginiya patungo sa isa sa upuan at pilit na pinapaupo. "Alam ko pero nakalimutan mo na ba? Fighter si Elijah. Lalaban siya lalo na at excited siyang makita ang mga anak niyo!" mahinang sambit nama
THIRD PERSON POV Mabuti na lang talaga at pag-aari ni Elias Valdez ang nasabing hospital kung saan halos magkagulo na sa matinding pag-aalala ang Villarama clan. Paano naman kasi, nabaril na nga si Elijah, napaanak pa si Jennifer sa matinding nerbiyos. Dahil biglaan ang lahat, walang choice si Amery kundi ang daluhan si Jennifer para siya na mismo ang magpaanak dito. Kabisado niya na ang medical history ni Jennifer at alam niyan kayang kaya niyang ihandle ito. HIndi niya man hawak ang kanyan diploma at iba pang mga documento pero isa naman siyang lisensyadong doctor. Supposed to be Secretary lang siya ni Elias dahil nga ayaw niya sanang gamitin muna ang prorpesyon niya dahil ayaw ibigay ng kapatid niya ang kanyang mga dokumento pero hindi niya talaga kayang tiisin si Jennifer. Oras ang kalaban dito kaya kailangan niya na ding kumilos. Lalo na at nagkakagulo na ang lahat ng Villarama clan. "Tita, walang malay si Elijah. Ililipat na po siya ng private room." wika ni Peanut haban
ELIJAH VILLARAMA VALDEZ POV NANG muli akong nagkamalay, unang sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng puting kisame. Una ko ding naulinigan ang sunod-sunod na pagtawag ni Mommy sa pangalan ko "Diyos ko! Elijah, mabuti naman at gising ka na!'" narinig kong sambt nito kaya wala sa sariling napakurap ako ng aking mga mata at akmang babangon sana mula sa pagkakahiga pero mabilis din akong napigilan ni Mommy. "Huwag ka na munang bumangon. Baka mapwersa ang sugat mo at bumuka." seryosong bigkas nito. Wala sa sariling napahawak ako sa aking ulo at nang maalala ko ang mga nangyari muli kong inilibot ang tingin sa paligid para hanapin ang presensya ng isang tao na gusto kong makita. Ang asawa kong si Jennifer... "Mom, si Jen? Nasaan siya?" unang katagang lumabas sa bibig ko. Nandito sila Jenn at Drake pati na din sila Ella at Kenneth pero nasaan si Jennifer? Supposed to be siya iyung nandito sa tabi ko ngayun. Nasaan ang asawa ko? "Si Jen ba? Nasa recovery room pa." nakangi
JENNIFER POV "Elijah!" unang katagang lumabas sa bibig ko sa muling pagmulat ng aking mga mata. Hangang sa panaginip, dala-dala pa rin ng isipan ko ang mga nangyari. Natatakot pa rin akong isipin na baka may nangyaring masama dito. "Jen, Sweetheart! Hey, nandito lang ako! Nandito lang ako!" narinig kong sambit ng isang familiar na boses kaya wala sa sariling napatitig ako sa kanya at ganoon na lang ang gulat ko nang masilayan ko ang mukha ni Elijah na nakatunghay sa akin. "Elijah!" mahinang sambit ko. Hindi ko alam kung panaginip lang ba ang lahat pero ang huli kong natatandaan ay tinamaan ito ng bala. Ano ang nangyari? Nananaginip ba ako? Nakikita ko si Elijah ngayun sa harapan ko na nasa maayos na siyang kalagayan. Medyo maputla siya pero nakangiti siya sa akin. Ang huli kasing tumatak sa isipan ko ay kausap namin ang Doctor na nag-opera dito para kumustahin ang kalagayan nito pero bigla namang sumakit ang aking tiyan. "Ipagpalagay mo ang kalooban mo, Sweetie. Nasa maay
JENNIFER POV No choice kundi ang pagbigyan ang makulit kong asawa na si Elijah. Ayaw niya kasi talagang umalis sa tabi ko at gusto niyang tabi daw kami ng higaan. Since, gising naman na ako, ako na ang kusang nagtransfer sa higaan niya. Kasya naman kaming dalawa kung totoosin. Ito yata ang advantage kapag nasa VIP room ka ng hospital. Malapad ang higaan May VIP room pala ang hospital na ito kaya feeling ko nasa hotel lang kami. Maluwang ang buong paligid at kayang ma-accomodate ng kahit na ilang bisita. Naging maayos naman ang sumunod na sandali sa buhay namin sa hospital. Isang pambihirang pagkakataon yata sa buhay mag-asawa na sabay kaming dalawa ni Elijah ang na-confine. Na pareho din kaming nagpapagaling ng aming sugat. Ang sa akin ay dulot ng caesarian operation samantalang kay Elijah naman ay nagpapagaling dahil sa tama ng bala. Gayunpaman, masaya ako dahi lahat kami ay nakaligtas. Napag-alaman ko din na wala na si Ethel. HIndi ito nakaligtas dulot ng tama ng bala na
JENNIFER MADLANG -AWA POV '"No! OF course not! Sapat na ang liham na iniwan mo para maniwala ako na wala kang kasalanan!'" kaagad niya ding sagot habang kitang kita ko ang guilt sa kanyang mukha. HIndi naman ako makapaniwala sa narinig. "Nabasa mo ang ginawa kong diary?" excited na tanong ko. Napabangon pa ako sa higaan dahil sa gulat pero muli niya akong hinila kaya naman muli akongn napahiga sa tabi niya. "Diary ba ang tawag mo doon sa kapirasong papel na pinagsulatan mo? come on Sweetie, gusto mo palang gumawa ng diary, dapat sinabi mo para mabilhan kita ng magandang notebook na pagsusulatan." nakangiti nitong sagot sa akin. HIndi ko naman mapigilan ang matawa! Kaya pala simula noong bumalik ako sa piling niya hindi na siya galit sa akin. Nabasa niya pala ang sulat na ginawa ko noon. "Don't worry, Sweetie! Hindi ko lulubayan ang Madelyn na iyun. Patuloy pa rin siyang pinaghahanap ng mga tauhan ko dahil ihaharap ko siya sa iyo. Hindi din ako paapayag na hindi niya pagbab
JENNIFER POV "Jen, okay lang ba? Gusto ka daw sana makausap ni Kuya." kakatapos lang namin kumain ng lunch ni Elijah dito mismo sa kwarto namin sa hospital nang biglang dumating si Ate Amery. "Ha? Ang Kuya mo? Meaning si Luis?" nagtataka kong tanong. "Yes...dalawang araw nang naka-confine dito sa hospital si Kuya dahil sa matinding pananakit ng kanyang tiyan dulot ng matinding pag-inom ng alak at kahit na hindi kami in good terms, may request siya sa akin na kung pwede ka daw makausap. Iyun ay kung okay lang sa iyo at kay Mr. Elijah Valdez!" sagot naman kaagad ni Ate Amery sa akin. Wala sa sariilng napatitig ako kay Elijah na noon ay tahimik lang na nakikinig sa aming pag-uusap. Gusto kong makuha ang kanyang reaction at nang napansin ko na dahan-dahan itong tumango, hindi ko mapigilan ang mapangiti. "Okay lang sa akin. Actually, kahit na nakakainis iyang kapatid mo dahil tinangka niyang ilayo sa akin ang asawa ko ayos na din. Hindi pa rin mawawala ng katotohanan na siya ang
AMERY HEART POV GAMIT ang sarili kong sasakyan, tahimik kong sinundan si Elias. Sa Valdez Medical Center kami nakarating. Kung ganoon, nandito si Rebecca. Siya ang dahilan kaya nagmamadali kanina si Elias na umalis na bahay. Tahimik lang akong nakasunod kay Elias hangang sa pumasok siya sa isang pribadong kwarto. Alam ko na...gets ko na, si Rebecca ang nasa loob noon Sa nagmamdaling kilos ni Elias, alam kong concern siya sa babaeng iyun. Alam kong nag-aalala din siya sa kalagayan nito "Pagkadating ko sa pintuan ng nasabing kwarto, sumilip ako gamit ang maliit na salamin ng pintuan. Parang may libo-libong karayom ang biglang tumusok sa puso ko nang sumalubong sa paningin ko na nakayakap na si Rebecca kay Elias. "Amery, tanga ka ba? Alam mo naman na masyado nang masakit pero bakit kailangan mo pa siyang sundan?" mahina kong bulong sa sarili ko. Pagkatapos noon, napaatras pa ako ng makailang ulit bago ako tuluyang naglakad paalis. HIndi ko pala kaya! Mas masakit pala kung h
AMERY HEART POV HINDI ko alam kung paano ako nakauwi ng bahay ni Elias pero pagpasok ko pa lang ng gate, kaagad na siyang sumalubong sa akin. Kung hindi lang ako nahihiya kina Jennifer at Charlotte ayaw ko pa sanang umuwi eh. Ayaw ko pa sanang bumalik sa bahay na ito. Sa tuwing naaalala ko ang mga nangyari kanina, hindi maipaliwanag na sakit ng kalooban ang nararamdaman ng puso ko. Nakakabaliw ang sobrang sakit. Hindi ko na naman alam kung paano mag-umpisa ulit. "Amery, God! Mabuti naman at umuwi ka na! Alam mo bang kanina pa ako nag-aalala sa iyo?" narinig kong sambit ni Elias. Napatigil naman ako sa paghakbang at seryosong napatitig sa kanya. "Nag-alala? Talaga bang nag-aalala ka sa akin? Talaga bang naisip mo kung ano ang mararamdaman ko kapag malaman ko ang tungkol sa pagdadalang tao ni Rebecca?" seryosong tanong ko. "I love you! Mahal na mahal kita kaya mas pinili ko na lang na ilihim na muna sa iyo ang lahat-lahat. Alam ko din kasi na masasaktan ka eh. I am sorry, A
AMERY HEART POV "I am sorry, wala akong balak na guluhin ang kasal niyong ito." umiiyak na muling sambit ni Rebecca. Pigil ko ang sarili ko. Wala daw siyang balak na guluhin ang kasal namin? Pero ano itong ginawa niya? Ang daming mga araw na pwede siyang lumutang pero bakit ngayun pa? Bakit? Kung hindi lang siya buntis baka kanina ko pa siya tiniris. Kung hindi lang siya buntis baka kanina ko pa siya sinugod. Lahat ng galak sa puso ko na naramdaman kani-kanina lang ay biglang naglaho. Hindi maipaliwanag na pighati ang kaagad na pumalit habang dahan-dahan akong napaatras. Wala na dapat pang pag-usapan. Niluko na naman ako ni Elias. Nabuntis niya si Rebecca at hindi ko alam kung kaya ko pa ba siyang patawarin "Elias, ano ito? Ano ang ibig sabhin nito?" narinig kong sambit ni Mommy MIracle. Ramdam ko sa boses niya ang matinding pagkasimaya kaya naman hindi ko na napigilan pa ang muling mapahagulhol ng iyak Dahan-dahan akong umatras palayo kay Elias. Hindi ko alam kung ano an
AMERY HEART POV THIS IS IT! Ang araw na pinakahihintay naming dalawa ni Elias! Ang araw ng aming kasal. Walang pagsidlan ang tuwa na nararamdaman ng puso ko. Feeling ko din, ako na yata ang pinagka-maswerteng babae sa balat ng lupa. Feelig ko, nakalutang ako sa alapaap Sa wakas, ibinigay din ng Diyos ang matagal ko nang inaasam. May mga pagsubok kaming pinagdaanan at laking pasalamat ko dahil nalagpasan namin iyun. HIndi din talaga ako nagsisisi na binigyan ko siya ng second chance. Aware ako na walang perpektong relasyon pero pipilitin kong maging perpektong maybahay ni Elias. Mahal ko siya! Mahal na mahal ko siya at handa akong alagaan siya habambuhay. Nag-umpisa ng umalingangaw sa buong simbahan ang kantang napili naming kantahin ng singer na na hire namin habang naglalakad ako sa gitna ng aisle. Kumpleto ang Villarama Clan. May mga bisita din na dumating na hindi ko kilala. Ang alam ko ay mga business partners. Mga Ninong at Ninang na mula sa mataas na lipunan. Hab
AMERY HEART POV NAGING mapusok ang halik na pinagsaluhan naming dalawa ni Elias. Ramdam ko sa kanyang kilos ang matinding pananabik. Nag-uumpisa na ding maglumikot ang kanyang palad sa buo kong katawan."Ahhh, Elias." mahinang anas ko. Nagdedeliryo na kaagad ang pakikramdam ko. Sobrang init ng nararamdaman ko umpisa pa lang. Biglang dagsa ng matinding pagnanasa sa buo kong katawan. Lalo na nang makarating ang kanyang palad sa aking dibdib Para akong nawala sa hwesyo sa kakaibang sensasyong aking nararamdaman. Mas lalong naging mainit ang halik na pinagsaluhan naming dalawa."Sure ka na ba dito, Sweetheart?" mahinang bulong sa akin ni Elias nang pakawalan niya ang labi ko.. Nakangiti akong tumango"Yes...sure na sure na ako. I-advance na natin ang honeymoon natin." nakangiti kong sambit. Matiim niya akong tinitigan sa mga mata bago niya ulit inangkin ang labi koMuli naming pinagsaluhan ang mainit na halikan. Pareho kaming sabik sa isat isa kaya ilang saglit lang naramdaman ko na la
AMERY HEART POV "Elias, may problema ba?" nagtatakang tanong ko kay Elias habang magkaharap kami dito sa dining area. Kitang kita ko kasi sa mukha niya na para bang may malaki siyang problema. Nag-uusap kami tapos bigla na lang siyang napatulala. Hinintay ko siya kanina sa mall pero hindi siya nakarating. May biglaan daw kasi siyang meeting at naiiintindihan ko naman iyun. Alam ko din namang busy siya eh at hangat maari ayaw kong makaapekto pagdating sa trabaho niya dahil alam ko namang hindi birong responsibilidad ang nakaatang sa balikat niya. "Ayos lang ako, Sweetheart! Masyado lang talaga akong napagod kanina sa trabaho. Pasensya ka na kung hindi na ako nakarating kanina sa mall ah? Bawi na lang ako next time." may pilit na ngiti sa labi na bigkas niya. "Ayos lang iyun. Huwag mo nang isipin ang tungkol sa bagay na iyun. Marami pa namang next time eh." seryosong sagot ko sa kanya. Pagkatapos noon, kusa ko nang nilagyan ng pagkain ang pingan niya. "Kain ka na para makap
AMERY HEART POV "I am so happy for you, Amery. Imagine, ilang araw na lang at ikakasal na kayong dalawa ng pinsan naming si Elias. Tingnan mo nga naman, ang bilis ng panahon noh!" nakangiting wika ni Charlotte sa akin. Kasama sila Jennifer, Jeann at Rebecca nandito kami sa isang coffee shop at masayang nag-uusap. Balak naming magshopping kaya lang, nauwi ang lahat sa pag-upo dito sa loob ng coffee shop habang hindi matapos-tapos ang pag-chika. Ngayun ko lang din lubos na na-feel na kay sarap palang maging fiancee at future wife ni Elias. Imagine, lahat ng mga pinsan niya kasundo ko. Tapos hindi din nagkakalayo ang edad namin kaya naman nagkaroon ako ng hindi lang mga kaibigan kundi best friends na din. "Masayang masaya din ako lalo na at hindi ko akalain na may chance pa palang magbago ang isang babaero na si Elias." nakangiting sagot ko naman sa kanila. "Well, halos lahat ng mga lalaki, babaero. Naku, mas worst pa ang pinagdaanan ko sa pinagdaanan mo bago naging maayos ang pa
ELIAS POV 'HINDI KITA PIPILITIN na panagautan ako pero sana kilalanin mo ang anak natin. Huwag ka naman sanang maging unfair sa kanya, Elias. Sana mahalin mo din siya kagaya ng pagmamahal mo sa anak niyong dalawa ni Amery." seryosong wika ni Rebecca. Hindi ako nakaimik. Kung anak ko nga ang nasa sinapupunan niya, gaano ba ako kawalang kwentang ama para itakwil siya. "After kong manganak, balak kong tuluyang ipaubaya sa iyo ang kustudiya ng bata. Alam ko kasing mabibigyan mo siya ng magandang kinabukasan. Alam kong mas mapabuti siya sa iyo kumpara sa akin. I am sorry Elias! Patawarin mo ako kung bakit ngayun ko lang ito sinabi sa iyo. Patawarin mo ako sa panibagong problema na hatid ko sa iyo." muli niyang bikgas "It's okay, Rebecca. Nandiyan na iyan at kung talagang anak ko iyan, ibibigay ko ang nararapat para sa kanya!" seryosong sagot ko. Isang masayang ngiti ang kaagad na gumuhit sa labi ni Rebecca nang sabihin ko iyun. "Thank you! Thank you Elias! Don't worry, last na it
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV "Elias, dumaan lang pala ako para magpaalam sa iyo. Magkikita kami nila Jeann at Charlotte kasama na din si Vernonica sa Mall." nakangiting wika niya pagkatapos kong pakawalan ang labi niya. Mula sa pagkakaupo mula sa swivel chair mabilis siyang tumayo at dinampot ang paper bag na dala nya. "Dinalhan na din kita ng food para sa lunch mo.Ako ang nagluto niyan. Hope you like it! Gustuhin ko mang mag stay hangang lunch kaya lang nandoon na daw si Jeann eh." muli niyang sambit. "Okay lang. Enjoy your pasyal, Sweetheart. Kapag matapos ako ng mas maaga, susundan di naman kita kaagad. Mag-enjoy ka lang.." nakangiti kong sagot. Isang masayang ngiti ang kaagad na gumuhit sa labi niya bago siya naglakad patungo sa pintuan ng aking opisina "Okay, see you later, Elias. Tatawagan kita kapag nasa mall na ako." nakangiti niyang sambit bago niya ako tuluyang iniwan dito sa ospisina. Pagkaalis ni Amery, punong puno ang puso ko ng tuwa at muli kong itinoon ang buo ko