ELIJAH VILLARAMA VALDEZ POV NANG muli akong nagkamalay, unang sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng puting kisame. Una ko ding naulinigan ang sunod-sunod na pagtawag ni Mommy sa pangalan ko "Diyos ko! Elijah, mabuti naman at gising ka na!'" narinig kong sambt nito kaya wala sa sariling napakurap ako ng aking mga mata at akmang babangon sana mula sa pagkakahiga pero mabilis din akong napigilan ni Mommy. "Huwag ka na munang bumangon. Baka mapwersa ang sugat mo at bumuka." seryosong bigkas nito. Wala sa sariling napahawak ako sa aking ulo at nang maalala ko ang mga nangyari muli kong inilibot ang tingin sa paligid para hanapin ang presensya ng isang tao na gusto kong makita. Ang asawa kong si Jennifer... "Mom, si Jen? Nasaan siya?" unang katagang lumabas sa bibig ko. Nandito sila Jenn at Drake pati na din sila Ella at Kenneth pero nasaan si Jennifer? Supposed to be siya iyung nandito sa tabi ko ngayun. Nasaan ang asawa ko? "Si Jen ba? Nasa recovery room pa." nakangi
JENNIFER POV "Elijah!" unang katagang lumabas sa bibig ko sa muling pagmulat ng aking mga mata. Hangang sa panaginip, dala-dala pa rin ng isipan ko ang mga nangyari. Natatakot pa rin akong isipin na baka may nangyaring masama dito. "Jen, Sweetheart! Hey, nandito lang ako! Nandito lang ako!" narinig kong sambit ng isang familiar na boses kaya wala sa sariling napatitig ako sa kanya at ganoon na lang ang gulat ko nang masilayan ko ang mukha ni Elijah na nakatunghay sa akin. "Elijah!" mahinang sambit ko. Hindi ko alam kung panaginip lang ba ang lahat pero ang huli kong natatandaan ay tinamaan ito ng bala. Ano ang nangyari? Nananaginip ba ako? Nakikita ko si Elijah ngayun sa harapan ko na nasa maayos na siyang kalagayan. Medyo maputla siya pero nakangiti siya sa akin. Ang huli kasing tumatak sa isipan ko ay kausap namin ang Doctor na nag-opera dito para kumustahin ang kalagayan nito pero bigla namang sumakit ang aking tiyan. "Ipagpalagay mo ang kalooban mo, Sweetie. Nasa maay
JENNIFER POV No choice kundi ang pagbigyan ang makulit kong asawa na si Elijah. Ayaw niya kasi talagang umalis sa tabi ko at gusto niyang tabi daw kami ng higaan. Since, gising naman na ako, ako na ang kusang nagtransfer sa higaan niya. Kasya naman kaming dalawa kung totoosin. Ito yata ang advantage kapag nasa VIP room ka ng hospital. Malapad ang higaan May VIP room pala ang hospital na ito kaya feeling ko nasa hotel lang kami. Maluwang ang buong paligid at kayang ma-accomodate ng kahit na ilang bisita. Naging maayos naman ang sumunod na sandali sa buhay namin sa hospital. Isang pambihirang pagkakataon yata sa buhay mag-asawa na sabay kaming dalawa ni Elijah ang na-confine. Na pareho din kaming nagpapagaling ng aming sugat. Ang sa akin ay dulot ng caesarian operation samantalang kay Elijah naman ay nagpapagaling dahil sa tama ng bala. Gayunpaman, masaya ako dahi lahat kami ay nakaligtas. Napag-alaman ko din na wala na si Ethel. HIndi ito nakaligtas dulot ng tama ng bala na
JENNIFER MADLANG -AWA POV '"No! OF course not! Sapat na ang liham na iniwan mo para maniwala ako na wala kang kasalanan!'" kaagad niya ding sagot habang kitang kita ko ang guilt sa kanyang mukha. HIndi naman ako makapaniwala sa narinig. "Nabasa mo ang ginawa kong diary?" excited na tanong ko. Napabangon pa ako sa higaan dahil sa gulat pero muli niya akong hinila kaya naman muli akongn napahiga sa tabi niya. "Diary ba ang tawag mo doon sa kapirasong papel na pinagsulatan mo? come on Sweetie, gusto mo palang gumawa ng diary, dapat sinabi mo para mabilhan kita ng magandang notebook na pagsusulatan." nakangiti nitong sagot sa akin. HIndi ko naman mapigilan ang matawa! Kaya pala simula noong bumalik ako sa piling niya hindi na siya galit sa akin. Nabasa niya pala ang sulat na ginawa ko noon. "Don't worry, Sweetie! Hindi ko lulubayan ang Madelyn na iyun. Patuloy pa rin siyang pinaghahanap ng mga tauhan ko dahil ihaharap ko siya sa iyo. Hindi din ako paapayag na hindi niya pagbab
JENNIFER POV "Jen, okay lang ba? Gusto ka daw sana makausap ni Kuya." kakatapos lang namin kumain ng lunch ni Elijah dito mismo sa kwarto namin sa hospital nang biglang dumating si Ate Amery. "Ha? Ang Kuya mo? Meaning si Luis?" nagtataka kong tanong. "Yes...dalawang araw nang naka-confine dito sa hospital si Kuya dahil sa matinding pananakit ng kanyang tiyan dulot ng matinding pag-inom ng alak at kahit na hindi kami in good terms, may request siya sa akin na kung pwede ka daw makausap. Iyun ay kung okay lang sa iyo at kay Mr. Elijah Valdez!" sagot naman kaagad ni Ate Amery sa akin. Wala sa sariilng napatitig ako kay Elijah na noon ay tahimik lang na nakikinig sa aming pag-uusap. Gusto kong makuha ang kanyang reaction at nang napansin ko na dahan-dahan itong tumango, hindi ko mapigilan ang mapangiti. "Okay lang sa akin. Actually, kahit na nakakainis iyang kapatid mo dahil tinangka niyang ilayo sa akin ang asawa ko ayos na din. Hindi pa rin mawawala ng katotohanan na siya ang
JENNIFER POV Naging maayos naman ang pag-uusap naming dalawa ni Luis at lumabas ako sa silid niya na magaan ang kalooban ko. Ayaw ko nang magtanim ng sama ng loob kahit na kanino. Lalo na sa taong iniligtas ang buhay ko. Kung hindi din naman dahil kay Luis baka patay na din ako ngayun. "So, how is it? Hindi ba naging matigas ang ulo niya? HIndi ka ba niya hinarass?" hindi ko pa nga mapigilan na magulat nang pagkalabas ko nang silid ni Luis, ang nag-aalalang mukha ni Elijah ang sumalubong sa akin Naku, ang asawa ko! Talagang sinundan niya pa pala talaga ako. "Ayos na. Noong una tinawag niya pa rin ako sa pangalang Mia pero hindi naglaon, feeling ko naintindihan niya naman ako noong nakapagpaliwanag na ako sa kanya!" kaagad ko din namang sagot. "Mabuti naman kung ganoon. Akala ko magmatigas pa eh. Takot din sigurong makatikim ng sapak." Natatawa niyang sagot. Hindi ko naman mapigilan ang mapangiti sa sinabi niya at niyaya na siyang muling bumalik sa inuukupa namin silid. B
JENNIFER POV "MABUTI naman po at aware kayo tungkol sa bagay na iyan. Hindi po kayo naging mabuting ama sa akin at kayo din ang naging dahilan sa mga pagdurusa ko noon." seryosong sagot ko na din sa kanya! Napansin ko ang lungkot na kaagad na gumuhit sa mga mata niya sabay iling. "Alam ko naman iyan anak at kaya nga ako nandito dahil gusto kong humingi ng sorry sa iyo. Matanda na ako at hindi ko alam kung hangang kailan na lang ang itatagal ang buhay ko. Ayaw kong lisanin ang mundo na hindi ka man lang nakakausap." madamdaming sagot niya naman sa akin "Kung ano man ang nangyari sa atin sa nakaraan natin, kinalimutan ko na po iyun. Huwag po kayong mag-alala...hindi na po ako galit sa inyo. Kahit na hindi po kayo hihingi ng sorry, napatawad ko na din po kayo!" seryosong sagot ko na din sa kanya. Sa sobrang dami ng mga nangyari sa buhay ko, wala nang puwang pa para magalit ako sa kapwa ko. Lalo na sa kanya na sarili kong ama. Hindi man siya naging perpektong ama sa akin, na
JENNIFER POV Nanatili si Papa sa bahay namin sa loob ng isang linggo bago ito muling bumalik ng probensya! Tuluyan ko na siyang napatawad at mas gusto ko sanang dito na siya manirahan sa amin dahil mag-isa nalang naman siya sa buhay niya pero ayaw talaga. Mas hinahanap daw kasi ng katawan niya ang buhay probensya. Sa bawat araw na nagdaan, lalo kong nakikita at nararamdaman ang pagpapahalaga at pagmamahal sa amin ni Elijah. Mas naging pursigido ito na ipakita sa akin kung gaano kami kahalaga sa kanya. Talagang naglalaan siya ng oras sa akin at sa mga anak namin. Kagaya na lang ngayun, araw ng sabado at wala siyang pasok sa opisina at niyaya niya akong lumabas. Since, simula noong dumating ako dito sa Metro Manila, hindi pa talaga ako nakaka-experience ng night out or pumunta sa mga bar kaya pumayag ako nang bigla niya akong yayain na pumunta doon. Gusto niya daw iparanas sa akin ang night life at dahil limang buwan na ang matulin na lumipas pagkatapos kong makapanganak puma
AMERY HEART POV GAMIT ang sarili kong sasakyan, tahimik kong sinundan si Elias. Sa Valdez Medical Center kami nakarating. Kung ganoon, nandito si Rebecca. Siya ang dahilan kaya nagmamadali kanina si Elias na umalis na bahay. Tahimik lang akong nakasunod kay Elias hangang sa pumasok siya sa isang pribadong kwarto. Alam ko na...gets ko na, si Rebecca ang nasa loob noon Sa nagmamdaling kilos ni Elias, alam kong concern siya sa babaeng iyun. Alam kong nag-aalala din siya sa kalagayan nito "Pagkadating ko sa pintuan ng nasabing kwarto, sumilip ako gamit ang maliit na salamin ng pintuan. Parang may libo-libong karayom ang biglang tumusok sa puso ko nang sumalubong sa paningin ko na nakayakap na si Rebecca kay Elias. "Amery, tanga ka ba? Alam mo naman na masyado nang masakit pero bakit kailangan mo pa siyang sundan?" mahina kong bulong sa sarili ko. Pagkatapos noon, napaatras pa ako ng makailang ulit bago ako tuluyang naglakad paalis. HIndi ko pala kaya! Mas masakit pala kung h
AMERY HEART POV HINDI ko alam kung paano ako nakauwi ng bahay ni Elias pero pagpasok ko pa lang ng gate, kaagad na siyang sumalubong sa akin. Kung hindi lang ako nahihiya kina Jennifer at Charlotte ayaw ko pa sanang umuwi eh. Ayaw ko pa sanang bumalik sa bahay na ito. Sa tuwing naaalala ko ang mga nangyari kanina, hindi maipaliwanag na sakit ng kalooban ang nararamdaman ng puso ko. Nakakabaliw ang sobrang sakit. Hindi ko na naman alam kung paano mag-umpisa ulit. "Amery, God! Mabuti naman at umuwi ka na! Alam mo bang kanina pa ako nag-aalala sa iyo?" narinig kong sambit ni Elias. Napatigil naman ako sa paghakbang at seryosong napatitig sa kanya. "Nag-alala? Talaga bang nag-aalala ka sa akin? Talaga bang naisip mo kung ano ang mararamdaman ko kapag malaman ko ang tungkol sa pagdadalang tao ni Rebecca?" seryosong tanong ko. "I love you! Mahal na mahal kita kaya mas pinili ko na lang na ilihim na muna sa iyo ang lahat-lahat. Alam ko din kasi na masasaktan ka eh. I am sorry, A
AMERY HEART POV "I am sorry, wala akong balak na guluhin ang kasal niyong ito." umiiyak na muling sambit ni Rebecca. Pigil ko ang sarili ko. Wala daw siyang balak na guluhin ang kasal namin? Pero ano itong ginawa niya? Ang daming mga araw na pwede siyang lumutang pero bakit ngayun pa? Bakit? Kung hindi lang siya buntis baka kanina ko pa siya tiniris. Kung hindi lang siya buntis baka kanina ko pa siya sinugod. Lahat ng galak sa puso ko na naramdaman kani-kanina lang ay biglang naglaho. Hindi maipaliwanag na pighati ang kaagad na pumalit habang dahan-dahan akong napaatras. Wala na dapat pang pag-usapan. Niluko na naman ako ni Elias. Nabuntis niya si Rebecca at hindi ko alam kung kaya ko pa ba siyang patawarin "Elias, ano ito? Ano ang ibig sabhin nito?" narinig kong sambit ni Mommy MIracle. Ramdam ko sa boses niya ang matinding pagkasimaya kaya naman hindi ko na napigilan pa ang muling mapahagulhol ng iyak Dahan-dahan akong umatras palayo kay Elias. Hindi ko alam kung ano an
AMERY HEART POV THIS IS IT! Ang araw na pinakahihintay naming dalawa ni Elias! Ang araw ng aming kasal. Walang pagsidlan ang tuwa na nararamdaman ng puso ko. Feeling ko din, ako na yata ang pinagka-maswerteng babae sa balat ng lupa. Feelig ko, nakalutang ako sa alapaap Sa wakas, ibinigay din ng Diyos ang matagal ko nang inaasam. May mga pagsubok kaming pinagdaanan at laking pasalamat ko dahil nalagpasan namin iyun. HIndi din talaga ako nagsisisi na binigyan ko siya ng second chance. Aware ako na walang perpektong relasyon pero pipilitin kong maging perpektong maybahay ni Elias. Mahal ko siya! Mahal na mahal ko siya at handa akong alagaan siya habambuhay. Nag-umpisa ng umalingangaw sa buong simbahan ang kantang napili naming kantahin ng singer na na hire namin habang naglalakad ako sa gitna ng aisle. Kumpleto ang Villarama Clan. May mga bisita din na dumating na hindi ko kilala. Ang alam ko ay mga business partners. Mga Ninong at Ninang na mula sa mataas na lipunan. Hab
AMERY HEART POV NAGING mapusok ang halik na pinagsaluhan naming dalawa ni Elias. Ramdam ko sa kanyang kilos ang matinding pananabik. Nag-uumpisa na ding maglumikot ang kanyang palad sa buo kong katawan."Ahhh, Elias." mahinang anas ko. Nagdedeliryo na kaagad ang pakikramdam ko. Sobrang init ng nararamdaman ko umpisa pa lang. Biglang dagsa ng matinding pagnanasa sa buo kong katawan. Lalo na nang makarating ang kanyang palad sa aking dibdib Para akong nawala sa hwesyo sa kakaibang sensasyong aking nararamdaman. Mas lalong naging mainit ang halik na pinagsaluhan naming dalawa."Sure ka na ba dito, Sweetheart?" mahinang bulong sa akin ni Elias nang pakawalan niya ang labi ko.. Nakangiti akong tumango"Yes...sure na sure na ako. I-advance na natin ang honeymoon natin." nakangiti kong sambit. Matiim niya akong tinitigan sa mga mata bago niya ulit inangkin ang labi koMuli naming pinagsaluhan ang mainit na halikan. Pareho kaming sabik sa isat isa kaya ilang saglit lang naramdaman ko na la
AMERY HEART POV "Elias, may problema ba?" nagtatakang tanong ko kay Elias habang magkaharap kami dito sa dining area. Kitang kita ko kasi sa mukha niya na para bang may malaki siyang problema. Nag-uusap kami tapos bigla na lang siyang napatulala. Hinintay ko siya kanina sa mall pero hindi siya nakarating. May biglaan daw kasi siyang meeting at naiiintindihan ko naman iyun. Alam ko din namang busy siya eh at hangat maari ayaw kong makaapekto pagdating sa trabaho niya dahil alam ko namang hindi birong responsibilidad ang nakaatang sa balikat niya. "Ayos lang ako, Sweetheart! Masyado lang talaga akong napagod kanina sa trabaho. Pasensya ka na kung hindi na ako nakarating kanina sa mall ah? Bawi na lang ako next time." may pilit na ngiti sa labi na bigkas niya. "Ayos lang iyun. Huwag mo nang isipin ang tungkol sa bagay na iyun. Marami pa namang next time eh." seryosong sagot ko sa kanya. Pagkatapos noon, kusa ko nang nilagyan ng pagkain ang pingan niya. "Kain ka na para makap
AMERY HEART POV "I am so happy for you, Amery. Imagine, ilang araw na lang at ikakasal na kayong dalawa ng pinsan naming si Elias. Tingnan mo nga naman, ang bilis ng panahon noh!" nakangiting wika ni Charlotte sa akin. Kasama sila Jennifer, Jeann at Rebecca nandito kami sa isang coffee shop at masayang nag-uusap. Balak naming magshopping kaya lang, nauwi ang lahat sa pag-upo dito sa loob ng coffee shop habang hindi matapos-tapos ang pag-chika. Ngayun ko lang din lubos na na-feel na kay sarap palang maging fiancee at future wife ni Elias. Imagine, lahat ng mga pinsan niya kasundo ko. Tapos hindi din nagkakalayo ang edad namin kaya naman nagkaroon ako ng hindi lang mga kaibigan kundi best friends na din. "Masayang masaya din ako lalo na at hindi ko akalain na may chance pa palang magbago ang isang babaero na si Elias." nakangiting sagot ko naman sa kanila. "Well, halos lahat ng mga lalaki, babaero. Naku, mas worst pa ang pinagdaanan ko sa pinagdaanan mo bago naging maayos ang pa
ELIAS POV 'HINDI KITA PIPILITIN na panagautan ako pero sana kilalanin mo ang anak natin. Huwag ka naman sanang maging unfair sa kanya, Elias. Sana mahalin mo din siya kagaya ng pagmamahal mo sa anak niyong dalawa ni Amery." seryosong wika ni Rebecca. Hindi ako nakaimik. Kung anak ko nga ang nasa sinapupunan niya, gaano ba ako kawalang kwentang ama para itakwil siya. "After kong manganak, balak kong tuluyang ipaubaya sa iyo ang kustudiya ng bata. Alam ko kasing mabibigyan mo siya ng magandang kinabukasan. Alam kong mas mapabuti siya sa iyo kumpara sa akin. I am sorry Elias! Patawarin mo ako kung bakit ngayun ko lang ito sinabi sa iyo. Patawarin mo ako sa panibagong problema na hatid ko sa iyo." muli niyang bikgas "It's okay, Rebecca. Nandiyan na iyan at kung talagang anak ko iyan, ibibigay ko ang nararapat para sa kanya!" seryosong sagot ko. Isang masayang ngiti ang kaagad na gumuhit sa labi ni Rebecca nang sabihin ko iyun. "Thank you! Thank you Elias! Don't worry, last na it
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV "Elias, dumaan lang pala ako para magpaalam sa iyo. Magkikita kami nila Jeann at Charlotte kasama na din si Vernonica sa Mall." nakangiting wika niya pagkatapos kong pakawalan ang labi niya. Mula sa pagkakaupo mula sa swivel chair mabilis siyang tumayo at dinampot ang paper bag na dala nya. "Dinalhan na din kita ng food para sa lunch mo.Ako ang nagluto niyan. Hope you like it! Gustuhin ko mang mag stay hangang lunch kaya lang nandoon na daw si Jeann eh." muli niyang sambit. "Okay lang. Enjoy your pasyal, Sweetheart. Kapag matapos ako ng mas maaga, susundan di naman kita kaagad. Mag-enjoy ka lang.." nakangiti kong sagot. Isang masayang ngiti ang kaagad na gumuhit sa labi niya bago siya naglakad patungo sa pintuan ng aking opisina "Okay, see you later, Elias. Tatawagan kita kapag nasa mall na ako." nakangiti niyang sambit bago niya ako tuluyang iniwan dito sa ospisina. Pagkaalis ni Amery, punong puno ang puso ko ng tuwa at muli kong itinoon ang buo ko