Tumatapang talaga kapag na kiss ng bebe mo
Maagang bumangon si Jhaira, bumaba siya sa kusina habang nakasuot ng maluwag na sweater at puting cotton shorts. Hinawi niya ang mahaba niyang buhok at kinuyom ang bibig upang pigilan ang paghikab. Malamig ang tiles sa ilalim ng kanyang talampakan, pero hindi niya ito alintana. May kailangan siyang gawin.Tahimik siyang naglakad papunta sa counter, kinuha ang apron, at sinimulang ayusin ang mga sangkap na gagamitin niya sa pagluluto. Kahit hindi naman siya sanay magluto para sa iba, hindi niya maiwasang gustuhin iyon—para kay Zach.Sa kalagitnaan ng kanyang paghihiwa ng bawang at sibuyas, biglang dumagsa ang ilang kasambahay sa kusina. Nagsimula ang magaan at masayang usapan habang abala rin sila sa kani-kanilang gawain."Sana ganyan din ako kaganda magluto kapag umaga katulad ni ma'am jhaira, baka sakaling ma inlove din saakin si sir Zachary" pabirong sigaw ni Rina habang pinupunasan ang basa niyang kamay sa kanyang apron.Napailing naman si Manang Linda habang nakapamaywang. "Kung hi
Jhaira Nanlalamig ang mga daliri ko habang mahigpit na nakakapit sa lunchbox na hawak ko. Pakiramdam ko, kahit ang hangin sa paligid ay bumibigat—parang unti-unting sumisikip ang mundo ko habang nakatitig ako sa bahagyang nakaawang na pinto.May malakas na tunog ulit mula sa loob. Para bang may nabagsak—o may sinadyang ihulog.Halos pigilan ko ang paghinga ko. Dahan-dahan akong yumuko, pilit na inaaninag ang loob ng opisina ni Zach mula sa maliit na siwang. Hindi ko alam kung anong inaasahan kong makita, pero hindi ito—hindi ito ang gusto kong makita.Si Risa.Si Risa, kasama ang lola ni Zach.Nakapusod ang buhok ni Risa, at kahit nakatalikod siya, halata ang tensyon sa paraan ng paggalaw niya. Halos nanginginig ang balikat niya habang nakatayo sa harapan ni Lola—pero hindi iyon dahil sa takot. Hindi iyon dahil sa kaba.Galit siya.Maging si Lola, bakas sa mukha ang hindi matitinag na ekspresyon. She looked firm, cold, as if she wasn’t intimidated by Risa’s presence at all. Nakatayo
Ramdam ko pa ang pangangatog ng mga kamay ko habang nakatitig kay Tita Emily, ngunit ang mas matindi ay ang ginaw sa dibdib ko. Para akong natuyuan ng dugo habang nakikita ko siyang sumisigaw, nagngangalit, at puno ng galit na nakatutok sa akin."She's inside because of you! Because of you, my mother is dying!"Napakurap ako, parang hindi makapaniwala sa narinig ko. Nananatiling nanunuyo ang lalamunan ko habang nakikita ko ang mukha niyang halos hindi na niya makontrol sa matinding emosyon."T-Tita, hindi ako—"Pero bago ko pa matapos ang sasabihin ko, isang malakas na tulak ang nagpabagsak sa akin sa malamig na sahig ng ospital.Napangiwi ako nang maramdaman ang matinding hapdi sa siko ko matapos itong tumama sa tiles. Ang palad ko'y nanginginig habang pilit kong itinukod iyon sa sahig para bumangon, ngunit bago ko pa magawa, narinig ko ulit ang boses niyang bumaon sa dibdib ko."You're not supposed to be here!"Halos napapikit ako sa tindi ng sigaw niya, at bago ko pa mahabol ang sa
Nagmamadali akong pumasok sa mansyon, hindi alintana kung may makakita sa akin. Ramdam ko pa ang matinding panginginig ng katawan ko, ang bigat sa dibdib na parang sasabog anumang oras. Hindi ko na rin napigilan ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.Pagpasok ko, ang tahimik ng buong bahay, pero hindi ko iyon naramdaman. Ang buong paligid ko'y parang umiikot, ang dibdib ko'y nagkakandahabol ng hininga.At sa di kalayuan, narinig ko ang isang tinig na nagpahinto sa akin."Jhaira?"Mabilis akong napalingon.Si Uno.Nakatayo siya sa may hagdanan, ang mga braso'y nakatukod sa railings habang nakatitig sa akin nang may kunot-noong pag-aalala. Kitang-kita sa mukha niya ang pagtataka nang makita niya akong basang-basa ng luha, namumula ang ilong, at nangangatog sa harap niya.Mabilis niyang tinakbo ang distansya namin at hinawakan ako sa balikat."What happened?" seryoso niyang tanong, ang titig niya'y matalim at puno ng concern.Hindi ko na napigilan.Gumuho ang lahat ng pinipilit kong ita
Tahimik na nakaupo si Jhaira sa loob ng malamig na opisina ng kulungan, nakayuko at nakapikit, pilit nilalabanan ang bigat sa dibdib na parang hindi siya makahinga.Sa labas, maririnig niya ang mahihinang usapan nina Zach, Uno, at ng mga pulis. Ngunit kahit malinaw ang tunog, parang dumadaan lang iyon sa kanya. Hindi niya maintindihan. Hindi niya marinig. O baka ayaw niya lang marinig.Kasi ang totoo, wala naman siyang gustong marinig.Dahil kahit isang beses—Hindi siya nilapitan ni Zach.Ni isang sulyap, wala.Ni isang salita, wala.Mas pinili nitong makipag-usap sa iba, habang siya? Naiwan sa isang tabi, tila hindi na mahalaga. Tila hindi siya ang babaeng minsan nitong ipinangakong hindi iiwan.Dahan-dahan niyang ibinaba ang tingin sa kanyang mga kamay, sa pulang marka ng posas na pilit niyang nilalabanan ang hapdi. Pilit niyang inuunawa kung paano siya nauwi sa ganitong sitwasyon.At bago pa niya napigilan, pumatak ang luha niya.Muling bumalik sa isip niya kung paano siya nilayua
Bumuntong-hininga si Jhaira, pinagmamasdan ang nakahandang almusal sa lamesa. Masyadong tahimik. Masyadong malungkot.Alam niyang si Zach ang naghanda nito para sa kanya. Alam niya ring may dahilan kung bakit siya lang ang mag-isang kakain ngayon.Paulit-ulit na naglalaro sa isip niya ang bilin ng binata—huwag munang lumabas ng condo. Mas ligtas siya rito, lalo na’t mainit pa rin ang dugo ni Emily sa kanya. Sinabi na niya kay Zach ang lahat ng nalaman niya—kung paano nakita ng CCTV si Risa sa opisina bago nangyari ang pananaksak sa lola nito. Hindi na rin nagtagal bago tuluyang makumpirma ng mga awtoridad ang pagkakakilanlan ni Risa. Nahanap siya sa footage—pumasok sa opisina ni Zach nang wala nang tao, at kasabay ng pagdating ng lola nito, nahuli siyang may kinakalikot na gamit. Doon nangyari ang trahedya.Ngayon, pinaghahanap na ng mga pulis sina Risa at Diane. Pero si Emily… pilit pa ring ipinapasa sa kanya ang kasalanan.Napailing si Jhaira habang bumagsak ang katawan niya sa upuan
Pagkatapos ng tawag na ‘yon, matagal lang na nakatulala si Jhaira sa hawak niyang cellphone. Kahit hindi na niya naririnig ang boses ng ina niya, ramdam pa rin niya ang bigat ng mga salitang iniwan nito—ang pagmamahal, ang takot, ang determinasyon nitong protektahan siya kahit anong mangyari.Napabuntong-hininga siya, pilit na pinapakalma ang sarili. Hindi siya pwedeng humina ngayon. Hindi siya pwedeng matakot.Alam niyang may mga nagmamahal sa kanya, pero alam din niyang sa bandang huli, siya lang ang makakapaglaban para sa sarili niya.Napatingin siya sa pagkain sa harap niya—halos hindi pa niya nagagalaw. Wala siyang ganang kumain, pero alam niyang kailangan niya ng lakas. Bago pa siya muling makasubo, biglang tumunog ang doorbell ng condo.Napabalikwas siya.Nanatili siyang nakaupo sandali, nakikiramdam.Bawal siyang lumabas. ‘Yon ang bilin ni Zach. At alam niyang hindi basta-basta may pupunta rito nang hindi sinasabi sa kanya.Muling tumunog ang doorbell.Dahan-dahan siyang tumay
“Mas makakabuti kung iinumin niyo po ito, ma’am.”Napalingon si Jhaira sa lalaking nag-abot sa kanya ng bote ng tubig. Isa siya sa mga guwardiyang dumakip kay Risa kanina. Mapanuri niyang pinagmasdan ang matikas nitong tindig at ang seryosong ekspresyon sa mukha. Ngunit sa kabila ng maamong kilos nito, may kung anong hindi niya maipaliwanag sa paraan ng pagtitig nito sa kanya—parang may isinasalba o may itinatago.Dahil sa naninikip niyang dibdib, tinanggap niya ang bote at marahang tinungga ang tubig. Ramdam niya ang panunuyo ng lalamunan niya, at kahit papaano’y naibsan nito ang panggigipit sa dibdib niya. Ngunit ang bigat sa kanyang loob ay nananatili pa rin, mas lalo pang bumibigat sa bawat segundong lumilipas.Sa kanyang isipan, paulit-ulit na bumabalik ang duguang imahe ni Risa—namimilipit sa sakit, desperadong lumalaban, at humihingi ng saklolo. At ang huling sinabi nito bago tuluyang hinila ng mga guwardiya palayo:“HINDI MO ALAM ANG TOTOONG NANGYAYARI, JHAIRA!”Napapitlag siya
Pagkabukas na pagkabukas ng pinto sa likod ng 7-Eleven, bigla akong natigilan. Parang bumagsak ang mundo ko sa sahig. Sa harap ko, isang hanay ng itim na sasakyan ang nakapila. Mga lalaking naka-black suit, may hawak na baril, at lahat nakatingin sa direksyon ko.Pero hindi sila ang bumuhay ng kaba sa dibdib ko.Nandoon siya.Ang matandang mukhang lumalamon ng galit at poot. Si Lolo ni Zach. Hindi ko man siya kilala nang lubusan, pero sa isang iglap lang ng titig niya — ramdam ko agad.Papatayin niya ako."PUTA!" sigaw niya habang mabilis akong nilapitan, mas mabilis pa sa paghinga ko. "PUTA KANG MALAS KA!"Isang sampal.Sunod-sunod. Wala akong oras para makaiwas.Sumabog ang tenga ko. Ang pisngi ko, parang tinuklap ang balat. Parang nagdilim ang paningin ko. Parang ang buong katawan ko ay nilunod ng apoy.Hinila niya ako palapit. Kinwelyuhan. Parang wala akong kwenta. Parang basura lang akong pinulot sa daan."Lahat, LAHAT NAWALA DAHIL SA'YO! DAHIL SA KALANDIAN MO!""A-ano—?"Hindi k
Hindi pa sumisikat ang araw nang maramdaman kong gumalaw ang mga pilikmata ko. Mabigat pa ang talukap ng mga mata ko, pero sapat na ang liwanag ng buwan sa labas para makita ko ang madilim na silweta ng kwartong kinabibilangan namin ngayon.Tahimik. Malamig ang hangin galing sa aircon, pero mas mainit ang katawan ni Zach na nakayakap sa'kin mula sa likod.Nakahiga siya, ang isang braso niya nakaakbay sa baywang ko habang ang isa nama'y nakaipit sa ilalim ng leeg ko. Hinigpitan niya ang yakap niya nang bahagya, para bang kahit sa pagtulog niya ay ayaw niya akong pakawalan.Napalingon ako. Doon ko nakita ang mukha niyang nakalapat sa unan, mahimbing ang tulog, pero halatang pagod. Namumula pa ang ilalim ng mga mata niya, may kaunting eyebags na tinatago ng makakapal niyang pilikmata. Magulo ang buhok niya, bahagyang namumula ang labi, at halatang hindi siya natulog agad kagabi.Ni hindi ko alam kung nakatulog nga ba siya ng maayos.Paano ba naman, imbes na tapusin niya 'yung mga papeles
Pinagmasdan ko kung paano iligo ni Zach ang perfume ng strawberry scent sa kanyang katawan, pati buhok niya ay ini sprayan nya rin. Halos maubos na ang bagong bottle ng pabango dahil sa pag lalagay niya rito, kulang nalang ay gawin na niya itong sabon sa katawan"Done, can I hug you now?" tanong niya ng matapos siya Naka-upo ako sa sofa habang siya ay nakatayo sa harapan ko at tinatakpan ang pinapanood kong movie. Relax na relax lang ako rito pero siya ay kanina pa problemado dahil hindi ko pinagbigyang lumapit siya saakin kanina "Lika na baby ko" ngiti ko at inilahad ang aking kamay sa kaniya Sobrang lawak ng ngiti naman niyang binato sa likuran niya ang pabango sa sahig at agad akong nilapitan. Mabilis niya akong niyakap at agad na sumubsob ang mukha niya sa aking dibdib, ang kaniyang kamay ay pumasok sa loob ng aking blouse at hinaplos ang bewang. Ayaw na ayaw talaga nito na walang mahawakang balat saakin, kailangan ay may pisikal contact sa aming dalawa kung hindi ay para na si
Lutang akong nakatingin sa kawalan habang nakayakap saakin si zach mula sa aking likuran, ang kaniyang kamay ay nakayakap sa aking bewang at ang isa ay nakahaplos sa aking tiyan. Ramdam ko ang mainit niyang hininga na tumatama sa balat ng aking leeg Ngumuso ako at sinulyapan siya, naabutan kong pikit na ang kaniyang mata at mukhang patulog na. Humarap ako sa kaniya at hinaplos ang kaniyang panga "Ayaw mo na ba saakin? ayaw mo na sa katawan ko?" tanong ko, halata ang pagtatampo sa boses Paano kasing hindi ako magtatampo ay inayawan niya ang ginawa kong pan lilinlang sa kaniya, pagkatapos niyang makita ang itsura ko sa lingerie ay agad niya akong kinumutan sa buong katawan at sinabing magpalit daw ako at baka lamigin ako, ibig sabihin ay palpak ang ginawa ko. Kitang kita ko pa naman ang pagtayo ni junjun niya kanina pero sa huli, mas nagtagumpay ang kanang kamay ni zach sa loob ng cr para palabasin ang dapat palabasin kanina Ang akala ko ay tulog na siya pero bigla niyang nilapit an
Nagising ako at naabutan ang sarili sa loob ng kuwarto namin ni zach, madilim na ang ulap at mukhang natulugan ko ang pag-uwi namin kanina mula sa club ni Raven. Kinusot ko ang aking mata at napansing nakasuot na ako ngayon ng pajama pantulog, mukhang pinalitan ako ng damit ni zach kanina"Zach" tawag ko sa kaniyang pangalan at unti unting bumangon, ramdam ko ang pagkalam ng aking tiyan at ang kaunting pagkahilo ko Lumabas ako ng kuwarto at nakitang naka patay na ang ilaw sa sala at kusina kaya naisipan kong puntahan siya sa kaniyang opisina "Zach" Mapupungay ang aking matang binuksan ang kaniyang kusina at naabutan siya roonNakaupo sa kaniyang desk at nagkalat ang mga papeles sa lamesa, suot suot niya ang kaniyang specs habang seryosong nag t-type sa kaniyang lapyop. Naka white na t-shirt at simpleng blacks shorts lang ang suot niya kaya kitang kita ang kaniyang mga muscles mula ulo hanggang paa. Nag-angat siya kaagad ng tingin ng makita ako sa pintuan "Zach nagugutom ako" aniko
"Let's go home?" Mahinang bulong ni Zach sa tenga ko habang ang kamay nitoy nakapulupot sa aking bewang. Ramdam ko ang init ng katawan niya kahit malamig ang ihip ng hangin mula sa labas ng club. Malambing ang tono niya, pero may bigat sa boses. Lumingon ako sa kanya, may ngiting mapang-akit sa labi. "Saglit lang. Nandito na rin naman tayo, 'di ba?"Napakunot ang noo niya, pero hindi galit. Curious lang, saka 'yung parang... ina-analyze kung seryoso ba talaga ako. "You sure? Hindi ka pa pagod?."Tumango ako, sabay ngiti pa lalo. "Hindi pa."Hindi na siya nakasagot. Napailing lang siya habang hawak ko na ang kamay niya at marahan siyang hinila papasok pabalik sa loob ng club. Narinig ko pa ang mahina niyang pagtawa Pagpasok namin, agad akong sinalubong ng tunog ng malalakas na bass, nakaka-adik na ilaw na palipat-lipat ang kulay, at 'yung halimuyak ng alak, usok, at pabangong mahal. Maraming tao ang bumungad saakin paglabas namin sa underground, ang iba ay nasa dancefloor at ang iba
Tumapos na ang laban. Mabigat ang hangin. Hindi dahil sa pawis o pagod, kundi dahil sa kung anong hindi maipaliwanag na presensya sa loob ng arena. Parang hindi lang dugo ang iniwan ni Raven sa ring—parang may tinapon din siyang bahagi ng sarili niya roon. Tahimik siyang bumaba mula sa platform. Walang lingon. Walang paki. Parang wala siyang nakita, kahit pa nagsigawan ang crowd para sa pangalan niya.Sa kabilang gilid ng bleachers, si Jhaira, tahimik lang. Hawak niya ang maliit na tubig sa kamay, pero hindi iyon ang rason kung bakit nanginginig ang daliri niya. Hindi niya alam. Pero parang may iba. Something feels off. And she felt it the moment her eyes caught the silhouette of the girl sitting alone.Maganda ito—hindi sa flashy na paraan, kundi 'yong effortless. May mga hikaw na naggagalaw sa bawat kilos niya, habang nakatingin sa ring na para bang... may pinipilit siyang ibalik.Biglang napangiwi ang babae, halos hindi halata sa una. Pero nang marinig ni Jhaira ang bahagyang impit
"Zach, tubig,"Ngumuso si Jhaira habang nilulunok ang huling kagat ng hamburger. Medyo may tumulong sauce sa gilid ng labi niya pero hindi na niya pinansin, gutom na gutom siya kanina pa.Zach glanced at her quickly, then reached for the plastic cup of water without saying a word. Hindi niya inalis ang tingin sa daan masyado, pero enough yung saglit na sulyap para malaman niyang aware siya sa lahat—kahit sa konting uhaw, kahit sa dulo ng labi niya na may sauce."Here, baby."Inabot niya iyon kay Jhaira, making sure mahigpit ang takip bago ibigay. "Drink slowly, baka maubo ka."She smiled a little and took the water. "Thanks.""You want more?"His voice was low, soft. Bago pa man siya makasagot, pinunasan ni Zach gamit ang hinlalaki niya ang gilid ng labi ni Jhaira. Dahan-dahan. Para bang ayaw niyang masaktan siya kahit sa balat."May konting sauce ka rito," he murmured, eyes flickering to her lips for a second before focusing back on the road.Jhaira giggled. "Busog na ako. Okay na 'k
Kakapihit lang ng doorknob ng banyo nang lumabas si Zach, bagong paligo at may butil pa ng tubig na dumadaloy mula sa kaniyang buhok pababa sa leeg. Nakatapis lang siya ng puting tuwalya, at habang inaabot ang isa pang tuwalya para punasan ang kanyang buhok, ay napako ang tingin niya sa kama. Tumigil siya sa paglalakad.Nandoon si Jhaira.Nakabalandra sa malambot na kutson, nakatagilid pero nakabuka ang katawan, parang bata na mahimbing ang tulog. Magulo ang buhok, nakaangat ng bahagya ang laylayan ng oversize shirt niya—kay Zach din 'yon—at kitang-kita ang maputing balat na palaging kinaiinggitan ni Zach kahit araw-araw niya 'tong nakikita. Pero kahit sa gulo ng posisyon nito sa kama, hindi nawala ang ganda niya.She was a mess, but she was beautiful.Lumingon si Zach sa kanya habang pinupunasan pa ang sarili, at hindi na nakatiis. Lumapit siya ng dahan-dahan, tahimik na naupo sa gilid ng kama, saka yumuko para halikan siya sa noo. Isa pang halik sa labi na magaan, mahigpit pero puno