Habang nasa kusina ako at matapos ko na manakbo. I check the oven and the bake mac is ready to eat, kinuha ko na ito at nilagay sa counter. The cheese look tasty, kukuha ako sana ng plato when i heard Dave’s groan.Sumisigaw na ito ng malakas habang sapo nya ang ulo nya, i start panicking too and run to him. Nakakaawa si Dave habang sapo nya ang ulo nya. I feel bad for him. I mean why he have to feel this kind of pain.Maybe some of his memories are coming back, slowly. Pero ito ang epekto kapaga may mga alaalang bumabalik sa kanya. Head ache an sudden dizziness.“Hey, look at me.” I hold his hand and place it on my cheeks, miwas ito ng tingin saakin at niyakap ang tuhod nya matapos humiga sa sahig. Nanakbo ako pabalik sa kitchen at kumuha ng baso at tubig para ipainom kay Dave.The doctor said na ang tangi ko maibibigay sa kanya ang pain reliever, walang kahit ano na gamot ang pwedeng ipainom sa kanya. I stormed out my bag and run to him.“Dave, drink this so it will relieve the pain
Maligamgam na towel ang dumampi sa muka ko at ramdam ko ang pawis sa likod ko ngayon at ang ugong ng AC ang nadidinig ko, I slowly open my eyes and Dave is sitting beside me. Pinapahiran ang noo ko at leeg.Mabilis akong bumangon at ginala ang paningin ko ngayon, wala na ang mga kalat na pinag-babato ko kanina, may benda na din ang kamay ko at nakatingin ito saakin, saka ko lang napansin na nakatingin sya saakin ngayon.“Bigla ka nalang tumumba kanina nung pag-pasok sa kwarto mo, and then I see that your fist is bleeding.” Hinaplos nito ang pisngi ko pero iniwas ko, para saan nanaman kung aasa ako.I can clearly see na wala syang maalala, gusto nya nag umuwi at balikan si Mabel. Hindi ko naisip ang magiging resluta nito saakin kapag hindi gumana at maging palpak ang kalalabasan nito.“Inumin mo nalang ito, at pakiusap. Huwag kana mag-wala pa at mag-bato ng mga gamit.” Lumapit ito sa kinauupuan ko, but I keep my distance. Pakiramdam ko ay nasasakal ako ngaon, I feel exhausted and empty
Dave is laying at the sofa, mahimbing na natutulog at napagod. Inabot kami ng madaling araw at matapos non, hindi na ako makatulog pa. Alam ko naman na hindi pwedeng maging dahilan ang init ng katawan para mag-stay sya saakin.Mabel can gave that to him, habang ako ay wala. That I love you lately. Alam ko na si Dave iyon, but it hurt. Hindi ko maintindihan dahil ang sakit para saakin, kung kaya nya ba sinabi yon kasi naaawa ba sya saakin o kung ano.Pinag-lalaruan nanaman ako ng mundo, pinapaasa at tinitignan kung kakagat ba ako. Alam naman na nila ang sagot, mabilis akong umasa ulit. Pero ngayon siguro ako na muna. Kung hindi nya talaga maalala. Hindi ko na ipipilit pa, ngayon lang ako nakaramdam ng awa sa sarili ko matapos namin mag-talik.Hindi ko din inakala na aabot ako sa ganitong sitwasyon, ang tindi narin ng nangyare, ang hirap na pigilan na umasa. Pero yung saki ay hindi ko mapigilan. Kung saan saan na ako napadpad at nag-hanap ng katahimikan para sa sarili ko at para nadin s
Nakatulala padin ako sa harap ng dalampasigan at inaantay na lumubog ang araw, it’s been two dayas na wala si Dave at umalis. I look wasted here, nag-aantay kahit na alam ko nang kinalimutan na ako.I already gave up, but why I am still here, nag-aantay at umaasa. My brother is calling me, hindi ko sila pinapansin at hinahayaang mag-ring ang phone ko ngayon. One time, sumilip ako sa social media. The news about Dave is all over the television. Nag-karoon na sila ng lakas ng loob na itama ang kasinungalingan nila.“Tangina mo talaga, Mabel.” Tumayo ako at tinapon sa basurahan ang beer in can na kakaubos ko lang. The alcohol in this place. Paubos na at parang tubig nalang saakin. Beer nalang ang naiwan.I smile and look the photo album na dala ko noong pumunta ako sa isla. Those pictures, a thousand memories. Napaka daming pangarap ang nasayang at nawalan ng saysay.Gusto ko isisi sa lahat ng tao na may kinalaman sa kaguluhan na iyon, but what is the sense of blaiming other people kug t
It feels like days become slower, ang ikot ng mundo ko ay unti-unting nawawalan na ng saysay ang bawat araw na lumilipas ay para akong sinasakal. His smiles area haunting me all day. Naalala ako sya, masaya o malungkot man na alaala ay baon ko.“Nazi, halika na sa loob.” Fiero pat my shoulder and smile at me, he become stronger now. Si Laurice ay nasa puder ng mga Throne ngayon. Doon muna sya iniwan ni Kuya. Dahil sa may lalakinag huamahabol kay Laurice. He just make that as a excuse at hindi na mag-tano pa si Laurice.“Wow naman Kuya Fiero, gusto mo kaltukan kita?” Sumakay ako sa likod ni Fiero at nag-lakad ito papasok sa Head quaters. May training ang lahat ng members ngayon at para nadin sa ibang bagong pasok ulit sa familia. They are all looking at me, ang lalaki ng katawan nung mga lalaki na bagong recruit at yung iba ay para sa second phase bago sila dalhin sa isla.“Ate, ang bigat mo,” reklamo ni Fiero at ginulo ko ang buhok nito matapos akong ibaba sa gilid kung saan may mga t
I took a deep breathe matapos akong pumasok sa unit ko, hindi ko alam kung kaya ko ba na umuwi sa mansion. Hindi ko kaya na mag-panggap na okay ako sa harap nila ngayon. Ayoko din na sirain ang masayang atmosphere sa bahay ngayon.I cover my mouth and scream at the top of my lungs, this is too much. Sobra sakit na pero bakit may kasunod an agad. She is bearing Dave’s child. Her place is mine, ako dapat ang andoon, ako dapat ang ikakasal kay Dave. Not Mabel, but damn it.Gusto ko lang naman na makalimot, bakit ang bilis para sa kanila. Bakit parang wala lang ang lahat. Naging parte din naman ako ng buhay ni Dave. Bakit ba kasi kailangan paa na umabot sa ganitong sitwasyon.I don’t want to blame ayoko nang isisi sa ibang tao ang nang-yare. Dahil tapos naman na ang lahat, but the pain is still here. Hindi ko alam kung papaano mawawala ang sakit, iba ang it ngayon.Akala ko, pinaka amsakit nang makita si Dave sa piling ng iba, but the marriage and having his own family hits differently, p
Nag-lalakad ako habang hawak ang bottle water at may dala akong backpack ngayon, umaakyat kami nila Kuya at Stevan para mag-camping ngayon. Sila nag-set ng camping, kasama si Barbara at ang mga kapatid ko. Si Laurice ay pinauwi na ni Kuya. Ang kambal naman ay kasama din namin at kambal na sila Alenna at Arman, sila Ejiq, Evergreen at Eyveth na kakatapos lang ng misyon nila noong nakaraang araw.“Alam mo Christ, dapat may bayad itong pag-sama ko sa camping na ito. May date kami tapos sasabihin mo urgent.” Uminom ng tubig si Ejiq at tumigil kami sa lilim na part.“Shut up Manaletre, baka gusto mo ihampas ko sayo itong tent na ito.” Inangat ni Barbara ang bag na may lamang tent. Hindi ko din maintindihna si Kuya. Pwede naman na ihatd nalang sa tuktok ang mga gamit para di na namin bitbit mga gamit. Kaso gubat nga pala ito, hindi pwedeng di namin dalhin.“Isa kapa barbara, ang sungit sungit, kaya wala kang jowa. Aray ko Eve!” sigaw ni Ejiq at nag-susuntukan na ang mag-kakapatid sa isang t
After ng tatlong araw na camping namin, ay umuwi na din agad kami sa Manila. Balik sa kanya kanyang trabaho at mga kailangang tapusin. Kinuha ko ang phone ko at airpods ko, I will have a jog today. Alas tres palang ng umaga ay gising na ako, hindi na makatulog dahil sa dami ko iniisip.Instead of crying at my room, siguro mas mabuti na mag lakad lakad muna ako at mag-exercise. Sa tuwing nagigising ako ay tinig ni Dave ang lagi kong nadidinig. Ending ko ay iiyak ako sa isang tabi at iinom nanaman, but I really need to change my habits. Marami pa akong responsibilidad sa pamilya ko, at tanggap ko naman na hindi na kami pwede pa.I open the door and Stevan’s face is there, naka tayo ito doon. Nagulat na ako ang nakasulong nya. Baka kakatok palang, but he is holding a paper ang at bulaklak. Pinamulahan ng pisngi si Stevan. I just laugh at pinapasok ito sa loob.“Ang aga mo naman ata?” I asked and dumiretsyo sya sa kusina at binaba ang paper bag doo, may dala syang umagahan ngayon. “I know