KABANATA 23

Uranus

Matapos ang gabing 'yon ay tinawagan ko si ethan para mag pasundo. Hinatid ako nito sa apartment namin ni olivia. Nagtaka pa ito nang makita akong iyak nang iyak, pero hindi ko nalang sinabi sa kanya ang nangyari. Ayokong pati sa problema ko ay madamay siya.

Si olivia naman ay nasa hospital pa rin at nagpapahinga. Si aia naman ay hindi ko na nakausap, marami akong problema at ayokong madamay sila do'n. Kung gusto kong sarilihin lahat, gagawin ko. Kaya ko.. Kakayanin ko!

Matapos kong makapag-impake ay nagulat nalang ako nang biglang mag ring ang phone ko. Ayoko munang makatanggap ng tawag ngayon sa kahit na sino, kahit kay saturn pa. Nang umalis ako sa bahay nila, doon na rin natapos ang relasiyon naming dalawa. 

Saturn's calling......

Tila naestatwa ako sa nakita. Bakit siya tumatawag? Gising na ba siya? Agad na nanghina ang mga tuhod ko nang sunod-sunod na mag pop up ang pangalan ni saturn sa screen.

Saturn:

Baby, Where are you? Answer my call. please?

Are you with ethan?

Don't worry, I won't be jealous. I'm your boyfriend so I should understand. Just keep safe always. 

Is he hurting you? I'm on my way. 

Wala ka sa apartment. Na saan ka? 

Baby, where are you? Please reply.

Baby, I can't sleep. Where are you? Please tell me.

I'm worried. Naubusan ka ba ng load? Wait.

You're now registered to GoSAKTO90. Make it matter with 2GB, unli allnet texts, and 1GB GoWiFi access valid for 7 days. To check your data and freebie balance, text DATA BAL. Send to 8080. To use your GoWiFi access, simply connect to @GoSURF_FreeWifi in over 2,000 GoWiFi hotspots nationwide.

Saturn:

You receive the load? Text me, please? I'm worried.

Zandra, answer your goddamn phone. Hindi nakakatuwa.

Are you mad at me? Baby, reply please? I love you. I will always do.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at tuluyan na akong umiyak. Gusto kong magreply.. gustong gusto ko. Pero, hindi tama, tapos na kami. Tinapos ko na ang ugnayan namin noong umalis ako kanina. Alam niyang kasama ko si ethan, pero hindi siya nagalit. Hindi niya sinumbat sa akin na malandi ako. 

Agad akong umiling at saka tumungo. Bakit mo naman ako pinapahirapan ng ganito, saturn? Ayokong pati si saturn madamay. Tama si varione, malandi ako at papansin. Kulang ako sa atensiyon. Walang kwentang kaibigan at pabigat sa magulang. 

Lahat ng desisyon ko sa buhay ay mali. Pati ako mali. Mali lahat. Walang tama! 

"Zandra, sigurado ka na ba dito?" tanong ni ethan nang maihatid niya ako sa sakayan ng bus.

Nakapagdesisiyon na ako, aalis na ako ng pangasinan. Hindi ako puwedeng mag stay dito, babalik lang lahat ng sakit. Uuwi ako kila tita sa pampanga. May ipon pa naman ako kaya habang naroon ako ay itutuloy ko na rin ang pag aaral ko. Siguro kailangan ko na rin maghanap ng bagong part time job. May experience naman ako sa 7/11 kaya puwede na siguro 'yon. Kahit mag cashier na lang muna ako. Kailangan kong sustentuhan ang sarili ko kasi kung hindi ko gagawin 'yon, sino ang gagawa para sa akin?

Kung nalaman ba ni saturn na buntis ako at magiging ama na siya, maghihirap ba ako ngayon? Magiging maayos ba ang lahat kapag sinabi ko sa kanya ang totoo? Hindi. Mas magiging komplikado lang ang lahat pag sinabi ko, kaya tama 'tong desisiyon ko!

Nang makauwi ako ng pampanga ay sinalubong agad ako nila tita aricia. Kasama nito ang pinsan kong si lily na bitbit ngayon ang mga gamit ko. Si tita aricia ang kapatid ni mama. Siya rin ang panganay at walang anak. Tanging ang pinsan ko lang ang kasama niya dito sa bahay nila. Halos umuwi si tita aricia ng pangasinan nang malaman niyang buntis ako at gustong pagalitan si mama.Naikwento ko rin sa kanya na pinalayas ako sa amin at ayaw tanggapin ni mama ang batang dinadala ko.

"Ano ba naman 'yang nanay mo parang hindi dumaan sa pagbubuntis!" galit na saad ni tita.

"Tita, kumalma po kayo. High blood na naman kayo." ani ni lily.

Tumungo nalang ako at saka kinagat ang pang ibabang labi. 

"Huwag po kayong mag-alala, tita. Aalis rin po ako agad pag nakahanap ako ng apartment. Maghahanap na rin po kasi ako ng trabaho." mahinang saad ko.

"Paano 'yang batang dinadala mo? Buntis ka pa naman. Dito ka nalang muna habang hindi ka pa nanganganak." Si tita aricia.

Agad akong umiling.

"May plano na po ako, tita. Ako na pong bahala. May ipon pa naman po ako." saad ko saka tipid na ngumiti.

Nakita ko ang lungkot sa mata ni tita kaya lumapit ito sa akin at saka ako hinagkan. "Basta kung kailangan mo lang ng tulong at nahihirapan ka na, puwede ka dito sa amin. Tutulugan ka namin ng pinsan mo." ani nito na ikinatango ko.

Kahit pala malupit ang mundo sa 'kin, may mga tao rin pa lang nakakaintindi sa sitwasiyon ko. Tinulungan nga ako ni tita aricia na makapasok sa isang unibersidad dito sa pampanga. Pinagpatuloy ko ang pag aaral ko kahit na lumalaki na ang tiyan ko. Dahil kinulang ang ipon ko, education nalang muna ang kinuha kong course. Masyadong mahal ang tuition pag accountancy kaya sa mababa na muna ako.

"Zandra, ninang ako, ha?" ani ng classmate kong babae.

Magmula nang pumasok ako dito ay panay na ang puri ng mga estudyante sa akin. Maganda at matalino, 'yan lagi ang naririnig ko sa kanila kaya nang malaman nilang buntis ako, akala ko iiwasan nila ako at huhusgahan, pero nagkamali ako. Mas lalong naging mabuti ang turing nila sa 'kin. Naging maingat rin sila sa mga kung anong binibigay nila sa aking pagkain. Magmula kasi nang mabuntis ako, naging maselan na ako sa mga pagkain.

"Zandra, magpa-baby shower tayo! Alam mo na ba gender ng baby mo? Panigurado maganda o guwapo 'yan kasi maganda ka." saad ni arline.

Agad naman akong umiling dahil sa sinabi niya. Hindi ko pa alam kung anong gender ng baby ko. Balak ko rin sanang magpunta sa ob mamaya pag uwi, eh. Pero dahil sa sinabi ni arline, nakaisip ako ng ideya! 

"Ready na ba kayo?" tanong ko.

Nandito kami ngayon ng mga classmate ko sa apartment na nirentahan ko. May trabaho na ako ngayon, hindi nga lang malaki ang sahod. Pero, puwede na 'yon kaysa 'yong makitira pa ako kila tita aricia. Malaki na ang naitulong nila sa akin kaya okay na ako do'n. Sobra sobra pa nga ang naitulong nila sa 'kin, eh.

"Tingin kayo sa taas, dali!" nagmamadaling saad ni shaina.

Pagtingin ko sa taas ay siya ring pagputok ng fireworks. Ang ganda no'n! Bigla kong naalala na si ethan pala ang nag suggest nito. Siya na raw ang bahala sa baby shower ko, pambawi niya nalang raw 'yon sa mga ginawa niya sa 'kin. Noong una hindi pa ako pumayag dahil sobra na ang naitulong niya, pero mapilit ang loko kaya wala na rin akong nagawa.

"Wow, it's a girl! Tangina naiiyak ako." maarteng saad ng baklang si peter.

I chuckled.

Kahit ako naiiyak rin. Biglang lumandas sa pisngi ko ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Wala man si saturn ngayon dito, at least nandito siya sa puso ko. Mahal ko pa rin siya hanggang ngayon. Kahit anong gawin kong limot sa kanya, bumabalik lang lahat ng alaala na kasama ko siya. 

"Kumain na nga tayo." gumaralgal ang boses ko.

"Feeling ko, ako 'yong ina." saad ni peter.

"Kapal. Wala ka ngang matris oy." pang aasar ni laurence.

"Talaga ba, Laurence? Pakyu." iritadong saad ni peter na ikinatawa namin.

Matapos ang gabing 'yon ay umuwi na rin sila. Kumain lang kami at saka nagkwentuhan. Hindi na rin sila nagtagal dahil may gagawin pa sila. Kailangan pa naming mag-review para sa finals kaya naging busy na rin kami.

"Zandra, okay ka lang ba? Kanina ka pa namumula." ani ni peter.

Napasinghap ako nang sumakit ang bandang baba ng tiyan ko. Kanina pa ako hindi mapakali dito sa loob ng library dahil sa sakit. Si peter at arline ang kasama ko. Bukas ang araw ng finals namin kaya dapat mag-review ako. Pero tila walang pumapasok sa utak ko dahil sa sakit.

Napatayo ako nang maramdaman kong naiihi ako. Agad akong inalalayan ni peter. 

"Ang sakit.." daing ko.

"Oh shit. Zandra, pumutok na ang panubigan mo! Jusko beh!" sigaw ni peter.

Agad namang dumalo sa akin si arline. At saka ako pinaypayan.

"Tangina, tulungan nin'yo kami." natatarantang ani nito 

"A-ray! Ahh." sigaw ko.

Halos tawagin ko na ang lahat ng santo dahil sa sakit ng tiyan ko. Hindi na ako makahinga ngayon dahil sa kaba. Baka kung anong mangyari sa baby ko! Nagulat nalang ako nang may bumuhat sa akin. 

"Where is her boyfriend?" rinig kong tanong ng lalaki.

"Hindi ko alam, pogi. Baka nasa kanto tan." pagbibiro ni peter.

"Tabi." ani ng lalaki kay peter at saka dumiretso na palabas ng library habang buhat ako.

Lahat ng estudyante sa amin ngayon ay nakatingin na. Hindi ko alam kung saan ako titingin dahil sa sobrang sakit ng tiyan ko. Nakagat ko ang braso ng lalaking may buhat sa 'kin ngayon dahil sa sakit. Narinig ko ang pagsinghap nito kaya namula ang pisngi ko.

Teka, sino ba 'to? 

"Misis, inhale." rinig kong saad ng doctora.

Nandito na kami sa hospital at hindi ko na alam kung tama pa ba 'tong ginagawa ko. Ang sakit...sobra. Tangina saturn! Hindi ka na makakaulit sa 'kin! 

"Exhale." 

"Here's my hand. You can hold it." ani ng lalaking bumuhat sa akin kanina.

Agad kong hinawakan 'yon at saka dinala sa bibig ko para kagatin. Napapikit ako ng mariin nang marinig ko na ang iyak ng baby ko.

"Misis, konti na lang. Push.." ani ni dra.

"Ahh!" I screamed more in pain.

"What's her name, miss?" tanong ng dra.

Pinilit kong buksan ang mga mata ko para tignan ang anak ko. Umiiyak ito ngayon habang may nakatakip na lampin sa katawan niya.

Ang anak ko.

"Yumi...Yumi Uranus." nanghihinang sagot ko.

Tuluyan na akong napabitaw  sa kamay ng lalaki. Tila nanghina ang mga tuhod ko. Nangilid ang luha ko dahil sa tuwa. Safe ang baby ko!

"Ang cute ni baby."

"Shh. Baka magising si zandra. 'Yang bunganga mo naman, peter." 

Bigla kong minulat ang mga mata ko para tingnan ang mga kaibigan ko. Nakatingin sila ngayon sa anak ko at tila tuwang tuwa sila tuwing iiyak si uranus.

"Layuan nin'yo nga ang anak ko. Baka lumaking basag ulo." I hissed.

"Aba, gising na pala si gaga. Itatakas ko na sana 'tong anak mo. Sayang." lumapit si peter sa higaan ko.

"Wews. Nandito na ba sila tita?" tanong ko.

Tumango agad ito at saka ngumiti.

"Oo, kanina pa. May pagkain na iniwan diyan. Kumain ka raw muna para may madede ang anak mo." ani nito.

Bumaling ang atensyon ko ngayon sa pintuan nang bumukas ito, at niluwa no'n si ethan. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala. Agad itong lumapit sa akin at saka ako hinalikan sa noo.

"Are you okay? May masakit ba sa'yo?" he asked.

"Ay wow, nandito si papa itan." may bahid na pang aasar ni arline.

Tumingin naman si ethan kay arline at binigyan ito ng masamang tingin. Nakita ko ang pag ngisi sa kanya ni arline at saka nagkibit balikat. I smell something fishy.

"Baby, shh may exam si mama bukas. Tahan na, please?" pagpapatahan ko sa anak ko habang buhat ito ngayon at hawak ang isang libro.

Bukas na ang board exam at kailangan kong maipasa 'yon. Wala pa akong tulog magmula kanina dahil iyak nang iyak si uranus. Hindi ko rin puwedeng iwan si uranus kila tita dahil may sakit ito ngayon. Ayoko ring mahawaan ang anak ko dahil dagdag gastos lang 'yon.

Magmula nang makalabas ako ng hospital ay tinuloy ko pa rin ang pag aaral ko. Minsan ay dinala ko si uranus sa school habang may klase kami. Wala kasing mag aalaga no'n sa kanya dahil may pinuntahan sila tita. Ayoko ring iwan 'to sa kapitbahay namin kaya dinala ko siya sa school. Iyak ito nang iyak kaya ang ending, lahat ng classmate ko ay pinapatahan si uranus. Kahit ang prof namin ay nakikisabay sa pagpapatahan sa anak ko.

"Torres, Zandra Veronica. Summa Cum Laude." 

Agad akong napatayo nang tawagin ni prof ang pangalan ko sa taas ng stage. Nangilid ang luha ko nang marinig ang palakpakan ng mga kabatch ko. Sila peter naman ay nasa kabilang upuan at lumapit sa akin para kunin ang anak ko.

"Congrats, bitch! I'm so proud of you! Ako na bahala kay baby, umakyat ka na sa taas." ani nito at agad na niyakap ako.

Agad akong umiling at saka ngumiti.

"Bumalik ka na sa upuan mo. Aakyat na kami ng anak ko."

"Gaga. Sige na nga! Doon na muna ako kay kyle." ani nito at agad na umalis sa harapan ko.

Pinalis ko ang luha sa pisngi ko at agad na naglakad paakyat sa stage. Bumungad sa akin ang nakangiting si prof at ang dean. Bitbit ko ngayon si uranus habang sinasabit nila sa 'kin ang medal ko. Narinig ko na ang pag iyak ni uranus. Tila naninibago ito dahil puro palakpakan at sigawan ang naririnig.

Nakipagkamayan ako sa mga guest of speaker at sa dean. Ngiting ngiti sila nang iabot nila sa akin ang certificate ko.

"Best mom award goes to you, Ms. Torres. What a great mom!" pagpupuri ni dean na ikinangiti ko

Bumaling ang tingin ko ngayon sa anak ko at saka sinuot sa kanya ang medal na para sa 'kin. Kung hindi dahil sa'yo baka wala ako ngayon dito sa stage, anak. Nakaya ni mama.. Nakaya nating dalawa! We made it, baby!

"Say cheese!" sigaw ni arline nang matapos ang binyag.

"Ano ba naman 'yan zandra, ngumiti ka naman. Binyag ng anak mo oh!" pang aasar ni peter.

Matapos ang graduation ay agad ko ring pinabinyagan ang anak ko. Sila peter, arline, shaina at ethan lang ang kinuha kong ninang at ninong. Wala kasi akong masiyadong budget para magdagdag pa ng ninang. At saka nag iipon rin ako para sa unang taon ni uranus. Sila tita aricia ang naiwan sa apartment, sila na rin ang nag ayos ng mga kakainin ng ninong at ninang.

"Ay wow pak! Ganda mo diyan, mare!" ani ni peter nang lumabas ako ng kuwarto na bitbit si uranus.

"Happy 1st Birthday, inaanak. Anong gusto mong regalo? Lalaki ba? Aba, marami akong ipapakilala sa'yo." pagbibiro ni shaina.

"Gaga, sa akin mo nalang ipakilala." singit ni peter na ikinatawa namin.

Lumapit naman sa akin si ethan ngayon at saka binuhat ang anak ko.

"Hey, my princess. Tito Ethan is here. I brought you doll house and barbies." ani ni ethan.

Uranus giggled. "W-eally, titow?" 

Ethan nodded.

"Spoiled na spoiled, ha? Feeling ama?" pang aasar ni arline.

"Shut up, arline." pagsusungit ni ethan.

For all the things my hands have held, the best by far is my daughter, uranus.

In my life, she's the sun that never fades and the moon that never wanes.

"Mommy, look oh!" uranus said while pointing at her drawing.

Agad ko namang binalingan 'yon. Napawi ang ngiti ko nang makita ang drawing niya. Sa isang papel, naka-drawing do'n ang isang buong pamilya. Daddy - Uranus - Mommy.

Bumaling ang tingin ko sa anak at bakas sa mukha nito ang saya habang nakatingin sa drawing niya. 

"Mommy, baby uranus and daddy!" maligayang saad nito.

Nangilid ang luha ko dahil sa sinabi nito. Tumingin sa 'kin ang anak ko at saka hinalikan ang pisngi ko.

"Mommy, Where's daddy? Is he busy?" he asked.

Hinaplos ko ang pisngi nito at saka binuhat ang anak. "Yes, he's busy anak, eh. Don't worry, makikilala mo na rin si daddy."

"When, mommy?" she asked again.

Ngayon hindi na ako nakasagot sa tanong ng anak ko. Tila bumara sa lalamunan ko ang dapat kong sabihin. 

"I understand po, mommy. I love you po." 

"Mommy, loves you more." saad ko at agad na hinalikan ang pisngi nito.

Matapos ang usapan namin ni uranus ay pinagpatuloy ko na ang pagtatapos sa lesson plan ko. Sa isang unibersidad ako nagtuturo. Secondary ang tinuturuan ko kaya hindi na ako nahirapan. Si uranus naman ay grade 1 na. Anim na taon na pala ang nakalipas simula nang umalis ako sa pangasinan. 

Ano na kayang balita sa mga kaibigan ko? Bumalik na ba ang alaala ni olivia? Si Aia, siguro lawyer na ngayon. Si haedi, lagi kong nakikita sa tv at newspaper. Sikat na sikat na ang gaga. Si saturn? Baka may asawa na.

Ang tagal na rin simula nang iwan ko siya kaya imposibleng wala pa siyang asawa ngayon. Kumusta na kaya siya? Alam niya ba na may anak kami ngayon? Wala na akong balita sa kanila at ayaw ko na ring makibalita.

Tama na siguro 'tong kaming dalawa nalang ng anak ko. Hindi ko naman siya kailangan, eh. Hindi nga ba? Napalaki ko naman ng maayos at may takot sa diyos ang anak ko kaya masaya na ako do'n.

Tama nga sila, mahirap ang magpalaki ng anak nang mag isa. Walang karamay sa buhay at walang katulong. Pero hindi na baleng gano'n, dahil nakaya ko naman noon at kinakaya ko pa rin hanggang ngayon!

Ayokong basta nalang iasa ang anak ko sa ibang tao. Obligasiyon ko ang anak ko sa lahat ng oras at pagkakataon. At kahit na ang pera ay hindi matutumbasan 'yon. Hindi matutumbasan nang kahit na ano mang bagay ang anak ko. Nag iisa lang ang anak ko at si uranus lang 'yon!

As a mother, I am not perfect. I make mistakes, I forget things, I lose my cool. But, it's okay, because in the end, no one could ever love my child the way I do. 

:>