"Kilala namin Ang tatlong Yan at alam kong mababait sila at Hindi sila gagawa ng ikakapahamak mo."naka ngiting wika ni, Lea rito naka hinga Ako ng maluwag sa narinig"Kayo ng bahala Kay, Sera."bilin nito bago muling bumalik sa mga kasamahan nito"Infairness kahit hindi kayo masyadong close nag aalala padin kayo sa isa't isa.""Ilang lang naman kami sa isa't isa dahil kaming dalawa ang nangunguna sa klase.""Sabagay lagi namang hindi nagiging close ang top 1 at 2 sa klase eh."iiling iling na saad ni, Lea"Okay na sakin yung civil kami sa isat isa."kibit balikat na turan ko saka tumingin sa labas ng binta pinapanood ang mangilan ngilang napapadaan na studyante sa tapat nang classroom namin... Tahimik ang hallway papuntang library may inutos kasi sakin si, Ma'am na kailangan kuning libro sa Library kaya heto Ako ngayon nag iisang nag lalakad papunta duon...at kapangyarihan.May kulay itim na mahabang buhok na nakapusod lang din. May ilang hibla ng kaniyang buhok na abot naman hanggang i
"By the way, Sidney, kumusta naman kayo ni Luth? Kailan kayo ikakasal?" Tita Alli asked Tita Sidney and the lady seemed taken a back by it."H-Hindi pa namin 'yan napag-uusapan." Iwas tinging sagot ni Tita Sidney."By the way, Tito Mark. Did you know that your daughter was fuming mad earlier? She even kicked the innocent robot!" My eyes widened in what I just heard. I immediately threw a sharp gazes at her.What the-why she said that?!Nakabibinging katahimikan ang bumalot sa kapaligiran. Nasa akin na rin ang tingin nilang lahat."Why?" Mom asked me and I was about to answer but Thana, freaking speak again."You won't believe me, Tita! She's so nonsense! The reason is she got defeated in a mini game! Then she went really mad," Thana answered the question."And why did you get mad?" Mom asked me Should I be more worried about Ella than Daphne?Matt looked "Let's begin from the very beginning of my life.I was born in 1981 - that gives you the exact figures of my age - 33 years present
Kaya naman pala kinababaliwan ng Supreme Aces yun.Dahil nga sa sinabi ni Jeffrey ay mukhang mabait at maganda nga si Luna.Basta wala na akong pakialam sa kanila.Ang kailangan ko lang ay umiwas muna sa gulo at gumawa ng paraan para makabalik sa sarili kong katawan.The bell rang.Medyo napahaba kami ang kwentuhan namin ni Jeffrey.Buti na lang ay tapos na ring kumain."Let's go.Ikwento mo na lang ulit sa akin ang ibang detalye sa susunod na araw.""Okay bro.Madami pa akong ikwekwento sayo.Haha" Bumalik na kami ng dalawa sa room namin.Salamat na lang at wala pa ang professor.Napaka-ingay nila parang mga nakawala sa hawla.We waited for some minutes and then the professor came.Katulad ng ginawa ng ibang professor ay nagpakilala din ito sa akin.They all know what happen to me.Pagkatapos ng klase ay nagsiuwian na din ang mga estudyante.I call my driver pero sabi nito ay nasiraan daw kaya nagpapaayos pa ito."Bro,di ka pa ba uuwi?"Tanong sakin ni Jeffrey."Nope.Iintayin ko pa yung sundo nasi
"Alam ko ang bagay nayan, Officer Ruk." Sagot ko din naman rito. Pinagmasdan mula rito ang mga sundalong nag-aayos ng mga gamit na dadalhin namin sa digmaan sa Fion kingdom."Pero itutuloy mopa rin naman. Kahit na masyado itong delikado." Nalingon ko uli siya nang sabihin niya yun."Magmula ng naging kasapi ka sa Knight Forces ng Vendrisal, wala pa rin talaga akong tiwala sayo. Kahit hanggang ngayon." Seryosong saad ko rito at hindi naman siya umimik. "Marami na tayong digmaang naipanalo ng magkasama. Magmula no'ng nawala ang pinakamagaling na estudyante ko, sumiklab ang digmaang ito. Marami kang pagkakataon para traydurin kami. Pero hindi mo yun ginawa. Nagtataka pa rin ako kung bakit.""Commander." Saad niya at ako naman ngayon ang tumahimik. "Kung nami miss mo si Jeshin, 'wag mo naman sanang ibunton sakin ang galit mo. Nagda drama kana naman kasi." Nagpipigil ng tawang sabi nito.Nabigla ako sa sinabi niya't sarkastiko itong tinawanan. "Umalis kana nga. Ikaw ang magbabantay sa kamp
"Kaya nga, eh. Si Sir lang talaga siguro yung mali"Napailing-iling na lang ako nang marinig ang usapan ng dalawang bugok sa likod namin ni Larren. Rinig na rinig ko pa ang mga buntong-hininga nila at talagang ramdam ko ang pagtataka't pag-iisip nila kung bakit sila napalabas ni Sir. Saan kaya nila naitago ang mga utak nila at hanggang ngayon ay parang hindi nila mahanap?Heto't magkakasabay naming binabagtas ang daan patungo sa kanya-kanya naming pupuntahan. Pinayagan na rin kasi kaming dalawa ni Larren na lumabas ni Sir sa subject nya na hanggang before lunch dahil sa nasagot namin ng tama ang mga advance topic namin for this day. Bale parang binigyan nya na rin kami ng 1-hour vacant time para gawin ang gusto naming gawin sa buong university.Si Mark at Paulo naman ay pinadiretso na sa gymnasium para ubusin ang isang oras nila sa paglilinis bago maglunch. Kaya nga parang mga pinagbagsakan ng langit at lupa ang dalawa dahil sa hindi nila maipintang mga mukha. Kung hindi ba naman kasi
"What's wrong?" Jay asked. He's probably mad now, right? What I did was really questionable. Bakit ko nga ba ginawa 'yon?"S-Sorry.." Nahihiya kong sagot. I can't even look at him straight in the eyes."Oh, Yerim. Do you need anything? Shift mo na, 'di ba?" The store manager suddenly appeared behind us. Napansin kong napayuko si Jay. Maybe he's embarrassed. I don't know.."O-Okay po. Papunta na rin po ako sa counter. Nakalimutan ko lang 'yong vest ko." Sagot ko, tinutukoy ang nagsisilbing uniform ko dito as part-timer.Our store manager excused himself after that. Buti na lang talaga at mabait siya sa akin."Uh.. sorry for the inconvenience. I have to go now. Shift ko na kasi.." Paliwanag ko kay Jay. "Your friends are waiting, too. You can go back now." Sabi ko pa.He stared at me for a while. Kita ko sa mukha niya na parang ang dami niyang gustong itanong. Well, I want to explain myself, too. But since magiging abala na nga ako ay hindi ko na magawa."At least.. let me know what happ
"And I just want to eat please can you do me a favor just this once?"The wait seems like forever, I didn't take my eyes off him and stared like a lost puppy."Follow me in the kitchen" He sighed then started walking.This is UNBELIEVABLE. Ellise calm your fucking self down and follow him. I reminded myself.And so I did with the confuse look of other employees, I grab my purse like speed and followed him immediately.I followed silently and after a good seconds we reach the part where I think the cooking happens and where staff and chefs usually works.It's extremely humongous and unbelievably clean.Wow the staff works really fast ha.Before we enter the kitchen completely,Adian spoke."Thank you for all of your hardworks today, I'll take it from here you can go home and take a rest."He was referring to the staffs which the staff replied with thank yous and nod then claps.He again gave me look, which I understood instantly, he wants me too enter the kitchen."Please wash your face
Agad na napa-hinto ako sa pag-lalakad nung nakita ko si Thirdy sa labas ng classroom namin nung umagang yun. May ilang estudyante ding naka-umpok sa paligid. Halatang nakiki-usyoso since may hawak siyang bouquet of red roses. Mas lalo akong nag-taka nung nakita ko kung sino yung kausap niya....Allie?...Naka-ngiti si Thirdy kay Allie, habang naka-pamewang lang si pandak sa kanya. Naka-talikod si pandak sa gawi ko kaya naman hindi ko makita yung mukha nito....What the hell is happening?...Unti-unti akong lumapit sa kanila, enough para marinig ko yung pinag-uusapan nilang dalawa."Hindi ako mahilig sa flowers e. Sana binili mo nalang ako ng skin sa Mobile Legends, o kaya binili mo nalang ako ng CD ng Play Station." sabi ni Allie sa kanya.Nakita ko namang natawa si Thirdy dahil dun. "Ha? Ano bang pinag-sasabi mo? Hindi naman para sayo tong bulaklak e! Nasaan ba si Ellen?""Ah, ganun ba? E bakit ba kasi ako kinakausap mo?" parang wala lang na sabi nito.Nag-angat ng paningin si Th
"Hindi ka man lang ba mag-so-sorry kay Leighron? O kahit kay mama man lang? Tingnan mo ang ginawa mo sa kapatid mo? Hayon siya sa loob araw-araw-""Abegail." Saway ni Carmela pero nagpatuloy ito."Araw-araw na nag-aagaw buhay pero bakit parang wala lang sa'yo? Nandito kami takot na takot na baka anumang sandali bigla na lang mawala si Leighron. Pero ikaw, nasaan ka? Hindi mo man lang kami madamayan nina mama at papa. Ikaw nandoon sa labas at walang kaproblema-problema. Puro kana lang trabaho at nagsasaya kasama ang mga kaibigan mo. Pupunta ka lang dito kung kailan mo maisipan. Tapos pupunta ka nga ni hindi mo naman siya magawang tingnan. Ang samasama mo Leighdon. Anong klase kang kapatid? Hindi mo lang siya kapatid. Kambal mo siya." Padaskol nitong pinahid ang luha na kumawala sa mata nito. "Baka nakakalimutan mo kaya ipinapaalala ko lang."Tumalikod siya at malalaki ang hakbang na sumakay sa bumukas na elevator na may lumabas na dalawang nurse."Good afternoon doc." Sabay na bati ng
"May training ako kasama si tito, eh."Ngumuso siya. "When are you coming back?"Nagkibit-balikat ako. "Hindi ko pa alam baka a week before ng start ulit ng klase ko.""You'll miss my ballet recital?" hindi makapaniwalang tanong niya sa akin. "No, you can't miss that!"Nanlaki 'yong mata ko dahil nawala din 'yon sa isip ko. Tumingin ako kay Callie at may namumuo na agad na luha sa mga mata niya."You can't miss that, Matty," sabi niya."Sige, hindi na lang ako aalis." Hindi ko alam kung bakit 'yon ang sinabi ko dahil hinihintay na ako ni tito sa Cebu pero parang ayaw ko rin naman umalis.Baka naman kayang gawan ng paraan ni tito na dito na lang ako magpa-practice sa Manila para hindi ko na kailangan pumunta sa Cebu at lumayo kay Callie.Hindi ko rin talaga alam kung bakit ginagawa ko 'to pero kung para kay Callie, ayos lang naman. "Nung huling naglaban tayo, yung kapangyarihang ginamit mo kanina lang, yun din ang kapangyarihang tumalo sa akin. Hindi ko talaga lubos akalaing, magiging
Nasa kalagitnaan siya ng pagmamasid sa paghampas ng alon nang makuha ng isang binata ang kan'yang pansin. Sa harapan nito ay canvas na nakapatong sa isang wooden stand. Nakatingin ang binata sa paghampas ng alon at muling ibabalik sa harapan ng canvas. Nang makalapit siya sa likurang bahagi nito ay doon niya nakumpira na ipinipinta nito ang view sa harapan nito."Ang ganda," hindi niya naiwasang maiusal.Mukha naman itong nabigla. Ipinihit ang ulo saka siya tiningnan sa nanlalaki nitong mga mata. Ngumiti naman siya at muling tiningnan ang ipinipinta nito. "Alam mo bang pangarap ko noong matutong magpinta? Kaso lang ay hindi ako nabiyayaan ng gan'yang talento. But I know someone who's good at painting. She's really like you," naibulong niya na lang ang huling pangungusap.Nakita naman niya ang pagkislap ng mga mata nito, tila nakuha na niya ang atensiyon ng binata. "Really? Who's she? Is she with you?"Mabilis naman siyang napailing. "Wala na siya." Iyon lamang ang salitang nanulas sa
"I'm not." Sinubukan nitong alisin ang kamay niya pero hindi niya ito binitiwan. Mas hinigpitan lang niya ang hawak sa braso nito."I bring you to the hospital.""H-hindi na kailangan, k-kaya ko ang sarili-""You'll come with me whether you like it or not!" Paalisin mo nga ang mga iyan at sumasakit ang mata ko sa mga kapangitan nila.""Anong pangit? Hoy! Leroy na may-ari ng Rolex! Hindi ako pangit! Bawiin mo iyan." Nagmamaktol na sabi ni Ricardo na nakasimangot."I cannot take this. Leroy, man, pinipilahan ako ng mga babae tapos sasabihan mo lang ako na pangit? Bulag ka ba?" Sita pa sa kanya ni Matty o Mattias.Napalatak naman si Arwyn sa isang gilid. "Hayaan niyo na nga yang si 'Leroy na may-ari ng rolex'. Talagang hindi niya lang matanggap na mas gwapo tayo sa kanya kaya ganyan niya na lang tayo tratuhin.""Agree." Sabi naman ni Klorin o Corinth na nakapatong pa ang mga paa sa mini table ng opisina niya.Mahilig silang magkakaibigan na gawan ng kung anu-anong nickname ang mga pangal
"But I want to smile when I want to not because I'm being forced to do it. Why do I have to deal with the people that my dad works with? It's like I am obliged to work with them too."Nagkibit-balikat ako dahil hindi ko naman alam kung ano talagang pinapagawa sa kanya kapag lumalabas sila nila tito pero parang hindi rin naman mahirap pakisamahan 'yong mga tao dahil kapag sinasama din naman ako ni mommy sa mga tinutulungan niya mababait naman 'yong mga tao tapos hospitable pa."By the way, how are your high school papers?""Naayos ko na 'yong akin. Ikaw ba? Homeschooled ka pa rin?"Nagpabuntong-hininga siya. "Yeah, like I said, paranoid nga si mommy at daddy. Baka daw ma-bully ako sa school.""Kung parehas naman tayo ng school na pupuntahan hindi ko naman hahayaan na ma-bully ka."Umupo siya at humarap sa akin habang nakanguso. "I told them that but they're too persistent in making me stay inside this house.""Ganoon ba? Hayaan mo na sila, mas safe naman talaga rito," sabi ko na lang d
"Hunter! Ahh!""Fuck! Are you close? Come for me, Apple.." he said, breathless.Ilang segundo matapos niyang sabihin iyon, tuluyan nang sumabog ang orgasmo ko. But Khalid didn't stop. Mas lalo pang bumilis ang paggalaw niya."Fuck!"Yumuko siya para abutin ang labi ko habang patuloy sa mabilis na paggalaw."I'm coming, Apple.." he said, breathless, as he kissed me. Hanggang sa maramdaman ko ang pagsabog niya sa loob ko, "Fuck!"Parehong malalim ang paghinga naming tumigil siya. Kapagkuwan, muli niyang inabot ang labi ko para patakan ako ng halik. He kissed me gently then he stopped and stared me gently."You're mine, Apple. You can't leave me." he whispered, then he kissed me again. ni Leligan.Sa kabila ng lakas ng lightning na kasama sa pagbulusok ng espadang yun, nagawa pa ring naihilig ni Leligan ang leeg pakaliwa. Dumiretso ang espadang yun sa likod niya pababa sa lupa, pero lumitaw din agad ako sa likuran ni Leligan.Sabay nasalo ang hilt ng espadang ito gamit ang kanang kamay't
"Ngayon ka lang ba makaka-attend ng field trip sa Baguio?""Yeps!""Ah-halata. Ganito kasi 'yon, pagpunta niyo sa park, asahan mo na titipunin kayo ng tour guide para samahan kayo sa pagpunta sa villa ng Muratori. Of course, wala sila ro'n. At kahit open sila sa public, hindi naman sila magawang hulihin ng mga parak. Sa duwag sila, e. 'Tsaka hindi basta-basta ang bahay no'n, 'no? Mga ilang kilometro pa ang layo mo, haharangin ka na agad ng mga epal na guwardiya. Pero para sa mga field trip na katulad niyan, siyempre may mga research na gagawin, pinapayagan naman silang makalampas sa boundaries at marating ang Main Gates, PERO hanggang doon lang. Wala pang nagtatangkang pumasok doon. Ang dahilan naman kung bakit wala pang nagte-trespass do'n ang hindi ko alam 'tsaka sure ako na mahal pa nila ang mga buhay nila, kaya nga hanggang gate lang sila. Basta tingnan mo na lang 'yong villa 'tapos ikaw na ang humusga.""Ano kaya sa tingin mo ang dahilan kung bakit nila binuksan sa public ang bah
"Okay na ba ng puso mo ngayon?" Kinikilig nitong tanong sa kanya.The loud beating of his heart rung in his head. Oh God!"Bawal ang no comment, Chef!" Sabi agad ni Leslie na napansing iiwas sana siya sa tanong.Napatawa siya. "All right. My heart is already taken." He said.The crowd sighed in disappointment that made him chuckled."Taken na pala ang ating gwapong Chef, guys. Siguradong maraming iiyak ngayong gabi." Dagdag pa ng host. "So, may girlfriend ka na pala, Chef."Hindi niya alam pero natagpuan niya ang sarili na umiiling-iling. "No, I have no girlfriend. As of now, we're just friends, according to her." He chuckled.Lalong lumakas ang tilian ng mga tao sa studio sa pag-aakalang na-friendzone siya.Hell! Hindi niya matatanggap ang friendzone! Wala iyon sa bokabulayo niya."But I'm working for it. So, baby, be ready because there's no friendzone in my vocabulary..." He added. Kaya mas lalong nagkagulo sa loob ng studio.Mabuti ay doon din natapos ang interview. Dahil kung hin
"What?" Singhal niya kay Uno kahit alam naman niya na hindi ito sasagot. Pipi ito at kahit mahigit sampung taon na niya itong bodyguard at ilang taon narin itong leader ng USO hindi pa niya nakikita ang mukha nito na nasa likod ng itim na maskara. No one has never seen his face. Sa tagal at halos araw-araw niya itong kasakasama palagi niyang nakakalimutan na isa ito sa tatlong boss ng organisasyon na kinabibilangan nila.He respect him as one of the three bosses and Uno respect him too as his boss. Simula ng maging boss ito ng USO hindi na niya mabilang kung ilang beses na niya itong itinaboy at tinanggal sa pagiging bodyguard niya pero kahit anong gawin niya nanatili ito bilang bantay niya. Binabarayan niya ito pero lahat ibinabalik lang nito. Palagi lang nitong dahilan na "ang totoong magkaibigan nagtutulungan at hindi nagbabayadan at tumatanggap ng kahit na anong kapalit."Sa huli, siya rin ang sumuko. Hinayaan na lang niya si Uno sa gusto nito. Hindi rin naman siya mananalo. Isang