Panghabambuhay na pangarap ni Jessica na magkaroon ng kanyang restaurant at maging master chef. Siya ay nag-iipon para dito ngunit sa tuwing nakakakuha siya ng magandang halaga ay lumabas ang kanyang tiyahin para kunin ang lahat ng pera mula sa kanya. Hindi siya makapaniwala sa narinig niya."Wala akong ganyang pera," sabi ni Jessica. Kakatapos lang niyang bayaran ang kanyang student loan at halos dalawang buwan na lang mula nang dumating ang kanyang tiyahin para kumuha ng pera mula sa kanya. Siya ay kasing mahirap ng sinuman. Ang natitira niyang pera ay ang ginamit niya sa pagkuha ng damit at bulaklak para sa kasal. "Bakit mo naisip na magmumungkahi ako ng isang restaurant at babayaran kita?" natatarantang tanong ni Xavier. "Teka sinasabi mo ba na babayaran mo ang buong halaga?" gulat din na tanong ni Jessica. "Oo, Jessica." sagot ni Xavier. Napatingin ang mga mata niya sa oras sa dashboard ng sasakyan. Kailangan niyang pumasok sa trabaho. "Pwede ba tayong mag-usap pagk
Inilagay ni Jessica ang lahat ng pagkain sa maliliit na pinggan at inutusan ang mga tauhan ng bahay na duty sa kusina na ihanda na lamang ang mesa kapag nakabalik na si Xavier. Umakyat siya sa itaas at nag-freshen up. Nagsuot siya ng kaswal at nilagyan lang ng moisturize ang balat at naglagay ng lip balm para hindi masira ang labi.Bumaba siya at pumunta sa main sitting room. Mula nang makarating siya sa bahay ay halos wala na siyang napanood sa telebisyon. Napatingin siya sa orasan sa dingding at halos alas siyete na. Ang hapunan ay sinadya na kahit papaano ay makakain na noon para wala na silang masyadong labanan sa mga tuntunin ng panunaw. Bagama't hindi tumawag si Xavier para sabihing mahuhuli na siya, inisip ni Jessica na huli na siya mula nang magsimula siyang manirahan doon. Umupo siya sa isa sa mga sofa na magbibigay sa kanya ng magandang tingin sa telebisyon at sapat na vision point para makita kung sino ang dumadaan sa corridor. Ang pag-iisip ng pagmamay-ari ng kanyang k
Umupo sila sa tabi ng mesa at nagsimulang kumain. Laking gulat ni Xavier, napakasarap ng pagkain na inihanda ni Jessica. Sapat na iyon para ma-rate ang pinakamataas na baitang. Siguro isang magandang ideya ang pagtulong sa kanya na mag-set up ng restaurant."Ang sarap ng luto mo," pinuri siya ni Xavier. Nakaramdam ng matinding tuwa si Jessica nang marinig na nagustuhan ito ni Xavier at naramdaman niyang maganda ang ginawa niya. Alam niyang magandang senyales iyon na pabor sa kanya ang pagbubukas ng restaurant. Karaniwang hindi siya nangongolekta ng pera mula sa mga estranghero. Itinuring niya si Xavier na hindi hihigit sa isang estranghero. Dahil nakilala niya ito ay bahagya na siyang nagkaroon ng mature at sincere na pakikipag-usap sa kanya kaya hindi niya ito maituturing na kaibigan. Siya ay isang estranghero. Bakit naisipan ng estranghero na ito na magbukas ng restaurant para sa kanya? Gusto niyang magtanong nang malakas pero itinago niya sa sarili niya ang maraming tanong.
Agad namang nagbago ang ekspresyon ni Xavier. Hindi siya natuwa sa ginawang pahayag ni Jessica pero ayaw niyang gawing isyu ito."So, tungkol sa business" panimula ni Jessica. Kitang-kita niya ang sama ng loob at kawalang-kasiyahan sa mukha nito ngunit hindi siya pumayag na isuko ang kanyang mga pangarap dahil sa isang kalokohang pagkakamali. "Sige lang," sabi ni Xavier na nagpapalakas ng loob sa kanya. Ayaw niyang sisihin siya sa paraan ng pagsasalita nito, kung anuman ay totoo lang ang sinasabi niya dahil magkakahiwalay na sila ng landas pagdating ng isang taon at iiwanan siya ng lipunan. Dapat mas maunawain niya kahit mali ang mga salita niya tama pa rin siya. Mananatili siyang eye candy sa mata ng publiko. "Kaya iniisip ko na magiging mas magandang ideya kung mamumuhunan ka sa aking negosyo sa halip na bigyan ako ng pera nang tama," sabi ni Jessica. Napaisip si Xavier sa sinabi niya. Tama siya. Bagama't hindi siya interesado sa sinabi ng publiko tungkol sa kanya, kaila
”Anong ibig mong sabihin dun?" Tanong ni Jessica. Sampung minuto na siyang nakikipagtalo sa kanyang phone sa harap ng courthouse.Araw ng kasal niya ngayon. Siya at ang kanyang high school sweetheart na si Burke ay magkikita dapat dito ng 10:30 am para magpakasal."Burke, 10:45 am na, nasaan ka na?” Tanong niya ng may nanginginig na boses."Jessica, hindi ako makakapunta ngayon,” sabi ni Burke.“Anong ibig mong sabihin? Ikakasal tayo ngayong araw,” muli niyang sinabi. Sa pagkakataong ito, naramdaman niya na may tumutulo mula sa kanyang mga mata. Suminghot siya upang alisin ang mga luha para hindi masira ang makeup niya."Jessica, sa tingin ko hindi sapat ang pagmamahal ko sayo para magpakasal sayo at tumira sa iisang bubong kasama ka,” sabi niya. Nadurog ang puso ni Jessica.Pinagplanuhan nilang dalawa ang kasal nila mula noong nagpropose si Burke sa kanya. Alam ni Burke ang pangarap niya na magpakasal at tumira sa isang bahay na may malawak na bakuran kung saan pwedeng maglaro a
”Akala ko ba darating siya dito sa tamang oras?” Sinigawan ni Xavier ang assistant niyang si Brian sa may phone. Sinabi sa kanya ng mga doktor na halos dalawang linggo na lang ang itatagal ng lolo niya. Nagsinungaling si Xavier sa kanyang lolo na mayroon siyang girlfriend.Sinabi sa kanya ng kanyang lolo na dapat pakasalan niya ang kanyang girlfriend at ipakilala niya siya sa kanya bago siya mamatay upang mailipat ng lolo niya ang kumpanya sa kanyang pangalan sa tulong ng isang management specialist.Alam ng lolo niya na isang responsableng lalaki si Xavier ngunit natatakot siya na kapag nilisan niya ang mundo, maiiwang mag-isa si Xavier at hindi kalaunan ay mawawala ang kumpanya sa kamay ng mga Delgado.Si Dawson(ang lolo ni Xavier) ay nagdesisyon na sa halip na sukuan ni Xavier ang kumpanya pagtagal ng panahon, siya ang mag-iiwan ng kumpanya sa mga kamay ng mga taong kaya itong pamahalaan.Hindi siya matatahimik sa kanyang libingan kapag sinukuan ni Xavier ang pinaghirapan niya
”Ano?” Sabi ni Xavier, binaba niya ang phone mula sa kanyang tainga upang tumingin sa babae. Paano niya naisip na magpakasal sa kanya kung wala siyang kaalam-alam tungkol sa kanya?“Mula ka ba sa marriage service?” Tanong ni Xavier. Nagulat si Jessica sa tanong niya.“Hindi,” sabi niya habang kinakagat ang kanyang mga labi. Sigurado siya na nasira na ang kanyang makeup dahil sa kakaiyak niya. Ang usapan na narinig niya ang nagtulak sa kanya na magdesisyon na siguraduhing maikakasal siya bago siya umalis sa courthouse at dahil nangangailangan ng asawa ang lalaking ito nagdesisyon siyang gawin ito.“Kailangan mo ng mapapangasawa, hindi ba?” Tanong ni Jessica habang sumisinghot siya. Sinipon siya dahil sa kakaiyak niya.“Oo, tama ka,” sagot ni Xavier. Naisip niya na posibleng siya na ang sagot sa kanyang problema.“Iniwan ako ng groom ko sa araw ng kasal ko. Hindi ko na ikukwento sayo ang mga detalye pero nakikita ko na kailangan mo ng mapapangasawa. Pwede akong maging asawa mo.” Sab
Napakurap ng maraming beses si Jessica. Hindi siya makapaniwalang kasal na siya. Sa karaniwang sitwasyon, dapat niyang halikan sa labi ang kanyang asawa.Habang nakatingin siya sa tabi niya, sa lalaki na ngayon lang niya nakita, na si Xavier Delgado, hindi pa rin siya makapaniwalang may asawa na siya."Gusto niyo bang magpa-picture?" tanong ng isa sa mga witness sa kanila."Oo," sagot ni Xavier na kumukuha ng marriage certificate mula sa judge. "Salamat," sabi niya sa judge."Magpakuha na tayo ng picture," sabi ni Xavier at tumayo para umalis.Hindi gaanong maunawaan ni Jessica kung ano ang nangyayari ngunit tila tanggap na ni Xavier ang katotohanan na nagpakasal siya sa isang taong hindi niya kilala. Mukhang komportable siya tungkol dito.Lumabas si Jessica at nakita niyang nakatayo si Xavier sa harap ng courthouse habang hawak ang certificate. Lumapit siya sa kanya at tumayo malapit sa kanya.“Kung magpapakuha tayo ng picture, mabuti pang gawin nating kapani-paniwala na kakaka