"Who are you? What are you doing inside my room? who let you in?" sunod sunod na tanong ni Andrew.
"I'm your wife can't you recognize me? sagot ng sophistikadang babaeng sing taas ng tore ang takong at sing kapal ng snow ng Korea ang lipstick."No! you are not? You maybe look like my wife but you're definitely not her" inis na sabi ni Andrew.Sino ba tong babae na ito at paano ito nakapasok sa silid nila. Siya namang pagpasok ni Catherine na nagulat sa tagpong nakita. Nabitawan nito ang hawak na plastic ng prutas at sa katarantahan ay natabig ang kape at bumagsak iyon sa tiles na sahig.Pinulot ni Catherine ang basag na tasa but Andrew is fast enough to stop her."Ano ka ba Sofia, Let Manang Mila do it. Kailan mo ba makakasanayan that you are my wife and not my maid!" galit na sabi nito sabay hablot kay Catherine saka siya itinayo.Napatingin si Sofia sa bisitang nakapameywang habang nakangisi sa kanya."Well, well, well Sofia. Siguro naman you were blessed enough at siguro naman pwede ko ng kunin ang totoong akin" sabi ng babae."What is she talking about? What is she claiming to be hers Sofia" naguguluhang tanong ni Andrew."Well dear husband" simula ng babae."I said I'm not your husband damn it"halos umusok ang ilong ni Andrew sa inis. lalo na at nakikitan niyang namumutla si Sofia nah alos hindi makatingin ng deretso sa kanya."Well, Tingnan natin kung masasabi mo pa yan after hearing the truth" pagmamayabang ng babaeng estranhero sa bahay niya."Fire away and make it fast lady you're wasting my precious time" Inis na talaga si Andrew sa estrangherang invader sa bahay niya. Kinakabahan din siya dahil sa naginginig at namumutla ni Sofia."May hindi ba siya alam?"May nangyayari bang wala siyang kaalam alam?" Andrew look at her again."Well, my dear Andrew, ang babaeng yan is a poser. I'm your real wife and she is my Bridesmaid"Duro ng totoong Sofia kay Catherine na namumutla ng sandaling iyon."What? What the hell is she talking about Sofia? Tell me this I'm just a shitty bluff huh. Where is your camera huh? Am I being pranked huh?" sabi ni Andrew at umaasang magsasalita si Sofia."Tell him the truth Catherine or Idedemanda Kita" pagbabanta ni Sofia.Napalunod sa takot si Catherine at hinarap ang nagaapoy na mga mata ni Andrew. Si Andrew na pinakaiibig niya."What's the truth now? Tell me Sofia... what is going on here damn it!" sigaw ni Andrew."She is telling the truth, Andrew" sabi ni Sofia at tuluyang lumuhod sa harap ni Andrew. Umiiyak na lamang si Catherine sa biflang pagkaguho ng mundo niya."I'm supposed to be the bridesmaid, not your bride. It's a long story. I'm so Sorry" umiiyak na sabi ni Catherine. Nakaamba na sana ang kamay ni Andrew para pagbuhatan ng kamay si Catherine para sa panloloko nito sa loob ng isang taon.But her sad eyes stop him. Andrew walks out of that room and never looks back again."Cathy.... Catherine.. hoy! gising na male late ka sa unang araw mo sa pabrika. hoy..!hoy.!" sigaw ng kapatid ni Cathy na nanggigising sa kanya. Napabalikwas si Catherine ng marinig ang salitang late. Hindi OA ang kapatid niya kapag sinabi nitong male late na siya totoo yun. Medyo napahimbing kase ang tulog niya dahil sa kakapanuod ng isang serye na inaabangan niya sa cellphone niya. Iyon na lamang ang pinaglilibangan niya sa gabi kesa kugn ano anong pumapasok sa isip niya. Wala siyang oras at panahon manuod nito sa prime time dahil sa trabaho kaya sa reply online niya pinapanuod. "Putek! Anong oras na?" tanong ni Cathy na nauntog pa sa mababang bubung ng doule deck nilang magkapatid ng biglang bumalikwas ng bangon. "Aba... mag aalas sais na ng umaga eh" sagot nito. Pagkatapos ibato sa kanya ang tuwalyang nakapulupot sa buhok nito Nakapaligo na ang ate niya. Sa Mrt ito nagta trabaho bilang teller samantalang siya ay timekeeper naman sa isang pabrika ng mga delata. Mas de hamak na
Umalis siya ng araw na iyon ng hindi bukal sa kanyang kalooban umalis siya dahil ipinagtabuyan siya ni Sofia. Napilitan siyang lisanin ang bahay ni Andrew dahil sa banta ni Sofia na guguluhin ang pamilya niyang nananahiik at walang alam sa loob ng isang taon. Nilisan niya ang tirahang naging kanlungan ng kanyang pangarap, pagkababae at pagibig. Masakit man sa kalooban ni Sofia na lisanin ang lugar ng wala man lang paliwanang o paguusap ay wala siyang magagawa ng mga panahong iyon. Wala siyang laban. Napakasakit noon para kay Catherine pero anu ba ang magagawa niya.Kahit pa nga nasa kanya ang lahat ng karapatan. Tama nga naman ang lahat.Siya ang may mali. Kaya siya ang dapat umani ng lahat ng hirap.Siya ang lumabag sa kasundun, siya ang sumangayon sa kasinungalingan at waang dapat mamgdusa kundi siya lamang. Ano nga ba naman ang laban niya kay Sofia. Ano nga ba ang kakayanan niyang patunayan ang damdamin kung simula pa lamang ay mali na. Nagulantang na lamang si Catherine dahil sa
Tulala pa rin si Catherine. Hindi pa rin siya makapaniwalang tiyuhin ni Andrew ang mayari ng kompanyang napasukan. Halos dalawang taon ang inilaan niya makaiwas lamang na mag cross ang landas nila ni Andrew. Pero heto at sa kompanya pa din pala nito siya babagsak. Halos gustong magwala ni Catherine sa saklap ng kapalaran niya. Alam niyang nakilala siya ni Andrew at alam niyang mula sa mga oras na ito ay hindi siya nito patatahimikin sa kasalanan niya. "Hoy girl ang guawapo ng anak ng may ari noh? makalaglag panty sa kaguwapuhan" bulong sa kanya ni Analyn na kapwa niya operator. "Hindi yun anak, dinig ko pamangkin. Guwapo nga kaso mukhang masungit at dinig ko pa eto na nga daw ang bagong may ari kaya patay na" sabi naman ni Malou na naki chismis na din. "Bakit naman patay na. Kung siya bagong may ari ibig sabihin araw araw ko makikita ang mga mapupulang labi niya at ang kinis ng pisngi nito. Naku po parang ang sarap sigurong humalik nun?" singit ni Analyn. "Ang suwerte siguro ng gi
Doon pa lamang nakahinga ng maluwag si Catherine. Pero tagos lahat sa puso niya ang mga sinabi ni Andrew. Buo ang kutob niyang para sa kanya lahat ang mga sinabi nito.Alam niyang sa pasimpleng paraan ay sinusumbatan siya nito at pinamumukhaan kaya naman lalong nagkaroon ng pagnanais si Catherine na umalis na lang at maghanap ng ibang mapapasukan kapag pinayagan siya ng ate niya.Napayuko na lamang si Catherine. Ano nga bang karapatan niyang magreklamo at masaktan gayong siya ang may malaking atraso dito. At sa totoo lang sa kabila ng lahat ng sakit ng damdaming at pangungulilang pinagdaanan niya. Alam na alam ni Catherine na hindi pa siya nakakabayad kay Andrew dahil hindi pa siya sinisingil nito. Ang buong akala niya noon ng umalis siya ng bahay nito ay ipahahanap siya sa pulis at ipakukulong pero hindi yun naganap.Tumagal ng dalawang taon ang kaparusahan niya. Hindi na halos namalayan ni Catherine kong paano nakaraos ang maghapon niya ng araw na iyon basta namalayan na lang niya pa
Sinasabi na nga ba niya. Tama ang kutob niya pagganti ang plano nito. Lahat ng ito ay paghihiganti sa kanya. Dinadaan nito sa authorization , dinadaan siya sa pagiging my ari ng kompanya nit at hamak na emleyada siya. Non at ngayong wala pa ring pinagkaiba ang katayuan nila ."Okay fine if this is your way of punishing me sige payag na ako. Wala naman akong magagawa. Pero sana pinarusahan mo ako sa ibang paraan. Hindi yung huhusgahan mo ako dahil sa isa o dalawang beses na late. You bluntly telling me that my skills is not enough kahit man lang sa posisyun na date puncher?Samantalang ang hina hire nga nila dyan ay high school graduate lang. Hindi bat napakasakit na insulto yun?" sabi ni Catherine."Who's punishing you? Me?" takang tanong ni Andrew."You know what mukhang lutang ka lang Miss Andres. You are the one bringing your matter here on the table" Sabi ni Andrew."The reason your name was not there is because of the second reason. Indeed, your skill doesn't fit the work. Like wh
"Hah" naguguluhang sabi ni Catherine."I saw you flirting with that man kaya ayan sa kalandian mo nasugatan ka tuloy sa pagpipilit mong tulungan yun" sabi pa nito."Ano? ako? nagpi flirt? A-a ako?" manghang tanong ni Catherine. Hindi siya makapaniwala sa narinig. Hindi makapaniwalang binintangan siya ni Andrew ng ganun. Ano bang ka Flirtan sa pagsampa sa makina ? saan banda ako nagflirt doon?" hindi maisip ni Catherine kung paano naisip ni Andrew na nagpi flirt siya."Yes!" deretsong sagot nito sabay pagalit na hinablot ang kamay niya para lagyan ng betadine. Na kinuha nito sa drawer ng table nito. Hinablot ni Catherine pabawi ang kamay niya ng maalala ang kakasabi lang ng lalaki ng flirt siya. Nakaramdam ng inis ang dalaga."Kaya kung gamutin sarili ko sir. Malayo sa bituka yan" sabi ni Catherine at humakbang patungo sa pinto para sana lumabas. Pero hinablot siya ni Andrew."And you're willing to endure the pain for him? Gaano mo siya ka miss at wala pa ngang sampong minutong narit
"Eto na yung pagkain mo Ms. Catherine. Pinahatid ni Sir Andrew may sugat daw kase ang kamay mo" sabi nito sabay tingin sa kanya pataas pababa."Nasan si Sir Andrew?" Tanong ni Catherine."Ewan umorder lang ng pagkain mo eh tapos umalis na."Ahh okay sige salamat" sabi ni Catherine."Malalim ba ang sugat mo? kase nakita ko sa mukha ni Sir na nagaalala eh. Nagtanong pa nga kung mabigat daw ba yung kutsara sa canteen kaya nga ayan disposable spoon pinadala sayo kase nga daw may sugat ka sa kamay sa mismong ginagamit mo pagkumakain" sabi nito."Wow, sobrang nakakahanga talaga ang bagong may ari ng pabrika noh? bukod sa guwapo,matangkad, mayaman ay mukhang mabait at maalalahanin din.I sipin mo sino ba tayo para pagkaabalahan niya diba?" Nanlalaki pa ang matang sabi nito."Wish ko tuloy magkasugat din para maasikaso din ni Prince charming" dagdag pa ng taga canteen. Nakaalis na ito pero tulala pa din si Catherine. Hindi alam ng dalaga kung paano at kung ano ang magiging reaksiyon niya. Kani
Naiwang tigalgal si Catherine. Inayos niya ang sarili. Itinaas ang tinanggal nitong bra niya pagkatapos ay ibinaba ang poloshirt na itinaas nito. Inayos ang buhok at sarili saka naupo sa silyang nasa harap ng lamesa nito.Gusto ng pumatak ng luha ni Catherine pero hinding hindi siya magpapakita ng kahinaan at takot dito. Ipapakita niyang tatanggapin niya ang parusa dahil sa kasalan niya pero hanggang doon na lamang ang emosyun na iyon. Hihintayin niyang makabayad siya sa pagkakasala rito."Pero hanggang kelan? Hanggang saan?" Tanong ni Catherine sa sarili."Leave now Catherine and go straight sa clinic at papalitan mo ng balot ang sugat mo" sabi ni Andrew at biglang nagayos ng gamit sa lamesa."I need to leave may naghihintay sa akin sa bahay" Dugtong nito at saka umalis na agad ng opisina. Lahat ng kirot, poot at hinanakit na nararamdaman kanina ay biglang naglaho at napalitan ng panibugho."Tama selos, selos nga yan Catherine. At bakit ka nakakaramdam ng ganyan ngayon narinig mo lan
💥Epilogue💥"Now that you're fine, and everything is back to normal babe, you have a lot of explaining to do with me now" Sabi ni Andrew."Hah, agad agad may kasalanan na naman ako?""Unang una, wag mong isiping galit ako I know why this happened. At habang buhay akong babawi pangako. Wag ka ring magagalit kung di ko muna sinabi kase nagpapagaling ka pa" Sabi ni Andrew.Medyo mali yung timing ng dumating ang report ng imbestigador na inupahan ko. You were battling death ng oras na yun time kaya hindi kita masesermunan."What pinaimbistegahan mo ako?""Diba nga I told you ipinahahanap kita for two years walang palya walang tigil babe. Sabi ko nga kahit maubos ang yaman ko mahanap ka lang. Kaso nauna kitang nakita bago ka nadiskobre ng inupahan ko.Diba panig pa rin sa akin ang may kapal."But after meeting him, lahat ng sermon ko para sayo bigla kung nalunok. My heart was so happy i i almost choke my breath. Babe, hindi ko maipaliwanag , wala akong ginawa kundi ang yakapin at halikan
"Ah, sorry Andrew wala akong maisip na idadahilan nong mga panahon na hinahanap ka niya.Ang hirpa mamg alibi ng paiba iba masyado soyang bibo.Kaya nang atick ma lang ako sa iisang alibi tapos para hindi din siya mausisa eh pagsuweldo ko bumibili ako ng toys tapos kunwari padala mo" biglang lumungkot ang mukha ni Catherine."Oh Babe, Sorry talaga sa mga panahong yun at salamat, salamamt Babe ng sobra sa lahat ng paghihirap na sinolo mo ng magisa babawi ako pangako ko yan" sabi ni Andrew at niyakap ng mahigpit ang asawa naiyak na ng sandalign iyon. Alam naman ni Andrew na sa pagkatao ni Catherine ay gagawin iyon ng asawa. She the perfect ideal woman nan mutokan na niyang mawala sa buhay niya kaya mas hinigpitan pa ni Andrew ang yakap sa asawa "I'm sorry... I'm so sorry my wife. I love you and always love you. I never stop loving you not even for a second babe, Please forgive me, Stay with me please, and love me again. I need you, babe. I can't live without you" sunod sunod na sabi n
"Pero Sir, bago ako bumalik ng Maynila noong isang linggo dumaan ako sa bahay na iyun ulit . Wala na doon si Maam Cath.Wala din yung ate niya.Tanging ang lola ng bata ang naroon. At alam mo ba sir? Ang suwerte nyo ni maam Cath.Bibo at malambing ang anak nyo""What? ulitin mo ang ang sinabi mo. Anak ko?Tama ba ang narinig ko?" malakas ang boses na sabi ni Andrew. "Opo sir, una kamukha mo nsg bsta kahit dalawang taon gulang pa lang.Kasong lago ng kilay mo sir eh.Wait sir Send ko picture sa messenger mo.Narecieve mo na sir..?Sir.. magpapaalam na ako sir nandito na kliyente ko" "Okay, thank you" tulalang sabi ni Andrew jabangvumuulit ulit sa tenga niya ang salitang "anak ko" Agad pinatay ni Andrew ang call botton at lumipat sa messenger. At ng ng makita ang larawan ng batang ipinadala ng kausap. Biglang napalabas ng kotse si Andrew at doon sumigaw ng sumigaw...."Aaaahhh.....Aaahh.......why..?why..?" sigaw ni Andrew sabay napaupo sa gilid ng kotse niya at doon na lang sa sumadal at n
"Mahal na mahal kita Catherine.Your my one and only wife hindi yun mababago ninuman" Sabi ini Andrew saka nito hinalikan ang naturulog pang si Catherine sa noo nito at sa tungki ng ilong. "I miss you babe, i love you so much. Magpagaling ka na please"Umaasa si Andrew na hindi pa huli ang lahat para sa kanila ng asawaa. Marami ng mga araw ang lumipas.Hindi biro ang mahigit dalawang taon na naghirap ang mga kalooban nila. Pinaglaruan sila ng panahon at mga maling akala. Pinaglaruan sila ng mapagbirong tadhana."Magpagaling ka my wife, wag kang magalala ako ang bahala sa lahat mahal na mahal kita" Sabi ni Andrew saka hinalikan ulit ang noo ni Catherine. Lumabas na si Andrew para asikasuhun ang mga dapat asikasuhin.Samantlaa....Catherine heard everything, kahit groggy sa gamot ay malinaw niyang naririnig ang pagtatapat ni Andrew. Lahat ng hinanakit sa loob ng dalawang taon, lahat ng hirap ng katawan at kalooban sa loob ng mga panahong iyon ay tila bulang naglaho.His sincere word and
He was so scared. Noon pa man si Catherine na ang tanging nakakapagdulot sa kanya ng mga ganitong pakiramdam mula sa pakiramdam na parang mamamatay hanggang sa pakiramdam na parang nalulunod.Whenever he though that he already lost her at paulit ulit na parang pinapatay si Andrew. Ang lahat ng poot at hinanakit niya noon kay Catherine ay panakitp butas lamang niya sa totoong nararamdan.Yun ang dahilan kaya kahit isang minuto hindi siya tumigil sa paghahanap dito.Kahit isang minuto hindi niya tinigilang mahalin ito and now he regreted all his stupid action just to hide his miserable life.Pinagsisishan ni Andrew na tiniis niya ang sariling damdamin at lumikha iyon ng mas malalim na sugat sa pinakamaahal and led her to put her life in danger now.Andrew went inside Catherine's room, slowly not to wake her up. Kailangan daw nito ng mahabang pahinga sabi ng doktor. Kailangan daw maiwasang ma stress ito o magalit to avoid further attack."Babe...Babe..." Pagbanggit pa lang ni Andrew ng e
"Ngayon Andrew sabihin mo sa akin hindi pa ba ako bayad? sigaw ni Catherine habang bumubuhos ang luha. napuno ng ng galit at kawalan ng pagasa si Catherine."Ng gabing ipagtabuyan ako ni Sofia sa bahay mo ng gabing halos mamatay ako sa lamig sa labas sa kakahintay sayo umaasang kahit pangunawa meron ka para sa akin.Umaasang kahit papaano pwede mo akong matulungan kahit bilang tao na lamang pero wala ka.Ni hindi mo ako binigyan ng pagkakataon para magpaliwanag" tumigil ang luha sa mata ni Catherine , napalitan ng galit."Dalawang taon akong nagpilit bumangon, dalawang taon akong nagtago dahil ang banta ni Sofia ay ipapaalam sa pamilya ko at sisirain ako. Dalawang taon akong namuhay magisa at namuhay sa kahihiyan at lahat ng iyon hindi pa sapat sayo Andrew? Napakalupit mo...napakalupit mo! " halos mamula sa galit si Catherine."Sa apat na buwan ba Andrew ni minsan ba hindi ako naging mabuting asawa sayo? Napakalupit mo?napakalupit nyo ni Sofia"... Hagulhol muli si Catherine.."Babe" Bu
So loob ng isang simpleng silid ay agad hinubaran ni Andrew ng damit si Catherine, kailangan ng matuyo agad ang katawan nito. Giniginaw na din si Andrew pero mas mahalagang matulungan agad si Catherine.She's freezing for hours for God's sake. Pero nagpupumiglas at nagsisisigaw si Catherine habang hawak ang dibdib. Kanina pa niya kinilimkim ang hinanakit. Kanina pa niya gustong sumabog.Wala na itong pinipiling lugar. At heto kahit ang kaladkarin siya sa motel ay gagawin nito para lamang sa ano? Sa pride nito? sa ego nito?. Sobra na... Sobra na" sabi ni Catherine"Tama na Andrew, oo na pagbabayaran ko na ang kasalanan ko. Kahit ang totoo matagal ko ng pinagbabayaran iyon hanggang ngayon" sigaw ni Catherine sa kabila ng paghahabol ng hininga. Hinubad ni Catherine ng tuluyang ang damit, lahat hinubad niya. Lahat lahat. Halos mapunit na nga niya ang blouse niya dahil sa pagmamadali na may kasamang galit."Oh eto, gawin mo na ang gusto mo diba ito ang gusto mong parusa. Sige gawin mo! bawi
Mabils ang takbo ng kotse at pakiramdam ni Catherine malayo na ang nararating nila malayo sa dapat na pupuntahan niya.This time hindi siya nakalagpas kundi hindi nakarating. Palakas ng palakas ang ulan kaya napilitan ang driver na mag menor. Hindi magawang sulyapan ni Catherine ang driver dahil sa nakikita niyang galit na mukha nitoNag zero visibility dahil sa biglang bugso ng malakas na ulan at makapal na ulap. Nagaalala siya dahil baha na ang kalsada pero mabilis amgpatakbo ang dating asawa.nangaalala si Cabntherine dahil baka mapahamak ito dahi lsa galit sa kanya.Madilim na madilm ang mukha ni Andrew.Marahil galit na galit talaga ito. Pero ang mukha ng driver mula kanina ay hindi nagbago. Madilim at galit pa rin ito. Pero lalong gumuguwao si Andrew kapag galit, kapag seryoso."Tumahimik ka Catherine. Anong kalandian yan? Balewala ba sayo ang galit niya? Hind ka ba natatakot sa kung anuman ang balak ni Andrew ha..!?" sita ng dalaga sa sarili."Bakit? May bago pa ba? Hindi pa ba sap
"Sorry Gentelmen i need to go. I need to talk to my wife excuse me" paalam ni Andrew sa mga bisita at sinabayan na ang mga ito palabas ng opisina. At pagkatapos ay nagmamadaling lumabas ng pabrika si Andrew para mahabol pa i Catherine. Imbis na magalit ay nasaktan siya sa nakita sa mga mata nito. Hindi kaya ni Andrew balewalain ang sakit na naidulot niya kay Catherine. Hind niya kayang makita itong luhaan. Hindi na niya kayang mawala ang babaeng bumaliw sa kanya sa loob ng dalawang taon at bumabaliw sa kanya ulit ngayon tuwing gabi. Kaya hindi nagdalawang isip si Andrew na sundan ang dalaga. Nang makita niyang tulala itong sumakay ng jeep agad sumakay si Andrew sa kanyang kotse at sinundan si Catherine. Hndi niya magawang umabante sa jeep at parahin ito kaya sinundan na lamang niya ang sinasakyan ng asawa para doon na lamang niya sa bababan nito kausapin. Nang makita ni Andrew na huminto ang Jeep at bumaba si Catherine, his heart beat fast. So fast... Pero ng makita niyang naglala