Nakatulala ako sa ginagawa ni Kuya na nag-aayos ng lamesa at andoon sila Alenna at Arman sa living room at si Loreh naman ay nag-luluto.Tatlong araw na ang nakakalipas mula ng nang-yare saamin ni dave. Hanggang ngayon ay hindi ko sila makausap ng maayos. Kasi hindi pa nabuka ang bibig ko ay lumuluha na agad ako hanggang sa tuluyan na akong hindi makausap ng maayos.Papaano nangy-yare na umabot ng ilang taon, tinago saakin ni kuya ang mga bagay na dapat ko na malaman una palang. Pero hindi ko din masisi si Kuya. Siguro, nakikita nya na masayang masaya ako noong mga panahon na iyon. That is why he have no courage to stop my relationship with Dave.Hindi naman aabot sa ganito kung hindi nawalan ng alaala si Dave una palang, at hindi parin ako makapaniwala. Nakuha pa ni Mrs. Montezur na ipahiya ako sa publiko samantalang kasabwat sya sa nang-yayare at sitwasyon ni Dave ngayon.Hindi ko alam na kaya ko papala magalit ng todo, na may mas ikagagalit pa ako. That is too much, hindi ko din na
Naka higa sa malawak at malambot na kama si Dave ngayon, he is still sleeping peacefully. Kakakuha kolang sa kanya doon sa kubo. Walang nagawa si mabel at ang mga bantay nila saaki, sisiguruhin ko na pag-uwi namin ni Dave ay tanda nya na ako at hindi na sya makokontrol ng kung sino man ang humahadlang saamin.“I miss you, please remember me.” Haplos ko sa pisngi ni Dave habang ang mga kamay ako nanginginig. He look fragile. I never imagine that i am capable on doing this thing to him.It’s all her fault, bakit kasi kailangan pang sumulpot sa amin. Sa daming pwede na simulpot bakit sya pa. Isama pa ang nanay nyang kurkot ang utak at pag-uugali.Lumakad ako papunta sa bar counter, kumuha ng baso at alak habang nakatanaw sa malayo. I always do some desprate move, palagi nalang akong naiiwanan sa ere. Sometimes, it makes me awake every night kung hindi man ako pwedeng sumaya, sana hindi nalang ako binigyan ng kaligayahn at dahilan para maging masaya.Pumunta ako sa veranda at doon umupo h
Habang nasa kusina ako at matapos ko na manakbo. I check the oven and the bake mac is ready to eat, kinuha ko na ito at nilagay sa counter. The cheese look tasty, kukuha ako sana ng plato when i heard Dave’s groan.Sumisigaw na ito ng malakas habang sapo nya ang ulo nya, i start panicking too and run to him. Nakakaawa si Dave habang sapo nya ang ulo nya. I feel bad for him. I mean why he have to feel this kind of pain.Maybe some of his memories are coming back, slowly. Pero ito ang epekto kapaga may mga alaalang bumabalik sa kanya. Head ache an sudden dizziness.“Hey, look at me.” I hold his hand and place it on my cheeks, miwas ito ng tingin saakin at niyakap ang tuhod nya matapos humiga sa sahig. Nanakbo ako pabalik sa kitchen at kumuha ng baso at tubig para ipainom kay Dave.The doctor said na ang tangi ko maibibigay sa kanya ang pain reliever, walang kahit ano na gamot ang pwedeng ipainom sa kanya. I stormed out my bag and run to him.“Dave, drink this so it will relieve the pain
Maligamgam na towel ang dumampi sa muka ko at ramdam ko ang pawis sa likod ko ngayon at ang ugong ng AC ang nadidinig ko, I slowly open my eyes and Dave is sitting beside me. Pinapahiran ang noo ko at leeg.Mabilis akong bumangon at ginala ang paningin ko ngayon, wala na ang mga kalat na pinag-babato ko kanina, may benda na din ang kamay ko at nakatingin ito saakin, saka ko lang napansin na nakatingin sya saakin ngayon.“Bigla ka nalang tumumba kanina nung pag-pasok sa kwarto mo, and then I see that your fist is bleeding.” Hinaplos nito ang pisngi ko pero iniwas ko, para saan nanaman kung aasa ako.I can clearly see na wala syang maalala, gusto nya nag umuwi at balikan si Mabel. Hindi ko naisip ang magiging resluta nito saakin kapag hindi gumana at maging palpak ang kalalabasan nito.“Inumin mo nalang ito, at pakiusap. Huwag kana mag-wala pa at mag-bato ng mga gamit.” Lumapit ito sa kinauupuan ko, but I keep my distance. Pakiramdam ko ay nasasakal ako ngaon, I feel exhausted and empty
Dave is laying at the sofa, mahimbing na natutulog at napagod. Inabot kami ng madaling araw at matapos non, hindi na ako makatulog pa. Alam ko naman na hindi pwedeng maging dahilan ang init ng katawan para mag-stay sya saakin.Mabel can gave that to him, habang ako ay wala. That I love you lately. Alam ko na si Dave iyon, but it hurt. Hindi ko maintindihan dahil ang sakit para saakin, kung kaya nya ba sinabi yon kasi naaawa ba sya saakin o kung ano.Pinag-lalaruan nanaman ako ng mundo, pinapaasa at tinitignan kung kakagat ba ako. Alam naman na nila ang sagot, mabilis akong umasa ulit. Pero ngayon siguro ako na muna. Kung hindi nya talaga maalala. Hindi ko na ipipilit pa, ngayon lang ako nakaramdam ng awa sa sarili ko matapos namin mag-talik.Hindi ko din inakala na aabot ako sa ganitong sitwasyon, ang tindi narin ng nangyare, ang hirap na pigilan na umasa. Pero yung saki ay hindi ko mapigilan. Kung saan saan na ako napadpad at nag-hanap ng katahimikan para sa sarili ko at para nadin s
Nakatulala padin ako sa harap ng dalampasigan at inaantay na lumubog ang araw, it’s been two dayas na wala si Dave at umalis. I look wasted here, nag-aantay kahit na alam ko nang kinalimutan na ako.I already gave up, but why I am still here, nag-aantay at umaasa. My brother is calling me, hindi ko sila pinapansin at hinahayaang mag-ring ang phone ko ngayon. One time, sumilip ako sa social media. The news about Dave is all over the television. Nag-karoon na sila ng lakas ng loob na itama ang kasinungalingan nila.“Tangina mo talaga, Mabel.” Tumayo ako at tinapon sa basurahan ang beer in can na kakaubos ko lang. The alcohol in this place. Paubos na at parang tubig nalang saakin. Beer nalang ang naiwan.I smile and look the photo album na dala ko noong pumunta ako sa isla. Those pictures, a thousand memories. Napaka daming pangarap ang nasayang at nawalan ng saysay.Gusto ko isisi sa lahat ng tao na may kinalaman sa kaguluhan na iyon, but what is the sense of blaiming other people kug t
It feels like days become slower, ang ikot ng mundo ko ay unti-unting nawawalan na ng saysay ang bawat araw na lumilipas ay para akong sinasakal. His smiles area haunting me all day. Naalala ako sya, masaya o malungkot man na alaala ay baon ko.“Nazi, halika na sa loob.” Fiero pat my shoulder and smile at me, he become stronger now. Si Laurice ay nasa puder ng mga Throne ngayon. Doon muna sya iniwan ni Kuya. Dahil sa may lalakinag huamahabol kay Laurice. He just make that as a excuse at hindi na mag-tano pa si Laurice.“Wow naman Kuya Fiero, gusto mo kaltukan kita?” Sumakay ako sa likod ni Fiero at nag-lakad ito papasok sa Head quaters. May training ang lahat ng members ngayon at para nadin sa ibang bagong pasok ulit sa familia. They are all looking at me, ang lalaki ng katawan nung mga lalaki na bagong recruit at yung iba ay para sa second phase bago sila dalhin sa isla.“Ate, ang bigat mo,” reklamo ni Fiero at ginulo ko ang buhok nito matapos akong ibaba sa gilid kung saan may mga t
I took a deep breathe matapos akong pumasok sa unit ko, hindi ko alam kung kaya ko ba na umuwi sa mansion. Hindi ko kaya na mag-panggap na okay ako sa harap nila ngayon. Ayoko din na sirain ang masayang atmosphere sa bahay ngayon.I cover my mouth and scream at the top of my lungs, this is too much. Sobra sakit na pero bakit may kasunod an agad. She is bearing Dave’s child. Her place is mine, ako dapat ang andoon, ako dapat ang ikakasal kay Dave. Not Mabel, but damn it.Gusto ko lang naman na makalimot, bakit ang bilis para sa kanila. Bakit parang wala lang ang lahat. Naging parte din naman ako ng buhay ni Dave. Bakit ba kasi kailangan paa na umabot sa ganitong sitwasyon.I don’t want to blame ayoko nang isisi sa ibang tao ang nang-yare. Dahil tapos naman na ang lahat, but the pain is still here. Hindi ko alam kung papaano mawawala ang sakit, iba ang it ngayon.Akala ko, pinaka amsakit nang makita si Dave sa piling ng iba, but the marriage and having his own family hits differently, p