83

Nakatulala padin ako sa harap ng dalampasigan at inaantay na lumubog ang araw, it’s been two dayas na wala si Dave at umalis. I look wasted here, nag-aantay kahit na alam ko nang kinalimutan na ako.

I already gave up, but why I am still here, nag-aantay at umaasa. My brother is calling me, hindi ko sila pinapansin at hinahayaang mag-ring ang phone ko ngayon. One time, sumilip ako sa social media. The news about Dave is all over the television. Nag-karoon na sila ng lakas ng loob na itama ang kasinungalingan nila.

“Tangina mo talaga, Mabel.” Tumayo ako at tinapon sa basurahan ang beer in can na kakaubos ko lang. The alcohol in this place. Paubos na at parang tubig nalang saakin. Beer nalang ang naiwan.

I smile and look the photo album na dala ko noong pumunta ako sa isla. Those pictures, a thousand memories. Napaka daming pangarap ang nasayang at nawalan ng saysay.

Gusto ko isisi sa lahat ng tao na may kinalaman sa kaguluhan na iyon, but what is the sense of blaiming other people kug t